Πριν μερικές ημέρες ο Αλέξης Τσίπρας δήλωσε απαντώντας σε ερώτηση, πως εάν πήγαινε με έναν άλλο πολιτικό αρχηγό για καφέ αυτός θα ήταν ο Δημήτρης Κουτσούμπας, καθώς μόνο με αυτόν θα περνούσε καλά.
Με αφορμή την ερώτηση του Αλέξη Τσίπρα, έγινε η ίδια ερώτηση στον Δημήτρη Κουτσούμπα, με ποιον πολιτικό αρχηγό δηλαδή θα έπινε καφέ.
Στην συνέντευξή του στην Εφημερίδα των Συντακτών, ο Δημήτρης Κουτσούμπας δεν κατονόμασε κανέναν που θα έπινε καφέ, καθώς λίγο πολύ είπε πως δε θα έχουν κάτι να συζητήσουν.
«Σε μια περιοδεία μου, ένας νέος εργαζόμενος, μόλις το άκουσε αυτό μετά την πρόταση Τσίπρα για την “προοδευτική διακυβέρνηση – μούφα”, κάρφωσε τον Τσίπρα λέγοντας “καφέ το λένε τώρα”;
Καλά, τώρα με τις εκλογές δεν υπάρχει χρόνος ούτε για έναν καφέ… Όμως μετά μπορεί να τύχει να βρεθείς με κάποιον και να πιείς και έναν καφέ. Το θέμα είναι εάν έχεις κάποιο συγκεκριμένο κοινό αντικείμενο για να συζητήσεις, γιατί πέρα από τα τυπικά, τα οικογενειακά ή για τον καιρό, άντε να ανταλλάξεις και καμιά γνώμη για τις εξελίξεις… Βέβαια μετά τις εκλογές δεν ξέρεις και πού θα βρίσκεται και ο καθένας… Εγώ πάντως και οι σύντροφοί μου στο Κόμμα θα σχεδιάζουμε τις πρωτοβουλίες μας μέσα στο κίνημα και μέσα στη Βουλή για να αντιπαρατεθούμε με την επόμενη αντιλαϊκή κυβέρνηση».
Αναλυτικά η συνέντευξη στην Εφημερίδα των Συντακτών
Το ΚΚΕ έχει παράδοση συμμαχιών (ΕΑΜ, Συνασπισμός, Ενωμένη Αριστερά). Ο Λένιν γράφει στον Αριστερισμό: «Μπορείς να νικήσεις έναν ισχυρότερο αντίπαλο, χρησιμοποιώντας υποχρεωτικά και την ελάχιστη δυνατότητα ν’ αποκτήσεις μαζικό σύμμαχο, έστω και προσωρινό, ασταθή, αβέβαιο και συμβατικό. Όποιος δεν το κατάλαβε αυτό, δεν κατάλαβε ούτε κόκκο από το μαρξισμό». Εσείς αρνείστε σήμερα οποιαδήποτε πιθανότητα συμμαχίας. Δεν έρχεστε σε αντίθεση με την ιστορία και τη θεωρία σας;
«Όταν χρησιμοποιούμε αποσπάσματα του Λένιν, καλό είναι να λέμε και σε τι αφορούν αυτές οι αναφορές. Εν προκειμένω ο Λένιν αναφέρεται σε κοινωνικές συμμαχίες με τα ασταθή, όπως ονόμαζε μικροαστικά στρώματα. Αλλά αφού ξεκινήσαμε έτσι, θα προσπαθήσω κι εγώ να απαντήσω με Λένιν, ο οποίος έγραφε στο “Τι να κάνουμε”: «Μερικοί από εμάς αρχίζουν να φωνάζουν: πάμε σ’ αυτό το βάλτο! Κι όταν αρχίζουμε να τους μαλώνουμε, απαντούν: τι καθυστερημένοι που είστε! Και πώς δεν ντρέπεστε να μας αρνείστε την ελευθερία να σας καλούμε σε καλύτερο δρόμο! – Ω, ναι, κύριοι, είστε ελεύθεροι όχι μόνο να μας καλείτε, μα και να πάτε όπου θέλετε, ακόμα και στο βάλτο· έχουμε μάλιστα τη γνώμη, ότι η πραγματική θέση σας βρίσκεται ίσα-ίσα στο βάλτο και είμαστε έτοιμοι να σας προσφέρουμε κάθε βοήθεια για να κουβαληθείτε εκεί. Μόνο άστε τα χέρια μας τότε, μη πιάνεστε από μας και μη λερώνετε τη μεγάλη λέξη ελευθερία, γιατί και ‘μεις είμαστε «ελεύθεροι» να πάμε όπου μας αρέσει, ελεύθεροι να πολεμήσουμε όχι μονάχα το βάλτο, αλλά και κείνους που τραβάνε για το βάλτο!».
Συμμαχίες με αυτούς που έχουν όχι απλά κουβαληθεί, αλλά έχουν γίνει ένα με τον «βάλτο» του συστήματος της εκμετάλλευσης, του ΝΑΤΟ, των μνημονίων, δεν πρόκειται να κάνουμε. Θα τους πολεμήσουμε κι αυτούς και τον «βάλτο» τους. Αφήστε που δεν μπορεί καν να συγκριθεί το ΕΑΜ και ο ένοπλος αγώνας του, η ΕΔΑ που έλεγε την ΕΟΚ “λάκκο των λεόντων” με τον ΣΥΡΙΖΑ… Εμείς πάντως έχουμε μια ανοιχτή αγκαλιά για τους προοδευτικούς, αριστερούς ανθρώπους που δεν συμβιβάζονται με τον «βάλτο», συνεχίζουν να βαδίζουν στον δρόμο των κοινών μας ιδανικών και αξιών. Άλλωστε, είναι πολλοί αυτοί που ανταποκρίνονται στο κάλεσμά μας, συμμετέχουν ακόμα και στα ψηφοδέλτιά μας πολλοί τίμιοι άνθρωποι, πρώην βουλευτές, ευρωβουλευτές, στελέχη και μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, της ΛΑΕ».
Ταυτίζετε συνεχώς τον Τσίπρα με τον Μητσοτάκη, τον ΣΥΡΙΖΑ με τη ΝΔ. Πιστεύετε ότι μία κυβέρνηση Τσίπρα, με το πρόγραμμα και τα στελέχη που έχει, με την ιστορία των κοινωνικών αγώνων που φέρουν πολλά από αυτά, μπορεί να θεωρηθεί ίδια με κυβέρνηση Μητσοτάκη, με σκληρά νεοφιλελεύθερες πολιτικές και ακροδεξιά στελέχη; Σας ενδιαφέρει ποια κυβέρνηση θα προκύψει από τις εκλογές; Θα είναι το ίδιο για το λαό;
«Θα σας έλεγα να μας παρακολουθείτε λίγο πιο προσεκτικά. Δεν ταυτίσαμε ποτέ κανέναν με κανέναν. Όπως έχουμε πει πολλές φορές, το σύστημα δεν έχει ανάγκη από δύο “ίδια” κόμματα. Αντίθετα, οι διαφορές των κομμάτων του συστήματος αποτελούν “οξυγόνο” για το ίδιο, για να “αναβαπτίζεται” μετά από κάθε κυβερνητική εναλλαγή και να μένει αυτό πάντα στο απυρόβλητο. Με αυτή τη διαδικασία, άλλωστε, “αναβαπτίζονται” και τα ίδια τα κόμματα του συστήματος, όπως συνέβη με τη ΝΔ, την οποία τιμώρησε ο λαός το 2015 για να την “ξεπλύνει” στη συνέχεια η διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και να μας τη “φορτώσει” πάλι το 2019.
Είναι μια διαφορά, για παράδειγμα, να υπόσχεσαι στο κεφάλαιο ότι θα εξασφαλίσεις την “κοινωνική ειρήνη” με την πυγμή, όπως κάνει η ΝΔ, από το να υπόσχεσαι ότι θα την εξασφαλίσεις με την “κοινωνική συνοχή”, όπως κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ. Άλλωστε, αυτή είναι η μεγαλύτερη συνεισφορά της σοσιαλδημοκρατίας στο σύστημα: να ενσωματώνει εργατικές-λαϊκές δυνάμεις, αγωνιστές και να τους οδηγεί στον συμβιβασμό και την απογοήτευση. Είναι, επίσης, μια διαφορά να ψηφίζεις τα μνημόνια και να λες “μην μου πάρει τη δόξα ο Τόμσεν” από το να ψηφίζεις τα μνημόνια και να λες “δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς”. Το αποτέλεσμα για τον λαό είναι, όμως, το ίδιο.
Και στα στελέχη τους έχουν διαφορές. Η ΝΔ, για παράδειγμα, έχει στα ψηφοδέλτιά της τον κυβερνητικό εκπρόσωπο της τελευταίας κυβέρνησης της ΝΔ, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ έχει τον κυβερνητικό εκπρόσωπο μιας προηγούμενης κυβέρνησης της ΝΔ. Η ΝΔ έχει πρώην στελέχη του ΛΑΟΣ, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ έχει τον πρώην Περιφερειάρχη Δυτικής Μακεδονίας με τις γνωστές ακροδεξιές και αντισημιτικές απόψεις».
Σας ενδιαφέρει ποια κυβέρνηση θα προκύψει από τις εκλογές; Θα είναι το ίδιο για τον λαό;
«Εννοείται πως μας ενδιαφέρει ποια κυβέρνηση θα προκύψει, γιατί μας ενδιαφέρει ποιον θα έχουμε απέναντί μας και θα πολεμάμε. Και τον λαό πρέπει να τον ενδιαφέρει ποια θα είναι αυτή η κυβέρνηση. Δεν πρέπει, όμως, να προτιμήσει κανέναν από τους δύο, αλλά να φροντίσει ώστε να έχει απέναντί του μια όσο γίνεται πιο αδύναμη κυβέρνηση. Κι αυτό μπορεί να συμβεί μόνο με δυνατό ΚΚΕ».
Με ποιον τρόπο πιστεύετε πως αυτή η πραγματικότητα την οποία βιώνουμε και περιγράφετε με τα πιο μελανά χρώματα, μπορεί ν’ αλλάξει στ’ αλήθεια, ώστε ν’ αλλάξει άμεσα η καθημερινότητά του, όπως το έχει ανάγκη;
«Αρκεί να κοιτάξουμε πώς βελτιώθηκε “άμεσα” η καθημερινότητα πολλών ανθρώπων την τετραετία που πέρασε. Πώς υπέγραψαν συλλογικές συμβάσεις εργασίας με αυξήσεις στους μισθούς ή ακύρωσαν αντεργατικούς σχεδιασμούς της εργοδοσίας οι εργαζόμενοι της COSCO, της E-food, της ΛΑΡΚΟ, οι μεταλλεργάτες στη ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη Περάματος και αλλού; Μήπως ακούγοντας τις αόριστες υποσχέσεις του ενός και του άλλου για “αυξήσεις στους μισθούς” και “επαναφορά συλλογικών συμβάσεων” χωρίς να καταργηθούν οι αντεργατικοί νόμοι που οι ίδιοι έχουν ψηφίσει; Όχι βέβαια. Κέρδισαν μόνο όταν, με την αποφασιστικότητα του αγώνα τους, με το δίκαιο των αιτημάτων τους, σηματοδότησαν ότι, σε αυτό το σύστημα, για να κερδίσει κάτι ο εργαζόμενος πρέπει να χάσει το κεφάλαιο.
Πώς σώθηκαν λαϊκά σπίτια απέναντι στους πλειστηριασμούς και τις εξώσεις; Μήπως επιλέγοντας ανάμεσα σε σχέδια που έχουν στον πυρήνα τους τη σταθερότητα του τραπεζικού συστήματος και την κερδοφορία των funds; Όχι. Σώθηκαν όταν οι άνθρωποι απευθύνθηκαν στα σωματεία τους, στη γειτονιά και, όλοι μαζί, έδιωξαν με τις κλωτσιές τα κοράκια.
Πώς έσπασαν οι απαγορεύσεις, η κρατική καταστολή την περίοδο της πανδημίας, πώς έμειναν στα χαρτιά άδικοι νόμοι και διατάξεις, όπως ο νόμος για τον περιορισμό των συναθροίσεων του Χρυσοχοΐδη ή οι απεργοκτόνες διατάξεις του νόμου Χατζηδάκη; Πώς κατάφεραν οι φοιτητές να αποσυρθούν οι σκέψεις για είσοδο της αστυνομίας στα πανεπιστήμια; Μήπως με τα “βάζουμε πλάτη” και τα “πολιτικά μορατόριουμ” του ΣΥΡΙΖΑ; Μήπως με τις προτροπές να περιμένουμε μια κυβέρνηση που θα καταργήσει αυτούς τους νόμους, όπως θα έκανε, δήθεν, και με τα μνημόνια; Όχι. Τα κατάφερε ο αγωνιζόμενος λαός με καθημερινή μάχη κόντρα σε αυτή την πολιτική και την καταστολή που τη συνοδεύει. Με ανυπακοή και απειθαρχία απέναντι σε άδικους νόμους. Βάζοντας μπροστά το δικό του δίκιο.
Έτσι βελτιώνεται, λοιπόν, η ζωή μας άμεσα. Και όλα αυτά τα παραδείγματα έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό: οι κομμουνιστές έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους, ήταν ο νους, η καρδιά και ο οργανωτής αυτών των αγώνων. Με πιο δυνατό ΚΚΕ αυτοί οι αγώνες μπορούν να δυναμώσουν ακόμα περισσότερο, να γίνουν πιο αποτελεσματικοί. Έτσι, μόνο, μπορεί να δυναμώσει και η προοπτική της μόνιμης βελτίωσης της ζωής μας, με τις ριζικές αλλαγές που έχει ανάγκη ο τόπος».