O πόλεμος που μαίνεται στην Ουκρανία και οι ανθρώπινες ιστορίες που έρχονται διαρκώς στο φως της δημοσιότητας, δεν αφήνουν κανέναν ασυγκίνητο. Ήδη πολλοί διάσημοι έχουν αρχίσει καμπάνιες για συγκέντρωση χρημάτων και αγαθών ή έχουν προσφέρει στέγη σε πρόσφυγες. Οι οργανισμοί που εξ αρχής στάθηκαν στο πλευρό των εκτοπισμένων είναι, επίσης, πολλοί. Το ότι δεν ανήκουμε στο ανθρώπινο δυναμικό κάποιας φιλανθρωπικής οργάνωσης ή δεν είμαστε διάσημοι καλλιτέχνες, όμως, δεν μας εμποδίζει από το να συμβάλλουμε και εμείς στην ελάφρυνση του δράματος που ζουν οι Ουκρανοί αυτή την ώρα.
Αυτό το μήνυμα θέλει να περάσει και η Πολυτίμη Μπόζνου, η μοτοσυκλετίστρια που θα ταξιδέψει στα σύνορα της Ουκρανίας με στόχο να συγκεντρώσει χρήματα για τον πληττόμενο λαό και να βοηθήσει εθελοντικά οργανώσεις που βρίσκονται στο σημείο.
Το ταξίδι της θα γίνει με την αγαπημένη της μοτοσυκλέτα και ξεκινά το Σάββατο, 2 Απριλίου. Στόχος είναι η δράση της (3,500km ride for Peace to Ukraine) να γίνει όσο το δυνατόν πιο γνωστή, ώστε να συγκεντρωθεί ένα σεβαστό ποσό που θα προσφερθεί στους Ουκρανούς. Αρωγός της στη συγκεκριμένη προσπάθεια είναι η πρεσβεία της Ουκρανίας στην Ελλάδα. Αν θέλετε να κάνετε δωρεά τα στοιχεία είναι:
- IBAN: GR3401720530005053105774421, Τράπεζα Πειραιώς,
- Δικαιούχος: Πρεσβεία της Ουκρανίας
- Κωδικός Αναγνώρισης (BIC): PIRBGRAA.
Η Πολυτίμη έχει προγραμματίσει να ταξιδεύει με τη μηχανή της για τρεις ημέρες, συνολικά για πάνω από 570χιλ. χιλιόμετρα. Αυτό δεν την τρομάζει, όμως, καθώς δεν είναι το μοναδικό μακρινό ταξίδι που έχει κάνει μόνη με τη μηχανή της. Αγχώνεται για τυχόν εμπόδια που μπορεί να συναντήσει (πχ. καιρός), αλλά η θέλησή της για προσφορά και η λαχτάρα της να εκπλιρώσει τον στόχο της και να δείξει πως όλοι μπορούμε να βοηθήσουμε -ο καθένας από το δικό του μετερίζι- της δίνουν ώθηση να συνεχίσει.
Η ίδια εξηγεί στο Marie Claire πώς ξεκίνησε η ιδέα πίσω από το “3500kmRideForPeace”, τι πιστεύει ότι θα κερδίσει από αυτό το ταξίδι, αλλά και πώς είναι να είσαι γυναίκα μοτοσυκλετίστρια το 2022.
Από πού ξεκίνησε η πρωτοβουλία και πώς θα βοηθήσει τους Ουκρανούς πρόσφυγες;
Η πρωτοβουλία είναι καθαρά προσωπική ιδέα και ξεκίνησε από μέσα μου, από την καρδιά μου. Η βοήθεια είναι κυρίως οικονομική. Γίνεται μια προσπάθεια να μαθευτεί αυτή η κίνηση προκειμένου να μαζευτούν χρήματα. Αυτό γίνεται μέσω της Πρεσβείας της Ουκρανίας στην Αθήνα, δηλαδή υπάρχει ένας λογαριασμός δικός τους όπου πηγαίνουν απευθείας τα χρήματα και εκείνοι τα στέλνουν ανάλογα. Αυτό ήταν και το δυσκολότερο κομμάτι της προετοιμασίας του ταξιδιού μου. Το δεύτερο κομμάτι είναι η προσωπική βοήθεια που θα προσφέρω φτάνοντας εκεί (στο Σιρέτ). Από όσο έχω ενημερωθεί μέχρι στιγμής, μπορώ να ενσωματωθώ άμεσα σε οποιαδήποτε εθελοντική ομάδα και να βοηθήσω όπου χρειάζεται. Και υπάρχει μεγάλη ανάγκη από «χέρια» βοηθείας.
Πώς σας βοηθά η ελληνική πρεσβεία και πώς εκείνη της Ουκρανίας στην πρωτοβουλία σας; Πώς μπορούμε να καταθέσουμε χρήματα;
Η Ελληνική Πρεσβεία δεν συμμετέχει γιατί αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει κάποιος λόγος, παρά μόνο αν έμπαινα στην εμπόλεμη ζώνη. Εννοείται ότι θα ζητήσω τη βοήθειά της αν χρειαστεί. Το Σιρέτ είναι 2 χιλιόμετρα από τα σύνορα της Ουκρανίας από την πλευρά της Ρουμανίας. Μόνο η oυκρανική έχει χρειαστεί – προς το παρόν. Τα στοιχεία για κατάθεση χρημάτων είναι:
- IBAN: GR3401720530005053105774421, Τράπεζα Πειραιώς,
- Δικαιούχος: Πρεσβεία της Ουκρανίας
- Κωδικός Αναγνώρισης (BIC): PIRBGRAA.
Τι σας προβληματίζει ή τι σας τρομάζει στο συγκεκριμένο ταξίδι; Ποιο είναι το πρόγραμμά σας;
Είναι ένα πολύ διαφορετικό και ιδιαίτερο ταξίδι από αυτά που έχω κάνει μέχρι σήμερα και μια τελείως πρωτόγνωρη εμπειρία για μένα. Το πρώτο που θα έχω να αντιμετωπίσω θα είναι καταρχάς ο καιρός σε συνδυασμό με τα χιλιόμετρα που έχω να κάνω σε σύντομο χρονικό διάστημα. Αισιόδοξη, όσο μπορώ από τη φύση μου, θέλω να πιστεύω ότι θα έχει «ηρεμήσει» κάπως σε σχέση με αυτόν όλων των προηγούμενων εβδομάδων. Με τρομάζει ο πόλεμος, φυσικά.
Το πρόγραμμα είναι την πρώτη μέρα του ταξιδιού, καλύπτοντας περίπου 800 χιλιόμετρα, να φθάσω στη Σόφια και να διανυκτερεύσω εκεί. Το δεύτερο βράδυ διανυκτέρευση στη Φωξάνη, η οποία βρίσκεται περίπου 200 χλμ. βορειότερα από το Βουκουρέστι, συνολικά 570 χλμ. Την τρίτη μέρα μέχρι το μεσημέρι, πρέπει να βρίσκομαι στο Siret που είναι και ο βασικός προορισμός μου και όπου θα μείνω 2 βράδια. Από εκεί θα κινηθώ τοπικά σε 1-2 χωριά για να επισκεφθώ δομές προσφύγων. Η επιστροφή μου θα γίνει με μια μικρή παραλλαγή της διαδρομής.
Ποιο είναι το μήνυμα που θέλετε να περάσετε με αυτή τη δράση;
Προσφέροντας την έμπρακτη αλληλεγγύη μου, θα ήθελα να μεταφέρω μηνύματα συμπαράστασης από φορείς και πολίτες της χώρας μου. Θέλω να δείξω πως όλοι έχουμε φωνή, όλοι έχουμε δικαίωμα και υποχρέωση να συμβάλλουμε στη λύση και να υψώσουμε το ανάστημά μας αξιώνοντας ελευθερία, δημοκρατία και ειρηνική διευθέτηση πάσας διαφοράς των εθνών. Και ακριβώς αυτό θα κάνω και εγώ, ως μία -η ελάχιστη- εκ των συμπολιτών μου.
Τι πιστεύετε ότι θα έχει αλλάξει μέσα σας με το τέλος αυτού του ταξιδιού; Τι θα έχετε κερδίσει;
Κάθε ταξίδι που κάνω μόνη μου με τη μηχανή μου, μπορώ να πω ότι με αλλάζει. Με δυναμώνει, με ωριμάζει, με βοηθάει να βλέπω τη ζωή από άλλη οπτική γωνία, έξω από τον μικρόκοσμο που ζούμε καθημερινά. Πόσο μάλλον αυτό το συγκεκριμένο ταξίδι. Προς το παρόν με έχει συνεπάρει πλήρως. Δεν κοιμάμαι τα βράδια! Νομίζω θα πρέπει να σας πω τι κέρδισα, αφού επιστρέψω…
Από πότε ασχολείστε με τις μηχανές και πώς ξεκίνησε αυτή η αγάπη;
Ήμουν πάντα «κορίτσι» της περιπέτειας και της δράσης. Κυκλοφορούσα με μια βέσπα για αρκετά χρόνια χωρίς δίπλωμα. Κάνοντας μαθήματα με κανονική μοτοσυκλέτα και όχι με βέσπα (την οποία υπεραγαπώ), συνειδητοποιώ ότι οι μηχανές μεγάλου κυβισμού μού αρέσουν υπερβολικά πολύ. Ήταν ένας «κεραυνοβόλος» έρωτας που κρατάει μέχρι σήμερα (σε αντίθεση με τους άλλους κεραυνοβόλους έρωτες). Αυτό έγινε πριν 12 χρόνια. Ξεκίνησε μια από τις ομορφότερες περιόδους της ζωής μου ή για να το πω διαφορετικά, άλλαξε όλη μου η ζωή – η μοτοσυκλέτα έγινε η ζωή μου. Ξεκίνησα πολύ δειλά, και σιγά σιγά άνοιγα τα φτερά μου για μέρη όλο και πιο μακρινά. Με ενέπνευσαν και με βοήθησαν άνθρωποι που γνώρισα στον χώρο. Από ένα σημείο και μετά αισθανόμουν ότι είχα όλο τον κόσμο στα χέρια μου. Καβαλούσα τη μηχανή μου και πήγαινα όπου ήθελα. Αυτό φυσικά ισχύει μέχρι και σήμερα.
Πώς είναι για μία γυναίκα να ταξιδεύει μόνη σε τόσο μεγάλες διαδρομές; Αντιμετωπίζετε υποτίμηση ή προβλήματα;
Δεν θα έλεγα ότι έχει διαφορά από το να ταξιδεύει ένας άντρας μόνος του. Μέχρι σήμερα (το τονίζω αυτό), και έχοντας διανύσει αρκετές χιλιάδες χιλιόμετρα μόνη μου, δεν αισθάνθηκα ποτέ και πουθενά να κινδυνεύω λόγω του φύλου μου, ή να έχω δεχθεί υποτιμητικά σχόλια και άλλα τέτοια. Αντίθετα μπορώ να πω, ότι έχω δεχθεί μεγάλη και ανιδιοτελή βοήθεια όπου έχει χρειαστεί.
Ποιο ταξίδι από όλα όσα έχετε κάνει θυμάστε περισσότερο; Υπάρχει κάποια στιγμή που δεν φεύγει ποτέ από το μυαλό σας;
Αυτή είναι η πιο δύσκολη ερώτηση! Έχω λατρέψει όλα ανεξαιρέτως τα ταξίδια που έχω κάνει και το καθένα από αυτά μου έχει δώσει πολύ ιδιαίτερες στιγμές, αναμνήσεις, συγκινήσεις! Και όσο και αν αυτό ακούγεται αντιφατικό, αυτό που θυμάμαι ακόμα καλύτερα είναι οι πολύ δύσκολες στιγμές, όπως πάρα πολύ άσχημες καιρικές συνθήκες, όπου να πρέπει να συνεχίσεις το ταξίδι, είτε για να προλάβεις ένα πλοίο, είτε για να φτάσεις μέρα σε κάποιο προορισμό (το ταξίδι τη νύχτα σε άγνωστα μέρη δυσκολεύει πολύ). Επίσης, έντονα θυμάμαι τις στιγμές με μηχανικές ή άλλου είδους βλάβες στη μέση του πουθενά, όπως μια πτώση με ή άνευ τραυματισμού (έχει γίνει και αυτό).