Στο περιθώριο της 52ης Συνόδου του Συμβουλίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ στη Γενεύη, το Ευρωπαϊκό Ίδρυμα Μελετών Νότιας Ασίας (EFSAS) διοργάνωσε μια πολύ ενδιαφέρουσα και συναρπαστική εκδήλωση με θέμα «Η κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη Νότια Ασία». Μια ομάδα διεθνών εμπειρογνωμόνων παρουσίασε τις απόψεις της και συζήτησε σχετικά με αυτό το θέμα και συζήτησε τις επιπτώσεις των έργων υποδομής στα ανθρώπινα δικαιώματα και την κλιματική αλλαγή στην περιοχή. Προκειμένου να φωτιστεί η απειλή που θέτουν τα έργα υποδομής, όπως η Πρωτοβουλία Belt and Road, για τα ανθρώπινα δικαιώματα στη Νότια Ασία, καθώς και για την Οικολογία και την Κλιματική Αλλαγή, οι ομιλητές συζήτησαν αυτές τις εξελίξεις και τις επιπτώσεις τους στα ανθρώπινα δικαιώματα στη Νότια Ασία και τη συνολική ειρήνη. στην υποήπειρο. Την εκδήλωση συντόνισε ο κ. Junaid Qureshi, Διευθυντής EFSAS, και παρακολούθησε μεγάλος αριθμός συμμετεχόντων, συμπεριλαμβανομένων ακτιβιστών για τα ανθρώπινα δικαιώματα, εκπροσώπων ΜΚΟ, Διπλωμάτες και ερευνητές. Μεταξύ των ομιλητών ήταν η κυρία Myra MacDonald – Πρώην δημοσιογράφος και επικεφαλής του γραφείου Reuters για την Ινδία, συγγραφέας βιβλίων για τη σύγχρονη ασφάλεια της Νότιας Ασίας, ο κ. Malaiz Daud – πολιτικός αναλυτής, πρώην επικεφαλής του επιτελείου του πρώην προέδρου του Αφγανιστάν (κ. Ashraf Ghani), Ερευνητής στο Κέντρο Διεθνών Υποθέσεων και Ερευνών της Βαρκελώνης Συνεργάτης της EFSAS, κ. Tim Foxley – Ανεξάρτητος Ερευνητής, Ερευνητής EFSAS I πρώην Υπουργείο Άμυνας της Βρετανίας, Υπουργείο Άμυνας της Σουηδίας, SIPRI και RUSI.
Ο κ. Φόξλεϋ αρχικά περιέγραψε ότι η στόχευση των Ταλιμπάν σε δημοσιογράφους και τον τομέα των ΜΚΟ καθιστά αυτήν τη στιγμή εξαιρετικά δύσκολη την απόκτηση σαφούς κατανόησης του τι συμβαίνει στο Αφγανιστάν. Είναι προφανές, ωστόσο, ότι οι Ταλιμπάν έχουν καταφέρει να αποκτήσουν έλεγχο σε ολόκληρη τη χώρα και ότι η πολιτική βία παραμένει διαδεδομένη σε ολόκληρη τη χώρα. Ενώ ομάδες όπως το νότιο ασιατικό παρακλάδι του ISIS, το ISKP και το Εθνικό Μέτωπο Αντίστασης (NRF) έχουν προσφέρει ένοπλη αντιπολίτευση στην κυριαρχία των Ταλιμπάν, ο κ. Φόξλι τους εκτίμησε ότι γενικά δεν έχουν την ικανότητα να ανατρέψουν την κυβέρνηση των Ταλιμπάν.
Εντός του Αφγανιστάν, πρότεινε, η ανθρωπιστική κατάσταση παραμένει τρομερή. Οι γυναίκες έχουν αποκλειστεί για άλλη μια φορά από τη δημόσια διακυβέρνηση και τη δημόσια ζωή, η επισιτιστική ανασφάλεια έχει επιδεινωθεί από τα ρεύματα και η γενική κοινωνικοοικονομική ανάπτυξη της χώρας υπό τους Ταλιμπάν έχει οδηγήσει σε περαιτέρω διαρροή εγκεφάλων από το Αφγανιστάν. Ο κ. Foxley προέβλεψε ότι η βία και η αστάθεια θα συνεχίσουν να διαμορφώνουν το Αφγανιστάν στο άμεσο μέλλον, καθώς οι Ταλιμπάν αρνούνται να τηρήσουν τις υποσχέσεις τους για διακυβέρνηση χωρίς αποκλεισμούς και τα δικαιώματα των γυναικών.
Η κατάσταση ασφάλειας στο Αφγανιστάν, υποστήριξε ο κ. Φόξλεϋ, διαμορφώθηκε και θα συνεχίσει να διαμορφώνεται από τις πολιτικές των γειτονικών χωρών. Η Κίνα, το Ιράν και η Ρωσία πρόκειται να αποκτήσουν επιρροή στη χώρα. Όσον αφορά την Κίνα, πρότεινε ότι το Πεκίνο επιδιώκει να επωφεληθεί από τους φυσικούς πόρους του Αφγανιστάν, αλλά ακολουθεί μια γενικά προσεκτική προσέγγιση έναντι των Ταλιμπάν. Ως εκ τούτου, οι πρόσφατες συμφωνίες από την κινεζική εθνική εταιρεία πετρελαίου στο Αφγανιστάν είναι πιθανό να αυξήσουν την έκθεση της Κίνας σε επιθέσεις από ομάδες όπως η ISKP. Οι κινεζικές επενδύσεις υποδομής είχαν αρνητικές περιβαλλοντικές επιπτώσεις σε άλλα επενδυτικά περιβάλλοντα και πιθανότατα θα επιδεινώσουν προϋπάρχουσες προκλήσεις στο Αφγανιστάν σχετικά με τον θόρυβο, τη ρύπανση του αέρα, των υδάτων και του εδάφους, την αποψίλωση των δασών, τα ζητήματα διάθεσης απορριμμάτων και την περιορισμένη πρόσβαση σε εναλλακτικές μορφές ενέργειας. Δεδομένου ότι το 80% του αφγανικού πληθυσμού εξαρτάται από τη γεωργία, τόνισε, ακόμη και οι μικρές περιβαλλοντικές αλλαγές μπορούν να προκαλέσουν σοβαρές κυματιστικές επιπτώσεις. Η σχεδιαζόμενη εξερεύνηση κοιτασμάτων λιθίου στο Αφγανιστάν από κινεζικές εταιρείες θα επιδεινώσει έτσι την ήδη ασταθή τρέχουσα κατάσταση.
Ο κ. Foxley κατέληξε στο συμπέρασμα ότι σχεδόν δύο χρόνια μετά την πτώση της Καμπούλ, υπάρχουν ελάχιστα σημάδια βελτίωσης όσον αφορά τη δημόσια διακυβέρνηση. Εάν οι Ταλιμπάν διαχειριστούν με επιτυχία την πρόσβαση σε αναπτυξιακή χρηματοδότηση, για παράδειγμα από την Κίνα, αυτό μπορεί επίσης να τους απομονώσει έναντι της παγκόσμιας διπλωματικής πίεσης και να μειώσει την προσπάθειά τους να κερδίσουν διεθνή αναγνώριση.
Ο κ. Daud συζήτησε τη βαθιά αλληλεπίδραση μεταξύ της ανόδου των Ταλμπάν και του πακιστανικού μηχανισμού ασφάλειας και πληροφοριών, κυρίως της Διυπηρεσιακής Υπηρεσίας Πληροφοριών (ISI). Ένας από τους πρώτους επισκέπτες στην Καμπούλ μετά τον Αύγουστο του 2021, τόνισε, ήταν ο τότε Αρχηγός της ISI. Σήμερα, η αφγανική αντιπολίτευση βρίσκεται ανάμεσα σε στοιχεία μη βίαιης αντιπολίτευσης που περιλαμβάνουν κυρίως γυναίκες και πιο αντιδημοκρατικές βίαιες δυνάμεις όπως το ISKP.
Ο κ. Daud υποστήριξε ότι η συνεχιζόμενη διαμάχη για την επιρροή στο Αφγανιστάν και ο αυξανόμενος ρόλος της Κίνας αμφισβητεί τον ισχυρισμό του Francis Fukuyama ότι η φιλελεύθερη δημοκρατία σηματοδοτεί το τελικό στάδιο της πολιτικής τάξης. Αυτό εγείρει ευρύτερα ερωτήματα σχετικά με το μέλλον της παγκόσμιας τάξης: θα οικοδομήσει η Κίνα μια διακρατική συμμαχία σαν το ΝΑΤΟ; Πώς θα αντιδράσουν οι δυτικές χώρες και ποια είναι η μελλοντική δυναμική στις σχέσεις μεταξύ δημοκρατικών και αυταρχικών συστημάτων;
Ολοκλήρωσε λέγοντας ότι η μοίρα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων εξαρτάται από την έκβαση της σύγκρουσης μεταξύ δημοκρατιών και αυτού του αναπτυσσόμενου δεσποτικού μπλοκ, ειδικά στη Νότια Ασία καθώς περιβάλλεται από τη διαρκώς φθίνουσα δημοκρατία του Πακιστάν – και για το θέμα αυτό, οι Ταλιμπάν κυβέρνησαν το Αφγανιστάν και τη Σρι Η αναταραχή της Λάνκα.
Η κα MacDonald συζήτησε αρχικά την ερευνητική της εστίαση στην οικονομική ανάπτυξη στη Νότια Ασία και τον ρόλο του Οικονομικού Διαδρόμου Κίνας-Πακιστάν (CPEC) στη διαμόρφωση των πολιτικών τάσεων στο Gilgit-Baltistan. Το Gilgit-Baltistan διαδραματίζει βασικό ρόλο στο CPEC τόσο λόγω του αυτοκινητόδρομου Karakorum που συνδέει την Κίνα με το Πακιστάν. Ωστόσο, πρότεινε η κ. MacDonald, πρέπει να αμφισβητηθεί εάν οι πακιστανικές αρχές επιδιώκουν πραγματικά να δώσουν προτεραιότητα στην οικονομική ανάπτυξη για τον τοπικό πληθυσμό, ο οποίος παραμένει αποκλεισμένος από τις διαδικασίες λήψης αποφάσεων. Επιπλέον, η ανάπτυξη της υποδομής πρέπει να αμφισβητηθεί ως προς το εάν χρησιμοποιείται για την εξόρυξη πόρων και γεωστρατηγικούς στόχους ή για την πραγματική παροχή υπηρεσιών στον τοπικό πληθυσμό.
Μια βασική αναπτυξιακή πρόκληση είναι ο τρόπος παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας για περιθωριοποιημένες κοινότητες στις αναπτυσσόμενες οικονομίες. Το φράγμα Diamer-Bhasha στο Gilgit-Baltistan είναι πιθανό να εκτοπίσει περισσότερους από 30.000 ντόπιους, να καταστρέψει την πολιτιστική κληρονομιά στην περιοχή και να διαβρώσει τη βιοποικιλότητα. Ως εκ τούτου, οι θετικές αναπτυξιακές επιπτώσεις του φράγματος έχουν τεθεί υπό αμφισβήτηση. Το Gilgit-Baltistan φιλοξενεί επίσης μερικούς από τους μεγαλύτερους παγετώνες στον κόσμο και η μαζική ανάπτυξη υποδομών πιθανότατα θα αναδιαμορφώσει την περιφερειακή οικολογία με απρόβλεπτους τρόπους, οδηγώντας σε ξαφνικές πλημμύρες και κατολισθήσεις σε μια ήδη επιρρεπή σε σεισμό περιοχή.
Το Gilgit-Baltistan, υπογράμμισε, διαμορφώνεται από την ιστορία της σύγκρουσης μεταξύ Ινδίας και Πακιστάν μετά το 1947 και την προσέγγιση του πακιστανικού κράτους προς την περιοχή από τότε. Το κράτος, υποστήριξε, χρησιμοποίησε το Gilgit-Baltistan για πολιτική μόχλευση έναντι της Ινδίας, αλλά ταυτόχρονα του αρνήθηκε το καθεστώς της επαρχίας, με αποτέλεσμα να μην εκπροσωπούνται οι περιφερειακές ανησυχίες και ο Στρατός να διαμορφώνει τις αναπτυξιακές διαδικασίες στην περιοχή. Οι πολιτικές αποφάσεις σχετικά με το Gilgit Baltistan λαμβάνονται αλλού και στο πλαίσιο της επιδίωξης γεωστρατηγικών στόχων, οι οποίοι τελικά έρχονται σε βάρος της βελτίωσης των μέσων διαβίωσης για τους ντόπιους στο Gilgit-Baltistan.
Μετά την εκδήλωση ακολούθησε μια ζωντανή και προκλητική συνεδρία Q&A, κατά την οποία το κοινό και οι ομιλητές συζήτησαν πολλά θέματα, όπως το μέλλον της ειρήνης στη Νότια Ασία, η άνοδος της τρομοκρατίας, η ανάγκη ενίσχυσης της δημοκρατίας και της κρατικής αποτελεσματικότητας στις χώρες της Νότιας Ασίας , ιδιαίτερα το Πακιστάν, το Αφγανιστάν και το Μπαγκλαντές, και ο ρόλος της ISI του Πακιστάν στη διάπραξη τρομοκρατίας ως κρατική πολιτική στην περιοχή.
Η κ. Μακ Ντόναλντ πρότεινε ότι δεν υπάρχει προφανής λύση για το καθεστώς του Γκιλγκίτ-Μπαλτιστάν, εφόσον δεν υπάρχει εκτόνωση των εντάσεων μεταξύ Ινδίας και Πακιστάν. Οποιαδήποτε «αληθινή» εξέλιξη στο Gilgit-Baltistan, υποστήριξε, θα επικεντρωνόταν στη σύνδεση του Gilgit-Baltistan με το Ladakh στην Ινδία, με το οποίο η περιοχή έχει πολλές πολιτιστικές ομοιότητες. Η θέση του Gilgit-Baltistan στο Πακιστάν θα ενισχυόταν εάν του παραχωρούνταν κάποια πολιτικά δικαιώματα, ακόμη κι αν οι αποφάσεις για την ανάπτυξη εξακολουθούν να λαμβάνονται κυρίως από το Ισλαμαμπάντ. Τόνισε επίσης ότι οι πολιτικές λύσεις πρέπει να είναι προσανατολισμένες στο μέλλον και όχι στο παρελθόν και πρέπει να επικεντρωθούν ρεαλιστικά στην αντιμετώπιση των προκλήσεων της κλιματικής αλλαγής.
Επιπλέον, ο κ. Foxley υποστήριξε ότι η επιτυχία των κινεζικών αναπτυξιακών προσεγγίσεων είναι πιθανό να περιοριστεί λόγω της έλλειψης επενδύσεων σε ανθρώπινο κεφάλαιο και χρηστής διακυβέρνησης. Οι σχέσεις Κίνας-Ταλιμπάν, κατέληξε, εγείρουν το ευρύτερο ερώτημα σχετικά με το πώς θα αντιμετωπίσει η διεθνής κοινότητα τους Ταλιμπάν στο μέλλον.
Άλλοι που μίλησαν στην εκδήλωση ήταν ο Πρέσβης και Μόνιμος Αντιπρόσωπος του Αφγανιστάν στον ΟΗΕ στη Γενεύη, Δρ. Nasir A. Andisha.