Ενώ τα ξένα μέσα ενημέρωσης πιστεύουν ότι οι Κινέζοι επικεντρώνονται στην πρόβλεψη της συμπεριφοράς του Τραμπ προς τη χώρα, αυτό μπορεί να ισχύει μόνο για ορισμένους πολιτικούς και διπλωμάτες. Κρίνοντας από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αυτό που ανησυχεί περισσότερο τους Κινέζους είναι μια επιδημία δολοφονιών όπου οι δολοφόνοι σκοτώνουν θύματα τυχαία επιλεγμένα, άτομα που δεν γνώριζαν πριν.
Στις 11 Νοεμβρίου, ένας άνδρας έπεσε με αυτοκίνητο σε άτομα που ασκούνταν σε ένα στάδιο στο Ζουχάι της Γκουανγκντόνγκ, σκοτώνοντας 35 και τραυματίζοντας 45, μεταξύ των οποίων ηλικιωμένοι και παιδιά. Αυτό έγινε ακριβώς δύο εβδομάδες αφότου ένας άνδρας στις 23 Οκτωβρίου στο Πεκίνο επιτέθηκε σε περαστικούς στις 28 Οκτωβρίου, τραυματίζοντας πέντε, μεταξύ των οποίων ανήλικους. Ο κατάλογος τέτοιων περιστατικών είναι μακρύς, αν και η επίθεση στο Ζουχάι ήταν η πιο θανατηφόρα. Ήταν επίσης το μόνο που έλαβε προσωπική αντίδραση από τον Σι Τζινπίνγκ, ο οποίος ζήτησε την «σκληρότερη τιμωρία», δηλαδή τη θανατική ποινή, για τον δράστη.
Το κοινό σε αυτές τις περιπτώσεις είναι ότι οι δολοφόνοι δεν γνώριζαν τα θύματα και τα επέλεγαν τυχαία. Ήθελαν απλώς να σκοτώσουν κάποιον για να εκφράσουν την οργή τους στην κοινωνία. Σύμφωνα με την αστυνομία, η μαζική δολοφονία Zhuhai ήταν δυσαρεστημένη για τον τρόπο με τον οποίο διευθετήθηκε το διαζύγιό του.
Ωστόσο, η παρέμβαση του Xi δεν σήμαινε ότι το ΚΚΚ αρέσει να συζητείται το περιστατικό. Λουλούδια και κεριά πολίτες που έμειναν αυθόρμητα έξω από το γήπεδο απομακρύνθηκαν γρήγορα από την αστυνομία.
Μια άλλη περίεργη απάντηση στους Zhuhai και σε άλλους φόνους ήταν η αύξηση της λογοκρισίας στο Διαδίκτυο σε ιστορίες και αναζητήσεις για τον Zhang Xianzhong (張獻忠). Στην πραγματικότητα, η λογοκρισία είχε ξεκινήσει το 2021, μαζί με την επιδημία δολοφονιών, αλλά έγινε αυστηρότερη μετά το Zhuhai.
Ο Ζανγκ ήταν ένας αγρότης επαναστάτης που κατά τη διάρκεια της μετάβασης από τις δυναστείες των Μινγκ στις δυναστείες Τσινγκ συγκέντρωσε στρατό και έλεγχε για μερικά χρόνια μια μεγάλη περιοχή στο Σιτσουάν ως αυτοαποκαλούμενος «αυτοκράτορας». Ηττήθηκε και σκοτώθηκε από τον Τσινγκ το 1647. Τέτοιοι αντάρτες είναι πολυάριθμοι στην κινεζική ιστορία, και μερικοί μάλιστα χαιρετίζονται από το ΚΚΚ ως πρωτομαρξιστές. Ο Ζανγκ, ωστόσο, συνδέεται παροιμιωδώς με σφαγές αντιπάλων στο Σετσουάν που θα μπορούσαν να είχαν σκοτώσει έως και ένα εκατομμύριο, ή το ένα τρίτο του τότε τοπικού πληθυσμού, και με μια απόκρυφη ιστορία που δημιουργήθηκε από την προπαγάνδα του Τσινγκ που υιοθέτησε ως σύνθημά του τα «Επτά Σκοτώσεις ,» ή τη λέξη «Σκότωσε!» επαναλαμβάνεται επτά φορές.
Ο μεγάλος Κινέζος αριστερός συγγραφέας Λου Σουν πέθανε το 1936 και θεωρήθηκε από κάποιους στο ΚΚΚ ως ανορθόδοξος και αμφίβολος μαρξιστής, αλλά τον εκτιμούσαν πολύ ο Μάο. Έγραψε για τον Ζανγκ και πρότεινε ότι, καθώς υπάρχει μια «τέχνη για την τέχνη», ο επαναστάτης καλλιέργησε «να σκοτώνεις για χάρη του φόνου». Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι το κείμενο του Lu Xun αναφέρθηκε και δημοσιεύτηκε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μετά το περιστατικό Zhuhai — και εξαλείφθηκε από τους λογοκριτές.
Το ότι ο Zhang Xianzhong, ή οι θρύλοι για αυτόν, μπορεί να εμπνεύσουν σύγχρονους μαζικούς δολοφόνους φαίνεται απίθανο. Από την άλλη πλευρά, ίσως ο Ζανγκ να μην άσκησε ποτέ την τέχνη του φόνου για φόνο, αλλά κάποιοι στην Κίνα σήμερα το κάνουν. Η λογοκρισία σηματοδοτεί ότι το ΚΚΚ θέλει να αποφύγει μια σοβαρή συζήτηση σχετικά με το γιατί αυτά τα περιστατικά επαναλαμβάνονται. Είναι η άλλη πλευρά της πολυσυζητημένης στάσης του «ξαπλωμένος» (躺平), ή του να μην κάνεις τίποτα ή να μειώνεις την εργασία στο ελάχιστο, μια στάση παθητικής απόρριψης της κοινωνίας που περιλαμβάνει χιλιάδες αν όχι εκατομμύρια Κινέζους. Οι λέξεις «ξαπλωμένος» (躺平) λογοκρίνονται επίσης περιστασιακά στο Διαδίκτυο.
Η άρνηση της κινεζικής κοινωνίας μπορεί να εκφραστεί με σιωπηλή απόσυρση ή, ευτυχώς σε πιο σπάνιες περιπτώσεις, παράλογη βία. Και τα δύο είναι στοιχεία της χρεοκοπίας της επίσημης προπαγάνδας και ιδεολογίας. Εκείνοι που «ξαπλώνουν στο επίπεδο» και όσοι σκοτώνουν, λένε στον κόσμο ότι η «μεγάλη αναζωογόνηση του κινεζικού έθνους» που υποσχέθηκε ο Σι Τζινπίνγκ είναι απλώς ένα ψέμα.