”Η Γαλλία, ένα από τα πέντε μέλη της Ομάδας Μινσκ του ΟΑΣΕ στο ζήτημα του Καραμπάχ, το οποίο παρέμεινε άλυτο για 30 χρόνια μέχρι τη νίκη του Καραμπάχ, έγινε πρόσφατα ο νούμερο ένα προμηθευτής της Αρμενίας, ειδικά στον τομέα της αμυντικής βιομηχανίας.
Η Γαλλία, η οποία έχει προμηθεύσει στην Αρμενία ένα ευρύ φάσμα στρατιωτικού εξοπλισμού, συμπεριλαμβανομένου του Thales GM 200, ενός προηγμένου συστήματος αεράμυνας, του συστήματος αεράμυνας μικρής εμβέλειας Mistral, τεθωρακισμένων οχημάτων Bastion, ραντάρ και συστημάτων πυροβολικού, υπέγραψε επίσης μνημόνιο συμφωνίας με την Αρμενία/
Λαμβάνοντας υπόψη ότι μια χώρα που βρίσκεται στην Ομάδα Μινσκ του ΟΑΣΕ, μαζί με τις ΗΠΑ και τη Ρωσία, για την επίλυση του ζητήματος της κατοχής του Καραμπάχ για 30 χρόνια δεν έχει λάβει κανένα μέτρο για την επίλυση του ζητήματος σε όλη αυτή τη διαδικασία, η ξαφνική αύξηση του ενδιαφέροντος της Γαλλίας στην Αρμενία μετά τη νίκη στο Καραμπάχ είναι ένα θέμα που αξίζει να εξεταστεί.
Ένα άλλο εντυπωσιακό γεγονός είναι γιατί ένα μέλος του ΝΑΤΟ πουλά προϊόντα αμυντικής βιομηχανίας υψηλής τεχνολογίας σε ένα μέλος του Οργανισμού Συνθήκης Συλλογικής Ασφάλειας με επικεφαλής τη Ρωσία.
Διότι η Αρμενία έχει ήδη κοινό σύστημα αεράμυνας με τη Ρωσία και αυτό έχει εγκριθεί από τα κοινοβούλια και των δύο χωρών.
Ο επιχειρησιακός έλεγχος της Ρωσίας στα συστήματα αεράμυνας της Αρμενίας εγείρει ερωτήματα σχετικά με το μέλλον κρίσιμου εξοπλισμού του ΝΑΤΟ, όπως τα συστήματα αεράμυνας που θα παράσχει η Γαλλία στην Αρμενία.
Αυτές οι σχέσεις εγείρουν την πιθανότητα η Αρμενία να μελετηθεί και να αναθεωρηθεί από το Ιράν, το οποίο εξακολουθεί να είναι σύμμαχος της Αρμενίας και έχει σημαντική επιρροή στο στρατιωτικό-βιομηχανικό σύμπλεγμα της Αρμενίας.
Υπό το φως όλων αυτών των εξελίξεων, τίθεται το ερώτημα: «Τι θα μπορούσε να σκεφτεί η Γαλλία;».
Στην πραγματικότητα, η γαλλική διπλωματική ιστορία ρίχνει φως σε αυτή την κατάσταση, η οποία έχει μικρή σχέση με την Αρμενία και σχετίζεται με την μακραίωνη διπλωματική σύγκρουση και αντιπαλότητα της Γαλλίας με την Τουρκία από τη μια και την Αγγλία από την άλλη.
Ο ιστορικός γεωπολιτικός ανταγωνισμός της Γαλλίας με τη Βρετανία είναι ένας παραγνωρισμένος μοχλός των ενεργειών της στον Νότιο Καύκασο. Η αντίθεση μεταξύ της Γαλλικής και της Βρετανικής Αυτοκρατορίας χαρακτηρίστηκε από έντονους ανταγωνισμούς σε πολλές ηπείρους. Ακόμη και σήμερα, παρά το γεγονός ότι και οι δύο χώρες είναι σύμμαχοι του ΝΑΤΟ, η παρισινή διπλωματία διατηρεί μια βαθιά ριζωμένη αντιπαλότητα με το Λονδίνο.
Από τον δέκατο έκτο έως τον δέκατο ένατο αιώνα, η Οθωμανική Αυτοκρατορία και η Γαλλία ήταν οι κυρίαρχες δυνάμεις στη Μεσόγειο. Ωστόσο, καθώς οι αποικιακές φιλοδοξίες της Γαλλίας επεκτάθηκαν με την πάροδο του χρόνου, οι ανταγωνισμοί στη Μεσόγειο άρχισαν να συγκρούονται με τα οθωμανικά συμφέροντα στη Βόρεια Αφρική και την ανατολική Μεσόγειο.
Λόγω των αποικιακών της δραστηριοτήτων κατά τον δέκατο ένατο αιώνα, οδήγησε στην αύξηση της επιρροής της Γαλλίας, ιδιαίτερα στη Βόρεια Αφρική.”