«Κλάψανε άνθρωποι για το δικό μου παιδί. Αρκεί και μόνο η σκέψη τους, που σκέφτηκαν ένα ξένο παιδί, είναι κάτι αδιανόητο. Δεν ξέρω αν εγώ θα ήμουν άξιος να το κάνω εγώ, αν ήταν ένα ξένο παιδί» είπε ο πατέρας του νεκρού υποσμηναγού Μάριου-Μιχαήλ Τουρούτσικα
Ημητέρα του Μάριου-Μιχαήλ Τουρούτσικα συγκλόνισε το πανελλήνιο κι έκανε όλη τη χώρα να βουρκώσει με τον επικήδειο στην εξόδιο ακολουθία του γιου της, που σκοτώθηκε στο καθήκον με το μαχητικό Phantom F4 στην Ανδραβίδα. Προσπαθώντας να συγκρατήσει τη συγκίνησή της, η μητέρα του νεκρού υποσμηναγού είπε: «Στάθης και Μάριος πέρασαν μαζί τις τελευταίες ώρες, τα τελευταία τους λεπτά. Καλό παράδεισο παλικάρια μου, παιδιά μου. Ολα αυτά τα παιδιά τα θεωρώ δικά μου. Ευχαριστώ το ελληνικό κράτος, μας φέρθηκε άψογα. Ευχαριστώ και τον κόσμο. Μου είπε και η κυρία Πρόεδρος (σ.σ.: Κατερίνα Σακελλαροπούλου) θα κάνει μια εκδήλωση για τις μητέρες που έχουν χάσει τα παιδιά τους για την πατρίδα» είπε μιλώντας στην εκπομπή «Αλήθειες με τη Ζήνα».
Ο πατέρας του αδικοχαμένου νέου, μιλώντας για τον γιο του και για τον συγκυβερνήτη του, τον Στάθη Τσιτλακίδη που κηδεύτηκε σήμερα στο Νευροκόπι είπε ότι «όταν έκλεινε η καλύπτρα, ήταν δύο σώματα μέσα στο cockpit, ένα μυαλό». Για το γεγονός ότι υπήρξε τεράστιο κύμα συμπαράστασης ο κ. Τουρούτσικας είπε: «Μόνο αυτό μετριάζει κάπως την οδύνη μου, η αγάπη του κόσμου. Στο νεκροταφείο δεν πάω, και δεν θα πάω. Κλάψανε άνθρωποι για το δικό μου παιδί. Αρκεί και μόνο η σκέψη τους, που σκέφτηκαν ένα ξένο παιδί, είναι κάτι αδιανόητο. Δεν ξέρω αν εγώ θα ήμουν άξιος να το κάνω εγώ, αν ήταν ένα ξένο παιδί.
Νιώθω υπερήφανος για όλη την Πολεμική Αεροπορία. Δεν ξεχώριζα τα παιδιά. Από εδώ και πέρα δεν έχω τη δύναμη να κοιτάξω ψηλά. Σε κάθε ήχο που άκουγα, έβγαινα κι έψαχνα να τους δω που πετούσαν με τα μαχητικά. Τώρα θα κλείνομαι μέσα».
Κλείνοντας, επεσήμανε για τον γιο του: «Αγαπούσε πρώτα την πατρίδα του, αγαπούσε να πετάει. Δεν ξέρω από πού πήγαζε τέτοιο πάθος για την Ελλάδα. Δεν πιστεύω ότι μπορεί να έλεγε, Θεέ μου γιατί με πήρες τόσο νωρίς. Είναι ευχαριστημένος…»