Στο Commonality, το site της Ομπρέλας του ΣΥΡΙΖΑ, γράφουν ότι η Ελλάδα απαγορεύει στους “Θρακιώτες” να δηλώνουν Τούρκοι & ασκεί φόβο σε υποστηρικτές τους!
Δημήτρης Χριστόπουλος: Ελληνικές μειονότητες στα Βαλκάνια και μειονότητες στην Ελλάδα
H Ελλάδα ορθώς εγκαλεί την Αλβανία διότι αρνείται να αναγνωρίσει δικαιώματα εθνικής μειονότητας στους Έλληνες της Χειμάρας, από τη στιγμή που ένα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού της περιοχής αυτής νιώθουν Έλληνες.
Την ίδια στιγμή ωστόσο, η Ελλάδα αρνείται στους Θρακιώτες μειονοτικούς να λένε ότι είναι Τούρκοι, άπαξ νιώθουν έτσι.
Όποιος μάλιστα αμφισβητεί την ορθότητα της πολιτικής αυτής κατηγορείται ως προδότης και “φιλότουρκος”.
Με αφορμή τη συζήτηση σχετικά με τις ορθές δηλώσεις του Νίκος Φίλης, θέλω να πω ότι το να αρνείται ένα κράτος σε πολίτες του το δικαίωμα να προσδιορίζονται εθνικά όπως επιθυμούν αποτελεί παραβίαση της συνταγματικά εγγυημένης ελευθερίας τους να αναπτύσουν ελεύθερα την προσωπικότητά τους (Άρθρο 5, παρ. 1 Σ).
Το μακρινό 1990, η χώρα μας μαζί με όλα τα κράτη μέλη της τότε ΔΑΣΕ (Διάσκεψη για την Ασφάλεια για την Συνεργασία στην Ευρώπη, νυν ΟΑΣΕ) συνομολόγησε στην Κοπενχάγη ότι το
“να ανήκει κανείς σε μια εθνική μειονότητα είναι θέμα ατομικής επιλογής του ανθρώπου και κανένα μειονέκτημα δεν μπορεί να προκύπτει από την άσκηση αυτής της επιλογής” (Άρθρο 32 του Καταληκτικού Κειμένου).
Κοινώς, δεν μπορούμε σοβαρά και πειστικά να ζητάμε για τις ελληνικές μειονότητες εκτός επικράτειας αυτά που αρνούμαστε στις μειονότητες εντός.
Αν το ελληνικό κράτος σοβαρά πιστεύει ότι το να αρνείται στους ανθρώπους να δηλώνουν ότι είναι Τούρκοι ή να κάνουν συλλόγους με την ονομασία “Τούρκικος” ή “Τουρκική” λύνει το πρόβλημα που υπάρχει με την εμπλοκή της Τουρκίας στα μειονοτικά της Θράκης, είναι βαθια γελασμένο. Γελάνε και τα μουστάκια της Τουρκίας που ανάγεται σε μείζον θέμα προεκλογικά απο τη ΝΔ η υποτιθέμενη αρωγή του τουρκικού προξενείου στον κερδισμένο των εκλογών στη Ροδόπη.
Μ’αυτά και μ’αυτά το πρόβλημα αυτό όχι μόνο δεν λύνεται, αλλά παροξύνεται.
Τα προηγούμενα μου φαίνονται ο ελάχιστος δημοκρατικός κοινός τόπος για τα μειονοτικά στην Ελλάδα και παντού. Και σε μια δημοκρατία σε τελευταία ανάλυση, ο καθείς μπορεί να λέει αυτό που νομίζει χωρίς να εγκαλείται από τους γνωστούς ανόητους “πατριωτικούς κύκλους” ως μειοδότης και τα λοιπά.
Αυτά είναι ντροπές για μια δημοκρατία με τα οποία η χώρα πρέπει κάποια στιγμή να τελειώσει.
Πρέπει να το παλέψουμε.”