Τι αναφέρουν ισραηλινοί αναλυτές στο σάιτ μας:
”Ένας νέος διάδρομος Δρούζων-Κούρδων, γνωστός ως «Διάδρομος του Δαυίδ», θα δημιουργήσει μία απευθείας σύνδεση από τα διευρυμένα Υψίπεδα του Γκολάν, μέσω των σουνιτικών αλλά και φιλοϊσραηλινών συνοικιών στη νότια Συρία (ελεγχόμενα από τον IDF), στη συνοικία Druze Sweida & θα δημιουργήσει νέα δεδομένα στη περιοχή!
Αυτή η διαδρομή θα δημιουργήσει μια εναλλακτική διαδρομή μεταφοράς όπλων από το Ισραήλ στους Κούρδους του Ιράκ και στο Ιράν. Στο πλαίσιο της κίνησης, γίνεται ήδη λόγος για άνοιγμα των συνόρων στους Δρούζους εργάτες από τη Συρία!
Ο συνημμένος χάρτης, ο οποίος έχει ήδη ετοιμαστεί από την κουρδική πλευρά – το κίτρινο μέρος απεικονίζει αυτό που θα αποκαλείται “Ελεύθερη Συρία”.
Την ίδια στιγμή, ισραηλινό Think Tank αναφέρει:
” Η τρομοκρατική οργάνωση Hayat Tahrir al-Sham (HTS), παρακλάδι της Αλ Κάιντα/αλ-Νούσρα, μπορεί να έχει καταλάβει τον έλεγχο της Δαμασκού και των μεγάλων πόλεων της Συρίας, αλλά αντιμετωπίζει προκλήσεις από άλλα κέντρα ισχύος, τόσο εντός όσο και εκτός της χώρας. Οι περιφερειακοί γείτονες της Συρίας, που αναζητούν τμήματα της επικράτειάς της, περιλαμβάνουν τον πρώην σύμμαχό της, την Τουρκία, τις Ηνωμένες Πολιτείες, το Ισραήλ και το Ιράν. Η τοπική αντιπολίτευση στο νέο καθεστώς περιλαμβάνει αρκετές μικρές ισλαμιστικές ομάδες, δημοκρατικά κουρδικά στοιχεία, εθνοτικές μειονότητες των Δρούζων και απομεινάρια Αλαουιτών ομάδων που υποστηρίζουν το πρώην καθεστώς Άσαντ, κυρίως στη δυτική Συρία.
Η Τουρκία, βασικός υποστηρικτής του HTS στην ανατροπή του καθεστώτος Άσαντ, έχει καταλάβει τμήματα της βόρειας Συρίας, δίπλα σε χωριά της κουρδικής μειονότητας της χώρας. Στο παρελθόν, οι τουρκικές δυνάμεις έχουν επιτεθεί σε στρατόπεδα του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν (PKK) τόσο στη Συρία όσο και στο Ιράκ. Το PKK επιδιώκει ανεξαρτησία για τη μεγάλη κουρδική μειονότητα της Τουρκίας, ή τουλάχιστον αυτονομία από την Άγκυρα. Δεν είναι σαφές πώς θα δει το νέο καθεστώς στη Δαμασκό τις στρατιωτικές εισβολές της Τουρκίας στο συριακό έδαφος.
Η εθνική κυριαρχία της Συρίας αμφισβητείται επίσης από την παρουσία περίπου 2.000 Αμερικανών στρατιωτών που σταθμεύουν σε πολλά στρατόπεδα στα βορειοανατολικά της χώρας, στην κουρδική περιοχή. Αυτοί οι στρατιώτες προστατεύουν τις υποστηριζόμενες από τις ΗΠΑ Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις (SDF), οι οποίες φρουρούν φυλακές όπου κρατούνται χιλιάδες κρατούμενοι του Ισλαμικού Κράτους (ISIS).
Το Ισραήλ εμποδίζει επίσης το HTS να πάρει τον πλήρη έλεγχο της Συρίας, καθώς ο Ισραηλινός Στρατός κατέχει επί του παρόντος εδάφη πέρα από τη ζώνη ασφαλείας που διαχειρίζεται ο ΟΗΕ στα Υψίπεδα του Γκολάν. Η Ιερουσαλήμ δεν αναμένεται να αποσύρει τις δυνάμεις των IDF από την περιοχή, καθώς είναι μια στρατηγική περιοχή που της δίνει ένα τακτικό πλεονέκτημα και βρίσκεται μόλις περίπου 20 χιλιόμετρα από την πρωτεύουσα Δαμασκό. Το νέο καθεστώς στη Συρία μπορεί να δυσκολεύεται να αποδεχθεί την κατάληψη αυτού του εδάφους, καθώς ο αρχηγός του γεννήθηκε στα Υψίπεδα του Γκολάν.
Το Ιράν, το σιιτικό-θεοκρατικό καθεστώς, αναμένεται να συνεχίσει να βοηθά τα υπολείμματα των φιλοϊρανικών δυνάμεων στη Συρία. Το Ιράν ήταν η κύρια δύναμη που κράτησε το πρώην καθεστώς Άσαντ στην εξουσία. Η Τεχεράνη βλέπει το σουνιτικό HTS στη Δαμασκό ως ξεκάθαρο εχθρό, ο οποίος έγινε πιο οξύς αφού το νέο καθεστώς του Abu Muhammad al-Julani (Ahmad Hussein al-Shraa) διόρισε τον σουνίτη εξτρεμιστή Abd al-Rahman Fatahi ως μεσολαβητή του με την Ισλαμική Δημοκρατία. Ο Φατάχι διέφυγε από το Ιράν στη Συρία το 2014, όπου έφτασε στην επαρχία Ιντλίμπ, η οποία ήταν το κέντρο της σουνιτικής αντίστασης στο καθεστώς Άσαντ. Στην Ιντλίμπ, ίδρυσε το «Κίνημα Σουνιτών Μεταναστών από το Ιράν», το οποίο αντιτίθεται σθεναρά στο ιρανικό καθεστώς. Οι δυνάμεις ασφαλείας του Ιράν θα παρακολουθούν στενά τις προσπάθειες του HTS και του Φατάχι να αποσταθεροποιήσουν τις σουνιτικές περιοχές του Ιράν, ιδιαίτερα τη σουνιτική επαρχία Μπαλουχιστάν στα ανατολικά της χώρας.
Η εσωτερική αντιπολίτευση στο καθεστώς HTS στη Δαμασκό αποτελείται από εθνοτικές, θρησκευτικές και πολιτικές μειονότητες. Αυξάνονται οι αναφορές για φρικαλεότητες κατά πληθυσμιακών ομάδων που θεωρούνται ότι υποστηρίζουν ή δεν αντιτίθενται επαρκώς στο πρώην καθεστώς Άσαντ.
Το Συριακό Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων που εδρεύει στο Λονδίνο έχει αναφέρει πολυάριθμες δημόσιες δολοφονίες Αλαουιτών. Υπήρξαν επίσης διαδηλώσεις υπέρ της δημοκρατίας. Μερικές φορές, η κριτική από μη μέλη του HTS εντός του συνασπισμού κατά του Άσαντ έχει οδηγήσει στην απομάκρυνση προσωπικοτήτων του καθεστώτος για τις εξτρεμιστικές τους ενέργειες. Ένα παράδειγμα είναι η απόλυση του υπουργού Δικαιοσύνης του HTS, Shahid al-Weisi, αφού ενέκρινε την εκτέλεση γυναικών για «αντι ισλαμικές δραστηριότητες». Ένα άλλο παράδειγμα είναι η προσωρινή απόλυση του Anas Khattab, ενός διαβόητου τρομοκράτη, ο οποίος διορίστηκε εκ νέου ως αρχηγός πληροφοριών HTS. Είναι πιθανό οι Αλαουίτες και οι χριστιανικές μειονότητες στη Συρία να ζητήσουν άσυλο στο Ισραήλ ή να καταφύγουν σε περιοχές που ελέγχονται από τους Κούρδους καθώς το κράτος θα διαλύεται.
Οι Κούρδοι στη Συρία, οι οποίοι βλέπουν την κριτική υποστήριξη της Τουρκίας προς την κυβέρνηση του HTS ως σε μεγάλο βαθμό καθοδηγούμενη από την τουρκική εχθρότητα απέναντί τους, είναι πιθανό να επιδιώξουν αυτονομία εντός της χώρας. Σίγουρα δεν θα βιαστούν να παραδώσουν τον τρέχοντα έλεγχο των κοιτασμάτων πετρελαίου στη βορειοανατολική Συρία στην κεντρική κυβέρνηση.
Ο πληθυσμός των Δρούζων της Συρίας, επιφυλακτικός με την υπόσχεση του Τζουλάνι να μετατρέψει το πρώην κοσμικό συριακό κράτος σε σουνιτικό κράτος της Σαρία, έχει ήδη ανακοινώσει την αντίθεσή του στην κυριαρχία των HTS. Η επαρχία Sweida με την πλειοψηφία των Δρούζων έχει σηματοδοτήσει την επιθυμία της να κηρύξει ανεξάρτητη αυτονομία στο πλευρό του Ισραήλ.
Το καθεστώς HTS μπορεί επίσης να αντιμετωπίσει προκλήσεις από άλλους ισλαμιστές εξτρεμιστές, πολλοί από τους οποίους είναι ξένης καταγωγής. Η είσοδός τους στη Συρία κατέστη δυνατή με το κλείσιμο των ματιών της Τουρκίας όσο πολεμούσαν το καθεστώς Άσαντ. Ο νέος υπουργός Άμυνας του καθεστώτος, Murhaf Abu Kasra, προσπαθεί να ενσωματώσει αυτούς τους ξένους τρομοκράτες στον νέο Συριακό Εθνικό Στρατό, εν μέρει για να τους ελέγξει. Αυτοί οι τρομοκράτες μπορεί να καταλήξουν να σχηματίσουν μια ισχυρή και απροσδόκητη αντιπολίτευση στο καθεστώς HTS.”