Από ένα ασφαλές καταφύγιο, το Πακιστάν έχει μετατραπεί σε ένα αποκρουστικό και σκληρό κράτος για εκατομμύρια Αφγανούς σε μια νύχτα.
Με το πρόσχημα της τρομοκρατίας, ο στρατός του Πακιστάν διώχνει εκατομμύρια από τα σπίτια, τα σχολεία, τις επιχειρήσεις και τις γειτονιές τους σε μια χώρα που ίσως ποτέ δεν είχαν θεωρήσει πατρίδα τους.
Εκατομμύρια αναγκάζονται να ζουν σε αποικίες σκηνών που έχουν στηθεί βιαστικά κατά μήκος των συνόρων. Οι συνθήκες διαβίωσης είναι θλιβερές. Δεκάδες παιδιά χωρίζονται από τους γονείς τους. Γυναίκες και παιδιά αναγκάζονται να ταξιδεύουν με λεωφορεία, χωρίς κανέναν άνδρα συγγενή.
Αυτά τα εκατομμύρια είχαν διαφύγει στο Πακιστάν για βοήθεια όταν τα σπίτια τους καταλήφθηκαν από τρομοκράτες και τους εγκέφαλους τους. Πίστευαν στους προγόνους του Πακιστάν που είχαν δεσμευτεί να προστατεύσουν και να προσφέρουν καταφύγιο στους μουσουλμάνους. Οι Αφγανοί μοιράστηκαν κάτι περισσότερο από ιστορία και παράδοση με τους ανθρώπους στο Πακιστάν. Σήμερα το Πακιστάν τους άφησε ορφανούς.
Όταν οι Αφγανοί ήρθαν στο Πακιστάν, τους προσέλκυσε η υπόσχεση της ελπίδας και του καταφυγίου. Είχαν έρθει κατά κύματα. Η πρώτη ομάδα έφτασε στη δεκαετία του 1970 μετά την κομμουνιστική επανάσταση στο Αφγανιστάν. Η δεύτερη ομάδα έφτασε κατά τη διάρκεια του αφγανικού εμφυλίου πολέμου στη δεκαετία του 1990, οδηγούμενη από τις συγκρούσεις μεταξύ των φατριών των μουτζαχεντίν. Στη συνέχεια, ο εμφύλιος πόλεμος ακολούθησε το βάναυσο εμιράτο των Ταλιμπάν, το οποίο οδήγησε πολλούς περισσότερους πρόσφυγες να καταφύγουν στο Πακιστάν. Η τρίτη και πιο πρόσφατη ομάδα έφτασε το 2021 μετά την επιστροφή των Ταλιμπάν στην εξουσία. Αυτή η ομάδα αποτελείται από δασκάλους, δημόσιους υπαλλήλους, κρατικούς υπαλλήλους και εθνοτικές και θρησκευτικές μειονότητες που φοβούνταν την κυριαρχία των Ταλιμπάν.
Παρά το γεγονός ότι ζουν στο Πακιστάν για δεκαετίες, αυτά τα εκατομμύρια αιτούντες πρόσφυγες δεν διαθέτουν κατάλληλες άδειες παραμονής, εθνικά δελτία ταυτότητας ή υπηκοότητα. Τα παιδιά και τα εγγόνια τους, που έχουν γεννηθεί και μεγαλώσει στο Πακιστάν, θεωρούν το Πακιστάν και όχι το Αφγανιστάν το πραγματικό τους σπίτι.
Αυτά τα εκατομμύρια δεν έχουν καμία σχέση με την τρομοκρατία. Είναι αλήθεια ότι οι τρομοκράτες που επιτίθενται στο Πακιστάν είναι κυρίως Παστούν. Το μόνο πράγμα που μοιράζονται είναι η κοινή εθνότητα. Αλλά για το έγκλημά τους, εκατομμύρια αθώοι πυρπολούνται από έναν αποτυχημένο πακιστανικό στρατό. Αυτοί οι άνδρες και οι γυναίκες είναι ίσα θύματα της τρομοκρατίας. Στην πραγματικότητα, έχουν υποστεί τρομοκρατία περισσότερο από τον λαό του Πακιστάν.
Αναγκάζοντας εκατομμύρια να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους, το Πακιστάν παραβιάζει τους δικούς του και διεθνείς νόμους και συμβάσεις. Το Πακιστάν έχει υπογράψει την Οικουμενική Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, η οποία υποχρεώνει την κυβέρνηση να προστατεύει τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα όλων των ατόμων εντός των συνόρων της.
Η ενέργεια του Πακιστάν είναι απάνθρωπη. Πολλοί Αφγανοί πρόσφυγες έχουν ζήσει στο Πακιστάν για δεκαετίες και έχουν δημιουργήσει ζωές εκεί. Είναι καλά ενσωματωμένοι στην πακιστανική κοινωνία και θα αντιμετωπίσουν διώξεις και βία εάν απελαθούν στο Αφγανιστάν.
Μια τέτοια μεγάλης κλίμακας μετατόπιση ανθρώπων προκαλεί οικονομική αναστάτωση. Οι Αφγανοί πρόσφυγες έχουν δημιουργήσει επιχειρήσεις σε όλο το Πακιστάν και συμβάλλουν στην τοπική οικονομία. Οι μαζικές απελάσεις θα διαταράξουν την οικονομική σταθερότητα.
Αυτή η αναγκαστική μαζική μετανάστευση θα αποσταθεροποιήσει περαιτέρω την περιοχή. Οι αναγκαστικές απελάσεις θα έπαιζαν τις αφηγήσεις των Αφγανών Ταλιμπάν και του TTP, οι οποίοι θα επωφεληθούν από την αυξημένη αστάθεια στο Πακιστάν.
Εκτός από αυτές τις γενικές ανησυχίες, υπάρχουν αρκετοί συγκεκριμένοι λόγοι για τους οποίους η αναγκαστική απέλαση θα ήταν ιδιαίτερα επιβλαβής για διαφορετικές ομάδες Αφγανών προσφύγων.
Η εκπαίδευση των κοριτσιών απαγορεύεται στο Αφγανιστάν που ελέγχεται από τους Ταλιμπάν. Η απέλαση οικογενειών προσφύγων στο Αφγανιστάν θα απαγόρευε στα κορίτσια την πρόσβαση στην εκπαίδευση και θα τα έθετε σε κίνδυνο άλλων μορφών διακρίσεων και βίας.
Οι εθνοτικές και θρησκευτικές μειονότητες, όπως οι Χαζάρα, θα κινδυνεύουν από διώξεις και βία στο Αφγανιστάν που ελέγχεται από τους Ταλιμπάν. Πρώην κυβερνητικοί υπάλληλοι και οι οικογένειές τους θα κινδυνεύουν από δολοφονίες εκδίκησης και συλλογική τιμωρία στο Αφγανιστάν που ελέγχεται από τους Ταλιμπάν.
Για όλους αυτούς τους λόγους, η αναγκαστική απέλαση Αφγανών προσφύγων θα ισοδυναμούσε με την καταστροφή μιας εθνικής κοινότητας, μια πράξη γενοκτονίας.