Ο Ερντογάν καλωσόρισε τον Ισραηλινό ομόλογό του Ισαάκ Χέρτζογκ στην τουρκική πρωτεύουσα Άγκυρα νωρίτερα αυτό το μήνα σε ένδειξη της αναθέρμανσης των σχέσεων μεταξύ των χωρών τους. Η Τουρκία και το Ισραήλ ήταν ιστορικά στενοί περιφερειακοί σύμμαχοι. Αλλά η επίσκεψη του Χέρτζογκ ήταν η πρώτη μετά από 15 χρόνια, εν μέσω μιας σειράς διπλωματικών διαφωνιών που συχνά επικεντρώνονται γύρω από το ζήτημα της Παλαιστίνης.
Γράφοντας για την Jerusalem Post την Πέμπτη, ο γνωστός αναλυτής Ρεγκέβ, ανέφερε ότι στελέχη της Χαμάς «συνεχίζουν να ενορχηστρώνουν την τρομοκρατία από τουρκικό έδαφος», θέτοντας όρια στην έκταση οποιασδήποτε συμφιλίωσης Τουρκίας-Ισραήλ, συμπεριλαμβανομένης της επιθυμίας της Άγκυρας να εμπλακεί στην ανοικοδόμηση της παλαιστινιακής υποδομής στη Γάζα.
”Η επίσημη τελετή υποδοχής του Προέδρου Isaac Herzog στο προεδρικό μέγαρο στην Άγκυρα περιελάμβανε μια στρατιωτική μπάντα που έπαιζε το “Hatikvah”, έναν χαιρετισμό με 21 όπλα και μια τιμητική φρουρά στρατιωτών με στολές. Ο οικοδεσπότης, Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ανέφερε ότι η ιστορική επίσκεψη του Χέρτζογκ ήταν «σημείο καμπής στους δεσμούς μεταξύ Τουρκίας και Ισραήλ». Ο Ερντογάν, γνωστός για τις σκληροπυρηνικές δηλώσεις του κατά του Ισραήλ, είπε ότι «η ανάπτυξη των σχέσεων μεταξύ Τουρκίας και Ισραήλ έχει μεγάλη αξία για τις χώρες μας». Φαινόταν πολύ καλό για να είναι αληθινό.
Το 2005, ο τότε πρωθυπουργός Ερντογάν επισκέφθηκε το Ισραήλ, φέρνοντας μαζί μια αντιπροσωπεία κορυφαίων Τούρκων επιχειρηματιών για την ενίσχυση των εμπορικών και οικονομικών δεσμών. Ο Ερντογάν ήταν επίσης πρόθυμος να ενισχύσει την αμυντική συνεργασία και να διαδραματίσει έναν ρόλο για την Άγκυρα στην ειρηνευτική διαδικασία Ισραήλ-Αραβών. Κατά τη διάρκεια αυτής της επίσκεψης, ο Ερντογάν δήλωσε ότι ο αντισημιτισμός είναι «έγκλημα κατά της ανθρωπότητας».
Το επόμενο έτος, συμμετείχα σε μια συνάντηση μεταξύ των υπουργών Εξωτερικών Τζίπι Λίβνι και Αμπντουλάχ Γκιουλ.Ο Γκιουλ επαίνεσε τον ευαίσθητο χειρισμό των εντάσεων γύρω από το Τζαμί Αλ Άκσα από το Ισραήλ.
Στη συνέχεια ειπώθηκε ότι το σήμα του πολιτικού ισλαμισμού του Ερντογάν και του Γκιουλ ήταν ο ξάδερφος της Ευρωπαϊκής Χριστιανοδημοκρατίας και ότι η ιδεολογία του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) δεν ήταν εμπόδιο στις καλές σχέσεις μεταξύ Ιερουσαλήμ και Άγκυρας. Δεν ήταν να γίνει. Το 2008, εν μέσω της προσπάθειας της Τουρκίας να μεσολαβήσει για μια ειρηνευτική συμφωνία μεταξύ Ισραήλ και Συρίας, ξεκίνησε η επιχείρηση Cast Lead κατά της Χαμάς στη Γάζα και οι σχέσεις με την Άγκυρα επιδεινώθηκαν άσχημα.
Το περιστατικό Mavi Marmara το 2010 τόνισε την κρίση, ο Ερντογάν καταδίκασε την αναχαίτιση του στολίσκου της Γάζας από το ισραηλινό ναυτικό ως κρατική τρομοκρατία. Η Άγκυρα ακολούθησε περαιτέρω υποβάθμιση των διπλωματικών σχέσεων και αναστολή της στρατιωτικής συνεργασίας. Το 2012, η Washington Post ανέφερε ότι η Τουρκία βοήθησε το Ιράν να αποκαλύψει τους πράκτορες του Ισραήλ σε αυτή τη χώρα και ένα χρόνο αργότερα ο Ερντογάν κήρυξε τον ίδιο τον Σιωνισμό έγκλημα κατά της ανθρωπότητας.
Σε αυτήν την πραγματικότητα, ο πρώην πρωθυπουργός Μπέντζαμιν Νετανιάχου σφυρηλάτησε νέες πολύπλευρες συνεργασίες, διμερείς και τριμερείς, με τους αντιπάλους της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο, Ελλάδα και Κύπρο.
Επιδιώκοντας να κατευνάσει τη διχόνοια Ισραήλ-Τουρκίας, το 2013 ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα μεσολάβησε σε μια συμφωνία: ο Νετανιάχου εξέφρασε τη λύπη του για τυχόν λάθη που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε απώλεια ζωών στην αναχαίτιση του Mavi Marmara και συμφώνησε να αποζημιώσει τις οικογένειες των δέκα νεκρών Τούρκων. Ο Ερντογάν αποσύρει τις κατηγορίες για εγκλήματα πολέμου κατά του ισραηλινού στρατιωτικού προσωπικού. Η ύφεση ήταν βραχύβια, με την Επιχείρηση Protective Edge το 2014 να επιφέρει νέα επιδείνωση, ο Ερντογάν κατηγόρησε το Ισραήλ για απόπειρα συστηματικής γενοκτονίας των Παλαιστινίων.
Το 2016, έγινε μια περαιτέρω προσπάθεια για εξομάλυνση των σχέσεων και με τις δύο πλευρές που επικύρωσαν μια συμφωνία έξι σημείων. Όμως, οποιαδήποτε πρόοδος ήταν εφήμερη, ο Ερντογάν απάντησε με μανία στην αναγνώριση της Ιερουσαλήμ από την Αμερική ως πρωτεύουσα του Ισραήλ, κήρυξε τριήμερο εθνικό πένθος, απέλασε τον πρεσβευτή του Ισραήλ και υποκίνησε και φιλοξένησε έκτακτη σύνοδο κορυφής του Οργανισμού Ισλαμικής Συνεργασίας για να καταγγείλει την Αμερική και Ισραήλ.
Όπως και οι πολιτικοί ισλαμιστές αλλού, ο πρόεδρος της Τουρκίας έχει υποστηρίξει την αντιεβραϊκή προκατάληψη με το Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ να καταδικάζει τα αντισημιτικά σχόλιά του.
Για πολλούς, αυτού του είδους η δημαγωγία ήταν αντίθετη με την ιστορική σχέση. Αν και η Τουρκία καταψήφισε την πρόταση διχοτόμησης του ΟΗΕ το 1947 που ζητούσε την ίδρυση εβραϊκού κράτους, δύο χρόνια αργότερα αναγνώρισε το Ισραήλ, και έγινε η πρώτη χώρα με πλειοψηφία μουσουλμάνων που το έκανε.
Ο ιδρυτής του Ισραήλ, Ντέιβιντ Μπεν-Γκουριόν, έδωσε ιδιαίτερη σημασία στους δεσμούς με την Τουρκία, θεωρώντας τους ως μέρος του δόγματος της περιφέρειας που προσπαθούσε να αντιμετωπίσει την εχθρότητα των Αράβων γειτόνων του Ισραήλ καλλιεργώντας ισχυρές σχέσεις με φιλοδυτικά έθνη στην περιφέρεια της Μέσης Ανατολής. Ωστόσο, οι επαφές του Ισραήλ με την Τουρκία είχαν πάντα τα σκαμπανεβάσματα τους, ιδιαίτερα καθώς η Άγκυρα ανταποκρίθηκε σε περιοδικές κλιμακώσεις της αραβο-ισραηλινής σύγκρουσης.
Όταν μπήκα στο Υπουργείο Εξωτερικών του Ισραήλ τη δεκαετία του 1990, ήταν η «χρυσή εποχή» της σχέσης: η Τουρκία έδειξε πώς μια χώρα με μουσουλμανική πλειοψηφία θα μπορούσε να έχει εξαιρετικούς δεσμούς με το εβραϊκό κράτος. Από τις εκατοντάδες χιλιάδες Ισραηλινούς τουρίστες που επισκέφθηκαν την Τουρκία, μέχρι τις κοινές ασκήσεις της Τουρκικής Πολεμικής Αεροπορίας με την IAF στον τουρκικό ουρανό, οι δύο Αμερικανοί σύμμαχοι απολάμβαναν μια ισχυρή συνεργασία.
Ωστόσο, υπό την ηγεσία του Ερντογάν, ο παραδοσιακός δυτικός προσανατολισμός της Τουρκίας μεταφέρθηκε από μια νέα ταυτότητα της Μέσης Ανατολής. Κατά τη διάρκεια της Αραβικής Άνοιξης, ο Ερντογάν παρουσίασε την Τουρκία ως το μουσουλμανικό δημοκρατικό μοντέλο για τον αραβικό κόσμο. Σε περιοδεία στη Βόρεια Αφρική το 2011, έτυχε ενθουσιώδους υποδοχής σε χώρες που μόλις είχαν καθαιρέσει μακροχρόνιους δικτάτορες. Ωστόσο, το να είσαι ο σημαιοφόρος μιας λαϊκιστικής αραβικής επανάστασης δεν ευνοούσε τη διατήρηση καλών δεσμών με το Ισραήλ.
Τελικά, οι συμπάθειες του Ερντογάν στους Αδελφούς Μουσουλμάνους έβλαψαν τους δεσμούς της Τουρκίας με τις αραβικές χώρες, όπου πολλοί ήταν ανήσυχοι για τον νεο-οθωμανισμό του. Από τον αρχικό στόχο για μηδενικά προβλήματα με τους γείτονες, η Τουρκία είχε δύσκολες σχέσεις με όλους, συμπεριλαμβανομένου του Ισραήλ.
Η συγγένεια του Ερντογάν για τη Χαμάς δημιουργεί εμπόδια σε οποιαδήποτε συμφιλίωση Ισραήλ-Τουρκίας και εντείνει την απροθυμία του Ισραήλ να δει μεγαλύτερη τουρκική ανάμειξη στην ανοικοδόμηση της Γάζας. Παρά τη δέσμευση της Άγκυρας για το αντίθετο, στελέχη της Χαμάς συνεχίζουν να ενορχηστρώνουν την τρομοκρατία από το τουρκικό έδαφος.
Ευαίσθητο είναι και το θέμα της Ιερουσαλήμ. Ο Ερντογάν φιλοδοξεί για έναν τουρκικό ρόλο, όπως αποδεικνύεται από τη σθεναρή απάντησή του στη μετεγκατάσταση της αμερικανικής πρεσβείας. Από την πλευρά του, το Ισραήλ είναι ανήσυχο για την τουρκική δραστηριότητα γύρω από τους μουσουλμανικούς ιερούς τόπους της πόλης και την υποστήριξη των τοπικών ταραχών.
Ο έντονος αντι-ισραηλισμός ήταν τόσο πολύ μέρος της πολιτικής περσόνας του Ερντογάν που πολλοί βλέπουν την παραμονή του ως αυστηρά προσωρινή, αναμένοντας μια αναζωπύρωση με το επόμενο αναπόφευκτο ξέσπασμα ισραηλινο-παλαιστινιακής βίας ή ως ένα εγχώριο πολιτικό εργαλείο για να ενεργοποιήσει τη βάση του AKP.”