Τι αναφέρει ινδικό ΜΜΕ:
Τον Μάρτιο, μαζικές διαδηλώσεις ξέσπασαν αρχικά στην Κωνσταντινούπολη και στη συνέχεια επεκτάθηκαν σε άλλες πόλεις, Άγκυρα, Σμύρνη, Ικόνιο κ.λπ., αφού ένας δημοφιλής αντιπολιτευόμενος, ο Δήμαρχος της Κωνσταντινούπολης, Ekrem Imamoglu, τέθηκε πίσω από τα κάγκελα εν αναμονή της δίκης για κατηγορίες διαφθοράς.
Σε αντίθεση με τις παλαιότερες γενιές που θυμούνται τη βαριά καταστολή των αντικυβερνητικών διαδηλώσεων στο πάρκο Gezi το 2013, οι σημερινοί νεαροί διαδηλωτές λένε ότι δεν πτοούνται από τους κινδύνους.
Οι Διαφωνούντες
Η ιστορία των σημερινών μαζικών διαδηλώσεων σε ολόκληρη τη χώρα περιστρέφεται γύρω από τον Ekram Imamoglu, τον δημοφιλή Δήμαρχο της Κωνσταντινούπολης, τον οποίο ο Ερντογάν βλέπει ως ισχυρό αντίπαλο για τις προεδρικές εκλογές του 2028.
Ωστόσο, η αντιπάθεια για το αυταρχικό στυλ διακυβέρνησης του Ερντογάν μπορεί να εντοπιστεί στα προηγούμενα χρόνια της κυβέρνησής του, ιδιαίτερα στις διαδηλώσεις του 2013, που ξεκίνησαν στο πάρκο Gezi της Κωνσταντινούπολης και εξαπλώθηκαν γρήγορα σε όλη τη χώρα.
Νεαροί διαδηλωτές κρατούσαν πανό που έγραφαν: «Είμαστε τα παιδιά των «επιδρομέων» που έχουν πλέον μεγαλώσει», – μια αναφορά στον όρο που χρησιμοποιούσε ο Ερντογάν για τους διαδηλωτές στο πάρκο Γκεζί. Όπως και οι αντιδράσεις του σε προηγούμενες διαδηλώσεις, οι κρατικές αρχές αντιμετωπίζουν μάλλον σκληρά τις τρέχουσες μαζικές διαδηλώσεις.
Ο δήμαρχος της Κωνσταντινούπολης, Εκρέμ Ιμάμογλου, βασικός ηγέτης της αντιπολίτευσης, είναι μακροχρόνιος αντίπαλος του προέδρου της Τουρκίας, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Κατηγορήθηκε για διαφθορά, απομακρύνθηκε από τα καθήκοντά του από το υπουργείο Εσωτερικών και στάλθηκε στη διαβόητη φυλακή Silivri υψίστης ασφαλείας στην άκρη της Κωνσταντινούπολης.
Παρεμπιπτόντως, αυτό συνέβη την ίδια ημέρα που το κόμμα του τον ανακήρυξε επίσημα υποψήφιο για την προεδρία για τις επόμενες προεδρικές εκλογές (2028). Πολλές όρθιες προσωπικότητες των μέσων ενημέρωσης, και ειδικότερα η φοιτητική κοινότητα, θεώρησαν τη σύλληψη σαφές παράδειγμα αυταρχισμού και κατάχρησης των δημοκρατικών δικαιωμάτων ενός κόμματος της αντιπολίτευσης.
Ο κόσμος πιστεύει ότι οι κατηγορίες για διαφθορά σε βάρος του δημάρχου είναι πλαστές. Κατηγορείται επίσης για χαζομάρες με αντιφρονούντες κουρδικές ομάδες που ήταν πάντα σε διαμάχη με το καθεστώς στην Άγκυρα.
Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι από διαφορετικά επαγγέλματα έχουν συμμετάσχει σε διαδηλώσεις κατά του καθεστώτος—εργάτες, δικηγόροι, πρόσωπα των μέσων ενημέρωσης, επιχειρηματίες, καταστηματάρχες και κυρίως νέοι φοιτητές από διάφορα εκπαιδευτικά ιδρύματα.
Ο Ερντογάν έχει επικρίνει συχνά τους διαδηλωτές, χαρακτηρίζοντάς τους ως επικεφαλής «κινήματος βίας» και κατηγορώντας το κόμμα της αντιπολίτευσης, το Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα (CHP), ότι «θωρακίζει αυτούς που επιτίθενται στην αστυνομία με πέτρες και τσεκούρια», δείχνοντας περισσότερους από 120 αστυνομικούς που τραυματίστηκαν κατά τη διάρκεια διαδηλώσεων.
Μια εβδομάδα μετά την κράτηση του δημάρχου, οι φυλακές της Κωνσταντινούπολης ήταν γεμάτες και όσοι είχαν συγκεντρωθεί σε συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας μεταφέρθηκαν σε εγκαταστάσεις έξω από την πόλη, ισχυρίζεται η αντιπολίτευση.
Το πρόσφατο κύμα συλλήψεων είχε στόχο διαδηλωτές, δημοσιογράφους που κάλυψαν τις διαδηλώσεις, δημοτικούς εργαζόμενους, ακόμη και τον δικηγόρο του Ιμάμογλου. Την περασμένη εβδομάδα, μέλη ενός εκπαιδευτικού σωματείου τέθηκαν σε κατ’ οίκον περιορισμό εν αναμονή της δίκης τους, αφού διέκοψαν την εργασία τους σε ένδειξη αλληλεγγύης στους διαδηλωτές φοιτητές.
Οι ατάκες του Ερντογάν
Οι Τούρκοι ψηφοφόροι κατηγόρησαν τον Ερντογάν για παρατυπίες στις προεδρικές εκλογές του 2023. Ωστόσο, το ερώτημα είναι τι πουλούσε στους ψηφοφόρους και τους συμπατριώτες του μετά την κατάκτηση της τρίτης θητείας. Έχει συχνά μιλήσει για το μεγαλείο της Τουρκίας ως Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, μόνο για να εξυπηρετήσει τα αισθήματα των υπερεθνικιστών μεταξύ των αντιπάλων του.
Μια αξιοσημείωτη στάση που διακρίνει τον Ερντογάν μεταξύ των ηγετών της Δυτικής Ασίας και των Αράβων είναι η λεπτή φιλοδοξία του να αποσπάσει την ηγεσία του ισλαμικού κόσμου από τα χέρια των Σαουδάραβα μοναρχών. Η Σαουδική Αραβία και η Τουρκία σπάνια απολάμβαναν εγκάρδιες σχέσεις, ίσως λόγω του ανταγωνισμού για την ηγεσία του σουνιτικού μουσουλμανικού κόσμου.
Στον απόηχο της ισλαμικής αναζωπύρωσης και της Αραβικής Άνοιξης, ο Ερντογάν προσπάθησε να σχηματίσει μια κλίκα σουνιτικών κρατών ως προπύργιο ενάντια στην εκκολαπτόμενη κυριαρχία της σαουδαραβικής μοναρχίας. Το Πακιστάν και η Μαλαισία ήταν οι άλλες δύο εξέχουσες χώρες με σουνιτική πλειοψηφία που σχημάτισαν την κλίκα. Αργότερα κατάφεραν να κάνουν σχοινί και στο Ιράν.
Ωστόσο, μια απειλή από τον διάδοχο της Σαουδικής Αραβίας προς τον Imran Khan, τον τότε Πρωθυπουργό του Πακιστάν, τον ανάγκασε να υποχωρήσει και, με αυτόν τον τρόπο, διαλύθηκε η λαθραία απόπειρα συνωμοσίας κατά της Σαουδικής μοναρχίας. Το όνειρο του Ερντογάν να ηγηθεί της μουσουλμανικής ομάδας γκρεμίστηκε.
Ο Ερντογάν διέπραξε μερικά ακόμη λάθη αναλαμβάνοντας την ηγεσία της μουσουλμανικής ομάδας. Για παράδειγμα, μετέτρεψε το ιστορικό μνημείο της Αγίας Σοφίας, γνωστό και ως Αγία Σοφία, σε τζαμί το 2020. Αυτό το ιστορικό μνημείο στην Κωνσταντινούπολη της Τουρκίας έχει λειτουργήσει ως καθεδρικός ναός, τζαμί και μουσείο. Είναι ένα σημαντικό αρχιτεκτονικό και ιστορικό ορόσημο, γνωστό για τη βυζαντινή αρχιτεκτονική του και το ρόλο που έπαιξε τόσο στη χριστιανική όσο και στην ισλαμική ιστορία.
Στον πολιτικό τομέα, άρχισε να υποστηρίζει τους ισλαμιστές θρησκευτικούς εξτρεμιστές και τους τζιχαντιστές από όπου κι αν βρίσκονταν. Αρνήθηκε αυστηρά να καταδικάσει τις τρομοκρατικές ενέργειες, ειδικά αυτές που πραγματοποιήθηκαν από τους μουσουλμάνους τζιχαντιστές. Βγήκε ξαφνικά στις ομιλίες του στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ κατά της Ινδίας για το ζήτημα του Κασμίρ.
Όχι μόνο αυτό, πρόσφερε διευκολύνσεις σε μουσουλμάνους φοιτητές από το Κασμίρ για να αναζητήσουν εισαγωγή σε τουρκικά εκπαιδευτικά ιδρύματα όπου είχαν την ελευθερία να διαδίδουν προπαγάνδα κατά της Ινδίας.
Μετά το πραξικόπημα του Αυγούστου στο Μπαγκλαντές, κατά το οποίο ο εκλεγμένος Πρωθυπουργός Σεΐχης Χασίνα ανατράπηκε και ο προστατευόμενος του βαθέος κράτους των ΗΠΑ τοποθετήθηκε ως εκτελεστικός επικεφαλής, ο Ερντογάν έσπευσε να παράσχει στο καθεστώς του απατεώνα τα σύγχρονα drones του που αναφέρθηκαν ότι είχαν αναπτυχθεί κατά μήκος των συνόρων με τη Δυτική Βεγγάλη.
Ο κόσμος παρακολουθεί στενά την ταχέως εξαπλούμενη αναταραχή μεταξύ των μαζών στην Τουρκία, ιδιαίτερα της νεολαίας της. Η Τουρκία είναι μέλος του ΝΑΤΟ και αγωνίζεται επίσης να γίνει μέλος της ΕΕ. Την ίδια στιγμή, ο Ερντογάν εμφανίζει τον εαυτό του ως εξαιρετικό ηγέτη της μουσουλμανικής κοινότητας.
Όλα αυτά τα παραρτήματα απαιτούν από την Τουρκία να είναι σθεναρά διατεθειμένη προς την ενίσχυση της κοσμικής και δημοκρατικής απονομής στη χώρα. Η τοποθέτηση ηγετών της αντιπολίτευσης πίσω από τα κάγκελα δεν αποτελεί λύση για την πολιτική διαφωνία, ειδικά όταν μια κοινωνία περιλαμβάνει πολυεθνικές και πολυπολιτισμικές οντότητες.
Το τουρκικό έθνος έχει από καιρό απορρίψει τον αυταρχισμό. Ο Πρόεδρος Ερντογάν το γνωρίζει καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον.