TOY ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΙΔΕΡΗ//HELLAS JOURNAL, Αθήνα
Ένα γεγονός που δεν επιδέχεται αμφισβήτησης σύμφωνα με τις έως τώρα αναλύσεις που γίνονται από την Δύση, αφορά το τεχνολογικό και επιχειρησιακό «άλμα» των τρομοκρατών της Χαμάς, οι οποίοι χτύπησαν στην καρδιά του Ισραήλ.
Από μερικές δεκάδες ρουκέτες που εκτοξεύονταν από διάφορες θέσεις της παλαιστινιακής τρομοκρατικής Χαμάς, το Ισραήλ βρέθηκε ξαφνικά αντιμέτωπο με μια επίθεση με χιλιάδες τέτοιους πυραύλους.
Άνθρωποι που ζουν δεκαετίες στο Ισραήλ εκείνο που σημειώνουν είναι ότι πρώτη φορά εκτοξεύτηκαν σε μια ημέρα 7.000 ρουκέτες από την Χαμάς και αυτό έγινε την 7η Οκτωβρίου.
Το αριθμητικό αυτό γεγονός προκάλεσε, ιδίως την πρώτη ημέρα της επίθεσης, κορεσμό στις αντιπυραυλικές- αντιαεροπορικές συστοιχίες, του ιδιαίτερα προηγμένου ισραηλινού συστήματος IRON DOME (Σιδηρούς Θόλος) με αποτέλεσμα μεγάλος αριθμός ρουκετών να μην αναχαιτιστούν.
Τι γνώριζαν και τι όχι οι μυστικές υπηρεσίες στο Τελ Αβίβ;
Αξίζει ν’ αναφερθεί πάντως ότι σύμφωνα με τον ισραηλινό Τύπο, το Τελ Αβίβ φέρεται να προειδοποιήθηκε για προετοιμασίες που γίνονταν στην Γάζα, όμως οι αρχές ασφαλείας είχαν εστιάσει την προσοχή τους στη Δυτική Όχθη.
Στα μεγάλα Διεθνή δίκτυα πληθαίνουν οι αναφορές ότι οι μυστικές υπηρεσίες του Ισραήλ είχαν λάβει προειδοποιήσεις από τις όμορες χώρες, όπως για παράδειγμα την Αίγυπτο. Το Τελ Αβίβ ωστόσο διαψεύδει ότι υπήρχε η συγκεκριμένη ενημέρωση.
Και μπορεί Αμερικανοί αξιωματούχοι κατά δήλωσή τους να μην βλέπουν ως στιγμής ανάμειξη του Ιράν, καταγράφονται πάντως μαρτυρίες στον διεθνή Τύπο ότι η Τεχεράνη έχει δώσει σημαντικά κομμάτια τεχνογνωσίας στη Χαμάς. Επιπλέον το τελευταίο διάστημα υπήρχαν και συναντήσεις στη Βηρυτό.
Για ΤΙς πυριτιδαποθήκες, αυτή της Χαμάς στη Λωρίδα της Γάζας, αλλά και της Χεσμπολάχ στον Λίβανο, υπάρχει υποτίθεται το άγρυπνο μάτι των ισραηλινών αρχών, 24 ώρες το 24ωρο, 7 ημέρες την εβδομάδα.
Στο Τελ Αβίβ ήξεραν ότι οι τρομοκράτες της Χαμάς δεν είναι πια εκείνοι των περασμένων δεκαετιών. Έχουν εξελιχθεί τόσο σε επίπεδο οπλισμού, όσο και σε επίπεδο τεχνογνωσίας και μεθόδων, γεγονός που φάνηκε με τον χειρότερο για το Ισραήλ, τρόπο με την φονική επίθεση.
Το γνωστό – άγνωστο οπλοστάσιο
Σύμφωνα με το Διεθνές Ινστιτούτο των Ηνωμένων Πολιτειών που ασχολείται αποκλειστικά με την άμυνα και την ασφάλεια (JINSA), τα τελευταία δυο χρόνια η Χαμάς έχει αναβαθμιστεί επικίνδυνα. Και μπορεί στις μελέτες να εμφανίζονται 6.000 ρουκέτες στην κατοχή των τρομοκρατών, ωστόσο πριν από 48 ώρες, την πρώτη ημέρα δηλαδή της επίθεσης, η Χαμάς πυροδότησε, σύμφωνα με τους Ισραηλινούς και τα τοπικά μέσα ενημέρωσης, περίπου 7.000 ρουκέτες.
Από αυτό και μόνο μπορεί ο καθένας να συμπεράνει την ενίσχυση του οπλοστασίου αλλά και μια πιθανή οδό τροφοδοσίας η οποία παραμένει άγνωστη (;) για τις αρχές ασφαλείας του Ισραήλ.
Επιπλέον στις αποθήκες οπλισμού της Χαμάς υπάρχουν όλμοι, βλήματα, αντιαρματικά, εκρηκτικά, καθώς και άλλα όπλα, ίσως άγνωστα ακόμα για το Ισραήλ.
Πολλά από αυτά τα πυρομαχικά θεωρούνται μικρής αξίας και εμβέλειας με ακτίνα λίγων χιλιομέτρων, αναλόγως πάντοτε της γόμωσης που μπορεί να φέρουν. Ο «εφιάλτης» για το Ισραήλ είναι οι ρουκέτες Fajr-33 με βεληνεκές που αγγίζει τα 50 χλμ. Οι τελευταίες πληροφορίες κάνουν λόγο και για διάθεση βαλλιστικών πυραύλων από το Ιράν κάτι που ως τώρα δεν έχει εμφανιστεί στο πεδίο.
Το επίπεδο του πυραυλικού, αυτοσχέδιου σε πολλές περιπτώσεις, πυροβολικού θεωρείται άκρως επικίνδυνο και το γεγονός ότι η τεχνογνωσία έχει περάσει πλέον εντός της Χαμάς για την κατασκευή των ρουκετών, δυσκολεύει τον εντοπισμό και την καταστροφή τους από τις ισραηλινές δυνάμεις που πλέον απουσιάζουν ως μόνιμη δύναμη από το εσωτερικό της Λωρίδας της Γάζας από το 2005.
Η Ιρανική τεχνολογία αποτελεί τον πρωταγωνιστή στον τρομοκρατικό πυρήνα της Χαμάς και πολύ περισσότερο στο «παράρτημα» του Λιβάνου που είναι η Χεσμπολάχ.
Από την πρώτη μέρα της επίθεσης επισημάναμε ότι η Χαμάς έχει γίνει ο καλύτερος «μαθητής» του Ουκρανικού μετώπου. Και το γεγονός ότι διαθέτει ακόμη και Μη Επανδρωμένα Αεροσκάφη μικρής κλίμακας που καθοδηγούνται με GPS, ικανά να μεταφέρουν πυρομαχικά ελεύθερης πτώσης, είναι ένα δείγμα των δυνατοτήτων που έχει αναπτύξει ο τρομοκρατικός πυρήνας.
Αναβαθμισμένη η απειλή της Χεζμπολάχ
Στο βόρειο μέτωπο του Ισραήλ, στα σύνορα με τον Λίβανο οι IDF έχουν ν’ αντιμετωπίσουν έναν πολύ πιο οργανωμένο στρατό, με βαρύτερο οπλισμό και με τεχνολογία που παρέχεται απευθείας από το Ιράν στη Χεσμπολάχ.
Ο οπλισμός του Λιβάνου έχει κάθε είδους όπλο για οποιαδήποτε επιχειρησιακή ανάγκη παραστεί και τον έχει προμηθευτεί κυρίως από το Ιράν αλλά και τη Ρωσία. Ενώ από το οπλοστάσιό του δεν λείπουν πυρομαχικά ή μέσα από την Κίνα και τη Συρία.
Το πιο σημαντικό απόκτημά της θεωρείται ο πύραυλος Shahin με κεφαλές 190 κιλών καθώς επίσης και οι πύραυλοι Scud εμβέλειας σχεδόν 500 χλμ.
Τα παραπάνω είναι γνωστά σ’ έναν σημαντικό βαθμό στις αρχές ασφαλείας του Ισραήλ ωστόσο μέχρι τώρα παραμένουν αμείλικτα ερωτήματα για μια σειρά κινήσεων που διαδέχτηκε η μια την άλλη. Οι ρουκέτες της τρομοκρατικής Χαμάς «μαύρισαν» τον ουρανό του Ισραήλ περίπου στις 4:30 τα ξημερώματα σύμφωνα με μαρτυρία οικογένειας Βρετανού στρατιώτη που σκοτώθηκε.
Τα ερωτήματα μετά τον εφιάλτη
Η βίαιη είσοδος των τρομοκρατών της Χαμάς έγινε κυριολεκτικά με το πρώτο φως της ημέρας. Παραμένει το ερώτημα σ’ ό,τι έχει να κάνει με την επάνδρωση των θέσεων- παρά το γεγονός της άδειας του προσωπικού, λόγω αργίας.
Οι κάμερες ασφαλείας και τα συστήματα παρακολούθησης εξουδετερώθηκαν με πρωτοφανή άνεση. Οι τρομοκράτες γνώριζαν εκ των προτέρων ότι προσωπικό πίσω από αυτά τα συστήματα δεν υπήρχε και το μόνο που θα τους πρόδιδε ήταν προηγμένες κάμερες & observation point.
Και μπορεί στα συρματοπλέγματα να μην υπήρχαν άλλα «μάτια» πέραν των καμερών, παραμένει το ερώτημα για το που βρισκόταν η γραμμή άμυνας του Ισραήλ, 2-3-5 χλμ στο εσωτερικό του.
Το σύστημα ταχείας αντίδρασης στην περίπτωση της 7ης Οκτωβρίου δεν μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι λειτούργησε, όπως και η προσέλευση του προσωπικού. Ακόμη και στα βίντεο που κάνουν τον γύρο του διαδικτύου δεν βλέπει κανείς Ισραηλινό στρατιώτη και αυτό αναλύεται από ειδικούς ασφαλείας.
Η απουσία των στελεχών πρώτης γραμμής και η αντικατάσταση αυτών με ηλεκτρονικά συστήματα ασφαλείας φάνηκε αμέσως, όπως και η απουσία σχεδίου ταχείας αντίδρασης- ανάπτυξης των δυνάμεων άμυνας.