Ένα καυστικό άρθρο γνώμης για τον Ερντογάν και τη θέση του στη Συμμαχία του ΝΑΤΟ δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Washington Post.
Ο αρθρογράφος στην ανάλυσή του κάνει λόγο για τον εγωισμό του Ερντογάν παραλληλίζοντάς τον με Οθωμανό σουλτάνο και σημειώνοντας ότι “το να είσαι ή να γίνεσαι σύμμαχος κάποιου έγκειται στο να συμφωνείς στο ποιοι είναι και ποιοι δεν είναι οι κοινοί εχθροί σου. Διαφορετικά, δεν υφίσταται η έννοια της συμμαχίας”.
Στη συμμαχία του ΝΑΤΟ, ο Τούρκος Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ενδιαφέρεται μόνο για τον εαυτό του και αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να κάνει άσκοπες ενέργειες και τα πράγματα να γίνονται περίπλοκα, υποστηρίζει.
“Για να φανεί δυνατός πριν τις εκλογές του Ιουνίου, δημιουργεί προβλήματα σε φίλους και εχθρούς, ενώ αδιαφορεί παντελώς για το εάν τα καμώματα του υπονομεύουν τη συνοχή της Δύσης και της ασφάλεια της Ευρώπης γενικά”, γράφει το δημοσίευμα.
Ο αρθρογράφος Αντρέας Κλουτ σημειώνει ότι “σχεδόν όλα τα 30 κράτη μέλη του ΝΑΤΟ συμφωνούν ότι η Ρωσία -υπό τον Βλαντιμίρ Πούτιν- είναι ο κύριος αντίπαλος της Συμμαχίας”.
Και εξηγεί ότι η λέξη “σχεδόν” είναι απαραίτητη μόνο και μόνο επειδή ένα μέλος, η Ουγγαρία υπό τον πρωθυπουργό Βίκτορ Όρμπαν Orban, αρνείται να συμπαραταχθεί ανοιχτά με τη Δύση και την Ουκρανία ενάντια στη Μόσχα ενώ από τη μεριά του, ο Ερντογάν, κρατώντας όλες τις επιλογές ανοιχτές, άλλοτε το παίζει εχθρός και άλλοτε φίλος του Πούτιν.
Σύμφωνα με το δημοσίευμα της Washington Post “ο Ερντογάν συμπεριφέρεται ακόμη πιο ανεύθυνα στο θέμα της Σουηδίας και της Φινλανδίας, συγκεκριμένα ως προς την επιθυμία τους να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ. Το σενάριο αυτό θα ήταν μόνο θετικό και μάλιστα για όλους τους εμπλεκόμενους. Η Σουηδία και η Φινλανδία θα ήταν πιο ασφαλείς σύμφωνα με το Άρθρο 5 του ΝΑΤΟ, το οποίο ορίζει πως επίθεση σε έναν σημαίνει επίθεση εναντίον όλων. Και το ΝΑΤΟ θα ήταν ισχυρότερο χάρη στη στρατιωτική ικανότητα και τη στρατηγική γεωγραφία των Σκανδιναβών”.
“Ο Ερντογάν είναι το κύριο πρόβλημα και ο λόγος για τον οποίο είναι αδύνατο να επισπευθεί η διαδικασία της επικύρωσης των συμφωνιών για την ένταξη της Σουηδίας και της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ. Στην πραγματικότητα, εκβιάζει τους Σουηδούς να υιοθετήσουν την άποψή του για την πολιτική στη Μέση Ανατολή. Για τον Ερντογάν, όλες οι κουρδικές οργανώσεις, είτε εδρεύουν στην Τουρκία, τη Συρία ή οπουδήποτε αλλού, είναι τρομοκρατικές οργανώσεις που πρέπει να απαγορευτούν και να καταπολεμηθούν. Η Τουρκία ζητά από τη Σουηδία να ευθυγραμμιστεί με τη δική της πεποίθηση επ’ αυτού”, επισημαίνεται στο δημοσίευμα.
Αιγαίο: Η χειρότερη εσωτερική ένταση του ΝΑΤΟ
Περιγράφοντας την τουρκική προκλητικότητα, στο δημοσίευμα γίνεται αναφορά στον Ερντογάν ως “εντελώς απαράδεκτο στο ζήτημα του Αιγαίου” ενώ σημειώνεται ότι πρόκειται για τη χειρότερη εσωτερική ένταση του ΝΑΤΟ εδώ και δεκαετίες. “Η έχθρα ανάμεσα σε Ελλάδα και Τουρκία δεν είναι κάτι νέο. Ωστόσο, φαίνεται πως τελευταία από τα λόγια βρεθήκαμε από λόγια σε πράξεις” διαβάζουμε.
Περιγράφοντας την “καθημερινότητα” των ελληνοτουρκικών σχέσεων, ο αρθρογράφος αναφέρει ότι “οι Έλληνες καταγγέλλουν ότι οι Τούρκοι παραβιάζουν συνεχώς τα ελληνικά χωρικά ύδατα και τον εναέριο χώρο. Οι Τούρκοι κατηγόρησαν τους Έλληνες για παρενόχληση τουρκικών αεροσκαφών κατά τη διάρκεια κοινής αποστολής του ΝΑΤΟ, ακόμη και για “λοκάρισμα” αντιαεροπορικού συστήματος σε τουρκικά F-16 κοντά στην Κρήτη”.
Στο άρθρο τίθενται ορισμένα ρητορικά ερωτήματα χάριν συμπεράσματος:
“Με τέτοιους συμμάχους, τι να τους κάνεις τους εχθρούς; Ο Τούρκος πρόεδρος απειλεί ανοιχτά ότι θα μπει νύχτα στην Ελλάδα… Ναι, καλά το διαβάσατε. Ο Ερντογάν απειλεί με πόλεμο ένα άλλο μέλος του ΝΑΤΟ”.
Παίζει το ρόλο του μαύρου πρόβατου
Το δημοσίευμα συνεχίζεται και άλλα με ρητορικά ερωτήματα που σκιαγραφούν το πορτρέτο ενός ηγέτη που μόνο προβλήματα δημιουργεί: “Όλες οι συμμαχίες, όπως και οι οικογένειες έχουν τις εντάσεις τους. Και ο Ερντογάν παίζει τον ρόλο του μαύρου πρόβατου χρόνια τώρα. Τι συμβαίνει, όμως, στο μυαλό του Ερντογάν; Το παίζει νταής ενόψει εκλογών; Επιδιώκει στρατιωτικές συμφωνίες με τις ΗΠΑ; Θέλει να ανοικοδομήσει την Τουρκία κατ’ εικόνα των Οθωμανών, όπως ο Πούτιν φαντασιώνεται την αυτοκρατορία των Τσάρων; Και πάνω από όλα, μπορεί ο Ερντογάν να θεωρηθεί αξιόπιστος σύμμαχος σε περίπτωση πολέμου;”
Κλείνοντας, διαβάζουμε στο άρθρο μια παραίνεση προς τους Τούρκους που την προσεχή άνοιξη θα κληθούν στις κάλπες:
“Οι καιροί που ζούμε είναι πολύ σοβαροί για τέτοιου είδους περισπάσεις. Η Δύση πρέπει να παραμείνει ενωμένη και δυνατή. Για αυτό, πρέπει να αφήσουμε στην άκρη τις παλιές αλλά κενές περιεχομένου διαμάχες. Ο στόχος θα πρέπει να είναι ένας και μοναδικός. Να μην επιτρέψουμε στον Πούτιν να κλιμακώσει και να διευρύνει τον πόλεμό του. Και οι Τούρκοι θα πρέπει να θυμίσουν στον Πρόεδρό τους ότι κάτι τέτοιο δεν θα ήταν προς όφελος ούτε της Τουρκίας ούτε και του ΝΑΤΟ”.