Με περιορισμένες υποδομές και έλλειψη τεχνικής ενημέρωσης μεταξύ των κατοίκων, το σχέδιο του Ισλαμαμπάντ να εισαγάγει ένα περίπλοκο βιομετρικό σύστημα για τη διανομή σιταριού φαίνεται έτοιμο να περιπλέξει περαιτέρω την ήδη δύσκολη κατάσταση στην περιοχή, γράφει ο Δρ Sakariya Kareem.
Σε μια ακόμη κίνηση για να ενισχύσει τον έλεγχο των τοπικών πόρων τροφίμων στην κατεχόμενη περιοχή Gilgit-Baltistan, το Ισλαμαμπάντ αποφάσισε να ψηφιοποιήσει το δίκτυο διανομής σιταριού. Αυτή η απόφαση έχει πυροδοτήσει διαφωνίες μεταξύ των εκπροσώπων του Awami Tehreek, καθώς και διαφόρων Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων (ΜΚΟ) και κοινωνικών ομάδων, οι οποίοι υποστηρίζουν ότι η ψηφιοποίηση και η συνοδευτική έρευνα δεν θα μετριάσουν την επισιτιστική κρίση —ιδίως την έλλειψη σιταριού— στα κατεχόμενα. έδαφος. Αντίθετα, πιστεύουν ότι θα περιπλέξει τα πράγματα για τον τοπικό πληθυσμό.
Συγκεκριμένα, τον περασμένο χρόνο, μαζικές διαδηλώσεις έχουν ξεσπάσει στο Gilgit-Baltistan κατά της απόφασης του Ισλαμαμπάντ να μειώσει την επιδότηση σιταριού. Οι αναφορές υποδεικνύουν ότι ο πρωταρχικός στόχος του προτεινόμενου βιομετρικού συστήματος είναι να συγκεντρώσει τον ομοσπονδιακό έλεγχο της διανομής σιταριού στην περιοχή, μειώνοντας περαιτέρω την εξουσία του λαού στους τοπικούς πόρους τροφίμων. Αυτή η κίνηση θα μπορούσε ενδεχομένως να επιτρέψει στο Ισλαμαμπάντ να εκτρέψει μέρος της προμήθειας σιταριού της περιοχής σε επαρχίες της ηπειρωτικής χώρας στο Πακιστάν.
Για δεκαετίες, το Gilgit-Baltistan έχει στερηθεί εσκεμμένα τις τεχνολογικές εξελίξεις και την αξιόπιστη σύνδεση στο διαδίκτυο. Με περιορισμένες υποδομές και έλλειψη τεχνικής ευαισθητοποίησης μεταξύ των κατοίκων, το σχέδιο του Ισλαμαμπάντ να εισαγάγει ένα περίπλοκο βιομετρικό σύστημα για τη διανομή σιταριού φαίνεται έτοιμο να περιπλέξει περαιτέρω την ήδη προκλητική κατάσταση στην περιοχή.
Αυτή η κίνηση ακολουθεί ένα σαφές μοτίβο στις προσπάθειες του Πακιστάν να ενισχύσει τον παράνομο έλεγχό του στα κατεχόμενα, συμπεριλαμβανομένης της επιβολής αντισυνταγματικών φόρων, της περικοπής των επιδοτήσεων και της κατοχής εδαφών. Εν μέσω μιας άνευ προηγουμένου οικονομικής κρίσης, το Πακιστάν αγωνίζεται να ελέγξει τον πληθωρισμό των τροφίμων και να παρέχει βασικά είδη όπως σιτάρι, ρύζι και μαγειρικό λάδι στις ηπειρωτικές επαρχίες του. Αυτό έχει πυροδοτήσει οργή στους ανθρώπους και έχει προκαλέσει βαθιά ανησυχία στις πολιτικές και στρατιωτικές ελίτ της χώρας. Σε απάντηση, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση έχει προσπαθήσει να εκτρέψει το μερίδιο των προμηθειών τροφίμων του Gilgit-Baltistan, ιδιαίτερα για να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις των ανθρώπων στο Παντζάμπ.
Στη δεκαετία του 1970, η πακιστανική κυβέρνηση εισήγαγε μια επιδότηση σιταριού στο Gilgit-Baltistan, δίνοντας τη δυνατότητα στους κατοίκους να αγοράζουν σιτάρι στο ένα τέταρτο της τιμής της παγκόσμιας αγοράς. Ωστόσο, τον Ιανουάριο του τρέχοντος έτους, η κυβέρνηση αύξησε τις τιμές του σιταριού από 20 PKR σε 36 PKR ανά κιλό (0,13 USD) – αύξηση 80% – με σχέδια να αυξήσει περαιτέρω την τιμή στα 52 PKR ανά κιλό (0,19 USD). Αυτή η απότομη αύξηση προκάλεσε εκτεταμένες διαμαρτυρίες στην περιοχή, συμπεριλαμβανομένων απεργιών κλεισίματος, κλεισίματος συνόρων και καταστολών από τις υπηρεσίες ασφαλείας του Πακιστάν εναντίον τοπικών ηγετών και ακτιβιστών για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Παρά τα σκληρά αυτά μέτρα, οι διαμαρτυρίες συνεχίζουν να ξεσπούν στην περιοχή για διάφορα θέματα, αντανακλώντας τη συνεχιζόμενη αναταραχή και την αυξανόμενη αντιδημοφιλία της παράνομης πακιστανικής κυριαρχίας στο Gilgit-Baltistan.
Είναι αξιοσημείωτο ότι στο Πακιστάν, δισεκατομμύρια ρουπίες σε επιδοτήσεις χορηγούνται ετησίως σε ελίτ βιομήχανους, συμπεριλαμβανομένων τομέων όπως τα λιπάσματα, το τσιμέντο, οι μεταφορές και τα φρεάτια σωλήνων νερού. Εν τω μεταξύ, οι ομοσπονδιακές αρχές αναφέρουν τους «οικονομικούς περιορισμούς» ως λόγο για τη μείωση των επιδοτήσεων σιταριού στο Gilgit-Baltistan, επηρεάζοντας δυσανάλογα τους κατοίκους χαμηλού εισοδήματος και της εργατικής τάξης. Αυτό το διπλό πρότυπο υπογραμμίζει την οικονομική ανισότητα και την παραμέληση που αντιμετωπίζει η περιοχή.
Επιπλέον, τα κύρια μέσα ενημέρωσης στο Πακιστάν απαγορεύεται να καλύπτουν διαδηλώσεις στο Gilgit-Baltistan και οι συχνοί τερματισμοί λειτουργίας του Διαδικτύου περιορίζουν σοβαρά τη ροή πληροφοριών στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Αυτά τα καταπιεστικά μέτρα από το στρατιωτικό κατεστημένο έχουν σχεδιαστεί για να κρύψουν τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων κατά εθνικών και θρησκευτικών μειονοτήτων σε ολόκληρη τη χώρα, ιδιαίτερα σε περιοχές όπως το κατεχόμενο από το Πακιστάν Κασμίρ (PoK), το Μπαλουχιστάν και το Khyber Pakhtunkhwa.
Η κρατική καταστολή στο Gilgit-Baltistan έχει κλιμακωθεί σημαντικά τα τελευταία χρόνια, ιδιαίτερα μετά την επίσημη ανακοίνωση του Οικονομικού Διαδρόμου Κίνας-Πακιστάν (CPEC) το 2015. Η κύρια διαδρομή CPEC διασχίζει το Gilgit-Baltistan, καθιστώντας το μια στρατηγικής σημασίας περιοχή για την Κίνα. Λοιπόν. Για να διασφαλιστεί μια ξεκάθαρη χερσαία οδός για τις κινεζικές εμπορικές δραστηριότητες, η περιοχή έχει στρατιωτικοποιηθεί για να καταστείλει τις διαδηλώσεις και την αυξανόμενη επιτήρηση των κατοίκων του Gilgit-Baltistan. Αυτός ο αυξημένος έλεγχος αντανακλά την ευρύτερη στρατηγική για τη διασφάλιση της περιοχής για οικονομικά και γεωπολιτικά συμφέροντα σε βάρος της τοπικής αυτονομίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Για χρόνια, οι κάτοικοι του Gilgit-Baltistan έχουν δει τα εδάφη τους και τους σπάνιους ορυκτούς πόρους τους να καταλαμβάνονται από τις κρατικές αρχές του Πακιστάν και τις κινεζικές εταιρείες. Τώρα, η κυβέρνηση στο Ισλαμαμπάντ στοχεύει τις επιδοτήσεις και τις κρίσιμες προμήθειες τροφίμων, όπως το σιτάρι. Πριν από λίγους μήνες, η λεγόμενη κυβέρνηση του Gilgit-Baltistan εισήγαγε την πρωτοβουλία ψηφιοποίησης του σίτου, υποστηρίζοντας ότι ήταν «μια προσπάθεια εκσυγχρονισμού της διανομής σιταριού και αλευριού στην περιοχή». Ωστόσο, οι επικριτές είναι δύσπιστοι για τις προθέσεις της τοπικής κυβέρνησης, η οποία παραβιάζεται στους «βασικούς» της στο Ισλαμαμπάντ και αμφισβητεί την ξαφνική ώθηση για ένα βιομετρικό σύστημα.
Ένας κάτοικος της περιοχής εξέφρασε την απογοήτευσή του, λέγοντας: «Δεν καταλαβαίνω γιατί η κυβέρνηση προτείνει μέτρα που δεν μπορούν να υποστηριχθούν από την τρέχουσα υποδομή. Δεν είναι η πρώτη, ούτε θα είναι η τελευταία φορά που αναλαμβάνονται τέτοιες μη πρακτικές πρωτοβουλίες. Τα εδάφη μας δεν έχουν καν αξιόπιστες υπηρεσίες Διαδικτύου, οπότε πώς θα χειριστεί το σύστημα την ψηφιοποίηση τέτοιων αρχείων;» Το μοτίβο παραμένει το ίδιο: οι κρατικές αρχές στο Pakisatn υπόσχονται παραχωρήσεις κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων, εκδίδουν μια διαφορετική ειδοποίηση στη συνέχεια και τελικά δεν παραδίδουν τίποτα στον λαό του Gilgit-Baltistan.
Η ειδοποίηση του Τμήματος Τροφίμων του Gilgit-Baltistan σχετικά με τη διαδικασία ψηφιοποίησης ισχυρίζεται ότι «με την ανάπτυξη tablet, οι έμποροι θα έχουν πλέον τη δυνατότητα να συλλέγουν δεδομένα σε πραγματικό χρόνο, να παρακολουθούν τα επίπεδα αποθέματος και να διασφαλίζουν την απρόσκοπτη ροή βασικών προϊόντων προς τους πολίτες σε όλο το Gilgit -Μπαλτιστάν. Στην πραγματικότητα, αυτή η κίνηση φαίνεται να είναι μια προσπάθεια των κρατικών αρχών να παρακολουθούν στενά και ενδεχομένως να χειραγωγήσουν το απόθεμα σιταριού στην περιοχή μέσω λανθασμένων δεδομένων και αριθμών.
Δεδομένης της περιορισμένης κατανόησης της νέας τεχνολογίας από τους ντόπιους, υπάρχει ο κίνδυνος οι κάτοικοι του Gilgit-Baltistan να χάσουν το μερίδιο σίτου που τους ανήκει σε άλλες επαρχίες του Πακιστάν. Αυτές οι καταπιεστικές τακτικές είναι πιθανό να αντιμετωπίσουν ισχυρή αντίσταση από τοπικούς οργανισμούς όπως η Επιτροπή Δράσης Awami (AAC), η οποία έχει ήδη εκφράσει ανησυχίες για το προτεινόμενο σύστημα ψηφιοποίησης. Η AAC, μαζί με άλλες ομάδες, μπορεί και πάλι να συσπειρωθεί για να υπερασπιστεί τα δικαιώματα της περιοχής ενάντια σε αυτό που θεωρούν ως άδικη και επιβλαβή πολιτική.