Θρήνο έχει προκαλέσει ο χαμός της 18χρονης Μαρίας, η οποία εντοπίστηκε απαγχονισμένη μέσα στο σπίτι της, στα Κανάλια Μαγνησίας.
Η νεαρή κοπέλα έδωσε τέλος στη ζωή της, αφού έφτιαξε μια αυτοσχέδια αγχόνη και κρεμάστηκε μέσα στο δωμάτιό της, στο σπίτι όπου έμενε μαζί με τη μητέρα και την αδελφή της.
Κατά την έρευνα των αστυνομικών στο δωμάτιο της 18χρονης, εντοπίστηκαν τέσσερα σημειώματα, τα οποία είχε γράψει πριν προχωρήσει στο απονενοημένο διάβημα. Μάλιστα, σε ένα από αυτά, ανέλυε τους λόγους που την οδήγησαν σε αυτή την απόφαση και περιέγραφε πώς ήθελε να εξελιχθούν τα πράγματα μετά τον θάνατό της. «Αισθάνομαι ήδη νεκρή» ήταν μια από τις φράσεις που είχε χρησιμοποιήσει στην επιστολή της. Σύμφωνα με άτομο από το οικογενειακό περιβάλλον του κοριτσιού, η 18χρονη ενδέχεται να είχε κάποιον δεσμό, ωστόσο η ίδια αισθανόταν «μια μαυρίλα» και κάποιες φορές έβλεπε ψυχολόγο.
«H οικογένεια είχε χάσει τον πατέρα το 2017 σε ηλικία 54 ετών. Επίσης η μεγαλύτερη αδελφή της η Ελένη είχε μεταμοσχευθεί στη Βιέννη από κυστική πνευμονική ίνωση. Το παιδί είχε γεννηθεί με πρόβλημα, όμως με τη βοήθεια όλων και του χωριού τα κατάφερε και τώρα είναι μια χαρά. Η Μαρία δεν είχε προβλήματα υγείας, ξέρω όμως ότι παρακολουθούνταν κάποιες φορές από ψυχολόγο» περιέγραψε στενό πρόσωπο της οικογένειας στο protothemaκαι πρόσθεσε: «Φεύγοντας άφησε κάποιες επιστολές. Σε μια από αυτές αναφέρει πώς θα ήθελαν να γίνουν κάποια πράγματα μετά τον θάνατό της. Αναφέρει και τους λόγους που την οδήγησαν στην πράξη αυτή διότι “αισθανόταν ήδη νεκρή” και πως ζούσε με νεκρή ψυχή. Το κορίτσι αν και είχε κάποια σχέση, ωστόσο δεν ήταν εκεί το πρόβλημα της, αλλά στο γεγονός πως έβλεπε τη ζωή μαύρη. Tην Κυριακή το βράδυ ήταν σε πάρτι στην πλατεία του χωριού, όπου γλεντούσε με τους φίλους της. Εξωτερικά ήταν χαρούμενη, μέσα της όμως μαυρίλα».
Συγκλονίζει η αδερφή της: «Το μωρό μας δεν είναι πια σπίτι»
Την ίδια ώρα, η αδερφή της 18χρονης, με ανάρτησή της στο Facebook συγκλονίζει για τον χαμό της Μαρίας, ενώ τονίζει ότι η οικογένεια δεν θέλει λύπηση, γιατί η Μαρία ήταν και παραμένει μια επαναστάτρια.
«Το μωρό μας δεν είναι πια σπίτι.
Μοιάζει αδιανόητο και φυσικό ταυτόχρονα.
“Γελάω και κλαίω μαζί”, μου είπε πρόσφατα. Απ’ όταν άρχισε να καταλαβαίνει τον εαυτό της ήθελε οι αποφάσεις της ζωής της να είναι δικές της. Το δεχτήκαμε και καμαρώναμε για το δυναμισμό της. Νιώθουμε περήφανες για κείνη και τώρα. Διάλεξε συνειδητά πως να κάνει τη μεγάλη έξοδο.
Πώς και γιατί μη ρωτάτε. Το φορτίο που σήκωνε ήταν πολύ βαρύτερο απ’ όσο της αναλογούσε. Νιώθω βαθιά ευγνωμοσύνη που έφτασε ως εδώ, που τα κατάφερε.
Εύχομαι ότι έφυγε με τη ψυχή της όσο πιο γεμάτη γινόταν. Από έρωτα, γέλιο, αγκαλιές, φίλους, αγάπη, φιλιά. Ξέρω πως, φυσικά, δεν ήταν πλήρης. Είχε τόσα σχέδια και όνειρα, ανάγκες, επιθυμίες. Η ανάγκη της για λύτρωση, όμως, ήταν μεγαλύτερη απ οποιαδήποτε άλλη.
Δεν θέλουμε αμην και κεράκια. Ούτε λύπηση. Δεν ήταν καημένη. Ήταν μία επαναστάτρια. Κι ακόμα είναι.
Ένα μίγμα ευαισθησίας κι αξιοπρέπειας» γράφει η αδερφή της.