Διαβάστε το κείμενο στα ελληνικά:
Η Τουρκία ασκεί πιέσεις για να επανενταχθεί στο αμερικανικό πρόγραμμα μαχητικών αεροσκαφών F-35. Μεταξύ της τηλεφωνικής επικοινωνίας του Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν με τον Πρόεδρο Τραμπ αυτόν τον μήνα και του ταξιδιού του υπουργού Εξωτερικών Χακάν Φιντάν στην Ουάσιγκτον αυτή την εβδομάδα, οι Τούρκοι αισθάνονται ότι έχουν μία ευκαιρία. Αλλά γιατί να αλλάξει το τιμημα που ζητούν οι ΗΠΑ;
Ο κ. Τραμπ ακύρωσε την αποστολή των F-35 το 2019 αφού η Τουρκία, μέλος του ΝΑΤΟ, αγόρασε το ρωσικό σύστημα αεράμυνας S-400 παρά τις προειδοποιήσεις των ΗΠΑ.
Το S-400 κατασκευάστηκε για να στοχεύει αεροπλάνα του ΝΑΤΟ και το ραντάρ του θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί από τους Ρώσους για να αποκτήσουν πληροφορίες σχετικά με τα μαχητικά F-35 stealth για να βοηθήσουν στην κατάρριψή τους σε άλλα θέατρα πολέμου.
Το αποτέλεσμα θα ήταν να τεθεί σε κίνδυνο η ακεραιότητα των αμυντικών συστημάτων του ΝΑΤΟ, τα οποία λειτουργούν από κοινού.
Δεν είναι περίπλοκο: Εάν η Τουρκία θέλει τα καλύτερα F-35 στην κατηγορία, μπορεί να παραδώσει ή να καταστρέψει το σύστημα των S-400. Τίποτα όμως δεν είναι απλό με την Άγκυρα επί εποχής του Ερντογάν. Πληθαίνουν οι φήμες ότι η Τουρκία θα ήθελε έναν συμβιβασμό: Θα μπορούσε να απενεργοποιήσει ένα κρίσιμο στοιχείο των S-400; Ή να αφήσει το σύστημα στην άκρη;
Δεν είναι αρκετά καλό. Εάν η Τουρκία δεσμευτεί να μην χρησιμοποιήσει ποτέ το σύστημα S-400, δεν έχει κανένα λόγο να αντισταθεί στην καταστροφή του. Το σημείο των μέτρων στα μισά του δρόμου θα ήταν ο κ. Ερντογάν να διατηρήσει τη ρωσική αεράμυνα για “μια βροχερή μέρα” και θα μπορούσε να απειλήσει να την ενεργοποιήσει στην πορεία.
Η αποστολή των F-35 πριν η Τουρκία καταστρέψει το σύστημα S-400 θα ήταν μια πρόσκληση για εκβιασμό καθώς και ένας περιττός κίνδυνος για τη δυτική συμμαχία. Μπορεί ο κ. Τραμπ να έχει ήδη προχωρήσει διανοητικά στην ανάπτυξη μαχητικών F-47 επόμενης γενιάς, αλλά αυτά είναι χρόνια μακριά.
Ερωτηθείς εάν θα πουλούσε αυτά τα F-47, παρεμπιπτόντως, ο Πρόεδρος απάντησε ότι οι σύμμαχοι μπορούν να περιμένουν να λάβουν μία ήπια έκδοση. «Μας αρέσει να τους μειώνουμε περίπου το 10%, κάτι που πιθανώς είναι λογικό γιατί κάποια μέρα ίσως να μην είναι σύμμαχοί μας», είπε ο κ. Τραμπ.
Αυτή η επιφυλακτική σημείωση δεν θα πάει καλά στο Ηνωμένο Βασίλειο, αλλά είναι κατάλληλη για την Τουρκία, της οποίας η γεωγραφία και η ιδεολογία τελευταία την οδήγησαν να παίξει και στις δύο πλευρές. Η Τουρκία βοηθά τη Ρωσία να αποφύγει τις κυρώσεις και για σχεδόν δύο χρόνια εμπόδισε τη Φινλανδία και τη Σουηδία να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ.
Μόλις εβδομάδες μετά τη σφαγή της 7ης Οκτωβρίου, ο κ. Ερντογάν είπε: «Η Χαμάς δεν είναι τρομοκρατική οργάνωση, είναι μια ομάδα μουτζαχεντίν που υπερασπίζεται τα εδάφη τους». Ο υπουργός Εξωτερικών του, Χακάν Φιντάν, καλωσόρισε μια αντιπροσωπεία της Χαμάς το Σαββατοκύριακο πριν συναντηθεί με τον Υπουργό Εξωτερικών Μάρκο Ρούμπιο στην Ουάσιγκτον.
Το χρονοδιάγραμμα, καθώς ο κ. Ερντογάν καταπιέζει την τουρκική αντιπολίτευση, συμπεριλαμβανομένου της σύλληψης του δημάρχου της Κωνσταντινούπολης Εκρέμ Ιμάμογλου και πολλών διαδηλωτών, είναι επίσης δυσοίωνη για τις όποιες παραχωρήσεις των ΗΠΑ. Αλλά οι Τούρκοι μπορεί να προσπαθούν να παρουσιάσουν την ανερχόμενη περιφερειακή τους ισχύ, ειδικά στη Συρία.
Η μη συνεργασία με την Τουρκία -ένα από τα λίγα κράτη στη Μέση Ανατολή που μπορούν να προβάλλουν ισχύ πέρα από τα σύνορά της- δεν αποτελεί επιλογή. Ο στρατηγικός ανταγωνισμός της Άγκυρας με την Τεχεράνη μπορεί επίσης να αποφέρει συρροή συμφερόντων για τις Η.Π.Α.
Υπάρχει μια λεπτή σχέση και πρέπει να γίνει (διπλωματικό) μασάζ. Η κυβέρνηση Τραμπ μπορεί να το κάνει – μόλις η Τουρκία παραιτηθεί από τους S-400.