Μια σειρά σκοτεινών περιστατικών από τη Βαλτική Θάλασσα έως την Ερυθρά Θάλασσα, που σχετίζονται με τις συνεχιζόμενες συγκρούσεις μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας από τη μια και Ισραήλ και Χαμάς από την άλλη, φαίνεται ότι είχαν ως αποτέλεσμα να επαναληφθούν οι προσαγωγές μεταξύ Κίνας και Ταϊβάν στον Ινδο-Ειρηνικό.
Αυτά τα περιστατικά, που έχουν συμβεί ή είναι πιθανό να συμβούν, εκθέτουν την ευπάθεια της ασφάλειας των υποθαλάσσιων/υποβρύχιων καλωδίων, τα οποία μεταφέρουν το μεγαλύτερο μέρος της παγκόσμιας διαδικτυακής κίνησης σε έναν κόσμο που βασίζεται σε δεδομένα.
Αυτά τα καλώδια λέγεται ότι είναι οι αρτηρίες που συνδέουν τα έθνη-κράτη και τους ανθρώπους τους σε κυριολεκτικά κάθε ανθρώπινη δραστηριότητα, συμπεριλαμβανομένου του εμπορίου, της διακίνησης, της ψυχαγωγίας και των κοινωνικών αλληλεπιδράσεων.
Μια πρόσφατη έκθεση της Υπηρεσίας Ερευνών του Κογκρέσου των ΗΠΑ (CRS) αποκάλυψε ότι τα εμπορικά υποθαλάσσια καλώδια τηλεπικοινωνιών μεταφέρουν περίπου το 99% των υπερωκεανικών ψηφιακών επικοινωνιών, συμπεριλαμβανομένων διεθνών φωνητικών, δεδομένων, επικοινωνιών στο Διαδίκτυο και οικονομικών συναλλαγών.
Στην πραγματικότητα, οι παγκόσμιες επικοινωνίες μέσω δορυφόρων είναι ελάχιστες σε σύγκριση με τις υπερωκεάνιες.
Μεμονωμένες ιδιωτικές εταιρείες και κοινοπραξίες εταιρειών κατέχουν και διαχειρίζονται ένα δίκτυο με περισσότερα από 500 εμπορικά υποθαλάσσια καλώδια τηλεπικοινωνιών που αποτελούν τη ραχοκοκαλιά του παγκόσμιου Διαδικτύου.
Οποιαδήποτε παρέμβαση στη ροή τους μπορεί να διαταράξει τις ζωές και τα μέσα διαβίωσης και να θέσει σε κίνδυνο την ικανότητα των εθνών-κρατών να εμπορεύονται, να επικοινωνούν και να αντιδρούν σε πολέμους, υπάρχει φόβος.
Αυτά τα καλώδια, συνήθως μεταξύ δύο και επτά ιντσών πάχους και με διάρκεια ζωής περίπου 25 ετών, τοποθετούνται από αργά κινούμενα πλοία. Τυλιγμένα σε ατσάλινη θωράκιση, μόνωση και πλαστική επίστρωση, περιέχουν νήματα από ίνες ικανά να μεταδίδουν δεδομένα με 180.000 μίλια ανά δευτερόλεπτο.
Σύμφωνα με πληροφορίες, ολόκληρο το παγκόσμιο δίκτυο καλωδίων, που αποτελείται από περισσότερα από 600 ενεργά ή προγραμματισμένα υποβρύχια καλώδια που διασχίζουν τους ωκεανούς του κόσμου, έχει μήκος πάνω από μισό εκατομμύριο μίλια, αρκετά για να πάει από τη Γη στη Σελήνη περισσότερες από τρεις φορές.
Η πρόσφατη εκρηκτική ανάπτυξη του υπολογιστικού νέφους έχει αυξήσει κατά πολύ τον όγκο και την ευαισθησία των δεδομένων – από στρατιωτικά έγγραφα έως επιστημονική έρευνα – που διασχίζουν αυτά τα καλώδια.
Σε αυτό το πλαίσιο, η επίθεση στον αγωγό Nord Stream τον Σεπτέμβριο του 2022, που αρχικά εικαζόταν ότι έγινε από τη Ρωσία αλλά τώρα όλο και περισσότερο πιστεύεται από δυτικούς εμπειρογνώμονες ότι διεξήχθη από τους Ουκρανούς, ανέδειξε την ευπάθεια που αντιμετωπίζουν τέτοια καλώδια.
Παράδειγμα: Τα καλώδια στη θάλασσα της Υεμένης
Τον Μάρτιο του τρέχοντος έτους, οι αντάρτες Χούθι της Υεμένης φέρεται να επιτέθηκαν σε τρία καλώδια που διέσχιζαν την Ερυθρά Θάλασσα για να εκφράσουν την αλληλεγγύη τους στη Χαμάς. Αυτά τα καλώδια, παρεμπιπτόντως, παρέχουν συνδεσιμότητα για το Διαδίκτυο και τις τηλεπικοινωνίες σε όλη την Ασία, την Αφρική και την Ευρώπη. Η επίθεση έκοψε τα καλώδια και σύμφωνα με πληροφορίες επηρέασε το 25 τοις εκατό των επικοινωνιών που περνούσαν από την Ερυθρά Θάλασσα από την Ασία στην Ευρώπη.
Με βάση αυτά τα πρόσφατα περιστατικά, τώρα υπάρχει φόβος ότι μια κινεζική επίθεση στην Ταϊβάν θα συνεπαγόταν την αποσύνδεση της Κίνας από την Αμερική και τον κόσμο αποκόπτοντας τα υποθαλάσσια καλώδια του Διαδικτύου, καθιστώντας την άμυνα και τον συντονισμό πολύ πιο δύσκολο.
Πάνω σε αυτό, τον Μάιο, η Wall Street Journal δημοσίευσε μια αναφορά Αμερικανών αξιωματούχων που προειδοποιούσαν ορισμένες μεγάλες εταιρείες τεχνολογίας όπως η Google και η Meta για πιθανές ευπάθειες στα υποθαλάσσια καλώδια που μεταφέρουν την κυκλοφορία του Διαδικτύου στον Ειρηνικό Ωκεανό.
Προφανώς, η προειδοποίηση ακολούθησε τους Αμερικανούς αξιωματούχους ασφαλείας που παρατήρησαν κινεζικά επισκευαστικά πλοία, ιδιαίτερα εκείνα που λειτουργούσαν από την SB Submarine Systems (SBSS), μια κρατικά ελεγχόμενη εταιρεία, που έκρυβαν κατά διαστήματα τις τοποθεσίες τους κοντά στην Ταϊβάν, την Ινδονησία και άλλες παράκτιες περιοχές από υπηρεσίες ραδιοφώνου και δορυφορικής παρακολούθησης .
Γίγαντες της Silicon Valley, όπως η Google και η Meta, κατέχουν και βασίζονται σε εξειδικευμένες κατασκευαστικές και επισκευαστικές εταιρείες, συμπεριλαμβανομένων ξένων, για την τοποθέτηση καλωδίων οπτικών ινών στον βυθό της θάλασσας.
Τώρα, Αμερικανοί αξιωματούχοι φοβούνται ότι τα κινεζικά επισκευαστικά πλοία θα μπορούσαν ενδεχομένως να συμμετάσχουν σε υποκλοπή δεδομένων, χαρτογράφηση του βυθού του ωκεανού για αναγνώριση ή κλοπή πνευματικής ιδιοκτησίας που χρησιμοποιείται στον εξοπλισμό καλωδίων. Υπάρχει επίσης ανησυχία ότι αυτά τα πλοία μπορεί να τοποθετήσουν καλώδια για τον κινεζικό στρατό.
Το υποθαλάσσιο πεδίο συγκρούσεων
Φυσικά, η ανάπτυξη επιθετικών δυνατοτήτων πολέμου στον βυθό της θάλασσας δεν είναι ακριβώς νέα.
Τα έθνη είχαν έναν στόλο πυρηνικών υποβρυχίων που έχουν σχεδιαστεί για να μεταφέρουν μικρότερα πυρηνικά υποβρύχια που μπορούν να επηρεάσουν την υποδομή του βυθού βαθιά κάτω από την επιφάνεια. ‘
Αλλά τώρα υπάρχουν αυτόνομα υποβρύχια οχήματα (AUV) που θα μπορούσαν να εκτοξευθούν από εκατοντάδες ή και χιλιάδες μίλια μακριά, να πλησιάσουν τον στόχο τους αόρατα και να τον ανατινάξουν.
Φυσικά, υπάρχουν δύο τρόποι για να σπάσουν αυτά τα καλώδια: σκόπιμα και φυσικά.
Σύμφωνα με την TeleGeography, μια εταιρεία ερευνών αγοράς τηλεπικοινωνιών με έδρα τις ΗΠΑ που παρακολουθεί και χαρτογραφεί τα υποθαλάσσια καλώδια, παγκοσμίως, κατά μέσο όρο, 100 έως 150 διακοπές καλωδίων ετησίως.
Η πλειοψηφία των περιστατικών (περίπου 75%) προκαλείται από ανθρώπινες δραστηριότητες, κυρίως ψάρεμα και αγκυροβόληση. Περίπου το 14% των θραύσεων των καλωδίων προκαλούνται από φυσικά γεγονότα (π.χ. σεισμοί) και το 6% από αστοχία εξοπλισμού.
Τα υπόλοιπα περιστατικά ζημιάς σε υποθαλάσσια καλωδιακά συστήματα τηλεπικοινωνιών είναι σκόπιμα και γίνονται από εχθρικές χώρες ή οργανισμούς. Και ο αριθμός τους, με βάση τα πρόσφατα περιστατικά και τάσεις, είναι πιθανό να αυξηθεί, συνελήφθη.
Σύμφωνα με το περιοδικό Economist, η Ρωσία έχει επενδύσει πολλά σε ναυτικές δυνατότητες για υποβρύχιες δολιοφθορές, κυρίως μέσω της GUGI, μιας μυστικής μονάδας που χειρίζεται υποβρύχια και ναυτικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη βαθέων υδάτων.
Το περιοδικό επικαλέστηκε μια έκθεση που δημοσιεύθηκε τον Φεβρουάριο από το Policy Exchange, μια δεξαμενή σκέψης στο Λονδίνο, που υποστηρίζει ότι από το 2021 έχουν σημειωθεί οκτώ «μη αποδιδόμενα αλλά ύποπτα» περιστατικά κοπής καλωδίων στην ευρωατλαντική περιοχή και περισσότερα από 70 έχουν καταγραφεί δημόσια, παρατηρήσεις ρωσικών σκαφών «που συμπεριφέρονται ασυνήθιστα κοντά σε κρίσιμες θαλάσσιες υποδομές».
Περισσότερο από το σαμποτάζ, οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους φοβούνται την κατασκοπεία του καλωδίου τους από τους αντιπάλους, κάτι που κάνουν οι ίδιοι εδώ και δεκαετίες, αν είναι πιστευτός ο Economist.
«Στη δεκαετία του 1970, η Αμερική διεξήγαγε τολμηρές επιχειρήσεις για να χτυπήσουν σοβιετικά στρατιωτικά καλώδια χρησιμοποιώντας ειδικά εξοπλισμένα υποβρύχια που μπορούσαν να τοποθετήσουν και να ανακτήσουν συσκευές στον βυθό της θάλασσας. Καθώς το Διαδίκτυο έγινε παγκόσμιο, οι ευκαιρίες για υποβρύχια κατασκοπεία αυξάνονταν γρήγορα. Το 2012, η GCHQ, η βρετανική υπηρεσία πληροφοριών σημάτων, είχε υποκλέψει περισσότερα από 200 καλώδια οπτικών ινών που μετέφεραν τηλεφωνική και διαδικτυακή κίνηση, πολλά από τα οποία βγήκαν στη στεριά στη δυτική ακτή της χώρας. Επίσης, σύμφωνα με πληροφορίες, συνεργάστηκε με το Ομάν για να προσελκύσει άλλους που διασχίζουν τον Περσικό Κόλπο. Το μάθημα – ότι η διαδρομή και η ιδιοκτησία των καλωδίων μπορεί να είναι ζωτικής σημασίας για την εθνική ασφάλεια – δεν χάθηκε σε άλλους», έγραψε το περιοδικό.
Η μεγαλύτερη ανησυχία των Αμερικανών τώρα είναι ο φόβος της κινεζικής κατασκοπείας στον Ινδο-Ειρηνικό, δεδομένου του τι έχει κάνει και θα κάνει η Κίνα στην Ταϊβάν.
Εάν η Έλσα Κάνια του Κέντρου για μια Νέα Αμερικανική Ασφάλεια (CNAS), μια δεξαμενή σκέψης στην Ουάσιγκτον, είναι πιστευτή, ο Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός θα επιδιώξει να επιβάλει έναν «πληροφοριακό αποκλεισμό» στην Ταϊβάν.
Προφανώς, τον Φεβρουάριο του 2023, ένα κινεζικό φορτηγό πλοίο και ένα κινεζικό αλιευτικό σκάφος ήταν ύποπτοι ότι έκοψαν τα δύο καλώδια που εξυπηρετούσαν το Matsu, ένα απομακρυσμένο νησί της Ταϊβάν, με διαφορά έξι ημερών, διακόπτοντας τη σύνδεσή του για περισσότερες από 50 ημέρες.
Μια πρόσφατη έκθεση του Institute for Security and Development Policy, ενός ανεξάρτητου και μη κερδοσκοπικού ινστιτούτου έρευνας και πολιτικής με έδρα τη Στοκχόλμη, επισημαίνει ότι η Κίνα έχει αρχίσει να κυριαρχεί στην ψηφιακή οικονομία στον Ινδο-Ειρηνικό.
Η Κίνα, αναφέρει η έκθεση, επεκτείνει ταχέως την ψηφιακή της υποδομή στην Ασία-Μέση Ανατολή-Αφρική ως μέρος του Digital Silk Route (DSR). Ο κύριος στόχος του DSR της Κίνας είναι η κατασκευή υποβρυχίων καλωδίων παγκοσμίως για τον έλεγχο της ροής δεδομένων και πληροφοριών και για την κατασκευή ψηφιακής υποδομής στις αναπτυσσόμενες χώρες παρέχοντας δάνεια και πιστώσεις.
Το καλώδιο Πακιστάν και Ανατολικής Αφρικής Συνδέοντας την Ευρώπη (PEACE) είναι ένα από τα μεγάλα έργα της Κίνας, που συνδέει το λιμάνι Gwadar με το Τζιμπουτί, την Κένυα, τις Σεϋχέλλες και τη Νότια Αφρική. Το επερχόμενο έργο της Αφρικής είναι επίσης ένα άλλο τεράστιο κινεζικό έργο, ένα εκτεταμένο υποθαλάσσιο καλώδιο μήκους 45.000 km για τη διασύνδεση Ευρώπης, Ασίας και Αφρικής. Η Κίνα έχει επίσης προσεγγίσει τις χώρες των νησιών του Ειρηνικού για την κατασκευή ψηφιακής υποδομής με απρόσκοπτη συνδεσιμότητα.
Ωστόσο, η προσέγγιση της Κίνας έχει προκαλέσει ανησυχίες σε πολλούς ειδικούς, δεδομένης της διαδικασίας «αναγκαστικού δανεισμού» της χώρας που δημιουργεί μια κατάσταση «παγίδας χρέους».
Στην πραγματικότητα, οι χώρες του Quad (Αυστραλία, Ινδία, Ιαπωνία και Ηνωμένες Πολιτείες) έχουν εκφράσει ανησυχίες για την αυξανόμενη εμπλοκή της Κίνας στην κατασκευή υποβρυχίων καλωδίων, ειδικά όταν πρόκειται για τη διασφάλιση της κυριαρχίας και της ανθεκτικότητας των χωρών του Ινδο-Ειρηνικού με λιγότερο αναπτυγμένες κρίσιμες υποδομή.
Η παραπάνω έκθεση υπογραμμίζει πώς η Κίνα προκαλεί καθυστέρηση στην έγκριση για την τοποθέτηση καλωδίων στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας. Η χώρα απαιτεί από τις εταιρείες να λαμβάνουν άδειες για την εκτέλεση εργασιών σε διεθνή ύδατα εκτός των χωρικών της υδάτων.
Αυτό ανάγκασε τις εταιρείες να εξετάσουν εναλλακτικές διαδρομές για να αποφύγουν την παρέμβαση της Κίνας.
Το έργο Σιγκαπούρη-Ιαπωνία Cable 2 (SJC2) είναι ένα από τα έργα που έχει καθυστερήσει λόγω των ενεργειών της Κίνας. Λόγω της κινεζικής αυτοπεποίθησης, δύο προγραμματισμένα νέα καλώδια από τη Σιγκαπούρη στην Αμερική – το Apricot και το Echo – έχουν επαναδρομολογηθεί μέσω Ινδονησίας για να αποφευχθεί η Θάλασσα της Νότιας Κίνας.
Μπορεί να σημειωθεί ότι η κινεζική συμπεριφορά οδήγησε την ηγεσία της Quad το 2023 να εγκρίνει ένα ψήφισμα για την υποστήριξη της περιφερειακής «Σύμπραξης Quad για Καλωδιακή Συνδεσιμότητα και Ανθεκτικότητα», η οποία είχε ως στόχο να ενισχύσει τα καλωδιακά συστήματα στην περιοχή Ινδο-Ειρηνικού αξιοποιώντας τεχνογνωσία παγκόσμιας κλάσης στην κατασκευή, παράδοση και συντήρηση καλωδιακής υποδομής.
Επιπλέον, το πρόγραμμα «CABLES» των ΗΠΑ και η «Τριμερής Συνεργασία για Επενδύσεις Υποδομής» μεταξύ ΗΠΑ, Αυστραλίας και Ιαπωνίας αναμένεται επίσης να παράσχουν βοήθεια στη δημιουργία ασφαλούς και αξιόπιστης καλωδιακής υποδομής σε όλη την περιοχή Ινδο-Ειρηνικού.
Σε κάθε περίπτωση, τα υποθαλάσσια καλώδια αποτελούν σημαντική πρόκληση διακυβέρνησης λόγω της απουσίας διεθνούς ρυθμιστικής αρχής ή πλαισίου για την επίβλεψή τους.
Ορισμένοι ειδικοί υποστηρίζουν την ιδέα της δημιουργίας «ζωνών προστασίας καλωδίων», οι οποίες θα απαγόρευαν ορισμένους τύπους αγκυροβόλησης και αλιείας και θα απαιτούσαν μεγαλύτερη αποκάλυψη από τα σκάφη που βρίσκονται στο εσωτερικό τους. Μερικοί μιλούν επίσης για λύσεις που περιλαμβάνουν την ενημέρωση του διεθνούς δικαίου σχετικά με τα καλώδια και τη θέσπιση συνθηκών που θα ποινικοποιούσαν την ξένη παρέμβαση.
Ωστόσο, όλες αυτές οι επιλογές χρειάζονται παγκόσμια συναίνεση. Αλλά αυτό είναι ένα ηράκλειο καθήκον καθώς οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους, η Ρωσία και η Κίνα, και σημαντικές αναδυόμενες δυνάμεις όπως η Ινδία πρέπει να είναι στην ίδια σελίδα, κάτι εξαιρετικά απίθανο.
EurAsian Times