Η πιο σημαντική πρωτοβουλία ως μέρος αυτών των μεταρρυθμίσεων ήταν η αναδιοργάνωση της επταμελούς Κεντρικής Στρατιωτικής Επιτροπής της Κίνας (CMC), η οποία είναι υπεύθυνη για τη συνολική διαχείριση του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού (PLA). Το CMC είναι ταυτόχρονα κρατικό όργανο και όργανο του CPC. Αλλά το CPC έχει τον de facto έλεγχο πάνω του, καθώς ο Γενικός Γραμματέας του Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος (CCP) είναι επίσης ο Πρόεδρος του CMC, δηλαδή ο Πρόεδρος Xi Jinping.
Επί του παρόντος, άλλα έξι μέλη του CMC είναι οι Αντιπρόεδροι Στρατηγός Xu Qiliang (από την Πολεμική Αεροπορία PLA [PLAAF]) και ο Στρατηγός Zhang Youxia (PLA), ο Στρατηγός Wei Fenghe (Υπουργός Άμυνας), ο Στρατηγός Li Zuocheng (Αρχηγός του Τμήματος Μικτού Επιτελείου) , ο ναύαρχος Miao Hua (PLAN) και ο στρατηγός Zhang Shengmin (PLA Rocket Force).
Τον Ιανουάριο του 2016, το προσωπικό των τεσσάρων γενικών τμημάτων, η πολιτική, η επιμελητεία και ο εξοπλισμός του CMC αναδιοργανώθηκαν σε 15 «λειτουργικά τμήματα, συμπεριλαμβανομένων επτά τμημάτων, τριών επιτροπών και πέντε άμεσα συνδεδεμένων φορέων». Το ΚΚΚ θεώρησε ότι τα προηγούμενα τέσσερα γενικά τμήματα αντιπροσώπευαν τη σοβιετικού τύπου από πάνω προς τα κάτω αλυσίδα διοίκησης και εξαιρετικά γραφειοκρατική λήψη αποφάσεων. Στη θέση του, η αναδιοργανωμένη CMC εξορθολογούσε την εντολή δίνοντάς την στις αντίστοιχες υπηρεσίες, ενώ διατήρησε την τελική εξουσία λήψης αποφάσεων με Πρόεδρο, CMC. Οι νέοι φορείς περιλάμβαναν το γενικό γραφείο, το κοινό επιτελείο, το πολιτικό έργο, την υλικοτεχνική υποστήριξη, την ανάπτυξη εξοπλισμού, την εκπαίδευση και τη διοίκηση και την κινητοποίηση της εθνικής άμυνας. Οι κινεζικές πηγές περιγράφουν το αναδιοργανωμένο CMC ως υπεύθυνο για τη συνολική λήψη αποφάσεων και διαχείριση, ενώ οι εντολές του θεάτρου επικεντρώνονται στις επιχειρήσεις και στις δυνάμεις (υπάρχουσες και νεοδημιουργούμενες).
Προχωρώντας προς την ένωση με τις εντολές του θεάτρου Σύμφωνα με την «Επιστήμη της Στρατιωτικής Στρατηγικής» (2013), προτού εισαγάγει την ένωση, το PLA λειτουργούσε σε σιλό και ήταν συντονισμένο με την εποχή του μηχανοποιημένου πολέμου προηγούμενης γενιάς. Ως εκ τούτου, το έγγραφο συνιστούσε τον επαναπροσανατολισμό της PLA προς «ολοκληρωμένες κοινές επιχειρήσεις υπό συνθήκες πληροφόρησης». Ινδοί και δυτικοί στρατηγικοί εμπειρογνώμονες υποστηρίζουν ότι η PLA έχει μελετήσει τις στρατιωτικές εκστρατείες των ΗΠΑ στο Κοσσυφοπέδιο (1999), το Αφγανιστάν (2001) και το Ιράκ (2002), έχει μάθει από αυτές και τις έχει απορροφήσει στο δικό τους σύστημα. Για παράδειγμα, η επίδειξη του αμερικανικού στρατού σε κοινές μάχες, νέες τεχνολογίες, ικανότητα ταχείας ανάπτυξης στρατευμάτων σε θέατρα και επιχειρήσεις εκτός περιοχής έπεισε το CPC και το PLA να εφαρμόσουν τα σχέδιά τους για κοινή πολεμική μάχη που χρησιμοποιούν οι στρατηγοί του PLA ο όρος «ολοκληρωμένη κοινή διοίκηση» σε περίπτωση που ξεσπάσουν εχθροπραξίες κατά των ΗΠΑ και γειτόνων όπως η Ιαπωνία, η Ταϊβάν και η Ινδία. Τον Φεβρουάριο του 2016, η PLA εισήγαγε πέντε εντολές θεάτρου υπεύθυνες για την εδαφική άμυνα των περιοχών του Βορρά, του Νότου, της Ανατολής, της Δύσης και της Κεντρικής.
Αυτές οι εντολές διαφέρουν από τον αμερικανικό στρατό, του οποίου οι στρατιωτικές εντολές εκτείνονται σε όλο τον κόσμο. Οι νέες εντολές του PLA αντικατέστησαν τις επτά στρατιωτικές περιοχές, μια ιδέα που χρονολογείται από τη δεκαετία του 1950 (αν και ο αριθμός τους άλλαξε κατά τη διάρκεια της ιστορίας, σύμφωνα με την αναδιοργάνωση των περιοχών), στις οποίες είχαν επικεντρωθεί υπερβολικά στις χερσαίες δυνάμεις. Η διαφορά μεταξύ των στρατιωτικών περιοχών και των διοικήσεων του θεάτρου είναι ότι οι πρώτες ήταν πιο διοικητικές, ενώ οι δεύτερες επικεντρώθηκαν σε πολεμικές επιχειρήσεις. Οι εντολές του θεάτρου αναφέρονται απευθείας στο CMC και τη συνδυασμένη διοίκηση διαφόρων δυνάμεων, συμπεριλαμβανομένων των χερσαίων δυνάμεων PLA, PLAN και PLAAF. Οι εντολές του θεάτρου μάχονται μαζί υπό συνθήκες πληροφόρησης για την επίτευξη ενός συγκεκριμένου στόχου ή «στρατηγικής κατεύθυνσης», για παράδειγμα, την επανένωση της Ταϊβάν. Οι νέες εντολές θεάτρου αντιπροσωπεύουν εξωτερικό προσανατολισμό καθώς αυτές οι εντολές είναι δομημένες κυρίως με βάση τις αντιλήψεις απειλών που αντιμετωπίζουν τα συγκεκριμένα κινεζικά σύνορα.
Για παράδειγμα, η Διοίκηση του Δυτικού Θεάτρου, η μεγαλύτερη διοίκηση, αντιμετωπίζει απευθείας την Ινδία, εστιάζοντας στην επίμαχη Γραμμή Πραγματικού Ελέγχου (LAC). Επιβλέπει επίσης τις αυτόνομες περιοχές Xinjiang και Θιβέτ. Ομοίως, η Διοίκηση του Νότιου Θεάτρου επικεντρώνεται στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας, όπου η Κίνα έχει μια συνεχή θαλάσσια διαμάχη με το Βιετνάμ, την Ταϊβάν, τις Φιλιππίνες, το Μπρουνέι, την Ινδονησία και τη Μαλαισία. Σχετικά, αυτές οι εντολές θεάτρου είχαν ως στόχο να ενσωματώσουν τη διοίκηση διαφόρων δυνάμεων, να μειώσουν το ανάστημα της ελίτ των αξιωματικών των επίγειων δυνάμεων του PLA και να ενισχύσουν το PLAN και το PLAAF. Ωστόσο, Ινδοί στρατηγικοί αναλυτές σημειώνουν ότι η κυριαρχία του PLA παραμένει. Οι αξιωματικοί των χερσαίων δυνάμεων του PLA εξακολουθούν να κυριαρχούν στην ηγεσία των νέων διοικήσεων, ιδίως των ανατολικών, δυτικών και νότιων. Και παίρνουν την πλειοψηφία των προαγωγών: από την αρχή των μεταρρυθμίσεων, ο Xi έχει προωθήσει 20 αξιωματικούς από τη χερσαία δύναμη, δέκα από την PLAAF και τέσσερις από το PLAN σε θέσεις στρατηγών.
Η συνεχιζόμενη κυριαρχία τους υποδηλώνει ότι οι προαγωγές χρησιμοποιήθηκαν για να κατευνάσουν τους αξιωματικούς, οι οποίοι μπορεί να αντιστάθηκαν στην κοινή διοίκηση του PLA καθώς απείλησε συμφέροντα, συμπεριλαμβανομένων των