Νευρικό κλονισμό φέρεται ότι έπαθε η Μεράλ Ακσενέρ, που βρισκόταν στα γραφεία του Καλού Κόμματος, παρακολουθώντας τα αποτελέσματα κι ενώ στελέχη της αντιπολίτευσης διαμήνυαν ότι ο Ερντογάν προηγείται του Κιλιτσντάρογλου. Την είδηση μετέδωσαν φιλοκυβερνητικά μέσα ενημέρωσης, με πρώτο το Yeni Sefak.
Σύμφωνα με τη Yeni Safak, η Μεράλ Ακσενέρ έσπασε μία τζαμαρία, άρχισε να φωνάζει «δεν σας είπα ότι δεν μπορούμε να κερδίσουμε;» και φέρεται να έριξε χαστούκι σε έναν αστυνομικό.
Σύμφωνα με το ίδιο δημοσίευμα, υπήρξε και βίντεο από τη στιγμή, όμως το υλικό διαγράφηκε, μετά από αίτημα μελών του κόμματος. Επίσης, αναφέρεται ότι ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις εστάλησαν στο σημείο και η κατάσταση έγινε χαοτική. Υπενθυμίζεται ότι η Ακσενέρ συμμετέχει στον συνασπισμό κομμάτων υπό τον Κιλιτσντάρογλου.
Η ίδια πάντως, θέλησε εμμέως να διαψεύσει αυτές τις πληροφορίες. Σε ανάρτησή της στο twitter είπε ότι θα περιμένει να βγει ο ήλιος και εκτίμησε ότι κερδίζουν.
Η πολιτική σταδιοδρομία της Μεράλ Ακσενέρ
Η πολιτική της σταδιοδρομία ξεκίνησε το 1994 όταν, παραιτούμενη από τη θέση της στο Πανεπιστήμιο, δέχτηκε την πρόσκληση από μέρους του Κόμματος του Ορθού Δρόμου / DYP, και έθεσε υποψηφιότητα για την θέση του δημάρχου της Επαρχίας Κοτζάελι στις δημοτικές εκλογές του Μαρτίου του ίδιου έτους.
Η Ακσενέρ και άλλα αποχωρήσαντα μέλη του κόμματος της Εθνικιστικής Δράσης, σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας το 2016. Οι συμμετέχοντες σχηματίζουν με τα δάχτυλα το σήμα των Γκρίζων Λύκων.
Αν και δεν κατάφερε να εκλεγεί, ωστόσο η γνωριμία της με την Πρόεδρο του κόμματος και Πρωθυπουργό Τανσού Τσιλέρ τη βοήθησε στην εξέλιξη της καριέρας της. Αφού έγινε πρόεδρος του προσωπικού ιδρύματος της Πρωθυπουργού για τις χήρες των πεσόντων αξιωματικών και πρόεδρος του γυναικείου τμήματος του DYP, το 1995 εκλέγεται και βουλευτής.
Στην κυβέρνηση συνασπισμού που δημιουργήθηκε μετά την ήττα της Τσιλέρ, μεταξύ DYP και RP, η Ακσενάρ έγινε Υπουργός των Εσωτερικών από τις 8 Νοεμβρίου 1996 έως τις 30 Ιουνίου 1997, σε αντικατάσταση του Μεχμέτ Αγάρ, ο οποίος παραιτήθηκε, ως αποτέλεσμα της συμμετοχής του στο σκάνδαλο Σουσουρλούκ. Η Ακσενάρ ηγήθηκε της προσπάθειας να απομονωθούν τα στελέχη των υπηρεσιών Ασφαλειας που είχαν δεσμούς με συμμορίες παρανόμων. Γι’ αυτό το σκοπό απέλυσε αρκετούς αξιωματούχους ακόμα και τον αρχηγό της Αστυνομίας της Κωνσταντινούπολης.
Η Ακσενέρ επανεξελέγη στο κοινοβούλιο στις γενικές εκλογές του 1999 ως εκπρόσωπος της Επαρχίας Κοτζαελί. Ωστόσο, πολύ σύντομα και λόγω της μείωσης της εκλογικής επιρροής του DYP, αμφισβήτησε την Τσιλέρ, σχηματίζοντας εσωτερική αντιπολίτευση με μερικούς ακόμα βουλευτές.
Τον Ιούλιο του 2001 εντάχτηκε στο κόμμα του Ερντογάν, για να το εγκαταλείψει ένα μήνα αργότερα, και να ενταχτεί στο MHP.
Η Ακσενάρ επανεξελέγη στις εκλογές του 2007 και του 2011, αντιπροσωπεύοντας την Επαρχία Κωνσταντινούπολης. Η Ακσενάρ δεν κατάφερε ποτέ να προσεγγίσει τον στενό πυρήνα γύρω από τον ηγέτη του MHP, Ντεβλέτ Μπαχτσελί, και όταν ο τελευταίος προσεταιρίζεται τον Ερντογάν μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα του 2016, η Ακσενέρ που κατηγορήθηκε για διασυνδέσεις με τους πραξικοπηματίες, εκδιώκεται από το κόμμα.
Ανακοίνωσε την ίδρυση του Καλού Κόμματος στις 25 Οκτωβρίου 2017, με το οποίο διεκδίκησε την Προεδρία της χώρας, στις εκλογές του 2018. Τελικά, κατετάγη 4η, με 3.649.030 ψήφους και 7,29%.
Η σχέση της με την Ελλάδα
Η κυρία Ακσενέρ κατά τη διάρκεια συνέντευξής της, τον Απρίλιο είχε αναφερθεί στις οικογενειακές τις ρίζες που φτάνουν στην Ελλάδα, και συγκεκριμένα στην περιοχή της Δράμας.
Στη διάρκεια τηλεοπτικής της συνέντευξης, η Ακσενέρ αποκάλυψε τα εξής: «η οικογένεια μου μετανάστευσε τρεις φορές. Από τη Δράμα δυο φορές προς την Ξάνθη και την Κομοτηνή. Όπως και από τη Δράμα προς την Τουρκία. Η δική μας καταγωγή είναι από τη Δράμα. Μόνο οι ηλικιωμένοι είχαν μείνει. Οι υπόλοιποι ήταν φαντάροι».
Πρόκειται για Τούρκους πρόσφυγες που εγκατέλειψαν την Ελλάδα, μετά την Μικρασιατική Καταστροφή, την Συνθήκη της Λωζάνης και την ανταλλαγή πληθυσμών ανάμεσα στις δύο χώρες. Ο παππούς της Ακσενέρ εγκαταστάθηκε από τη Δράμα στην Νικομήδεια (Ισμίτ για τους Τούρκους), όπου έζησε έως το τέλος της ζωής του.
Όπως η ίδια έχει αποκαλύψει, πολλές φορές είχε ακούσει από τον παππού της ιστορίες, τόσο για τους Βαλκανικούς Πολέμους του 1912-1913 όσο και για την οριστική προσφυγιά προς την Τουρκία το 1923.
«Οι οδυνηρές ιστορίες που έλεγαν οι παππούδες μου, έρχονται πάντα στο μυαλό μου. Η καρδιά μου ήταν ραγισμένη όταν ταξίδευα προς τα μέρη εκείνα. Δεν υπάρχουν πια Τούρκοι στη Δράμα. Ήταν ένα πρωτόγνωρο συναίσθημα για μένα» είχε δηλώσει σε μια παλαιότερη συνέντευξή της.
Στο βιβλίο «Meral Aksener in Turkish Politics» που έγραψε ο Βεντατ Ερμπάς, αναφέρεται πως ο παππούς της προέρχεται από τουρκική φυλή που εγκαταστάθηκε στα Βαλκάνια από το Ντιγιαρμπακίρ πριν από αιώνες, ενώ και οι ρίζες της μητέρας της -ονόματι Σιντίκα- είναι από την Θεσσαλονίκη.
Ιδιαίτερα δυναμικός τύπος από μικρή η Ακεσενέρ, ξεχώριζε από τις άλλες συμμαθήτριες και αργότερα συμφοιτήτριες στο Πανεπιστήμιο της
Κωνσταντινούπολης όπου σπούδασε ιστορία. Από τότε πολλοί έκαναν λόγο για το κορίτσι από την… Ρούμελη, όπως αποκαλούσαν οι Οθωμανοί τις κτήσεις τους στα Βαλκάνια.