Μια νεα «ισορροπία» διαμορφώνεται στη Μέση Ανατολή όπου ο φόβος για μια γενίκευση και επέκταση της σύγκρουσης πέραν του Ισραήλ και της Γάζας φαίνεται να λειτουργεί προς το παρόν αποτρεπτικά για τους πρωταγωνιστές της κρίσης.
Δέκα ημέρες μετά την αιφνιδιαστική δολοφονική επίθεση της Χαμάς εναντίον του Ισραήλ και την μετά το πρώτο σοκ, την δυναμική αντίδραση του Ισραήλ και ενώ έχει υπάρξει οργιώδες διπλωματικό παρασκήνιο, φαίνεται να διαμορφώνεται μια ισορροπία με βασικό στόχο να αποτραπούν κινήσεις που θα οδηγούσαν σε διευρυμένη σύρραξη με ανυπολόγιστες συνέπειες για ολόκληρη την περιοχή αλλά και με τον κίνδυνο εμπλοκής και παγκόσμιων δυνάμεων.
Η τεράστια διπλωματική κινητοποίηση που είναι σε εξέλιξη τα τελευταία εικοσιτετράωρα με πρωταγωνιστές από την μια πλευρά τις ΗΠΑ αλλα και αραβικές χώρες που έχουν ειδικό ρόλο όπως η Αίγυπτος και το Κατάρ, αλλά και από την άλλη πλευρά το Ιράν, κινούνται από διαφορετική αφετηρία με στόχο να αποφευχθεί η κλιμάκωση.
Όμως είναι εξαιρειτκά δύσκολη η εξεύρεση της «χρυσής τομής», καθώς από μονη της η απελευθέρωση των ομήρων με αντάλλαγμα την άρση του αποκλεισμού της Γάζας και η επιστροφή στο status quo ante θα εκλαμβάνονταν ως ήττα και ταπείνωση για το Ισραήλ, που έχει θέσει ως στόχο την παραδειγματική τιμωρία για την επίθεση της 7ης Οκτωβρίου και την εξόντωση της Χαμάς από την Γάζα.
Μια βασική αιτία ενδεχόμενης κλιμάκωσης θα ήταν μια γενικευμένη χερσαία επέμβαση του Ισραήλ στην Λωρίδα της Γάζας που θα είχε ως συνέπεια τεράστιες απώλειες μεταξύ αμάχων, την κινητοποίηση του Αραβικού Κόσμου ώστε να σταματήσει η «σφαγή» και η έξοδος των Παλαιστινίων από την Γάζα, την εμπλοκή σε πρώτη φάση και της Χεζμπολάχ με την στήριξη του Ιράν στην διένεξη και φυσικά την αμηχανία των υποστηρικτών του Ισραήλ που δεν θα μπορούν να δικαιολογήσουν τις εικόνες της καταστροφής της Γάζας.
Οσο κι αν το Ιράν έχει επιδείξει για σειρά ετών αυτοσυγκράτηση, κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει το ενδεχόμενο η Τεχεράνη θεωρώντας ότι το Ισραήλ έχει αποδυναμωθεί από την επίθεση της Χαμάς και ακόμη περισσότερο από μια ενδεχόμενη επίθεση της Χεζμπολάχ να θελήσει να πιέσει περαιτέρω με την εμπλοκή και ιρανικών δυνάμεων που εδρεύουν στην Συρία .
Πάντως το Ιράν δεν έχει δείξει μέχρι στιγμής τέτοια δείγματα, πέραν των επιθετικών δηλώσεων της ηγεσίας της και του υπουργού Εξωτερικών που περιόδευσε σε χώρες της περιοχής και μάλιστα φρόντισε να συναντήσει τον ηγέτη της Χαμάς στην έδρα του στο Κατάρ. Δεν είναι τυχαίο ότι χθες η Τεχεράνη διακήρυξε ότι «στηρίζει τους Παλαιστινίους αλλά οι “Οργανώσεις Αντίστασης” αποφασίζουν ανεξάρτητα» θέλοντας έτσι να απεκδυθεί των ευθυνών της επίθεσης της Χαμάς αλλά και του ενδεχόμενου επίθεσης της Χεζμπολάχ.
Ακόμη και ένα Ισραήλ που έχει δεχθεί τον αιφνιδιασμό και έχει κινητοποιήσει τις δυνάμεις του σε έναν δύσκολο πόλεμο στην Γάζα, παραμένει ένας εξαιρετικά δύσκολος αντίπαλος για την Τεχεράνη. Οι δολοφονίες Ιρανών αξιωματούχων και επιστημόνων που εργάζονται στο μυστικό ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα έχουν δώσει ένα δείγμα των δυνατοτήτων των Ισραηλινών Μυστικών Υπηρεσιών ενώ κανείς δεν υποτιμά το ενδεχόμενο το Ισραήλ ευρισκόμενο σε μια εξαιρετικά δύσκολη θέση, που διακυβεύεται η ίδια η ύπαρξη του, να οδηγηθεί στην χρήση των στρατηγικών όπλων που όλοι γνωρίζουν ότι διαθέτει. Κάτι που θα σημάνει μια σύγκρουση με παγκόσμιες διαστάσεις.
Όπως παρατηρούν αναλυτές εάν η πρόθεση της Τεχεράνης ήταν να πλήξει το Ισραήλ θα το είχε κάνει με ταυτόχρονες επιθέσεις το Σάββατο της 7ης Οκτωβρίου, με την Χεζμπολαχ και δικές της δυνάμεις από την Συρία, ώστε το Ισραήλ να βρεθεί σε έναν πραγματικό κλοιό.
Εξάλλου η έγκαιρη επιλογή των ΗΠΑ να αποστείλουν στην περιοχή δυο αεροπλανοφόρα (το USS Eisenhower απέπλευσε από την βάση του στο Norfolk το περασμένο Σάββατο για να λειτουργήσει υποστηρικτά στο USS Gerald R. Ford που είναι ήδη ανοικτά του Ισραήλ) με μια πρωτοφανή δύναμη πυρός, λειτουργούν αποτρεπτικά σε κάθε ιδέα για επίθεση στο Ισραήλ που θα έθετε σε κίνδυνο την ακεραιότητα και την ύπαρξη του.
Και για το Ισραήλ όμως οι ανασταλτικοί παράγοντες για μια κατά μέτωπο επίθεση στην Γάζα είναι αρκετοί. Ο στόχος του Ισραήλ δεν μπορεί να είναι μικρότερος από την εξόντωση των δυνάμεων εκείνων που σχεδίασαν και εκτέλεσαν την επίθεση στο έδαφος του και βεβαίως η ασφαλής απελευθέρωση των ομήρων. Αυτοί οι στόχοι δύσκολα μπορούν να επιτευχθούν χωρίς μια εισβολή μεγάλης κλίμακας και επιβολή κατοχής στην Λωρίδα της Γάζας απ όπου με δική τους απόφαση αποχώρησαν οι ισραηλινοί το 2005. Ένα τέτοιο εγχείρημα παρά τις τεράστιες θυσίες που απαιτεί από το ίδιο το Ισραήλ, θα οδηγούσε σε ένα παναραβικό μέτωπο εναντίον του αλλά και στην εγκατάλειψη του Ισραήλ από κρίσιμους συμμάχους του που δεν μπορούν να ανεχθούν ούτε να διαχειριστούν μια αιματοχυσία στην Γάζα. Επίσης μια τέτοια εξέλιξη θα οδηγούσε στο ντουλάπι για πολλά χρόνια την προοπτική επανέναρξης συνομιλιών για την ειρηνική επίλυση του Παλαιστινιακού.
Ο ίδιος ο Μπέντζαμιν Νετανιάχου πάντως θα είχε πολλούς λόγους προσωπικά για συνέχιση της εκστρατείας εναντίον της Χαμάς ίσως και για κλιμάκωση καθώς αυτό σημαίνει ότι παραμένει στην ηγεσία της χώρας και «παγώνουν» και οι δικαστικές υποθέσεις του. Έχοντας ο κ.Νετανιάχου δεχθεί ηδη σφοδρή κριτική για τον αιφνιδιασμό του Ισραήλ μόνο πετυχαίνοντας μια καθαρή νίκη επι της Χαμάς θα μπορούσε να την ανταλλάξει με την οριστική απαλλαγή του καθώς έναν «ήρωα πολέμου» δεν τον στέλνεις στο εδώλιο…