Με εκνευρισμό αντιμετώπισε η Ρούλα Πισπιρίγκου την ομόφωνη απόφαση του Μεικτού Ορκωτού Δικαστηρίου της Αθήνας που την κύρυξε ένοχη και της επέβαλε την ποινή των ισοβίων για τη δολοφονία της κόρης της Τζωρτζίνας με τη χορήγηση ισχυρής δόσης κεταμίνης και την απόπειρα δολοφονίας που είχε προηγηθεί και είχε ως αποτέλεσμα την τετραπληγία του παιδιού. Η Πισπιρίγκου άσκησε ήδη έφεση κατά της καταδικαστικής απόφασης, ενώ πλέον αναμένεται να δικαστεί για το θάνατο και των άλλων δύο παιδιών της.
Η υπόθεση που δεν έχει προηγούμενο στα ελληνικά εγκληματολογικά χρονικά, έκανε τον πατέρα των τριών παιδιών, Μάνο Δασκαλάκη, να αισθανθεί δικαίωση για την καταδίκη της πρώην συζύγου του. Μέχρι και την τελευταία στιγμή πριν από τη σύλληψή της, όμως, ο Δασκαλάκης βρισκόταν στο πλευρό της «Μήδειας» της Πάτρας μη γνωρίζοντας για τις εγκληματικές της πράξεις.
Τον Οκτώβριο του 2014 ο Μάνος Δασκαλάκης, ποδοσφαιριστής τότε, μιας τοπικής ομάδας στην Πάτρα και η Ρούλα Πισπιρίγκου, διαιτητής, γνωρίζονται, ερωτεύονται κεραυνοβόλα. Ο γάμος τους είχε γίνει πρωτοσέλιδο στον Τύπο της Πάτρας.
Στις φωτογραφίες του γάμου η Ρούλα έλαμπε μέσα στο νυφικό της κρατώντας σφιχτά το χέρι του Μάνου και, με το άλλο χέρι, το πρώτο τους μωρό, την Τζωρτζίνα. Δύο χρόνια μετά τη γέννηση της Τζωρτζίνας, έρχεται στη ζωή και η Μαλένα και αργότερα και η Ίριδα.
Τα πρώτα σύννεφα στο γάμο τους δεν αργούν να φανούν και να κάνουν τις εμφανίσεις τους οι ζήλιες, οι καβγάδες και οι εξωσυζυγικές σχέσεις. Παράλληλα, η Ρούλα Πισπιρίγκου παρακολουθεί σεμινάρια εγκληματολογίας κάνοντας αινιγματικές αναρτήσεις. Μετά τους θανάτους των παιδιών της, η συμπεριφορά της χαρακτηρίζεται περίεργη.
Τον Ιανουάριο του 2022, μετά το θάνατο και του τρίτου της παιδιού, της Τζωρτζίνας, ξεκινά η αντίστροφη μέτρηση για τη Ρούλα Πισπιρίγκου μέχρι να αποκαλυφθούν οι σατανικές της ενέργειες. Τρεις θάνατοι για τους οποίους η ίδια είχε γράψει: «Σάς γέννησα, σάς έδωσα ζωή, όμως σας έχω θυμώσει γιατί αφήσατε την αγκαλιά μου άδεια».
Η κατηγορούμενη, πριν από τη σύλληψή της από τις αστυνομικές αρχές, συνήθιζε να παίζει με το υποκριτικό ταλέντο από κούνια, τους επιστήμονες, τις Αρχές και τους δημοσιογράφους και να παραχωρεί συνεντεύξεις στα κανάλια. Κατηγορούσε τον Τύπο ότι την έχει στοχοποιήσει ως υπαίτια της απώλειας ή του θανάτου των τριών παιδιών της σε διάστημα δυόμισι ετών.
«Έγινε σίριαλ η ζωή μας, δεν μας άφησαν να θρηνήσουμε το παιδί μας. Φοβόμαστε να βγούμε από το σπίτι μας. Η ζωή μας έχει βγει στη δημοσιότητα και μας κατακρίνουν οι δικαστές του πληκτρολογίου γιατί χαμογελάμε. Δεν διαφωνώ με την οργή του κόσμου γιατί προφανώς υπάρχουν εγκλήματα και εγκληματίες αλλά εμείς δεν είμαστε εγκληματίες», έλεγε η Ρούλα Πισπιρίγκου πριν από δυο χρόνια.
Μάλιστα, μία ημέρα πριν τη σύλληψη για τη δολοφονία της 9χρονης κόρης της, Τζωρτζίνας δήλωνε πως δεν είναι «Μπάμπης Αναγνωστόπουλος», εννοώντας ότι δεν υποκρίνεται, αλλά ότι ήταν αθώα.
Δημοσιογράφος: Ως μητέρα γιατί ήσουν δίπλα στο παιδί σου και στην πρώτη νοσηλεία της και στη δεύτερη και μέχρι το τέλος της, θεωρείς ότι υπήρχε κάποια ουσία που δημιουργούσε πρόβλημα στο παιδί; Εσύ το έβλεπες, το ζούσες;
Ρούλα Πισπιρίγκου: Δεν μπορώ να σου απαντήσω σε τίποτα, γιατί καταλαβαίνεις το λόγο…
Δ: Επειδή εσύ ήσουν μαζί με το παιδί και λάμβανε ένα κοκτέιλ φαρμάκων αυτό το παιδί.
ΡΠ: Μήνες τώρα.
Δ: Μήνες, είναι αυτά τα φάρμακα που έχουμε μεταφέρει και μέσα από την εκπομπή μυοχαλαρωτικά, αντιεπιληπτικά είχες παρατηρήσει εσύ…
ΡΠ: Ηρεμιστικά…
Δ: Ηρεμιστικά;
ΡΠ: Βέβαια.
Δ: Λάμβανε και ηρεμιστικά; Γιατί δεν το έχουν στο φάκελο οι γιατροί αυτό το πράγμα.
ΡΠ: Εγώ δεν το ξέρω, εγώ ξέρω ότι λάμβανε αυτές τις δύο κατηγορίες φαρμάκων, τα οποία ήταν μυοχαλαρωτικά και αντιεπιληπτικά. Ίσως και να κάνω εγώ λάθος. Ίσως εκεί συνεπάγεται και αυτό το φάρμακο.
Δ: Εννοείς τα μυοχαλαρωτικά;
ΡΠ: Ναι, ναι, ναι, σωστά
Δ: Ήξερες ότι λαμβάνει κάποιο φάρμακο το οποίο ας το πούμε, την ηρεμούσε λίγο;
ΡΠ: Όχι, όχι, όχι.
Δ: Υπήρχε κάποια ουσία η οποία επηρέαζε το παιδί, όταν του της έδιναν από το νοσοκομείο, είχες δει να αλλάζει λιγάκι; Να της προκαλεί αυτά τα τινάγματα, αυτούς τους σπασμούς;
ΡΠ: Κοίταξε να δείς, αυτά είναι πράγματα τα οποία είναι στην κατάθεσή μου, είναι αυτό που θα καταθέσω, οπότε…
Δ: Σε ρωτάω σε ένα γενικότερο πλαίσιο εάν είχες δει να αλλάζει λιγάκι η συμπεριφορά της Τζωρτζίνας, όταν της έδιναν κάποια φάρμακα.
ΡΠ: Όχι, όχι, όχι.
Δ: Η θεραπεία που ακολουθούσε ήταν συγκεκριμένη κάθε ημέρα;
ΡΠ: Ναι, της Τζωρτζίνας τα αλλάξαμε τα φάρμακα δύο ημέρες πριν, είναι πράγματα τα οποία είναι…
Δ: Γιατί όμως άλλαξαν τα φάρμακα της, δύο ημέρες πριν πεθάνει;
ΡΠ: Έλα, ντε…
Δ: Άλλαξε όλη η αγωγή δύο ημέρες πριν πεθάνει;
ΡΠ: Όχι, όχι, όχι όλη, όχι όλη. Δεν έχω τον φάκελο αυτή τη στιγμή για να σου πω ακριβως τις αλλαγές, αυτό αν έχετε κάποια, σε εισαγωγική άκρη…
Δ: Πάντως εσύ ξέρεις ότι σίγουρα άλλαξαν κάποια από τα φάρμακά της;
ΡΠ: Εκατό τοις εκατό, εκατό τοις εκατό…
Δ: Γιατί ήσουν και μπροστά όταν έπαιρνε τα φάρμακα;
ΡΠ: Είχα και ενημέρωση…
Δ: Είχες και ενημέρωση, μητέρα είσαι λογικό είναι.
Δ:Είχες παρατηρήσει λοιπόν αυτές τις δύο ημέρες κάποια αλλαγή στην κατάσταση του παιδιού, εξαιτίας της αλλαγής των φαρμάκων;
ΡΠ: Κοίταξε να δεις, δεν μπορώ να το πω ότι ήταν από την αλλαγή των φαρμάκων ή ήταν κατάστασή της, πάντως το παιδί μετά το τελευταίο επεισόδιο κοιμήθηκε και δεν ξαναξύπνησε ποτέ. Κοιμόταν πάνω από ένα 24ωρο.
Δ: Κοιμόταν 24 ώρες ε;
ΡΠ: Η Τζωρτζίνα κοιμόταν από την Παρασκευή και το βράδυ που έκανε το τελευταίο επεισόδιο, μετά κατέληξε. Ναι, λίγο την ξύπνησα εγώ να μιλήσει με βιντεοκλήση με τον Μάνο και τα λοιπά.
Δ: Μπορούσε να μιλήσει Ρούλα;
ΡΠ: Όχι, μόνο γέλαγε.
Δ: Αυτό τι ώρα έγινε; Γιατί νομίζω κατέληξε γύρω στις δύο-δύο και τέταρτο.
ΡΠ: Ναι, ναι, ναι, δεν θυμάμαι τώρα τι ώρα έγινε ήταν… δεν θυμάμαι.
Δ: Τελοσπάντων, ήταν πρωινές ώρες, προς μεσημέρι.
ΡΠ: Ναι, ναι, ναι.
Δ: Μετά ξανακοιμήθηκε;
ΡΠ: Ναι ήταν πολύ κουρασμένο, ίσα που άνοιξε τα ματάκια του. Είχε ταλαιπωρηθεί με τα επεισόδια αυτά, δηλαδή δεν γνωρίζετε πώς ήταν… δεν θέλετε να γνωρίζετε πώς ήταν αυτά τα επεισόδια του παιδιού… Δεν διανοείστε πώς έκανε το παιδί, τι τράβαγε. Δεν μπορείτε να το φανταστείτε αυτό το πράγμα.
Δ: Μου περιγράφουν από τη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας στο Ρίο όπου μπαινοέβγαινε ότι δεν έκανε αυτά τα επεισόδια όταν ήταν στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας και μάλιστα ξέρω ότι οι γιατροί σε καλούσαν με βιντεοκλήση για να δεις ότι το παιδί είναι καλά, ότι είναι χαρούμενο, ότι γελάει, ότι δεν κάνει επεισόδια και τα έκανε μόνο όταν έβγαινε στην Παιδιατρική Κλινική.
ΡΠ: Ναι, γιατί η Μονάδα την κράταγε μία μέρα. Αυτή τα έκανε ανά 48 ώρες περίπου.
Δ: Α, κάθε δεύτερη μέρα. Άρα, έβγαινε στο 24ωρο από τη Μονάδα.
ΡΠ: Βέβαια. Καταρχήν αυτά είναι όλα καταγεγραμμένα. Είχα μία βιντεοκλήση, μία βιντεοκλήση για να μου δείξει ότι μιλάει με τη μαμά της γιατί ήταν ξαφνικά μόνη της. Αυτό έγινε.
Δ: Και διευκρίνισε μου κάτι, όταν πάτε βάζετε τον βηματοδότη, βγαίνει το παιδί είναι καλά και στους επτά μήνες πάτε ξανά στο Πανεπιστημιακό στο Ρίο, λόγω των σπασμών που κάνει πάλι.
ΡΠ: Τον απινιδωτή τον βάλαμε στο Ωνάσειο. Γύρισε και παρέμεινε ξανά στη Μονάδα.
Δ: Μετά τους επτά μήνες λοιπόν, σου κάνει ένα μεγάλο επεισόδιο στο σπίτι πάλι.
ΡΠ: Ναι, μετά τη μαγνητική.
Δ: Και την πηγαίνεις στο Πανεπιστημιακό στο Ρίο.
ΡΠ: Ναι, ναι.
Δ: Εκεί πόσο έμεινε;
ΡΠ: Μπήκε 19 και μεταβήκαμε στις 26 στην Αθήνα.
Δ: Έμεινε 7 ημέρες δηλαδή στο Ρίο.
ΡΠ: Ναι, φυσικά.
Δ: Και εκεί λοιπόν στο Ρίο, εκείνες τις ημέρες έμπαινε και έβγαινε στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας όπου οι γιατροί δεν παρατηρούσαν κάποια από τα επεισόδια που εσύ περιέγραφες όταν ήσουν μαζί της στο δωμάτιο.
ΡΠ: Έτσι έγινε και το βίντεο. Παρατηρούσαν, έτσι έγινε και το βίντεο.
Δ: Στις 26 του μήνα πάτε στο Αγλαΐα Κυριακού, με σκοπό να κάνει το εγκεφαλογράφημα και να δείτε αν έχει επιληψία το παιδί και εκεί απλά κατέληξε; Είναι αυτό που λες ότι κοιμόταν, έτσι; Πέμπτη πήγατε στο Αγλαΐα Κυριακού;
ΡΠ: Ναι, δεν θυμάμαι την ημέρα, μάλλον Πέμπτη
Δ: Πέμπτη πήγατε, αν λέτε ότι στις 26 βρεθήκατε εκεί και 29 κατέληξε, πήγατε Πέμπτη και το βράδυ ξεκινάει να κοιμάται μέχρι το μεσημέρι του Σαββάτου.
ΡΠ: Ναι.
Δ: Άρα τα φάρμακα της τα αλλάζουν στο Αγλαΐα Κυριακού;
ΡΠ: Ναι, ναι.
Δ: Στο Ρίο της δίνανε άλλα φάρμακα;
ΡΠ: Ναι, αυτά που έπαιρνε τόσους μήνες.
Δ: Στο Ρίο της δίνανε ό,τι της έδινες κι εσύ δηλαδή, όσο ήσασταν έξω.
ΡΠ: Ναι, αλλά είχαν προσθέσει κάτι αντιεπιληπτικά, νομίζω για τους σπασμούς.
Δ: Αυτά τα προσθέσανε στο Ρίο;
ΡΠ: Ναι.
Δ: Άρα μετά μπαίνετε στο Αγλαΐα Κυριακού και σας αλλάζουν μέρος των φαρμάκων;
ΡΠ: Ναι.
Δ: Στο κομμάτι των μυοχαλαρωτικών ή των αντιεπιληπτικών;
ΡΠ: Και στα δύο. Ψέματα, όχι, στα αντιεπηλιπτικά και στα φάρμακα για την καρδιά άλλαξαν ένα κομμάτι.
Δ: Και εκεί της δίνουν και ηρεμιστικό;
ΡΠ: Όχι ηρεμιστικό, βαρβιτουρικό της δώσανε.
Δ: Ναι, επειδή μου είπες ότι της δώσανε κι ηρεμιστικό, γι’ αυτό, ότι έπαιρνε κάποια ηρεμιστικά.
ΡΠ: Ναι.
Δ: Εσύ πώς είσαι Ρούλα;
ΡΠ: Πώς να είμαι; Εδώ, αναμένω.
Δ: Είσαι έτοιμη να καταθέσεις ε;
ΡΠ: Ναι, πανέτοιμη είμαι. Από την αρχή ήμουν, έτσι κι αλλιώς η αλήθεια δεν αλλάζει, όποτε και να την πεις.
«Γ@μώ τον έρωτα! Για ποιον έρωτα μιλάμε ;»
Ο πατέρας των τριών αδικοχαμένων κοριτσιών, ο οποίος αδυνατούσε να πιστέψει στις αρχές για το θάνατο των τριών παιδιών του ευθύνεται η ίδια τους η μητέρα, είχε μιλήσει στην εκπομπή της Αγγελικής Νικολούλη για την εν διαστάσει σύζυγό του, λίγες μέρες μετά τη σύλληψη της Ρούλας Πισπιρίγκου.
«Αν σκεφτόμουν ότι κάτι δεν πήγαινε καλά, θα την είχα σκοτώσει,δεν θα φτάναμε μέχρι εδώ.
» Μιλάμε για τα παιδιά μου, ποιος πατέρας θα άφηνε τα παιδιά του έτσι; Εάν αποδειχθεί και για τα άλλα δύο παιδιά, για εμένα δεν υπάρχει τιμωρία. Θέλω να μπω μισή ώρα μέσα στο κελί της. Θα τη σκοτώσω και ας μπω εγώ φυλακή μετά.«Μετά από εννέα χρόνια γάμου, δεν περίμενα ποτέ ότι θα φτάσει αυτή η στιγμή, να μπω σ’ ένα δικαστήριο και να υποστηρίξω ότι μάνα σκότωσε τα παιδιά της, πόσο μάλλον τα δικά μου. Όσο επιπόλαιο κι αν ακούγεται, παντρευτήκαμε σε μικρή ηλικία και η πρώτη εγκυμοσύνη ήταν επιλογή και των δυο μας. Ποτέ δε μετάνιωσα γι’ αυτή μου την πράξη. Οι δικοί μου με παρότρυναν να το ξανασκεφτώ, αλλά ήταν δίπλα μου και στήριξαν την επιλογή μου.»
«Δεν υπήρχε κανένας να μου πει κάτι αρνητικό για τη Ρούλα που να με βάλει σε σκέψεις. Το μόνο που μου είχε και η ίδια παραδεχτεί, ήταν μία απόπειρα αυτοκτονίας που είχε κάνει επειδή ήταν πιεσμένη με το θάνατο της γιαγιάς της και εξαιτίας του τότε χωρισμού της και βρισκόταν σε κατάθλιψη. Τα προβλήματα άρχισαν να γίνονται ορατά πριν το χαμό της Ίριδας και μετά που χωρίσαμε.»
«Οι γονείς μου πενθούν, γι’ αυτό δεν βγαίνουν να μιλήσουν. Το μόνο που εύχομαι ακόμα και τώρα είναι να ξυπνήσω και να είναι όλα αυτά ένα ψέμα. Να έχουν γυρίσει πίσω τα παιδιά μου και να μην έχει πάθει κανένα τίποτα, δεν το χωράει ανθρώπινος νους αυτό που συμβαίνει. Αν έχει γίνει έτσι, μιλάμε για τον πιο χειριστικό άνθρωπο που υπάρχει, για ποιον έρωτα μιλάμε; Τα παιδιά μου μπορούν να γυρίσουν πίσω;».