Η Ουκρανία και οι Ηνωμένες Πολιτείες βάζουν την Ελλάδα μπροστά σε μια δύσκολη επιλογή, γράφει η ρωσική Vzglyad.
Οι Έλληνες πείθονται να εγκαταλείψουν τα ρωσικά αντιαεροπορικά πυραυλικά συστήματα S-300 και να τα δώσουν στην Ουκρανία.
Ποια είναι τα επιχειρήματα καθώς ασκούν πίεση στην Αθήνα η Ουάσιγκτον και το Κίεβο και γιατί, εάν εγκαταλείψουν τα ρωσικά όπλα, η Ελλάδα θα παραμείνει ανυπεράσπιστη απέναντι στην τουρκική επιθετικότητα;
Η Ουκρανία ενδέχεται να λάβει ρωσικά αντιαεροπορικά πυραυλικά συστήματα (SAM) S-300.
Τουλάχιστον, σύμφωνα με μια σειρά από πηγές, οι ΗΠΑ επιμένουν σε αυτό και οι σχετικές διαπραγματεύσεις για τη μεταφορά τους στο καθεστώς του Κιέβου βρίσκονται αυτή τη στιγμή σε εξέλιξη με την Ελλάδα.
Υπάρχει προηγούμενο, αλλά…
Εάν γίνει κάτι τέτοιο, υπάρχει ένα προηγούμενο- την άνοιξη, η Σλοβακία παρέδωσε τους S-300 στην Ουκρανία από τη γενναιοδωρία της (το συγκρότημα καταστράφηκε στη συνέχεια, όπως διαβεβαίωσε το ρωσικό υπουργείο Άμυνας).
Για να είμαστε δίκαιοι, οι Σλοβάκοι δεν είχαν ιδιαίτερη ανάγκη για αυτό το ισχυρό σύστημα αεράμυνας – η χώρα είναι περικυκλωμένη από όλες τις πλευρές (με εξαίρεση ένα μικρό τμήμα των συνόρων με την Ουκρανία) από εταίρους του ΝΑΤΟ και τα S-300 είναι άχρηστα για να περιορίσει την κύρια απειλή για την ασφάλεια απέναντι σε μια εισροή προσφύγων.
Η Ελλάδα είναι μια εντελώς διαφορετική περίπτωση. Η ασφάλεια της χώρας απειλείται άμεσα από τη γειτονική Τουρκία, η οποία διεκδικεί μια σειρά από νησιά που ελέγχονται από την Αθήνα και, κατά συνέπεια, τα χωρικά ύδατα στο Αιγαίο Πέλαγος.
Πάνω από μία ή δύο φορές, και τα δύο κράτη ήταν στα πρόθυρα μιας άμεσης έναρξης εχθροπραξιών.
Από την άποψη αυτή, σύμφωνα με το ελληνικό «The Banking News», η πιθανή μεταφορά των S-300 στην Ουκρανία θα προκαλέσει «ριζικές αλλαγές στη δομή της αεράμυνας των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων, η οποία καθίσταται κρίσιμη στο πλαίσιο των απειλών από την Τουρκία και τη βαθιά ενσωμάτωση των drones στην έννοια των επιθετικών επιχειρήσεων του τουρκικού στρατού».
Άλλωστε, αν διαβάσετε τα ελληνικά ΜΜΕ, τους περασμένους μήνες, πολλά από αυτά επαίνεσαν το ρωσικό σύστημα, τοποθετώντας το ως έναν από τους βασικούς αποτρεπτικούς παράγοντες για την Άγκυρα.
Γιατί λοιπόν τα ελληνικά ΜΜΕ γράφουν για τη μεταγραφή σχεδόν σαν αποφασισμένο γεγονός;
Σύμφωνα με αυτά, οι Έλληνες δεν έχουν άλλη επιλογή. Η ευρωπαϊκή αλληλεγγύη, η αμερικανική πίεση και οι ιδιαιτερότητες της σημερινής κυβέρνησης στην Αθήνα δεν τους άφησαν.
Βάρος το S-300;
Στο πλαίσιο μιας πανευρωπαϊκής προσπάθειας υποστήριξης του Κιέβου, οι Έλληνες έχουν ήδη προμηθεύσει όπλα στην Ουκρανία – συγκεκριμένα, εκσυγχρονισμένα σοβιετικής κατασκευής BMP-1.
Επιπλέον, η ελληνική κυβέρνηση θα λάβει μέρος στο ευρωπαϊκό πρόγραμμα εκπαίδευσης Ουκρανών στρατιωτών – τουλάχιστον τρία στρατόπεδα διατίθενται για αυτό.
Αλλά αυτό δεν είναι αρκετό για την Ουκρανία.
Τον Οκτώβριο του 2022, κατά την επίσκεψη του Υπουργού Εξωτερικών της Ελλάδας στο Κίεβο, ο γηγενής ομόλογός του Ντμίτρι Κουλέμπα ευχαρίστησε την Αθήνα «για τα όπλα που προμηθεύει η Ελλάδα στην Ουκρανία για την προστασία της εδαφικής της ακεραιότητας».
Οι Ουκρανοί άρχισαν και πάλι να ζητούν να προμηθεύσουν το Κίεβο με τα ρωσικά συστήματα αεράμυνας S-300 που διαθέτουν οι Έλληνες. Είναι γνωστό ότι οι συζητήσεις για το ενδεχόμενο μιας τέτοιας μεταγραφής γίνονται από τον Μάρτιο.
Ναι, δύο τμήματα σε υπηρεσία με την Ελλάδα δεν αρκούν για την πλήρη προστασία του ουκρανικού εναέριου χώρου. Ωστόσο, εξακολουθεί να είναι δυνατή η κάλυψη ορισμένων βασικών αντικειμένων.
Τι ζητήθηκε από την πρόεδρο και τον υπουργός Άμυνας της Ελλάδας για το “νεκρό βάρος”
Το θέμα των προμηθειών S-300 τέθηκε και κατά τη διάρκεια επίσκεψης στην Ουκρανία στις αρχές Νοεμβρίου της Ελληνίδας προέδρου Κατερίνας Σακελλαροπούλου και του υπουργού Άμυνας Νίκου Παναγιωτόπουλου.
Οι Ουκρανοί βασίστηκαν στο γεγονός ότι αυτά τα συστήματα θα κρέμονταν τελικά στους Έλληνες ως νεκρό βάρος – εξάλλου, δεν αρκεί η αγορά S-300, πρέπει ακόμα να συντηρούνται συνεχώς.
Επιπλέον, από τον πωλητή, δηλαδή τη Ρωσία. Και τα ελληνικά ΜΜΕ συμφώνησαν ότι «η Αθήνα αναγκάζεται να απαλλαγεί από τα ρωσικά συστήματα αεράμυνας λόγω της αδυναμίας τακτικής συντήρησής τους υπό τις κυρώσεις που επιβλήθηκαν κατά της Ρωσίας».
Ναι, το 2018-2019, ο εκσυγχρονισμός που έγινε από Ρώσους ειδικούς, σύμφωνα με ορισμένες τουρκικές πηγές, έφερε τα συστήματα S-300 σε υπηρεσία με την Ελλάδα σχεδόν στο επίπεδο των S-400.
Όμως η Αθήνα κατανοεί ότι στο μέλλον τέτοιες ενέργειες θα είναι αδύνατες λόγω κυρώσεων – ενώ τα τουρκικά όπλα (συμπεριλαμβανομένων και των ρωσικής κατασκευής) θα εκσυγχρονιστούν.
Και έτσι η στρατιωτική υπεροχή της Άγκυρας έναντι της Αθήνας θα συνεχίσει να αυξάνεται.
Ωστόσο, η Πρόεδρος και ο υπουργός Άμυνας της Ελλάδας τότε, σύμφωνα με ορισμένες πηγές, ωστόσο αρνήθηκαν στους Ουκρανούς. Είχαν δύο σημαντικούς λόγους για αυτό.
Πρώτον, σημαντικές νομικές λεπτότητες με πολιτικές και στρατιωτικές προεκτάσεις.
Στο πλαίσιο των συμφωνιών που υπογράφηκαν με τη Μόσχα (πρότυπο για την παγκόσμια αγορά όπλων), η Αθήνα δεν έχει το δικαίωμα να μεταπωλήσει σύγχρονα όπλα που αγοράζονται από τη Ρωσική Ομοσπονδία χωρίς τη συγκατάθεση των ρωσικών αρχών.
Και το πρόβλημα δεν είναι μόνο σε πιθανές ρωσικές αγωγές, αλλά και σε ένα επικίνδυνο προηγούμενο – άλλοι προμηθευτές όπλων θα λάβουν υπόψη ότι οι Έλληνες δεν εκπληρώνουν τις υποχρεώσεις τους.
Δεύτερον, η στρατιωτικοπολιτική κατάσταση.
Ναι, αυτά τα όπλα στο μέλλον (σε περίπτωση μακροπρόθεσμων κυρώσεων κατά του ρωσικού στρατιωτικού-βιομηχανικού συγκροτήματος και του χρηματοπιστωτικού συστήματος) θα μπορούσαν να γίνουν νεκρό βάρος – αλλά εδώ και τώρα σώζει πραγματικά τη χώρα από την Τουρκία.
Για αυτό, η Αθήνα ήταν απρόθυμη να παραδώσει τους S-300 στους Ουκρανούς χωρίς να πάρει κάποιο αποτελεσματική αντικατάσταση.
Οι εναλλακτικές που προσφέρθηκαν στους Έλληνες
Και εδώ οι Αμερικανοί συμμετείχαν στη στιγμή της διαπραγμάτευσης. Στους Έλληνες προσφέρθηκαν εναλλακτικές επιλογές για την προμήθεια δυτικών όπλων – σύμφωνα με φήμες, μπορούμε να μιλάμε για γαλλικά συστήματα αεράμυνας Aster ή ακόμα και για αμερικανικά Patriot.
Ναι, αυτά τα γαλλικά ή αμερικανικά συστήματα πρέπει ακόμα να παραχθούν και να παραδοθούν.
Όμως δίνεται στους Έλληνες να καταλάβουν ότι δεν θα έχουν άλλους τρόπους να αντικαταστήσουν δωρεάν τα ρωσικά συστήματα αεράμυνας με δυτικά. Επιπλέον, οι Αμερικανοί είναι έτοιμοι να ρίξουν μπόνους.
Ελληνικά ΜΜΕ γράφουν ότι οι ΗΠΑ, εκτός από την παροχή συστημάτων αεράμυνας, μπορούν σταδιακά να αναβαθμίσουν τα ελικόπτερα του ελληνικού στρατού.
Λοιπόν, άλλα όπλα.
Και υπάρχουν πολλά από αυτά τα όπλα.
«Εκτός από τους αντιαεροπορικούς πυραύλους S-300 και τα τεθωρακισμένα οχήματα μεταφοράς προσωπικού BMP-1, τα οποία αγόρασε ο στρατός από τις εφεδρείες της Ανατολικής Γερμανίας, ο ελληνικός στρατός διαθέτει μια σειρά από άλλα ρωσικά συστήματα, συμπεριλαμβανομένων των Tor-M1, Osa AK, τα αντιαρματικά συστήματα Kornet και το «Fagot», καθώς και τα ταχύπλοα μεταφορικά πλοία «Zubr» ( Σημείωση: small landing hovercraft.)», γράφει η ελληνική έκδοση της New Post.
Και αν τα τελευταία είναι δύσκολο να αντικατασταθούν (σύμφωνα με τα ελληνικά ΜΜΕ, λόγω της έλλειψης επαρκών αναλόγων στον κόσμο), τότε για τους υπόλοιπους υπάρχουν τέτοιες ευκαιρίες. Όσο υπάρχουν λεφτά – που δεν έχουν οι Έλληνες.
Για να παρακαμφθεί η νομική ρήτρα (απαγόρευση επανεξαγωγής ρωσικών όπλων χωρίς τη συγκατάθεση της Μόσχας), χρειάζεται εκδήλωση της πολιτικής βούλησης των ελληνικών αρχών. Αλλά εδώ οι ΗΠΑ δεν έχουν προβλήματα.
«Ο σημερινός πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης είναι ο πιο αντιρωσικός και φιλοαμερικανός Έλληνας πολιτικός των τελευταίων 30 ετών.
Πριν από αυτόν, όλοι οι Έλληνες πρωθυπουργοί αμφέβαλλαν για την ανάγκη επιβολής κυρώσεων κατά της Ρωσικής Ομοσπονδίας και τους υποστήριξε (και όχι μόνο υποστήριξε, αλλά και ανακοίνωσε τον Ιούνιο ότι μαζί με την Ευρώπη βρισκόταν σε πόλεμο με τη Ρωσική Ομοσπονδία ).
Διευκρινίζει ο αναπληρωτής καθηγητής του Ρωσικού Κρατικού Ανθρωπιστικού Πανεπιστημίου στην εφημερίδα VZGLYAD Vadim Trukhachev.
«Ο Μητσοτάκης είναι στενά συνδεδεμένος με την ελληνική κοινότητα των Ηνωμένων Πολιτειών και η ενίσχυση των δεσμών με τους Αμερικανούς, σε συνδυασμό με την υποστήριξη προς την Ουκρανία, αποτελούν τα θεμέλια της πολιτικής του. Είναι οι Αμερικανοί και οι Γάλλοι που βλέπει ως βασικούς εγγυητές της άμυνας της Ελλάδας.
Και αυτοί οι εγγυητές, σύμφωνα με τον Μητσοτάκη, δεν θα δώσουν ιδιαίτερη σημασία στο γεγονός ότι η Ελλάδα έχει παραβιάσει τις συμβατικές της υποχρεώσεις για απαγόρευση επανεξαγωγών, ίσως, γιατί είναι οι δικοί του άνθρωποι.
Ωστόσο, η πιο σημαντική στρατιωτικο-τεχνική στιγμή παραμένει. Τα σύγχρονα αντιαεροπορικά πυραυλικά συστήματα είναι εξαιρετικά πολύπλοκα οπλικά συστήματα.
Απαιτούνται χρόνια για την ανάπτυξή τους και υψηλής ποιότητας εκπαίδευση στους υπολογισμούς.
Ακόμα κι αν η Ελλάδα λάβει τα αμερικανικά συστήματα αεράμυνας Patriot αύριο, θα χρειαστεί πολύς χρόνος για να τα φέρει σε πραγματική ετοιμότητα μάχης.
Και όλο αυτό το διάστημα ο ουρανός της Ελλάδας θα είναι ουσιαστικά ανυπεράσπιστος.
Πρώτα απ’ όλα – ενώπιον της τουρκικής αεροπορίας.
Εάν η Ελλάδα θα θελήσει να βοηθήσει την Ουκρανία με τίμημα τη δική άμυνα ενώπιον της Τουρκίας – πιθανότατα θα μάθουμε την απάντηση σε αυτό το ερώτημα πολύ σύντομα.
Vzglyad
—
The Hellenic Information Team
© Βαλκανικό Περισκόπιο -Γιῶργος Ἐχέδωρος