Μνήμες και εμπειρίες από τα όσα βίωσε ως Διπλωματικός Σύμβουλος του Αλέξη Τσίπρα ανακάλεσαν στον διπλωμάτη, Γιώργο Αϋφαντή οι καταγγελίες περί παρέμβασης του Τουρκικού Προξενείου στη Θράκη στις εθνικές εκλογές της 21ης Μαΐου, αναφορικά με τη σταυροδοσία των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ, Φερχάτ Οζγκιούρ και Χουσεΐν Ζεϊμπέκ.
Ενθυμούμενος την περίπτωση της υποψηφιότητας της ακτιβίστριας, ακτιβίστριας, Σαμπιχά Σουλεϊμάν, η οποία αποκλείστηκε από το ευρωψηφοδέλτιο του κόμματος το 2014, ο κ. Αϋφαντής δηλώνει πως ήρθε «κατάμουτρα αντιμέτωπος σε ανύποπτο χρόνο (Ιούνιος 2014) με την πικρή αλήθεια της προνομιακής επιρροής της τουρκικής πρεσβείας στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ και με απτή συναλλαγή: προώθηση τουρκοφρόνων πολιτευτών τύπου Ζεϊμπέκ (τώρα πλέον και του Οζγκιούρ, 2 στα 2!) στην ελληνική Βουλή μέσω ΣΥΡΙΖΑ, έναντι μαζικής κατάθεσης στο εκλογικό ταμείο του κόμματος των 30-40.000 περίπου μειονοτικών ψήφων, χονδρεμπορικής επιρροής της τουρκικής πρεσβείας σε Ροδόπη και Ξάνθη».
Σε εκτενές άρθρο του, το οποίο επιγράφεται στον τίτλο «Τι έζησα ως διπλωματικός σύμβουλος του Τσίπρα – Τα “δανεικά” της ΝΔ» και δημοσιεύτηκε στον ιστότοπο slpress, ο Έλληνας Διπλωμάτης και πρώην Διπλωματικός Σύμβουλος του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ περιγράφει ακόμη στελέχη του κόμματος «είχαν βεβαιώσει (εκ παραλλήλου με τον Τούρκο πρέσβυ) “αυθεντικά” τον Αλέξη Τσίπρα ότι η Σαμπιχά Σουλεϊμάν ήταν εθνικιστικό κατασκεύασμα της ΕΥΠ, άρα απαράδεκτη για το ψηφοδέλτιο», με αποτέλεσμα ο ίδιος να ακολουθήσει την οδό της παραίτησης του.
Αναλυτικά, όλο το άρθρο όπως δημοσιεύτηκε στο slpress:
H πρόσφατη αντιπαράθεση ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ για το εκλογικό αποτέλεσμα στο νομό Ροδόπης είναι αποκαλυπτική της συνέργειας του ελληνικού πολιτικού συστήματος στην μακροχρόνια προσπάθεια της Άγκυρας να αποσπάσει, με εργαλείο την μουσουλμανική μειονότητα, την Θράκη από την ελληνική κυριαρχία. Επίκεινται πάλι εκλογές. Ήδη γνωρίζουμε από την χρήση του αποτελέσματος των προηγούμενων στις 21/5/23 ότι, ιδίως οι νικητές, θα τις εμφανίσουν σαν κολυμβήθρα του Σιλωάμ για σύμπασες τις πολιτικές (και όχι μόνον) αμαρτίες τους καθώς και σαν λευκή επιταγή για την διάπραξη νέων, ίσως χειρότερων (“κριθήκαμε-δικαιωθήκαμε”).
Ακριβώς γι’ αυτό, θεωρώ χρήσιμο να καταθέσω πολύ συνοπτικά την βιωματική μου εμπειρία από την εκλογική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ στην Θράκη, όπως και την αναπόσπαστη εκτίμησή μου για την αντίστοιχη εκλογική πολιτική της ΝΔ. Στις παραμονές των ευρωεκλογών του Ιουνίου του 2014, προτάθηκε στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ που ήταν αρμόδια να εγκρίνει το ψηφοδέλτιο του κόμματος η υποψηφιότητα της Θρακιώτισας ακτιβίστριας για τα δικαιώματα των γυναικών Ρομά, Σαμπιχά Σουλεϊμάν.
Την πρόταση είχαν καταθέσει μέλη της Κεντρικής Επιτροπής, τα οποία διατηρούσαν σχέσεις με τους Λαοκράτη Βάση, Λουκά Αξελό και Ρούντι Ρινάλντι. Με τους ανωτέρω τρεις είχα συζητήσει την ανάγκη το κόμμα να συμπεριλάβει στους 42 υποψήφιους του ψηφοδελτίου και άτομα που είχαν αναδειχθεί στις τοπικές κοινωνίες μέσα από τους αγώνες τους για κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα.
Η Σαμπιχά Σουλεϊμάν είχε πίσω της 10 και πάνω χρόνια πάλης, με επίκεντρο τον συνοικισμό Δροσερό στην Ξάνθη, για να εξασφαλισθούν στα παιδιά των Ρομά και ιδίως στα κορίτσια, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και εκπαίδευση στα ελληνικά. Η Σαμπιχά είχε η ίδια ζήσει στο πετσί της την παιδική εργασία και εκμετάλλευση, τον κοινωνικό αποκλεισμό που συνεπάγεται η έλλειψη εκπαίδευσης στην ελληνική γλώσσα, την ιδιαίτερη, λόγω φύλου, καταπίεση που υφίστανται οι Ρομά γυναίκες, συχνότατα θύματα ενδοοικογενειακής βίας αλλά και τις άθλιες συνθήκες ζωής στον εκτός σχεδίου οικισμό του Δροσερού.
Η Σαμπιχά εκτός ψηφοδελτίων
Έτσι, η Σαμπιχά πρωτοστάτησε στην ίδρυση το 2006 της συλλογικότητας “Ελπίδα” μαζί με 20 άλλες γυναίκες Ρομά με στόχο να αλλάξουν την μοίρα τους. Η προσπάθεια αυτή συνάντησε την αμηχανία, αδιαφορία και συχνά την ψυχρότητα των αρμόδιων ελληνικών Αρχών, ακόμη και της Υπηρεσίας του Ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών που εδρεύει στην Ξάνθη. Διότι δεν είχαν δημιουργήσει και δεν ήλεγχαν αυτό το αυτοφυές, ατίθασο αγριόχορτο που ξεπήδησε από το τοπικό λούμπεν προλεταριάτο και δεν ήταν ούτε “πρασινοφρουροί”, ούτε αμέμπτου “εθνικοφροσύνης”, όσο τουλάχιστον μπορεί να μπει κάποιος Ρομά σε τέτοια καλούπια.
Αντίθετα, η παράλληλη εξουσία του τουρκικού προξενείου στην περιοχή δεν είχε δισταγμούς να ξεκινήσει αμείλικτο πόλεμο κατά της Σαμπιχά και των συναγωνίστριών της, φθάνοντας συχνά πυκνά και να απειλήσει την σωματική τους ακεραιότητα! Ακούς εκεί να μη θέλουν τουρκόφωνο (αποκλειστικά) παιδικό σταθμό και νέα τεμένη στο Δροσερό, να μην οργανώνουν μαζικές τελετές περιτομής των μικρών αγοριών του Δροσερού (εξόδοις βεβαίως του προξενείου!), ακούς, τέλος-τέλος, να ζητάνε ελληνική εκπαίδευση και να αυτοπροσδιορίζονται μουσουλμάνες Ρομά, ελληνικής όμως και όχι τουρκικής συνείδησης!
Και μόνον η απροκάλυπτη εχθρότητα του προξενείου και των ανθρώπων του απέναντι σε μουσουλμάνες Ρομά γυναίκες που είχαν την γενναιότητα να μην τουρκοφρονούν, να μην θέλουν να πηγαίνουν τα παιδιά τους σε σχολεία όπου υποχρεώνονταν να μαθαίνουν ως μητρική τους μια ξένη γλώσσα, τα τουρκικά, ακόμη και μόνον το έμπρακτο αίτημα και η πάλη τους για ελληνική παιδεία, πίστευα ότι αποτελούσε αναγκαία και ικανή συνθήκη ώστε να συμπεριλάβει ο ανατρεπτικός, ο αριστερός και απελευθερωτής των καταπιεσμένων ΣΥΡΙΖΑ την Σαμπιχά Σουλεϊμάν στο ευρωψηφοδέλτιό του!
Αυτό είχε θεωρήσει και η αρμόδια Κεντρική Επιτροπή, εγκρίνοντας με 167 ψήφους υπέρ και 2 αποχές την υποψηφιότητα της εν λόγω ελληνικής συνείδησης μουσουλμάνας Ρομά. Υπερβολικά καλό για να ήταν αληθινό! Με απ’ ευθείας παρέμβασή της στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, η τουρκική πρεσβεία απαίτησε και πέτυχε να μην συμπεριληφθεί η Σουλεϊμάν Σαμπιχά στους 42 του ευρωψηφοδελτίου!
Η σκανδαλώδης επιρροή της τουρκικής πρεσβείας
Η απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής ετσιθελικά αγνοήθηκε από την ηγεσία, δίχως να υπάρξει ακύρωσή της, ή κάποιο άλλο πρόσχημα καταστατικής διαδικασίας. Πέρα από την απ’ ευθείας παρέμβαση του Τούρκου πρέσβυ στο Νίκο Παππά, ως υποστηρικτική χορωδία λειτούργησαν οι Νίκος Φίλης, Νίκος Βούτσης, Μαρία Ρεπούση και Μαρία Γιαννακάκη (οι δύο τελευταίες βουλευτές ΔΗΜΑΡ ακόμη τότε, αλλά διαπραγματευόμενες την προσχώρησή τους στον ΣΥΡΙΖΑ) και οι καθηγητές Δημήτρης Χριστόπουλος και Κώστας Τσιτσελίκης.
Όλοι αυτοί (εκ παραλλήλου με τον Τούρκο πρέσβυ) είχαν βεβαιώσει “αυθεντικά” τον Αλέξη Τσίπρα ότι η Σαμπιχά Σουλεϊμάν ήταν εθνικιστικό κατασκεύασμα της ΕΥΠ, άρα απαράδεκτη για το ψηφοδέλτιο. Ο δε υποψήφιος ευρωβουλευτής Χριστόπουλος είχε προχωρήσει τις αμέσως επόμενες ημέρες σε αναίσχυντη επίθεση κατά της Σαμπιχά, καταγγέλλοντας ότι αποτελεί «μειονότητα μέσα στην μειονότητα» (λόγω ελληνοφροσύνης) και ότι «προσπαθεί τάχα να μας πει ότι η μειονότητα δεν είναι ένα ενιαίο, συμπαγές τουρκικό πράγμα»!
Διαβεβαίωσα αμέσως τον Πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ πως γνώριζα μέσα από την υπηρεσία μου στο Υπουργείο Εξωτερικών την πορεία της Σαμπιχά για πάνω από 10 χρόνια και –όπως και άλλοι συνάδελφοί μου– είχα άριστη γνώση ότι ούτε υβρίδιο ούτε υποτακτικό προϊόν της ΕΥΠ ήταν, αλλά αυθεντικό “αγριόχορτο” των κοινωνικών αγώνων στην περιοχή. Εις μάτην!
Ήλθα, λοιπόν, κατάμουτρα αντιμέτωπος σε ανύποπτο χρόνο (Ιούνιος 2014) με την πικρή αλήθεια της προνομιακής επιρροής της τουρκικής πρεσβείας στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ και με απτή συναλλαγή: προώθηση τουρκοφρόνων πολιτευτών τύπου Ζεϊμπέκ (τώρα πλέον και του Οζγκιούρ, 2 στα 2!) στην ελληνική Βουλή μέσω ΣΥΡΙΖΑ, έναντι μαζικής κατάθεσης στο εκλογικό ταμείο του κόμματος των 30-40.000 περίπου μειονοτικών ψήφων, χονδρεμπορικής επιρροής της τουρκικής πρεσβείας σε Ροδόπη και Ξάνθη.
Συνειδητοποίησα, ακόμη, ότι για τον Πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ η άποψή μου ως διπλωματικού του συμβούλου μετρούσε πολύ λιγότερο από ό,τι οι απαιτήσεις και προσφορές του Τούρκου πρέσβυ. Ως ύστατο μέσο προειδοποίησης και διαμαρτυρίας για τον κατήφορο που επέλεξε ο Πρόεδρος και οι λοιποί –νεόκοποι τότε– πολιτικοί ταγοί της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ να βαδίσουν, υπέβαλα πάραυτα και αμετάκλητα την παραίτηση μου από την θέση του διπλωματικού συμβούλου του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης και επερχόμενου Πρωθυπουργού.
Η ανακοίνωση της παραίτησής μου έγινε μετά τις ευρωεκλογές του Ιουνίου του 2014, οπότε επέστρεψα στο Υπουργείο Εξωτερικών και μετά από λίγο τοποθετήθηκα πρέσβυς της Ελλάδας στην Τεχεράνη. Κοντολογίς, έφυγα όταν εισέρρεαν στον ΣΥΡΙΖΑ τα μιλιούνια στελεχών που ανακάλυψαν ότι είχαν κάποιο θείο ή αδελφό της γιαγιάς τους στο ΕΑΜ. Διέσωσα –όπως εκ των υστέρων αποδείχθηκε– την αξιοπρέπειά μου, διότι λίγο αργότερα η κα Μπαρουκτσού (τρίτη στην ιεραρχία στην τουρκική πρεσβεία στην Αθήνα) απέκτησε, μέσω του συντρόφου της, που ήταν ο νέος διπλωματικός σύμβουλος του Αλέξη Τσίπρα, προνομιακή πρόσβαση στον Πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ και πλέον Πρωθυπουργό…
Η στάση της ΝΔ
Έχοντας καταθέσει ανωτέρω την βιωματική μου εμπειρία από την συναλλαγή του ΣΥΡΙΖΑ με την τουρκική πρεσβεία με αντικείμενο την εκχώρηση ψήφων της μειονότητας στη Θράκη έναντι της προώθησης τουρκοφρόνων “εργαλείων” στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, θεωρώ καθήκον μου να καταθέσω συνοπτικά και την αναπόσπαστη εκτίμησή μου για τους λόγους που η ΝΔ επέλεξε να καταγγείλει εσχάτως επ’ αυτού τον ΣΥΡΙΖΑ. Η εκτίμησή μου αυτή στηρίζεται σε όσα παρατήρησα ως προς την συμπεριφορά της ΝΔ στην διάρκεια της 36χρονης θητείας μου ως διπλωμάτη και ιδιαίτερα κατά την υπουργία της Ντόρας Μπακογιάννη.
Πρώτα απ’ όλα οφείλω απερίφραστα να πω ότι η κυνική απειλή της κας Μπακογιάννη ότι «εάν δεν μας στηρίξετε τότε τα πράγματα θα είναι δύσκολα» ουσιαστικά δεν απευθύνεται μόνο στην μειονότητα, αλλά σε όλους τους Έλληνες πολίτες που είχαν το… θράσος να μην συνταχθούν με τους “ορθοφρονούντες” του 41%! Όντως για όλους αυτούς (και ακόμη πιο πολύ για τους εξ ορισμού ευάλωτους μειονοτικούς) τα πράγματα θα είναι πολύ δύσκολα, όσο αυτό περνάει από το χέρι της αδελφής του Πρωθυπουργού. Και θα της περνάει τόσο περισσότερο όσο πιο ανεξέλεγκτη και θηριώδης είναι η κοινοβουλευτική παντοδυναμία που επιδιώκει να αποσπάσει η ΝΔ…
Μετά από αυτή την απαραίτητη επισήμανση, προχωρώ στην ουσία της εκτίμησης μου για την επιδίωξη της ΝΔ στην Θράκη εν όψει των εκλογών της 25ης Ιουνίου. Είμαι πεπεισμένος ότι η ηγεσία της ΝΔ δεν ενοχλείται από την συναλλαγή με το τουρκικό προξενείο και την Τουρκία για τις ψήφους των μειονοτικών που επηρεάζουν. Την ενοχλεί, όμως, η επιλογή της τουρκικής πλευράς να συναλλαχθεί με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Διεκδικεί πλέον η ΝΔ, μετά την επικράτησή της στις 21 Μαΐου, να αντιστραφεί η συναλλαγή και να επιχορηγηθεί από τους Τούρκους η ίδια, όπως συνέβαινε παλαιότερα! Θα μπορούσα να αναφέρω πολλά παραδείγματα. Περιορίζομαι να θυμίσω ότι ο σε βαθμό εξαλλοσύνης τουρκόφρων Σαδίκ είχε μεν εκλεγεί βουλευτής Ξάνθης το 1990 ως ανεξάρτητος, αλλά στήριζε με θρησκευτική συνέπεια τον πρωθυπουργό των 151 εδρών Κώστα Μητσοτάκη, μαζί με τον έτερο ανεξάρτητο βουλευτή Ροδόπης Φαΐκογλου!
Το τίμημα που παρασκηνιακά θα καταβληθεί στην Τουρκία για την ικανοποίηση αυτής της απαίτησης εκτιμώ ότι θα το δούμε όλοι όταν αρχίσει η προαναγγελθείσα, κατεπείγουσα μετεκλογική διαπραγμάτευση Αθηνών- Άγκυρας. Η ΝΔ ζητάει από τους Τούρκους “δανεικά” (τις ψήφους της μειονότητας). Εκτιμώ ότι εάν της δοθούν, θα καταβάλει υπέρογκο τοκοχρεωλύσιο από τα κυριαρχικά δικαιώματα, ενδεχομένως και από την κυριαρχία της Ελλάδας. Ας μην το ξεχάσει το συμπέρασμά μου αυτό η Ομάδα Αλήθειας…