Η στάση της ινδικής ηγεσίας υποδηλώνει ότι ο πρωθυπουργός Ναρέντρα Μόντι θα αντιμετωπίσει την φρικιαστική τρομοκρατική επίθεση που ενορχηστρώθηκε από τον πακιστανικό στρατό στο Παχαλγκάμ στις 22 Απριλίου με μια προσεκτικά σταθμισμένη στρατιωτική επίθεση που στοχεύει στην επιβολή κόστους στον πακιστανικό στρατό.
Όπως και στο παρελθόν, οι Πακιστανοί αξιωματούχοι προβλέπουν μια πιθανή περιορισμένη ινδική στρατιωτική απάντηση ως σχεδιασμένη κήρυξη πολέμου. Η Ινδία, φυσικά, δεν έχει καμία πρόθεση να πάει σε πόλεμο.
Η προβολή του Πακιστάν για την επίθεση αντιποίνων ως κήρυξη πολέμου είναι στην πραγματικότητα μια κλιμακούμενη πυρηνική απειλή για την Ινδία. Η ψευδής προβολή δεν στοχεύει στην αποτροπή των Ινδών πολιτικών ηγετών, αλλά στην ανησυχία των παγκόσμιων ηγετών.
Ένα πράγμα που αποκάλυψε ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι ότι οι παγκόσμιοι ηγέτες είναι εξαιρετικά κακώς ενημερωμένοι, όχι μόνο για τις απειλές ασφαλείας που αντιμετωπίζουν άλλα έθνη, αλλά συχνά, ακόμη και για τις απειλές ασφαλείας που αντιμετωπίζει το δικό τους έθνος.
Τα Αντίποινα Επιθέσεις Είναι Κανόνας
Τα αντίποινα στρατιωτικών επιθέσεων αποτελούν πλέον de facto κανόνα – Οι ΗΠΑ / ΝΑΤΟ / Ισραήλ και το Ιράν εξαπολύουν τακτικά αντίποινα σε άλλα έθνη, όπως και οι Χούθι.
Τα πλήγματα δεν αποσκοπούν στην έναρξη πολέμου. Εναπόκειται στο έθνος που στοχεύεται να αποφασίσει πώς θα πρέπει να αντιδράσει σε μια στρατιωτική επίθεση.
Οι εμπρηστικές δηλώσεις των υπουργών του Πακιστάν δεν αντικατοπτρίζουν την πραγματικότητα. Οι υπουργοί στο Πακιστάν είναι μαριονέτες, όπως σχεδόν όλοι οι άλλοι ανώτεροι κυβερνητικοί αξιωματούχοι. Ο στρατός του Πακιστάν παίρνει τις αποφάσεις στη χώρα. Οι δυτικοί στρατιωτικοί αναλυτές έχουν την τάση να το ξεχνούν αυτό.
Οι Πακιστανοί στρατηγοί, μέσω των δικτύων πληροφοριών τους, γνωρίζουν πολύ καλά ότι η Ινδία σκέφτεται ένα αντίποινο, όχι να πάει σε πόλεμο. Σε περίπτωση που ξεσπάσει ο πόλεμος μεταξύ Πακιστάν και Ινδίας, οι στρατηγοί του πακιστανικού στρατού θα τα χάσουν όλα – την εξουσία, τον πλούτο τους, και μερικούς, ακόμη και τη ζωή τους.
Οι δηλώσεις των υπουργών του Πακιστάν δεν αντικατοπτρίζουν την πραγματικότητα. Οι δηλώσεις γίνονται σε μεγάλο βαθμό κατόπιν εντολής του πακιστανικού στρατού, γι’ αυτό και ακούγονται σαν παπαγαλίστικες αφηγήσεις.
Οι δηλώσεις, οι οποίες διατυμπανίζουν διαρκώς ότι ο Μόντι της Ινδίας δεν έχει καμία απόδειξη για τη συνενοχή του Πακιστάν στην τρομοκρατική επίθεση στο Παχαλγκάμ, στοχεύουν στη διάδοση συναγερμού στον κόσμο, ώστε η διπλωματική πίεση στην Ινδία να επιτρέψει στο Πακιστάν να ξεφύγει από τις συνέπειες της άθλιας και συνεχιζόμενης χρήσης της τρομοκρατίας ως γεωπολιτικού εργαλείου.
Η δήλωση στοχεύει να προβάλει τον Μόντι ως «θερμό κεφάλι» που καθοδηγείται από εχθρότητα προς τους Μουσουλμάνους και ιδιαίτερα το Πακιστάν, ο οποίος δεν έχει κοινοποιήσει κανένα στοιχείο που να δείχνει τη συνενοχή του Πακιστάν.
Η επίθεση στο Παχαλγκάμ ήταν μια επίθεση στην Ινδία. Ως Πρωθυπουργός, ο Μόντι δεν έχει άλλη επιλογή από το να υπερασπιστεί την κυριαρχία της Ινδίας και να αποτρέψει τέτοιες επιθέσεις στο μέλλον.
Τις τελευταίες 2 έως 3 δεκαετίες, μέσω της συνεχιζόμενης χρήσης της τρομοκρατίας, το Πακιστάν έχει αναγκάσει την Ινδία να ανέβει την κλίμακα της κλιμάκωσης βήμα προς βήμα. Μετά από περισσότερες από δώδεκα τρομοκρατικές επιθέσεις τύπου Pahalgam σε αυτόν τον αιώνα, η Ινδία απαντά τώρα στις προκλήσεις με στρατιωτικές ανακοινώσεις (Uri, Σεπτέμβριος 2016· Pulwama, Φεβρουάριος 2019). Αν μη τι άλλο, η επίθεση Pahalgam αναγκάζει την Ινδία να ανέβει την κυλιόμενη σκάλα, όχι να κατέβει!
Εξάλλου, ο Μόντι έχει αποδείξεις για την εμπλοκή του Πακιστάν. Ο μόνος πιθανός έλεγχος του ισχυρισμού είναι ότι κάθε Ινδός πιστεύει ότι έχει αποδείξεις. Όσον αφορά την αστεία απαίτηση για κοινοποίηση των αποδείξεων, καμία κυβέρνηση δεν έχει δημοσιεύσει ποτέ λεπτομέρειες των πληροφοριών που υποδεικνύουν τον δράστη ενός διασυνοριακού εγκλήματος.
Μετρημένη Αντίδραση
Ο Πρωθυπουργός Μόντι, οπλισμένος με αυτό που θεωρεί αδιάσειστα στοιχεία, σηματοδοτεί ότι μια μετρημένη στρατιωτική απάντηση δεν είναι μόνο αναπόφευκτη αλλά και απαραίτητη.
Δεν είναι στιγμή για δειλά αντίποινα. Είναι, αντιθέτως, μια καθοριστική καμπή όπου η Ινδία πρέπει να επαναβεβαιώσει την κυριαρχία, την τιμή και τα μακροπρόθεσμα στρατηγικά της συμφέροντα.
Η οδηγία είναι σαφής: ενώ η Ινδία δεν έχει όρεξη για αδιάκριτο πόλεμο, απαιτείται μια ακριβώς σταθμισμένη στρατιωτική επίθεση. Πρέπει να είναι πιο ισχυρή και συμβολική από τις προηγούμενες απαντήσεις, στέλνοντας ένα αδιαμφισβήτητο μήνυμα στον αντίπαλο.
Ένας τρόπος για να γίνει η απάντηση της Ινδίας πιο πειστική θα ήταν να προκαλέσει διαρκή πόνο, αντί να τονίζει απλώς την στρατιωτική ανωτερότητα της Ινδίας.
Η Ινδία πρέπει να ενεργήσει με τρόπο που να μεταφέρει κατηγορηματικά στο στρατιωτικό κατεστημένο του Πακιστάν ότι οποιαδήποτε μελλοντική χρήση τρομοκρατίας θα της φέρει περισσότερη ντροπή και ταπείνωση στα μάτια του λαού του Πακιστάν. Η επιρροή του στρατού στη δομή εξουσίας στο Πακιστάν αναπόφευκτα θα χαλαρώσει.
Η στρατιωτική δράση πρέπει να συμμορφώνεται με το πνεύμα της τιμωρητικής δράσης που έχει ήδη ληφθεί – αναστολή της Συνθήκης για τα Ύδατα του Ινδού. Η αναστολή θα προκαλέσει διαρκή οικονομικό πόνο και κοινωνικές προκλήσεις, θέτοντας σε κίνηση μια αλυσίδα συνεπειών που θα μπορούσαν να αντηχήσουν σε όλη την περιοχή για δεκαετίες.
Αξιοποιώντας την ευκαιρία για επαναπροσδιορισμό των ορίων
Ένα κρίσιμο στοιχείο αυτής της απάντησης θα πρέπει να είναι η ανάκτηση εδαφών που αποσπάστηκαν βίαια από την Ινδία μέσω του πολέμου του 1947 αμέσως μετά τη διχοτόμηση. Η περιοχή θεωρείται από καιρό αναπόσπαστο μέρος του πολιτιστικού και ιστορικού τοπίου της Ινδίας.
Η κατάληψη εδαφών που η Ινδία είχε εκδιωχθεί βίαια θα ήταν εύκολα υπερασπίσιμη σε διεθνή φόρουμ, ιδίως επειδή το Πακιστάν έχει αναστείλει τη συμφωνία Simla. Η Ινδία θα μπορούσε να προβάλει την ανακτημένη περιοχή ως απαραίτητη για την αποτροπή διείσδυσης από το Πακιστάν.
Το άμεσο κέρδος από μια τόσο περιορισμένη στρατιωτική δράση δεν θα ήταν μεγάλο για τον Ινδικό Στρατό, αλλά η επακόλουθη ταπείνωση του στρατού του Πακιστάν θα ήταν σημαντική και διαρκής.
Ο επαναπροσδιορισμός της Γραμμής Ελέγχου, εάν εκτελεστεί με στρατηγική ακρίβεια, θα χρησιμεύσει ως αποτρεπτικό μέσο διπλού σκοπού.
Πρώτον, θα επέβαλε μια διαρκή ταπείνωση στο πακιστανικό στρατιωτικό κατεστημένο, υπονομεύοντας την αξιοπιστία του ως περιφερειακή δύναμη. Δεύτερον, θα σήμαινε στη διεθνή κοινότητα ότι η Ινδία παραμένει ασυμβίβαστη στην εδαφική της ακεραιότητα και δεν θα υποχωρήσει σε κανένα έδαφος απέναντι σε εξωτερικές προκλήσεις.
Συμπέρασμα: Προετοιμάζοντας το Σκηνικό για μια Νέα Εποχή
Οι πολιτικές, στρατιωτικές και γραφειοκρατικές ηγεσίες της Ινδίας δεν έχουν καμία όρεξη για απερίσκεπτη στρατιωτική κλιμάκωση. Ωστόσο, έχει έρθει η ώρα η Ινδία να επιδείξει δύναμη και αποφασιστικότητα, διασφαλίζοντας ότι οι μελλοντικές παραβάσεις θα αντιμετωπιστούν με μια απάντηση που θα είναι ταυτόχρονα γρήγορη και άκαμπτη.
Το μήνυμα είναι σαφές: Η υπομονή της Ινδίας έχει τα όριά της και οι συνέπειες για την υπονόμευση της κυριαρχίας της θα είναι σοβαρές και μακροχρόνιες.
Ο Μόντι δεν επιδιώκει έναν πόλεμο πλήρους κλίμακας, αλλά πιθανότατα επιβλέπει την εφαρμογή μιας μετρημένης και σκόπιμης απάντησης από την ινδική στρατιωτική ηγεσία με στόχο την αποκατάσταση της τιμής που της αξίζει εδώ και καιρό.