Λίγες εβδομάδες απομένουν πριν από την πρώτη επέτειο των ταραχών της 9ης Μαΐου, η αστυνομία του Παντζάμπ φαίνεται να έχει στρέψει τις μεθόδους της προς την παραδοσιακή κραυγαλέα χρήση βίας και ταπεινωτικές τακτικές για τη διάδοση του τρόμου για τη δημιουργία αποτροπής κατά των εγκλημάτων.
Τις τελευταίες δύο δεκαετίες, υπήρξε μια έντονη συζήτηση μεταξύ της παλιάς και της νέας σχολής σκέψης σχετικά με την αστυνόμευση στην επαρχία. Το νέο σχολείο υποστήριξε την οργάνωση του τμήματος σε ένα μοντέλο προσανατολισμένο στις δημόσιες υπηρεσίες, τον επαγγελματισμό και τον εκσυγχρονισμό σύμφωνα με τις σύγχρονες παγκόσμιες τάσεις.
Το παλιό σχολείο ήθελε να εμμείνει στις παλιές τεχνικές αστυνόμευσης αιώνων, ενώ το νέο σχολείο υποστήριζε τη χρήση της τεχνολογίας στην πρόληψη του εγκλήματος, την αναβάθμιση της υποδομής, τη βελτίωση της συλλογής στοιχείων και την εστίαση στην ανίχνευση.
Υποστήριξε την κοινοτική αστυνόμευση — οικοδόμηση συνεργασίας με το κοινό για την καταπολέμηση του εγκλήματος.
Η παλιά σχολή ήθελε να συνεχίσει να λειτουργεί την Αστυνομία του Παντζάμπ σύμφωνα με το ιμπεριαλιστικό μοντέλο της Ιρλανδικής Στρατιωτικής Αστυνομίας και εστίασε στη δημιουργία αποτρεπτικών για την καταπολέμηση του εγκλήματος. Οι οπαδοί του υπερασπίστηκαν τις πρακτικές βασανιστηρίων, παράνομης κράτησης και σκηνοθετούσαν συναντήσεις για να δημιουργήσουν ένα αίσθημα φόβου στους εγκληματίες κατά της διάπραξης εγκλήματος.
Λέγεται ότι ο χρόνος είναι ο καλύτερος δάσκαλος. Η συζήτηση γινόταν ευτυχώς στον 21ο αιώνα, όταν ο κόσμος άλλαζε γρήγορα. Φαινόταν ότι οι υποστηρικτές της νέας προσέγγισης είχαν κερδίσει καθώς εφαρμόζονταν πολιτικές στο τμήμα. Οι κανόνες, οι κανονισμοί και η εκπαίδευση της αστυνομίας αναθεωρήθηκαν και η εργασία του τμήματος μετατράπηκε από χειρωνακτική σε πληροφορική.
Η εστίαση ήταν επίσης εμφανής στη βελτίωση της δημόσιας εικόνας της αστυνομίας, των συνθηκών εργασίας του προσωπικού και της εκπαίδευσής τους.
Πριν από την εισαγωγή των ειδησεογραφικών καναλιών και των καμερών κινητών τηλεφώνων σε μαζικό επίπεδο στη χώρα, ειδικά τις δεκαετίες του ’80 και του ’90, ήταν κοινή πρακτική της αστυνομίας να εξευτελίζει δημόσια έναν εγκληματία ξυρίζοντας το κεφάλι του, μαστιγώνοντας και λεηλατώντας την περιουσία του. Ήταν αποδεκτός κανόνας στους αστυνομικούς. Οι αξιωματικοί που διέπραξαν τέτοιες βάναυσες πράξεις επανειλημμένα επαινέστηκαν.
Σταδιακά, η συχνότητα τέτοιων περιστατικών μειώθηκε, αλλά δεν τελείωσαν.
Έπειτα ήρθε μια στιγμή που αναλαμβάνονταν ενέργειες του τμήματος κάθε φορά που αναφέρθηκε μια περίπτωση υπεροχής.
Οι αστυνομικοί άρχισαν να παραδέχονται ότι τέτοια μέτρα πρέπει να σταματήσουν, καθώς αλλοιώνουν την εικόνα της αστυνομίας στον κόσμο.
Και μετά συνέβησαν οι ταραχές της 9ης Μαΐου.
Φρικιαστικές ιστορίες αστυνομικών υπερβολών και βαρβαροτήτων, που θυμίζουν εποχές της αποικιοκρατίας, αναφέρθηκαν σε κλίμακα που δεν είχε ακουστεί τις τελευταίες δύο δεκαετίες.
Αρχικά, η κραυγαλέα χρήση αστυνομικής δύναμης στράφηκε κατά των υπόπτων που συνδέονται με τις ταραχές της 9ης Μαΐου.
Ωστόσο, η τάση σταδιακά έγινε ρουτίνα.
Ένα παράδειγμα είναι η πρόσφατη σύλληψη του δικηγόρου του Ανωτάτου Δικαστηρίου Mian Abdul Mateen μετά την καταχώρηση FIR εναντίον του βάσει του νόμου για την πρόληψη των ηλεκτρονικών εγκλημάτων του 2016 με την κατηγορία της κοινοποίησης των βίντεο ενός αστυνομικού τμήματος.
Πάνω από δώδεκα αστυνομικοί από το αστυνομικό τμήμα της πόλης Tibbi εισέβαλαν στο γραφείο του μετά τα μεσάνυχτα και τον έσυραν σε ένα αστυνομικό βαν.
Οι αστυνομικοί τον έβαλαν να περπατήσει ξυπόλητος στο αστυνομικό τμήμα και κατέγραψαν το βίντεό του, το οποίο κοινοποιήθηκε στο διαδίκτυο αφού πρόσθεσε μουσική υπόκρουση.
Ακόμη και αστυνομικοί της τάξης των επιθεωρητών μοιράστηκαν εικόνες του δικηγόρου με χειροπέδες και ξυπόλητο στο αστυνομικό τμήμα στους λογαριασμούς τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με χλευαστικά και ταπεινωτικά ποίηση, μουσική και αποσπάσματα.
Μια μέρα αργότερα, καταγράφηκε FIR βάσει του Αντιτρομοκρατικού Νόμου σε βάρος ενός αδελφού του κρατούμενου δικηγόρου. Η αστυνομία έκανε έφοδο στο γραφείο του και συνέλαβε και συνεργάτες του που δεν είχαν καμία σχέση με το FIR.
Μια άλλη περίπτωση αναφέρθηκε από την περιοχή Badami Bagh, όπου ένας αστυνομικός και ο γιος του δολοφόνησαν έναν ντόπιο με ποινικό μητρώο.
Ένα βίντεο κυκλοφόρησε στο οποίο ο νεκρός εγκληματίας φαινόταν να χτυπά έναν άνδρα στο κεφάλι με το παπούτσι του σε αστυνομικό τμήμα, ενώ ένας αστυφύλακας του κρατούσε χειροπέδες. Το κεφάλι του θύματος ξυρίστηκε επίσης.
Μια άλλη υπόθεση οδήγησε στη μεταφορά του Liaqat Malik ως DIG της Μονάδας Οργανωμένου Εγκλήματος (OCU) αφού ένας άνδρας κατηγόρησε αστυνομικούς της πτέρυγας της αστυνομίας για απάνθρωπη μεταχείριση και παρενόχληση με απειλές ότι έκανε viral βίντεο της συζύγου του.
Ο καταγγέλλων κατηγόρησε την αστυνομία σε ένα βίντεο ότι τον εξευτελίζει για να τον εμποδίσει να επιδιώξει την επιστροφή των 14 εκατομμυρίων ρουπιών του που είχε σταματήσει η αστυνομία.
Η επισήμανση ότι οι απάνθρωπες πρακτικές αστυνόμευσης είχαν καταστεί περιττές λόγω της αποτυχίας τους θα ισοδυναμούσε με τη δήλωση του προφανούς. Η ανάγκη για καινοτόμες πολιτικές είχε γίνει αισθητή εξαιτίας αυτού και η επιστροφή στις παλιές τακτικές δεν θα εξυπηρετούσε κανένα σκοπό.