Νησιά στην Ελλάδα, που δεν είναι απαραίτητο να μετακινηθείτε με αυτοκίνητο, ή η τοπική συγκοινωνία σας καλύπτει τις ανάγκες. Η πυξίδα από εμάς, η διάθεση δική σας…
Μια – άντε δυο – βαλιτσούλες με ροδάκια, θετικό πρόσημο στη διάθεση, τοξικούς φίλους συνδεδεμένους με τον χειμώνα και το ταξίδι αρχινά.
Νησιά των Κυκλάδων για αρχή. Κυκλαδονήσια του κατ’ εξοχήν καλοκαιρινού προορισμού, που δεν είναι απαραίτητο να μετακινηθείτε με αυτοκίνητο, ή η τοπική συγκοινωνία σας καλύπτει τις ανάγκες, είναι όλες οι Μικρές Κυκλάδες:
Τα δυο Κουφονήσια: το Πάνω και το Κάτω, η Σχοινούσα, η Ηρακλειά και η Δονούσα. Το Πάνω Κουφονήσι, περισσότερο τουριστικό από όλα τα υπόλοιπα νησιά του συμπλέγματος, σου παρέχει τα πάντα! Καλό φαγητό, εξαιρετική διαμονή, θάλασσες βγαλμένες από αφίσα του υπουργείου Τουρισμού και διασκέδαση σε ρυθμούς της αντοχής σου.
Κουφονήσια για να την… ακούσεις
Στο Πάνω Κουφονήσι θα βρεις το ωραιότερο σουβλατζίδικο της Ελλάδας (δίχως υπερβολή)· ακριβό μόνο στην ποιότητα Επίσης στο Πάνω Κουφονήσι θα ανακαλύψεις το Γάλα, μια καλά κρυμμένη από τις τουριστικές ορδές (last year…) παραλία που μοιάζει με τεράστιο πηγάδι, που τα λευκογάλαζα νερά του τα πίνεις και καθαρίζεις τον οργανισμό σου, που να βουτάν’ οι καρδιές και να βγαίνουν στεγνωμένες…
Το Κάτω Κουφονήσι τώρα, μια ταβέρνα έχει, που στις τιμές συναγωνίζεται τη Μύκονο και στο περιβάλλον τη Γαύδο… Παραλίες που πας είτε με τα πόδια είτε με το βαρκάκι που θα σε φέρει από τον πολιτισμό του Πάνω Κουφονησίου· στριμώχνεσαι με δεκάδες άλλους που είχαν την ίδια ιδέα και λες: πότε θα γυρίσω πίσω; Τίποτα το ιδιαίτερο, όμως αν δεν το επισκεφτείς μένεις με την στιφή γεύση του ανικανοποίητου: Μα να πάω μέχρις εκεί και να μην περάσω απέναντι;
Στη Σχοινούσα με «γουρούνα»
Κι απέναντι από τα Κουφονήσια, δυο απλωτές απόσταση, βρίσκεται η Σχοινούσα. Εκεί νοικιάζεις μια «γουρούνα», ένα μηχανάκι και γυρίζεις το νησί σε μισή ώρα. Αν δεν έχεις τάσεις περιηγητή από τη Χώρα μέχρι τη θάλασσα είναι δέκα λεπτά από το μονοπάτι, οι παραλίες λίγη ώρα με το «πόδι» και όλα τα καλά μαγαζιά για φαγητό, το ένα δίπλα στ’ άλλο. Βρίσκεις ένα ωραίο κατάλυμα με θέα (έχει αρκετά) και προσπαθείς να βρεις το μυστικό του Ελύτη.
Ηρακλειά για περπάτημα
Κι αν πεις για την Ηρακλειά; Μαγική! Κι εδώ με λίγο ποδαρόδρομο πηγαίνεις παντού. Κι αν σε κατατοπίσουν σωστά και έχεις προσανατολισμό εξερευνητή, ανακαλύπτεις τη σπηλιά του Αη Γιάννη στα πέτρινα βάθη του νησιού και μετά το ρίχνεις στα ρακόμελα τρεις μέρες για να συνέλθεις. Ηρεμία κι εδώ και γαλήνη και μην κάνεις το λάθος να ψάξεις για τοπικά προϊόντα, όπως μέλι για παράδειγμα που το πουλάνε οι ντόπιοι σαν να ήταν Manuka, 20 με 25 ευρώ το κιλό!
Η-δονούσα με ερωτική διάθεση
Και νάμαστε βορειότερα, στη Δονούσα. Κι εκεί βρίσκεσαι απέναντι στη θάλασσα τη ρηχή και την ήμερη, τη θάλασσα την πλατιά τη μεγάλη… Δυο από τις ωραιότερες παραλίες του κόσμου σε περιμένουν να σε ξαναβαπτίσουν. Κι εκεί τα καραβάκια αντικαθιστούν το αυτοκίνητο κι εκεί η γαλήνη και οι ρυθμοί ησυχαστηρίου όπως στον Αθω σε αποτοξινώνουν από τις πολύβουες πολιτείες. Μικρές Κυκλάδες λοιπόν και η θάλασσα σε βυθίζει στα βάραθρα της ψυχής σου.
Πλάι στον Τον Χανκς
Νησί των Κυκλάδων που δεν χρειάζεσαι αυτοκίνητο είναι και η Αντίπαρος. Πηγαίνεις Πάρο κι από εκεί φθάνεις εύκολα στο νησί του… Τομ Χανκς και το σπηλαίου που πρέπει να το επισκεφτείς για να έχεις να διηγείσαι, πώς είναι να σου κόβεται η ανάσα από την έλλειψη οξυγόνου κατεβαίνοντας σε ένα βαθύ σκοτεινό πηγάδι. Μια ομορφιά και η Αντίπαρος, σε μαγεύει με το λιτό, στεγνό κι απέριττο των Κυκλάδων.
Ένα κομμάτι Σαντορίνης
Κι απέναντι από τη ηφαιστειακή Σαντορίνη, ένα κομμάτι Σαντορίνης που ξέφυγε στη θάλασσα και το είπαν Θηρασιά. Η Θηρασιά είναι η Σαντορίνη της 10ετίας του ’50 σε σμίκρυνση! Ανεβαίνεις στη χώρα, τον Μανωλά, αναζητείς ένα μέρος για να βλέπεις καλύτερα απέναντι κι αράζεις χαζεύοντας την κοσμοπολίτικη και πανάκριβη μητέρα της Θηρασιάς, τη Θήρα… Κι όταν βαρεθείς να κάααθεσαι κατηφορίζεις στον Κόρφο, στο λιμανάκι και περιμένεις το καραβάκι που θα σε πάει πού; Στον Πύργο της Βαβέλ; Κι έτσι μένεις εδώ πού όταν σε κουράσει η απραξία γυρίζεις πλευρό και ονειρεύεσαι.
Αργοσαρωνικός στα πόδια μας
Στην Υδρα και στις Σπέτσες τα αυτοκίνητα όχι μονάχα δεν είναι απαραίτητα, αλλά απαγορεύονται κιόλας! Το καυσαέριο οι ντόπιοι το εισπνέουν όταν κάνουν το λάθος να περάσουν «απέναντι»· ζουν στους δικούς τους ρυθμούς που πρόθυμα τους μοιράζονται μαζί με τον ταξιδιώτη. Υδρα αρχοντική κοσμοπολίτισσα, Σπέτσες, νησί τυλιγμένο στην Ιστορία και τους θρύλους. Επίσης το νεανικό Αγκίστρι δεν σε υποχρεώνει να πάρεις το αυτοκίνητό σου. Μια και ο λόγος για απαγορεύσεις τετράτροχων: στη Μονεμβασιά στη Λακωνία και στο Λουτρό στην Κρήτη, τα αυτοκίνητα είναι άγνωστη εικόνα.
Τριζόνια και τζιτζίκια…
Της νύχτας το τριζόνι σε αποκοιμίζει με προσκέφαλό σου το καλοκαίρι και τα Τριζόνια του Κορινθιακού σε ταξιδεύουν σ’ ένα ονειρικό περιβάλλον. Μικρά νησάκια απέναντι από τη Φωκίδα, όπου σε μεταφέρουν τα καραβάκια των ντόπιων λεμβούχων. Ταβερνάκια πάνω στο κύμα όπου έχουμε γευτεί τη νοστιμότερη κακαβιά και μύδια αχνιστά που καταγράφηκαν στον γαστρονομικό σκληρό δίσκο για να μην σβηστούν ποτέ… Ππαραλίες καθαρές και όμορφες και αξιοπρεπή καταλύματα. Ένα βιβλίο – γιατί όχι και δύο – στις αποσκευές είναι απαραίτητο.
Λάμπεις, Ιόνιο πέλαγο, σα να ’σαι από διαμάντια
Καστός και Κάλαμος, δυο ζαφείρια στο δαχτυλίδι της Λευκάδας. Δυο νησιά που σου προσφέρουν εναλλακτικό τρόπο διακοπών δίχως τροχοφόρα, θόρυβο και άγχος… Η Καστός είναι ένα από τα μικρότερα νησιά του Ιονίου Πελάγους σε πολύ μικρή απόσταση από την Λευκάδα. Το νησάκι το γυρίζετε με τα πόδια μέσα σε λίγην ώρα! Με το που πατάς στον Κάλαμο εντυπωσιάζεσαι για το πως χώρεσε τόσο πράσινο σε τόσο μικρό τόπο. Η φύση δεν ήταν φειδωλή για το νησάκι του Ιονίου. Ο παλιός φάρος και το επιβλητικό Κάστρο θα δώσουν εικόνες να ‘χεις για το χειμώνα που έρχεται. Και οι παραλίες εξαιρετικές.
Και πιο κοντά στις ακτές της Λευκάδας, το Μεγανήσι. Το φέρι μπόουτ στο Νυδρί σε περιμένει για να σε φέρει στο νησί των Κροίσων, όπως το αποκαλούν αφού πολλά από τα σκάφη που δένουν στο λιμανάκι του, προκαλούν δέος. Από το Βαθύ θα πάρεις το καΐκι που θα σε οδηγήσει σε «ιδιωτικές» παραλίες αλλά και στις θαλάσσιες σπηλιές όπως του Γιοβάνη, του Δαίμονα και τη θρυλική εκείνη που λέγεται πως ήταν το κρησφύγετο του υποβρύχιου Παπανικολής στα χρόνια του τελευταίου πολέμου. Και σ’ όλα τα παραπάνω, φαγητό ξεχωριστό με ανακατεμένη στερεοελλαδίτικη και λευκαδίτικη παράδοση και μεράκι.
Δωδεκάνησα να μου διαβούν οι πόνοι…
Για τούτους τους προορισμούς των Δωδεκανήσων, το ταξίδι είναι μακρύ αλλά σε αποζημιώνει σαν πατήσεις σε κάποιο νησί από τους Λειψούς, τους Αρκιούς, τη Χάλκη, τη Σύμη, την Τήλο, την Ψέριμο, την Τέλενδο το Αγαθονήσι! Νησιά που προσφέρουν τις ανέσεις των σύγχρονων παραδείσων με τις δικές τους προδιαγραφές. Ήσυχες ακτές, πεντακάθαρες, ταβερνάκια με ψάρια που… βγαίνουν από τη θάλασσα μόνα τους και ψάχνουν το τηγάνι και φιλοξενία που δύσκολα τη συναντάς σε κοσμοπολίτικους τόπους. Κάθε ένα από τα μικρονήσια των Δωδεκανήσων είναι μια Ιστορία από μόνο του, είναι ένα κομμάτι από σκέψη: «Εδώ θέλω να πεθάνω»· είναι μια πινελιά από πίνακα Γκογκέν και Μπενουά Παρέ…
Η Σύμη, ολοστόλιστη νύφη ριγμένη στο πέλαγος, η Χάλκη ένα κομμάτι πολύτιμου λίθου αγκαλιασμένου από θάλασσα και φως κι οι Αρκιοί ησυχαστήριο για θολωμένους εισοδηματίες και μπερδεμένους μισθωτούς και οι Λειψοί, καταφύγιο κυνηγημένων της καθημερινότητας.
Κομμάτια από Παράδεισο
Κι υπάρχουν κι άλλοι παράδεισοι που εξόρισαν τα αυτοκίνητα που μας τρέχουν πιο γρήγορα… στον ουράνιο παράδεισο. Κι ολόκληρη η Ελλάδα είναι διάσπαρτη σαν φυτεμένος αγρός «παράδεισους» μέσα σε εισαγωγικά, που περιμένουν να εκτιμήσεις την αξία τους. Από την Αμολιανή της Χαλκιδικής στις Οινούσες και τα Ψαρά στο βόρειο Αιγαίο ίσαμε τ’ Αντικύθηρα και τη Γαύδο στο νοτιότερο κομμάτι γης της Ευρώπης. Από την Ερεικούσα, το Μαθράκι και τους Οθωνούς της δύσης μέχρι τους Φούρνους της ανατολής, και το Καστελόριζο. Τι χρειάζεται; Καλή διάθεση, καλή παρέα, χρόνος και (δυστυχώς και) χρήμα. Τουλάχιστον αυτοκίνητο δεν χρειάζεται… Καλά ταξίδια!