Ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν συνεχίζει να χρησιμοποιεί την επιθυμία της Σουηδίας να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ ως ευκαιρία τόσο για να ταπεινώσει το σκανδιναβικό έθνος όσο και για να το εκβιάσει. Αναγκάζοντας τους Σουηδούς πολιτικούς επανειλημμένα σε υποταγή και δουλοπρέπεια, ο Ερντογάν σηματοδοτεί στους οπαδούς του, όχι μόνο εντός της Τουρκίας αλλά και μεταξύ της μεγάλης κοινότητας της διασποράς στην Ευρώπη, ότι οι δημοκρατίες είναι αδύναμες και χωρίς αρχές, ενώ η κυριαρχία του ισχυρού άνδρα μπορεί να φέρει μεγαλεία.
Ο Ερντογάν χαρακτηρίζει τα τελευταία του αιτήματα ως εκστρατεία κατά της τρομοκρατίας, αν και, στην πραγματικότητα, συγχέει την τρομοκρατία με την πολιτική αντιπολίτευση και τη δημοσιογραφία.
Ο Πρόεδρος του τουρκικού κοινοβουλίου Μουσταφά Σεντόπ, ο επικεφαλής του Ερντογάν στο νομοθετικό τμήμα της Τουρκίας, δεν ενδιαφέρεται ελάχιστα για μια τέτοια πραγματικότητα, αντί να επιμένει ότι η Τουρκία ζήτησε να σταματήσει η «προπαγάνδα, η χρηματοδότηση και οι δραστηριότητες στρατολόγησης» από ομάδες που θεωρεί τρομοκράτες.
Πριν ο Σουηδός Πρωθυπουργός Ulf Kristersson προχωρήσει στον ίδιο τον Neville Chamberlains ενώπιον του Ερντογάν, θα μπορούσε να σκεφτεί εάν θα ήταν καλύτερο να υπενθυμίσει στον Ερντογάν τον ορισμό της τρομοκρατίας του ΝΑΤΟ:
Η παράνομη χρήση ή η απειλούμενη χρήση βίας ή βίας, ενσταλάσσοντας φόβο και τρόμο, εναντίον ατόμων ή περιουσιακών στοιχείων σε μια προσπάθεια εξαναγκασμού ή εκφοβισμού κυβερνήσεων ή κοινωνιών ή για απόκτηση ελέγχου σε έναν πληθυσμό, για την επίτευξη πολιτικών, θρησκευτικών ή ιδεολογικών στόχων.
Το ΝΑΤΟ είναι ένας οργανισμός που καθοδηγείται από τη συναίνεση και δεν πρέπει να είναι ούτε ο ρόλος του Ερντογάν να επαναπροσδιορίσει μονομερώς την τρομοκρατία ούτε ο ρόλος του Kristersson να επιβεβαιώσει την ασυμφωνία του Ερντογάν.
Αντίθετα, μια καλύτερη απάντηση του ΝΑΤΟ θα ήταν κάθε μέλος του ΝΑΤΟ να παραδώσει στον Ερντογάν μια λίστα με Τούρκους και άλλους προς έκδοσή τους με βάση πολύ αληθινά στοιχεία τρομοκρατίας. Σκεφτείτε τη Χαμάς, μια ομάδα της Παλαιστινιακής Μουσουλμανικής Αδελφότητας που καλεί ανοιχτά για γενοκτονία κατά των Εβραίων. Ο Ερντογάν όχι μόνο προστατεύει την ομάδα αλλά δίνει και τουρκικά διαβατήρια στους ηγέτες της για να διευκολύνει το ταξίδι τους. Ενώ το Ισραήλ ζήτησε από τον Ερντογάν την καταστολή της Χαμάς ως προϋπόθεση συμφιλίωσης, ο Τούρκος ηγέτης έχει αψηφήσει τη δέσμευσή του.
Μετά είναι το Ισλαμικό Κράτος. Ένας από τους κύριους μοχλούς του παράλογου θυμού του Ερντογάν για τους εξόριστους δημοσιογράφους είναι ότι έχουν αποκαλύψει την έκταση των δεσμών του, της οικογένειάς του και της κυβέρνησής του με το Ισλαμικό Κράτος. Οι πληροφορίες πληροφοριών των συλληφθέντων μαχητών του Ισλαμικού Κράτους υποδηλώνουν ότι υπάρχουν πολλά ασφαλή σπίτια στην Τουρκία και υποστηρικτές σε όλο το Υπουργείο Εσωτερικών και την υπηρεσία πληροφοριών της Τουρκίας. Ίσως ο Kristersson και οι ηγέτες του ΝΑΤΟ θα έπρεπε να απαιτήσουν από τον Ερντογάν να θέσει τις αρχές του εκεί που είναι το στόμα του και να εκδώσει αυτά τα άτομα για δίκη.
Ακολουθεί η Σομαλία. Ο Ερντογάν στράφηκε στον Μοχάμεντ Φαρμάτζο, τον πρώην πρόεδρο της ταραγμένης χώρας. Μετά την εξέγερση των Σομαλών κατά του Farmajo στις κάλπες, σχεδόν ολόκληρη η κυβέρνησή του (εξαιρουμένου του Farmajo) κατέφυγε στην εξορία στην Τουρκία. Αυτό περιλαμβάνει τον Φαχάντ Γιασίν, τον πρώην αρχηγό πληροφοριών της Φαρμάτζο και έναν άνδρα που φέρεται να έχει τρομοκρατηθεί μέχρι το λαιμό. Πράγματι, θα πρέπει να δικαστεί για τα εγκλήματά του κατά των Σομαλών.
Τέλος, υπάρχουν οι Γκιουλενιστές. Πριν από το 2013, ο Ερντογάν συνεργάστηκε στενά με τον αντιφρονούντα κληρικό Φετουλάχ Γκιουλέν για να περιθωριοποιήσει τους κοσμικούς και τους κεμαλιστές της Τουρκίας. Η διαμάχη Ερντογάν και Γκιουλέν είχε να κάνει περισσότερο με τα λάφυρα της Τουρκίας και την επιθυμία του Ερντογάν να μονοπωλήσει την εξουσία παρά με οποιοδήποτε άλλο λόγο.
Η οργή του Ερντογάν προς τους Γκιουλενιστές είναι βαθιά προσωπική, αλλά αυτό δεν τους κάνει τρομοκράτες. Πράγματι, ακόμη και η κατηγορία ότι η απόπειρα πραξικοπήματος του 2016 ήταν μια συνωμοσία Γκιουλενιστών δεν είναι βέβαιη. Αλλά, για λόγους επιχειρηματολογίας, αν ήταν, αυτό δεν θα έκανε τον ίδιο τον Ερντογάν συνένοχο στην τρομοκρατία; Ο πρώην υπουργός Εξωτερικών και πρωθυπουργός του Αχμέτ Νταβούτογλου οφείλει την καριέρα του στον Γκιουλέν. Γιατί να θυσιάσει η Σουηδία τους πολίτες και τους κατοίκους της όταν ο Ερντογάν επιτρέπει στον Νταβούτογλου να φύγει ελεύθερος; Μια τέτοια υποκρισία από μόνη της θα πρέπει να αναιρεί τυχόν περαιτέρω ισχυρισμούς.
Η Σουηδία πρέπει σήμερα να αποφασίσει εάν εκτιμά τον δημοκρατικό της χαρακτήρα περισσότερο από την άμεση ένταξη στο ΝΑΤΟ. Ταυτόχρονα, το ΝΑΤΟ θα πρέπει να απαντήσει στις γελοιότητες του Ερντογάν εφαρμόζοντας τον ορισμό του για την τρομοκρατία στην Τουρκία, συντάσσοντας και παραδίδοντας λίστες ριζοσπαστών για έκδοση ή φυλάκιση. Εάν ο Ερντογάν αρνηθεί να τηρήσει τα πρότυπα που απαιτεί, τότε κάθε μέλος του ΝΑΤΟ θα πρέπει να ορίσει την Τουρκία ως χορηγό της τρομοκρατίας σύμφωνα με τους δικούς του εθνικούς νόμους, εφαρμόζοντας όποιες νομοθετικές κυρώσεις απαιτεί αυτός ο χαρακτηρισμός.