Από την κατάληψη του Θιβέτ το 1950, το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα διαστρεβλώνει επίμονα ιστορικά γεγονότα για να παρέμβει σε θιβετιανά θρησκευτικά ζητήματα.
Αυτό περιλαμβάνει τη διαδικασία επιλογής της μετενσάρκωσης του 14ου Δαλάι Λάμα, του Tenzin Gyatso, ο οποίος είναι τώρα 88 ετών και του οποίου η διεθνής δημοτικότητα έχει κρατήσει ζωντανή την κατάσταση των ανθρώπων του στην παγκόσμια σκηνή.
Οι Βουδιστές πιστεύουν ότι ένα φωτισμένο ον και ένας πολύ επιτυχημένος δάσκαλος μπορεί συνειδητά να προτείνει να αναγεννηθεί προς όφελος των άλλων. Στο Θιβέτ, αυτό είναι γνωστό ως tulku και το σύστημα είναι βαθιά ενσωματωμένο στη θρησκευτική του κουλτούρα. Μεταξύ των πολλών μετενσαρκωμένων δασκάλων που σέβονται και σέβονται οι Θιβετιανοί, ο Δαλάι Λάμα είναι ο υψηλότερος πνευματικός ηγέτης ή λάμα.
Για να αποκτήσει τον πλήρη έλεγχο αυτού του θεμελιώδους πυλώνα του θιβετιανού πολιτισμού και να παρέμβει στη διαδικασία μετενσάρκωσης, η Κίνα εξέδωσε το Διάταγμα Νο. 5 το 2007 και, πέρυσι, το Διάταγμα Νο. 19. Αυτοί οι νόμοι αποτελούν κατάφωρη παραβίαση του άρθρου 18 της Οικουμενικής Διακήρυξης Τα ανθρώπινα δικαιώματα και το άρθρο 36 του κινεζικού Συντάγματος, που προστατεύουν τη θρησκευτική ελευθερία.
Το ΚΚΚ είναι προφανώς άθεο και δεν πιστεύει στην έννοια της μετά θάνατον ζωής. «Η θρησκεία είναι δηλητήριο», είπε ο Μάο Τσε Τουνγκ σε μια από τις πρώτες συναντήσεις του με τον 14ο Δαλάι Λάμα, τη δεκαετία του 1950. Αμέσως μετά, η Κίνα άρχισε να καταστρέφει συνολικά πάνω από 6.000 μοναστήρια και μοναστήρια σε όλο το Θιβέτ. Η καταστροφή των αγαλμάτων του Βούδα, το κλείσιμο των μοναστηριακών κέντρων Larung Gar και Yachen Gar το 2016 και το 2019 αντίστοιχα, και η κατεδάφιση του σχολείου της Μονής Drago το 2021 είναι μόνο μερικές περιπτώσεις συνεχιζόμενης θρησκευτικής δίωξης.
Ο κόσμος γνωρίζει επίσης την εξαφάνιση του 11ου Πάντσεν Λάμα, μιας από τις κορυφαίες θρησκευτικές προσωπικότητες του Θιβέτ, και πώς η Κίνα εγκατέστησε τη δική της αντικατάσταση μαριονέτας το 1995 — και πώς αναγκάζει τους Θιβετιανούς να σεβαστούν αυτόν τον ψευδή ηγέτη.
Είναι παράλογο για την Κίνα να διεκδικεί εξουσία στην επιλογή των μοναχών. Μέσω επίσημων διαταγμάτων και διακηρύξεων και μιας σειράς άρθρων στους Global Times, ένα φερέφωνο του ΚΚΚ, η Κίνα έχει επιβεβαιώσει την εξουσία πάνω στο σύστημα μετενσάρκωσης, διακυβεύοντας αυτόν τον ισχυρισμό στις αρχαίες πρακτικές. «Οι τίτλοι νοούνται στην παραδοσιακή κινεζική νομοθεσία ως «αυτοκρατορικοί έπαινοι», δηλαδή «τιμητικούς τίτλους» που απονέμονται από την Κεντρική Κυβέρνηση της Κίνας στους ηγέτες των θρησκευτικών αιρέσεων», σύμφωνα με τους Global Times. Ωστόσο, τέτοιοι ισχυρισμοί βασίζονται σε μια διαστρεβλωμένη ανάγνωση της ιστορίας.
Πρώτον, οι περισσότεροι από αυτούς τους τίτλους δόθηκαν κατά την εποχή της κυριαρχίας του Yuan (1271-1368) και του Qing (1644-1912). Καθώς και οι δύο δυναστείες δεν ήταν κινεζικές, η έννοια της κινεζικής κεντρικής κυβέρνησης είναι λανθασμένη και εκτός πλαισίου: η Κίνα ήταν τότε ένα έδαφος που καταλήφθηκε από τους Μογγόλους Γιουάν και, στη συνέχεια, από τον Μάντσου Τσινγκ.
Το σύστημα μετενσάρκωσης του Δαλάι Λάμα χρονολογείται από τον 14ο και τον 15ο αιώνα, όταν ο 2ος Δαλάι Λάμα, Γκεντούν Γκιάτσο — η μετενσάρκωση του 1ου Δαλάι Λάμα, Γκεντούν Ντρούπα — γεννήθηκε το 1475. Αυτό το σύστημα συνεχίστηκε μέχρι το σημερινό Θιβέτ Ο βουδιστής ηγέτης και ο ισχυρισμός της Κίνας ότι ελέγχει τη διαδικασία από την αρχαιότητα είναι ψέμα.
Ο τίτλος του Δαλάι Λάμα δεν απονεμήθηκε, για πρώτη φορά, στον Sonam Gyatso, τον 3ο Δαλάι Λάμα, από έναν αυτοκράτορα της δυναστείας των Μινγκ (1368-1644) που κυβέρνησε την Κίνα εκείνη την εποχή. Ήταν ο Αλτάν Χαν, ο Μογγόλος βασιλιάς, που — αφού έλαβε διδασκαλίες από τον Σονάμ Γκιάτσο — του έδωσε τον τίτλο dalai, που σημαίνει «ωκεανός της σοφίας», το 1578. Ο πνευματικός ηγέτης, με τη σειρά του, πρόσφερε τον τίτλο dharma raja, ή «θρησκευτικός βασιλιάς», στον Άλταν Χαν. Αυτό δείχνει ότι η προσφορά τιμητικών τίτλων δεν ήταν μονομερής επιβολή, αλλά διμερής διαδικασία, που σήμαινε ως χειρονομία καλής θέλησης και διπλωματικής ευγένειας, στην προκειμένη περίπτωση μεταξύ του Θιβετιανού κυρίου και του Μογγόλου ηγεμόνα.
Ήταν το 1792, όταν το Θιβέτ ζήτησε τη βοήθεια των ηγεμόνων Τσινγκ για να εκδιώξουν την εισβολή της δύναμης των Γκούρκα του Νεπάλ, ο αυτοκράτορας των Μάντσου έγραψε ένα σύνολο κανονισμών σε 29 σημεία για την αποτελεσματική διοίκηση του Θιβέτ. Προτάθηκε ότι η επιλογή των μετενσαρκώσεων του Δαλάι Λάμα και του Πάντσεν Λάμα θα έπρεπε να γίνει αντλώντας ονόματα από μια «χρυσή λάρνακα». Αλλά αυτό ήρθε περισσότερο με τη μορφή συμβουλών παρά με διάταγμα και, εκτός από την επιλογή του 11ου Δαλάι Λάμα στα μέσα του 19ου αιώνα, αυτή η μέθοδος δεν χρησιμοποιήθηκε ποτέ.