Δείτε τι αναφέρουν Έλληνες αναλυτές & πως πανηγυρίζουν τα τουρκικά ΜΜΕ!
”Μια ανάλυση που δημοσιεύτηκε στο Militaire.gr, έναν ιστότοπο με έδρα την Αθήνα που καλύπτει κυρίως στρατιωτικά νέα, και γράφτηκε από τον Έλληνα δημοσιογράφο Λεωνίδα Βατικιώτη, ισχυρίζεται εντυπωσιακά ότι το Ισραήλ ωθεί την Ελλάδα σε σύγκρουση με την Τουρκία.
«Η βαθύτερη ενσωμάτωση της Ελλάδας στο αμερικανο-ισραηλινό σχέδιο στην Ανατολική Μεσόγειο φέρνει τη χώρα πιο κοντά σε πόλεμο με την Τουρκία κάθε μέρα. Οι απαιτήσεις της Τουρκίας κατά της Ελλάδας είναι γνωστές, συνοψίζονται (αλλά δεν περιορίζονται σε) από την αναθεωρητική της γραμμή και το δόγμα «Γαλάζια Πατρίδα». Επομένως, οι ευθύνες της Τουρκίας στην ένταση στις τουρκο-ελληνικές σχέσεις είναι πραγματικότητα».
Σε αυτό το πλαίσιο, η Ελλάδα δεν έχει κανένα συμφέρον να προσθέσει έστω και το παραμικρό καύσιμο στις υπάρχουσες πηγές έντασης. Ειδικά όχι κάνοντας αυτό, όπως συστηματικά κάνει, στο όνομα των αμερικανο-ΝΑΤΟικών συμφερόντων!
Το τελευταίο παράδειγμα αυτού είναι το αμφιλεγόμενο «προληπτικό χτύπημα» της Ελλάδας κατά της Τουρκίας. Αυτό το σχέδιο, επιβεβαιώνοντας πρόσφατες δημοσιογραφικές αποκαλύψεις, επιβεβαιώνει ότι ο σχεδιαστής του ήταν το Ισραήλ!
Αυτό το σχέδιο περιγράφηκε με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες στην εφημερίδα «Τα Νέα» την Τρίτη 16 Δεκεμβρίου 2025. Συγκεκριμένα, το σχέδιο προβλέπει τη δημιουργία μιας κοινής «Δύναμης Ταχείας Αντίδρασης» σε επίπεδο ταξιαρχίας 2.500 ατόμων, η οποία θα διαθέτει πλοία, αεροσκάφη και άλλες υποδομές με έδρα τη Ρόδο ή την Κάρπαθο, την Κύπρο (Νότια) και το Ισραήλ.
Η ιδέα είναι η εξής: Αυτή η δύναμη θα αποτελείται από 1.000 Έλληνες στρατιώτες, 1.000 Ισραηλινούς στρατιώτες και 500 Κύπριους (Νότιους) στρατιώτες. Θα βρίσκεται επίσης υπό τη διοίκηση μίας μοίρας από την ελληνική και την ισραηλινή αεροπορία! Σύμφωνα με το άρθρο των Τα Νέα, αυτή η Δύναμη Ταχείας Αντίδρασης θα υποστηρίζεται επίσης από φρεγάτες και υποβρύχια από την Ελλάδα και το Ισραήλ.
Επίσημα, ο στόχος αυτής της Ταξιαρχίας είναι η προστασία των επενδυτικών υποδομών. Ο Ισραηλινός αναλυτής Shay Gal, σε δήλωσή του στην εφημερίδα Ta Nea, υποστηρίζει ότι το ισραηλινό σχέδιο «καλύπτει ένα στρατηγικό κενό», δηλώνοντας: «Από τη Ρόδο μέχρι την Κύπρο (Νότια) και το Ισραήλ, πλατφόρμες, αγωγοί και καλώδια ηλεκτρικής ενέργειας είναι απροστάτευτα σε μια θάλασσα που κάποιοι αποκαλούν «Γαλάζια Πατρίδα»». Αναφέρει τα πρόσφατα γεγονότα στη Βαλτική Θάλασσα ως παράδειγμα για να καταδείξει τους κινδύνους, τονίζοντας χαρακτηριστικά τα εξής:
«Το πραγματικό πεδίο μάχης έχει πλέον μετατοπιστεί στην ανοιχτή θάλασσα, στις υποδομές που τροφοδοτούν την Ευρώπη και τον βυθό που τη συνδέει. Η πρώτη γραμμή δεν είναι πλέον η επιφάνεια του χάρτη, αλλά ο βυθός. Η Ευρώπη το έμαθε αυτό στη Βαλτική, μετά τις ανεξήγητες περικοπές καλωδίων και την έκρηξη του Nord Stream. Η Ανατολική Μεσόγειος δεν μπορεί να περιμένει το δικό της κάλεσμα αφύπνισης. Μια κοινή δύναμη θα δώσει στην περιοχή αυτό που της λείπει αυτή τη στιγμή: μια ενιαία αρχιτεκτονική ανίχνευσης, αποτροπής και ταχείας αντίδρασης κατά του εξαναγκασμού και του σαμποτάζ. Η κοινή επίγνωση και η διαλειτουργικότητα… θα το κάνουν αυτό δυνατό!»
Αυτός ο Ισραηλινός αναλυτής, που έχει αναλάβει την «προετοιμασία της κοινής γνώμης» για μια κοινή ελληνοϊσραηλινοκυπριακή (Νότια) Ταξιαρχία, δεν μας είναι άγνωστος. Πριν από λίγους μήνες, προετοίμαζε την κοινή γνώμη για μια επίθεση στα κατεχόμενα εδάφη (Βόρεια Κύπρο), ισχυριζόμενος ότι τρομοκρατικές οργανώσεις χρησιμοποιούσαν αυτά τα εδάφη με την άδεια της Τουρκίας. Αυτό το σχέδιο ονομαζόταν «Οργή του Ποσειδώνα».
Τώρα, οι φιλοδοξίες αυτού του Ισραηλινού «αναλυτή» εκτείνονται βορειότερα, μέχρι το Αιγαίο Πέλαγος. Και στις δύο προτάσεις, το σχέδιο του Ισραήλ είναι σαφές: να εκμεταλλευτεί την Ελλάδα και την Κύπρο (Νότια) για να υλοποιήσει το «Μεγάλο Ισραήλ» χρησιμοποιώντας τις τουρκοελληνικές διαφορές. Αυτό το σχέδιο του «Μεγάλου Ισραήλ» προβλέπει ρευστά σύνορα, συνεχή αιματοχυσία και μόνο έναν «εκλεκτό» λαό που ζει με ασφάλεια!
Το Ισραήλ εφαρμόζει σταθερά τα σχέδια επέκτασής του σε γειτονικές χώρες, από την Παλαιστίνη, την Αίγυπτο και τη Συρία μέχρι τον Λίβανο, με αποτέλεσμα δεκάδες χιλιάδες θανάτους και εκτοπισμένους. Το σχέδιο «Μεγάλο Ισραήλ», το οποίο κανένας Ισραηλινός αξιωματούχος δεν έχει αρνηθεί, υλοποιείται είτε μέσω γενοκτονίας στην Παλαιστίνη και αιματηρών εισβολών στον Λίβανο, τη Συρία κ.λπ., με το πρόσχημα της «αυτοάμυνας», είτε μέσω αποκτήσεων ακινήτων, όπως στην Κύπρο (Νότια), η οποία έχει πλέον γίνει οικονομική αποικία του Ισραήλ.
Στην Ελλάδα, το σχέδιο που επιβάλλει ο Σιωνισμός είναι να σύρει τη χώρα σε πόλεμο με την Τουρκία. Αυτό θα επέτρεπε στο κράτος απαρτχάιντ (Ισραήλ) να κρατήσει τα θερμά μέτωπα χιλιόμετρα μακριά από τα σύνορά του, αποφεύγοντας έτσι να θέσει σε κίνδυνο τον δικό του πληθυσμό, και να διαχειριστεί τις εντάσεις όπως κρίνει κατάλληλο… όπως ακριβώς στη Συρία.
Πρώτα απ ‘όλα, η ίδια η συζήτηση για την αποτροπή πιθανών τουρκικών σαμποτάζ συμβολίζει μια θεαματική αποτυχία τόσο της ελληνικής όσο και της κυπριακής (Νότιας) διπλωματίας. Για πάνω από μια δεκαετία, η Αθήνα και η Λευκωσία (Νότια) αυταπατούν ότι χορηγώντας υδρογονάνθρακες σε πολυεθνικές εταιρείες θα διασφάλιζαν την κυριαρχία τους και ότι οι ενεργειακές εταιρείες, μέσω των πατρίδων τους, θα απέκρουαν την τουρκική απειλή. Άλλοτε ανοιχτά, άλλοτε έμμεσα, και οι δύο ελίτ φαινόταν πεπεισμένες ότι οι άδειες εξερεύνησης περιείχαν εγγυήσεις για τα απειλούμενα δικαιώματά τους. Καυχήθηκαν μάλιστα στο κοινό, με αλαζονεία απέναντι στην Τουρκία, ότι είχαν πίσω τους τη Γαλλία, την Ιταλία, το Ισραήλ και πάνω απ’ όλα τις ΗΠΑ (λόγω της Chevron και της ExxonMobil), παρέχοντας την πιο αδιαπέραστη προστασία… Αλλά όταν οι Γάλλοι και οι Ιταλοί αποσύρθηκαν από το Αιγαίο, αυτός ο «θησαυρός» μετατράπηκε γρήγορα σε άνθρακα. Ωστόσο, οι άδειες συνέχισαν να χορηγούνται ακόμη και χωρίς αυτές τις ελληνικές υποσχέσεις προστασίας.
Το ίδιο το άρθρο περιέχει μια αντίφαση: ενώ η ταξιαρχία φαίνεται να ενεργεί αμυντικά για να αποτρέψει δολιοφθορές, θα διεξάγει επίσης προληπτικά χτυπήματα. Τελικά, θα αμύνεται ή θα επιτίθεται; Πιθανότατα, όπως το Ισραήλ, το οποίο διεξάγει συνεχώς επιθετικούς πολέμους με το πρόσχημα της «αυτοάμυνας», θα επιτεθεί με το πρόσχημα της άμυνας.
Οι λέξεις που χρησιμοποίησε το Ισραήλ δεν επιλέχθηκαν τυχαία. Μιλούν για «διαλειτουργικότητα» και μια «ενιαία αρχιτεκτονική αντίληψης, αποτροπής και ταχείας αντίδρασης» για την Ελλάδα, την Κύπρο (Νότια) και το Ισραήλ. Η Ελλάδα, έχοντας εγκαταλείψει το δόγμα του «κοινού αμυντικού χώρου» αφήνοντας την Κύπρο (Νότια) απροστάτευτη, στρέφεται τώρα σε ένα κοινό αμυντικό δόγμα με το Ισραήλ, όχι για να προστατεύσει την εθνική της κυριαρχία από άμεσες απειλές, αλλά για να προστατεύσει τις ενεργειακές της επενδύσεις. Αυτές οι επενδύσεις, που υποτίθεται ότι εγγυώνται την ασφάλεια, έχουν πάψει να αποτελούν εργαλείο για την ασφάλεια των συνόρων και έχουν γίνει αντίθετα ένα επιθετικό όπλο για να διασφαλιστεί η απρόσκοπτη συνέχιση των επενδύσεων. Όλα αυτά συνέβησαν σε μόλις δέκα χρόνια. Τώρα φανταστείτε τι ακολουθεί…
Επιπλέον, αναφέρουν ως παράδειγμα τις «ανεξήγητες διαταραχές στον Nord Stream», παρόλο που είναι γνωστό ότι το σαμποτάζ πραγματοποιήθηκε από τις ΗΠΑ, οι δράστες του ήταν Ουκρανοί και Πολωνοί, και έγινε εις βάρος της Γερμανίας. Όπως ακριβώς οι ΗΠΑ χρησιμοποίησαν αυτό το σαμποτάζ για να προωθήσουν τα ενεργειακά και στρατιωτικά τους σχέδια στη Βόρεια Ευρώπη, τώρα το χρησιμοποιούν ως σκιάχτρο για να κάνουν το ίδιο στη Νότια Ευρώπη.
Η μεγαλύτερη απάτη των Ελλήνων και των Ισραηλινών είναι ότι παρουσιάζουν τα ελληνικά και ισραηλινά συμφέροντα ως κοινά. Γράφουν ότι αυτά τα σχέδια παρέχουν στο Τελ Αβίβ «το στρατηγικό βάθος που χρειάζεται» και στην Αθήνα «ένα προπύργιο ενάντια στις αναθεωρητικές προκλήσεις». Ένα είδος «win-win» κατάστασης…
Ωστόσο, αυτοί οι δύο στόχοι βρίσκονται σε ανταγωνισμό και εξυπηρετούν διαφορετικές στρατηγικές. Το «στρατηγικό βάθος» του Ισραήλ είναι ένας ιμπεριαλιστικός επεκτατισμός που στοχεύει στην επέκταση του σιωνιστικού κράτους πέρα από τα σημερινά του σύνορα και πολύ πέρα από τα όρια του ΟΗΕ του 1947. Για παράδειγμα, ο ελληνικός εναέριος χώρος έχει χρησιμοποιηθεί επανειλημμένα σε ασκήσεις προσομοίωσης για τον βομβαρδισμό του Ιράν, ως η πιο συγκεκριμένη εκδήλωση του «στρατηγικού βάθους».
Αντιθέτως, το «τείχος» της Ελλάδας είναι εγγενώς αμυντικό, με στόχο την αποτροπή μιας πιθανής τουρκικής επίθεσης. Το «στρατηγικό βάθος» του Ισραήλ μπορεί να εξασφαλιστεί μέσω επιθετικών κινήσεων που θα αποδειχθούν άκαρπες. Ωστόσο, εάν το «τείχος» της Ελλάδας μετατραπεί σε προληπτικό χτύπημα εντός της Τουρκίας, όπως έχει συζητήσει και σχεδιάσει ο Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Δημήτριος Χούπης, τότε θα θυσιάσει οποιαδήποτε νόμιμα δικαιώματα που μπορεί να κατέχει, καθιστώντας αδύνατη την απόδειξη αυτού σε θεσμούς όπως το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Κατά συνέπεια, το στρατηγικό βάθος του Ισραήλ θα αναπτυχθεί εις βάρος μιας κατεστραμμένης ελληνικής άμυνας.