Η ατελείωτη χαρά στο Αλεξάνδρειο και η απογοήτευση το ποδόσφαιρο. Ο Βασίλης Δερμεντζόγλου γράφει για τη νέα νίκη των Κίτρινων στο μπάσκετ απέναντι στον Παναθηναϊκό, αλλά και την ήττα με κάτω τα χέρια από την Ένωση στη Super League.
Ανάμεικτα τα συναισθήματα για τον κόσμο του Άρη εχθές, καθώς η ομάδα πέτυχε μια σπουδαία νίκη στο μπάσκετ, αλλά έχασε με άσχημο τρόπο στο ποδόσφαιρο.
Δυστυχώς ο Θεός του πολέμου δεν μας πρόσφερε μια Κυριακή μόνο με χαρές, αλλά την δεχόμαστε αφού είδαμε αρχικά την ομάδα μπάσκετ να κατανικάει τον Παναθηναϊκό στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος μπάσκετ.
Ήταν μια υπέροχη νίκη, μη αναμενόμενη από πολλούς αρειανούς, ωστόσο αποτελεί τη συνέχεια μιας μικρής παράδοσης, αφού και πέρυσι την ίδια αγωνιστική, ο Άρης είχε κατορθώσει να κερδίσει και πάλι τους πράσινους!
Κάθε νίκη επί του Παναθηναϊκού είναι ένα παράθυρο από το οποίο βλέπουμε κλεφτά μια στάλα αυτοκρατορίας. Όταν όμως υπάρχει και το στοιχείο της επανάληψης, αυτό καθιστά τη νίκη μια υπέροχη συνήθεια που με χαρά μας μπορούμε να συνηθίσουμε!
Ο Άρης ξεκίνησε και πάλι με το δεξί τη σεζόν και μοιράζει απλόχερα υποσχέσεις στους φίλους του!
Δυστυχώς δεν κατορθώσαμε να ζευγαρώσουμε την επιτυχία του μπάσκετ με μια αντίστοιχη στο ποδόσφαιρο. Αντιθέτως, οι κίτρινοι υπέστησαν μια ταπεινωτική ήττα με 0-2 από την Ένωση που διέσυρε τον Άρη υποχρεώνοντας τον στην πρώτη εντός έδρας φετινή του ήττα.
Η ήττα αυτή προστέθηκε σε αυτή της περασμένης αγωνιστικής στον Βόλο, και αύξησε τον όγκο της πίεσης στους παίκτες και τον Πάρντιου. Η αποψινή ήττα ξεσκέπασε πλήρως κάθε αδυναμία και κενό του φετινού Άρη απογοητεύοντας πλήρως το κοινό του που γέμισε μεν το γήπεδο αλλά άλλα περίμενε και άλλα είδε.
Γιατί όμως ήρθε αυτή η ήττα; Γεγονός είναι πως ο Άρης απόψε αντιμετώπισε τον καλύτερο αντίπαλο του φέτος. Η ΑΕΚ ήταν άριστη, ταχύτατη και με τεράστια ομοιογένεια. Έπαιξε τον Άρη όπως ακριβώς ήθελε, εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο κάθε λάθος του και πήρε μια νίκη που θα μπορούσε κάλλιστα να είναι πολύ μεγαλύτερη σε διαστάσεις. Η πίεση της Ένωσης έφερε μια σειρά από ατελείωτα λάθη από τους παίκτες των γηπεδούχων, ενώ η εμμονή του στησίματος της ομάδας του Άρη από τον προπονητή του με ένα αμυντικό χαφ, έκοψε την άμυνα με την επίθεση αλλά και επιβάρυνε τα μέγιστα την άμυνα μας, με συνέπεια τα πολλά και καίρια λάθη των κεντρικών αμυντικών.
Το παιχνίδι στο πρώτο εικοσάλεπτο ήταν όμορφο, με πάρα πολύ γρήγορο ρυθμό, αλλά λίγες ευκαιρίες για τους δύο αντιπάλους. Οι φιλοξενούμενοι ευτύχησαν να προηγηθούν στο 28’ μετά από ένα φάουλ του Γκατσίνοβιτς από δεξιά και κεφαλιά του Σιμάνσκι που έμεινε εντελώς ανενόχλητος από την άμυνα του Άρη. Οι παίκτες του Άρη σάστισαν και εν συνεχεία τα συνεχόμενα λάθη έδωσαν στην ΑΕΚ δύο ανεπανάληπτες ευκαιρίες για να διευρύνουν το σκορ, που ευτυχώς πέρασαν ανεκμετάλλευτες. Ο Άρης δεν δικαιολόγησε με τίποτα την παρουσία του στο χόρτο αφού είχε μόλις δύο καλές στιγμές, με τον Νταμπό να σουτάρει και να παίρνει κεφαλιά, αλλά η μπάλα σε αμφότερες τις φάσεις να πάει ψηλά έξω.
Καλύτερος του Άρη ο Μαντσίνι που έτρεξε όσο κανένας καλύπτοντας και τα αμυντικά κενά, ωστόσο επιθετικά ήταν λίγος. Δυστυχώς υπήρξε μοιραίος, καθώς μια λάθος πάσα του στο 51’ έδωσε το δικαίωμα στον Λιβάι Γκαρσία να πετύχει το δεύτερο γκολ της ένωσης σε αντεπίθεση που δημιουργήθηκε από το λάθος του Μαντσίνι.
Στη συνέχεια δεν είδαμε καμία απολύτως αντίδραση από τον Άρη. Η ΑΕΚ αντιθέτως έχασε και άλλες ευκαιρίες καθώς τα πολλά λάθη των παικτών των γηπεδούχων της επέτρεπαν να μπαίνει με αξιώσεις στην αντίπαλη περιοχή. Οι αλλαγές του Πάρντιου δεν επέφεραν κάποια βελτίωση στο παιχνίδι και έτσι η ήττα ήρθε με φυσιολογικό τρόπο για τους γηπεδούχους.
Στον πλανήτη Άρη είμαστε έτοιμοι να ζήσουμε μια ακόμη εβδομάδα με μπόλικη υπερηφάνεια και αρκετή γκρίνια…
Η φυσιολογική ζωή ενός αρειανού…
