Η ιστορία του πυρηνικού προγράμματος του Πακιστάν είναι η ιστορία του Πακιστάν. Γοητευμένοι με τη νέα πυρηνική επιστήμη, οι ηγέτες του νεαρού έθνους ξεκίνησαν ένα πρόγραμμα πυρηνικής ενέργειας το 1956 και συνειδητά συνέπλεξαν τις πυρηνικές εξελίξεις στην ευρύτερη αφήγηση του πακιστανικού εθνικισμού.
Στη συνέχεια, ωθούμενοι από τους πολέμους Ινδίας-Πακιστάν του 1965 και του 1971 και, πιο επειγόντως, από την πρώτη δοκιμή πυρηνικών όπλων της Ινδίας το 1974, ανώτεροι Πακιστανοί αξιωματούχοι χρησιμοποίησαν τη δεξαμενή νέων πυρηνικών επιστημόνων και μηχανικών της χώρας και τους διαμόρφωσαν σε ένα δυναμικό στελέχη που δεσμεύτηκε να κατασκευάσει το «απόλυτο όπλο».
Η επιμονή αυτής της ομάδας και η κεντρική θέση της αποστολής της στην εθνική ταυτότητα του Πακιστάν επέτρεψαν στο πρόγραμμα να ξεπεράσει τις πολυετείς πολιτικές κρίσεις των επόμενων 20 ετών, με αποκορύφωμα τη δοκιμή μιας πυρηνικής συσκευής το 1998», έγραψε η Amazon παρουσιάζοντας το 552. -σελίδα βιβλίο Eating Grass: The Making of the Pakistani Bomb που συντάχθηκε από τον Feroz Khan και εκδόθηκε το 2013.
Το Πακιστάν δοκίμασε το πρώτο του πυρηνικό όπλο το 1998, και έγινε επίσημα το 7ο κράτος στον κόσμο που δοκίμασε πυρηνικό όπλο. Οι ακριβείς αποδόσεις των όπλων στο τρέχον οπλοστάσιο της χώρας είναι άγνωστες.
Ωστόσο, οι γενικές εκτιμήσεις είναι μεταξύ 5-12 κιλοτόνων (kt) για τα περισσότερα όπλα, με ορισμένους βαλλιστικούς πυραύλους μεγαλύτερου βεληνεκούς να φτάνουν πιθανώς τους 40 kt.
Φόβος ότι το πυρηνικό οπλοστάσιο του Πακιστάν πέσει σε λάθος χέρια
Το Πακιστάν πιστεύεται ότι έχει απόθεμα περίπου 160 κεφαλών, καθιστώντας το το 6ο μεγαλύτερο πυρηνικό οπλοστάσιο. Το Πακιστάν αναπτύσσει ενεργά πυρηνικά όπλα και οι ειδικοί προβλέπουν ότι μπορεί να έχει το 5ο μεγαλύτερο οπλοστάσιο μέχρι το 2025 με 220-250 κεφαλές.
«Από τον Μάιο του 1998, όταν το Πακιστάν ξεκίνησε για πρώτη φορά τις πυρηνικές δοκιμές, ισχυριζόμενος ότι το απαιτούσε η εθνική του ασφάλεια, οι Αμερικανοί πρόεδροι στοιχειώνονται από τον φόβο ότι το απόθεμα πυρηνικών του Πακιστάν θα έπεφτε σε λάθος χέρια. Αυτός ο φόβος περιλαμβάνει τώρα την πιθανότητα οι τζιχαντιστές στο Πακιστάν, πρόσφατα εμπνευσμένοι από τη νίκη των Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν, να προσπαθήσουν να καταλάβουν την εξουσία στο εσωτερικό», έγραψε πέρυσι ο Μάρβιν Καλμπ, ανώτερος υπάλληλος του προγράμματος Foreign Policy στο Brookings.
«Ο ανώτατος στρατηγός των ΗΠΑ Μαρκ Μάιλι είχε προειδοποιήσει ότι μια ταχεία απόσυρση δυνάμεων από το Αφγανιστάν θα αποτελούσε αυξημένο κίνδυνο για την ασφάλεια του πυρηνικού οπλοστασίου του Πακιστάν», έγραψε το The Wire στις 15 Οκτωβρίου.
Τα News της 20ης Φεβρουαρίου 2004, επικαλούμενα την αστυνομία, ανέφεραν ότι το Ιράν και η Λιβύη έλαβαν πυρηνικά υλικά μαύρης αγοράς από τον Πακιστανό επιστήμονα Abdul Qadeer Khan, επικαλούμενη τον μεσάζοντα των συμφωνιών – Buhari Syed Abu Tahir, τον φερόμενο ως κύριο χρηματοδότη ενός διεθνούς δικτύου διακίνησης πυρηνικών διευθύνεται από τον Khan.
Είπε στην αστυνομία της Μαλαισίας ότι ο επιστήμονας του ζήτησε να στείλει δύο δοχεία με χρησιμοποιημένα εξαρτήματα φυγοκέντρησης από το Πακιστάν στο Ιράν το 1994 ή το 1995. είπε η έκθεση.
Ο Ταχίρ είπε επίσης ότι η Λιβύη έλαβε εμπλουτισμένο ουράνιο από το Πακιστάν το 2001, σύμφωνα με την αστυνομία. Ο επικεφαλής χρηματοδότης είπε στους ερευνητές ότι ο Χαν είπε επίσης ότι ένας «ορισμένος αριθμός» φυγοκεντρητών – εξελιγμένων μηχανών που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τον εμπλουτισμό ουρανίου για όπλα και άλλους σκοπούς – μεταφέρθηκαν στη Λιβύη απευθείας από το Πακιστάν το 2001-02.
Ο Πρόεδρος Μπους είχε ορίσει έναν Ταχίρ ως «ανώτατο οικονομικό διευθυντή και ξέπλυμα χρήματος» του δικτύου που διευθύνει ο Χαν.
Το βαθύ μυστήριο γύρω από την απόκτηση πυρηνικής τεχνολογίας από τον Qadeer Khan κατά τη διάρκεια της παραμονής και των σπουδών του στην Ευρώπη και τις συναλλαγές για την πώληση πυρηνικών εξαρτημάτων δεν έχει διαλευκανθεί.
Σύμφωνα με ενημερωμένες πηγές, το Πακιστάν έχει κρυφά αναβαθμίσει και επεκτείνει το πυρηνικό του οπλοστάσιο. Ωστόσο, υπεύθυνοι Πακιστανοί ηγέτες, ενώ διαλαλούσαν τη ρητορική τους για τα διπλώματα ευρεσιτεχνίας κατά της Ινδίας, ακούστηκαν να λένε ότι έχουν κατασκευάσει μικρές πυρηνικές βόμβες για την καταστροφή συγκεκριμένων και περιορισμένων στόχων.
Σε αρκετές περιπτώσεις, η αμερικανική ηγεσία εξέφρασε την ανησυχία της για τη μη ικανοποιητική ρύθμιση ασφάλειας των πυρηνικών όπλων του Πακιστάν. Αυτές οι ανησυχίες πολλαπλασιάστηκαν όταν ορισμένες ισχυρές τρομοκρατικές οργανώσεις στο Πακιστάν ορκίστηκαν να μεταφέρουν φωτιά και θειάφι στο ινδικό Κασμίρ εάν η Ινδία δεν συμβιβαστεί με το Κασμίρ.
Πιστεύεται ότι οι αμερικανικές υπηρεσίες εργάστηκαν σκληρά για να αποσπάσουν τη δέσμευση των πακιστανικών αρχών, ιδιαίτερα του στρατού, ότι τα πυρηνικά όπλα δεν θα επιτρεπόταν να πάνε στα χέρια των τρομοκρατών.
Παρόλα αυτά, οι Αμερικανοί αισθάνθηκαν γενικά σκεπτικιστές σχετικά με το Πακιστάν που προστατεύει τα πυρηνικά του αποθέματα ενάντια στις απόπειρες ληστείας τρομοκρατικών ομάδων που εδρεύουν στο Πακιστάν.
Πρόσφατα, ο Πρόεδρος Μπάιντεν εξέφρασε ξανά τις ανησυχίες του για την ασφάλεια και την ασφάλεια των πυρηνικών όπλων του Πακιστάν. Ήταν μια επανάληψη των προηγούμενων ισχυρισμών του και το πακιστανικό κοινοβούλιο αντέδρασε περνώντας ομόφωνο ψήφισμα που καταδίκαζε τις δηλώσεις του Αμερικανού Προέδρου ως διαστρέβλωση.
Οι ΗΠΑ βάζουν στη μαύρη λίστα πακιστανικές εταιρείες
Το ινδικό Zee News στις 9 Δεκεμβρίου ανέφερε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες είχαν βάλει στη μαύρη λίστα μισή ντουζίνα πακιστανικές εταιρείες για την υποστήριξη των «μη εσφαλμένων πυρηνικών δραστηριοτήτων» του Ισλαμαμπάντ.
Οι εταιρείες έχουν συμπεριληφθεί στον αμερικανικό κατάλογο ελέγχου εξαγωγών από το Γραφείο Βιομηχανίας και Ασφάλειας (BIS), το οποίο υπάγεται στο Υπουργείο Εμπορίου των ΗΠΑ, το οποίο περιορίζει την πρόσβαση αυτών των εταιρειών σε εμπορεύματα, λογισμικό και τεχνολογίες.
Η ανακοίνωση των ΗΠΑ ανέφερε ότι «πολλές από αυτές τις εταιρείες έχουν προστεθεί στον κατάλογο καθώς «διαπιστώθηκε ότι προμηθεύουν ή προσπαθούν να προμηθεύσουν αντικείμενα… στις μη ελεγχόμενες πυρηνικές δραστηριότητες και το πρόγραμμα βαλλιστικών πυραύλων του Πακιστάν».
Οι πακιστανικές εταιρείες που αναφέρονται είναι οι Dynamic Engineering Corporation, EnerQuip Private Ltd, Rainbow Solutions, Universal Drilling Engineers, NAR Technologies General Trading LLC και Trojans. Οι δύο τελευταίες εταιρείες έχουν βάσεις και στα ΗΑΕ.
Οι περισσότερες από αυτές τις εταιρείες έχουν έδρα στην πακιστανική πρωτεύουσα Ισλαμαμπάντ, ενώ ορισμένες έχουν διευθύνσεις στο Καράτσι και τη Λαχόρη.
Η δήλωση εξήγησε ότι τρεις εταιρείες με έδρα το Πακιστάν συνεισφέρουν σε δραστηριότητες που σχετίζονται με τη διάδοση των πυρηνικών όπλων και των πυραύλων που είναι «σε αντίθεση με τα συμφέροντα εθνικής ασφάλειας και εξωτερικής πολιτικής των Ηνωμένων Πολιτειών».
Δύο εταιρείες με έδρα τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, η EnerQuip Limited και η Zain Enterprises FZE, έχουν επίσης μπει στη λίστα για υποστήριξη των πυρηνικών δραστηριοτήτων του Ισλαμαμπάντ.
Η εξέλιξη έρχεται ακόμη και όταν οι ΗΠΑ και η Ινδία έχουν εκφράσει δημόσια ανησυχίες για τις πυρηνικές δραστηριότητες του Πακιστάν. Νωρίτερα αυτό το έτος, ο πρόεδρος των ΗΠΑ Μπάιντεν χαρακτήρισε το Πακιστάν «ένα από τα πιο επικίνδυνα έθνη στον κόσμο», καθώς διαθέτει «πυρηνικά όπλα χωρίς συνοχή».
Η Ινδία εξέφρασε επίσης πρόσφατα ανησυχίες αφού ένας Ρώσος γερουσιαστής, ο Igor Morozov, ισχυρίστηκε ότι η Ουκρανία είχε ζητήσει βοήθεια από το Πακιστάν για την ανάπτυξη πυρηνικών όπλων.
Τον Νοέμβριο, ο εκπρόσωπος του Υπουργείου Εξωτερικών Arindam Bagchi δήλωσε ότι «έχουμε εκφράσει τις ανησυχίες μας για τη διάδοση της πυρηνικής τεχνολογίας από το Πακιστάν στο παρελθόν», εξηγώντας, «αν υπάρχει οποιοδήποτε είδος τέτοιου δεσμού ή διάδοσης, είναι αιτία ανησυχείτε, όχι μόνο για την Ινδία, αλλά και για τη διεθνή κοινότητα».