Αποκλειστικές πληροφορίες του DP αναφέρουν ότι υφίσταται σχέδιο των Ηνωμένων Πολιτειών να συνεισφέρουν οικονομικά στην “ανοικοδόμηση” της ελληνικής αεράμυνας, κατά τρόπον που θα οδηγήσει στην αντικατάσταση των σοβιετικής και ρωσικής προέλευσης συστημάτων (S-300, TOR M1, OSA/AK) που επιχειρούν με τις ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις! Το σχέδιο αυτό τελεί υπό διαπραγμάτευση, όμως οι ίδιες πληροφορίες το φέρουν τόσο προχωρημένο, που πλέον η ευνοϊκή έκβαση για την Ελλάδα θεωρείται εξαιρετικά πιθανή. Το πρόβλημα για την Ελλάδα είναι σημαντικό, αφού και να επιθυμούσε τη διατήρησή των υφιστάμενων συστημάτων, η κατάσταση που έχει δημιουργήσει ο πόλεμος στην Ουκρανία, καθιστά μόνο θέμα χρόνου το να τεθούν εκτός επιχειρησιακής διαθεσιμότητας.
Θα είναι η πρώτη φορά που οι ΗΠΑ θα βάζουν “το χέρι στην τσέπη”, αναγνωρίζοντας ότι οι οικονομικές δυνατότητες της Ελλάδας είναι πεπερασμένες. Ένα θέμα στο οποίο το DP έχει επιμείνει πολύ τα τελευταία χρόνια. Χωρίς οικονομική υποστήριξη, όσο και να το ζητούν οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, η αδυναμία αντικατάστασης των συστημάτων αυτών είναι αντικειμενική. Σε περίπτωση που προχωρήσει η χρηματοδότηση, η επιλογή θα αφορά δυτικό σύστημα. Η εξέλιξη, εάν τελικά επιβεβαιωθεί θα είναι μεγάλης σημασίας. Θα είναι το αποτέλεσμα μιας σοβαρής και συστηματικής -σε αντίθεση με το παρελθόν- διαπραγματευτικής προσπάθειας ανάμεσα στην Ελλάδα και της ΗΠΑ, από το Μέγαρο Μαξίμου, τα υπουργεία Εξωτερικών και Εθνικής Άμυνας, ενώ κομβικό ρόλο έχει παίξει και η στρατιωτική ηγεσία διά του ΓΕΕΘΑ. Μέρος αυτής της διαπραγμάτευσης είναι και η αεράμυνα της χώρας, στην οποία έχει αναφερθεί αναλυτικά το DP.
Παρόλο όμως που όπως είχε αναλυθεί οι υποψηφιότητες είναι πολλές, είναι λογικό, εάν υπάρξει χρηματοδότηση, αυτή να αφορά συστήματα που είτε έχουν αναπτύξει αμερικανικές αμυντικές βιομηχανίες, είτε ισραηλινές που έχουν χρηματοδοτηθεί κατά την ανάπτυξη των συστημάτων από τις ΗΠΑ. Για να επιτευχθεί το αποτέλεσμα, προφανώς έχουν επιτευχθεί οι απαραίτητες διπλωματικές “προσαρμογές” που θα επιτρέψουν την αποδέσμευση κονδυλίων σε μια χώρα με το στάτους της Ελλάδας (κράτος-μέλος του ΝΑΤΟ, θεωρούμενη ως μέρος του αναπτυγμένου κόσμου), όπως είχε αναφερθεί σε ενδιαφέρον δημοσίευμα του Βασίλη Νέδου στην “Καθημερινή”.
Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, η κυβέρνηση των ΗΠΑ προτίθεται να υλοποιήσει το φιλόδοξο σχέδιο αντικατάστασης των παλαιών αντιαεροπορικών συστημάτων των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, συμπεριλαμβάνοντας και το MIM 23B Improved Hawk Phase III. Με βάση το ανωτέρω σκεπτικό, όλα δείχνουν πως σημαντικό προβάδισμα έχει η συνδυαστική απόκτηση δύο ισραηλινών συστημάτων: Του Spyder της Rafael Defence Systems και το Barak 8 LRAD & ER της ΙΑΙ. Σε μια πρώτη εκτίμηση, φαίνεται πως η πιθανή επιλογή των δύο συστημάτων θα μπορούσε να καλύψει το σύνολο των απαιτήσεων τόσο του Ελληνικού Στρατού όσο και της Πολεμικής Αεροπορίας, αφού καλύπτουν συμπληρωματικά τις ανάγκες, χρησιμοποιώντας όμως το ίδιο ραντάρ έρευνας μεγάλης εμβέλειας EL/M-2084 MMR της ΙΑΙ/ELTA.
Το συγκεκριμένο πλήρως περιστρεφόμενο ραντάρ έρευνας 3D, είναι τεχνολογίας AESA λειτουργεί στην S-Band (2 – 4 GHz) έχει μέγιστη εμβέλεια έρευνας 474 χλμ και δυνατότητα παρακολούθησης ταυτοχρόνως 1.100 στόχων. Το ενδεχόμενο συνδυαστικής απόκτησης των δύο ισραηλινών συστημάτων επιτρέπει στις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις την αντικατάσταση των 38 Osa-AK/Osa-AKM (SA-8 Mod-0/1 Gecko), των 25 TOR-M1 (SA-15 Gauntlet), των 7 Πυροβολαρχιών MIM 23B Improved Hawk Phase III και τέλος των δύο συστημάτων S-300PMU-1 (SA-20).
Ουσιαστικά, με μόνο δύο τύπους αντιαεροπορικών συστημάτων ο Ελληνικός Στρατός και η Πολεμική Αεροπορία θα μπορέσουν να αντικαταστήσουν τέσσερα διαφορετικά συστήματα που αναπτύχθηκαν πολλές δεκαετίες παλαιότερα. με τον τρόπο αυτό θα επιτευχθεί εξοικονόμηση πόρων και οικονομία κλίμακος στην υποστήριξη και αξιοποίηση των συστημάτων, που ενσωματώνουν σύγχρονη τεχνολογία που μειώνει τις απαιτήσεις συντήρησης και υποστήριξης. Ας δούμε τα συστήματα αναλυτικά:
Spyder MR/LR
Το σύστημα Spyder MR/LR θα μπορούσε να καλύψει την επιχειρησιακή απαίτηση για την αντικατάσταση των συστημάτων Osa-AK/Osa-AKM (SA-8 Mod-0/1 Gecko) και TOR-M1 (SA-15 Gauntlet), τα οποία υπηρετούν στις Τεθωρακισμένες Ταξιαρχίες και στους Στρατιωτικούς Σχηματισμούς των νησιών. Το ισραηλινό σύστημα περιλαμβάνει το ραντάρ έρευνας EL/M-2084 MMR, αυτοκινούμενο Κέντρο Ελέγχου Πυρός, 3-6 αυτοκινούμενους εκτοξευτές πυραύλων I-Derby ER και Python-5-LR με 8 βλήματα σε κάθε εκτοξευτή και ηλεκτροπτικό αισθητήρα TopLite και οχήματα ανεφοδιασμού των εκτοξευτών πυραύλων.
Και οι δύο πύραυλοι είναι Fire and Forget και δεν χρειάζονται τη χρήση ραντάρ ελέγχου πυρός για την καταύγαση του στόχου επιτρέποντας στην κάθε Μονάδα Πυρός την εμπλοκή πολλαπλών στόχων ταυτοχρόνως, ακόμη και υπό δυσμενείς συνθήκες, λόγω των δύο διαφορετικών αισθητήρων που οι πύραυλοι του συστήματος διαθέτουν. Πιο συγκεκριμένα, ο πύραυλος Ι-Derby ER, είναι εξοπλισμένος με αισθητήρα ενεργού ραντάρ, ενώ ο πύραυλος Python-5-LR με παθητικό αισθητήρα IIR, επιτρέποντας τον εγκλωβισμό και την αναχαίτιση στόχων σε απόσταση έως και τα 80 χλμ και μέγιστο ύψος εμπλοκής 20 χλμ, αξιοποιώντας κατά την ενδιάμεση φάση της πτήσης προς το στόχο το σύστημα αμφίδρομης ζεύξης δεδομένων, μέσω του οποίο λαμβάνουν πληροφορίες από το Κέντρο Ελέγχου Πυρός.
Το σύστημα μπορεί να χρησιμοποιηθεί κατά πολλαπλών στόχων ταυτοχρόνως χωρίς περιορισμούς χάρις στο σύστημα καθοδήγησης που διαθέτουν και οι δύο πύραυλοι. Τόσο ο Ι-Derby ER όσο και ο Python-5-LR μπορούν να αναχαιτίσουν στόχους όπως αεροσκάφη, ελικόπτερα, και αεροχήματα, ενώ χάρη στην ευκινησία τους μπορούν να συνοδεύουν μηχανοκίνητους σχηματισμούς όπως Τεθωρακισμένες Ταξιαρχίες. Οι επιδόσεις των ισραηλινών πυραύλων είναι παρασάγγας ανώτερες από αυτές των συστημάτων Osa-AK/Osa-AKM και TOR-M1.
Αναλυτικότερα, το συγκρότημα ραντάρ έρευνας και πρόσκτησης τύπου 1S51M3 του Osa-AK/Osa-AKM μπορεί να εντοπίσουν τους στόχους σε απόσταση 35 χλμ, να τους παρακολουθεί σε απόσταση 30 χλμ και να καθοδηγήσει τους πυραύλους σε απόσταση 25 χλμ. Ο πύραυλος 9M33M3 του συστήματος Osa-AK/Osa-AKM μπορεί να αναχαιτίσει στόχο σε απόσταση 15 χλμ και σε ύψος 10-12 χλμ. Για κάθε στόχο η Μονάδα Πυρός εκτοξεύει δύο από τους 6 πυραύλους 9M33M3 που διαθέτει, οι οποίοι κατευθύνονται προς το στόχο με τη χρήση δύο Ραντάρ Ελέγχου Πυρός που φέρονται επί του οχήματος.
Το σύστημα TOR-M1 ακολουθεί την ίδια αρχή εμπλοκής του στόχου και διαθέτει το συγκρότημα ραντάρ Scrum Half που επιτυγχάνει έρευνα σε εμβέλεια 22-27 χλμ και πρόσκτηση σε απόσταση 20 – 25 χλμ με δυνατότητα ανίχνευσης 48 στόχων, έναρξη εγκλωβισμού 10-12 στόχων καθώς και δύο και ραντάρ Ελέγχου Πυρός για τους 8 πυραύλους 9M330 που φέρει, τα οποία μπορούν να καθοδηγήσουν 4 πυραύλους 9M330 κατά δυο στόχων ταυτοχρόνως. Ο πύραυλος 9Μ330 έχει μέγιστο βεληνεκές 12 χλμ και ύψος εμπλοκής 6 χλμ. Το ισραηλινό σύστημα με τις ομολογουμένως εντυπωσιακές του επιδόσεις θα μπορούσε να αντικαταστήσει όπως γίνεται αντιληπτό τα δύο σοβιετικά και ρωσικά συστήματα τόσο στο Αιγαίο, όσο και στον Έβρο.
Barak 8 LRAD & Barak 8 ER
Αντίστοιχα τα αυτοκινούμενα συστήματα Barak 8 LRAD & Barak 8 ER της ΙΑΙ θα μπορούσε να αντικαταστήσει τα παλαιά συστήματα MIM 23B Improved Hawk Phase III και S-300PMU-1 (SA-20) τα οποία απέχουν τουλάχιστον δύο και μια γενεά αντίστοιχα από το ισραηλινό σύστημα. Χάρη στο ραντάρ τύπου EL/M-2084 MMR, στο αυτοκινούμενο Κέντρο Ελέγχου Πυρός, αλλά κυρίως εξαιτίας των δυο πυραύλων Barak 8 LRAD και Barak 8 ER που το σύστημα διαθέτει, η συγκεκριμένη πρόταση μπορεί κατά τα φαινόμενα να υπερκαλύψει τις απαιτήσεις του Ελληνικού Στρατού και της Πολεμικής Αεροπορία για την αντικατάσταση του αμερικανικού και ρωσικού συστήματος αντίστοιχα. Και αυτό διότι το σύστημα μπορεί να αξιοποιήσει δύο πυραύλους με διαφορετική εμβέλεια, διατηρώντας το ραντάρ και το Κέντρο Ελέγχου Πυρός.
Ο πρώτος πύραυλος ο Barak 8 LRAD επιτυγχάνει μέγιστη εμβέλεια 70-100 χλμ, ύψος εμπλοκής 20 χλμ και μέγιστη ταχύτητα 3+ Mach. Ο πύραυλος διαθέτει σύστημα αμφίδρομης ζεύξης δεδομένων, μέσω του οποίο λαμβάνει πληροφορίες από το Κέντρο Ελέγχου Πυρός από την εκτόξευση μέχρι το τελικό στάδιο της αναχαίτισης, οπότε και ενεργοποιείται το ενεργό ραντάρ του. Αντιστοίχως, ο πύραυλος Barak 8 ER επιτυγχάνει μέγιστη εμβέλεια 150 χλμ, ύψος εμπλοκής 30 χλμ και μέγιστη ταχύτητα 3+ Mach. Η διαδικασία εκτόξευσης και εμπλοκής του πυραύλου προς αναχαίτιση του στόχου, ακολουθεί την ίδια διαδικασία όπως και στην περίπτωση του Barak 8 LRAD.
Τόσο ο Barak 8 LRAD, όσο και ο Barak 8 ER μπορούν να χρησιμοποιηθούν κατά στόχων όπως αεροσκάφη, ελικόπτερα, τακτικοί βαλλιστικοί πύραυλοι, αεροχήματα, πύραυλοι πλεύσης και πυρομαχικά ανεμοπορίας. Και οι δύο πύραυλοι ενσωματώνουν την αιχμή της τεχνολογίας και θα μπορούσαν να καλύψουν το κενό της απόσυρσης των MIM 23B Improved Hawk Phase III και S-300PMU-1 (SA-20) στο πολλαπλάσιο, αφού η εμβέλειά του Barak 8 LRAD είναι διπλάσια του αμερικανικού συστήματος, ενώ του Barak 8 ER συγκρίσιμη του ρωσικού.
Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι και τα δύο συστήματα έχουν διευρυμένες αντιβαλλιστικές ικανότητες με πολύ υψηλή πιθανότητα καταστροφής του στόχου. Επιπλέον, τόσο ο Barak 8 LRAD, όσο και ο Barak 8 ER μπορούν να αναχαιτίσουν πολλαπλούς στόχους ταυτοχρόνως, χάρη στην αυτόνομη διαδικασία εμπλοκής που χρησιμοποιούν, ενώ κάθε πυροβολαρχία διαθέτει σημαντικό αριθμό άμεσα διαθέσιμων προς χρήση πυραύλων. Πιο συγκεκριμένα, κάθε Πυροβολαρχία διαθέτει τρεις εκτοξευτές των 8 πυραύλων, δηλαδή συνολικά 24 πυραύλους έτοιμους για εκτόξευση, ανά Πυροβολαρχία.
Αντικαθιστώντας τους S-300PMU-1 (SA-20) στην Κρήτη, καθώς και τους MIM 23B Improved Hawk Phase III στην ηπειρωτική χώρα, ο συνδυασμός των Barak 8 LRAD και Barak 8 ER δημιουργεί μια ζώνη αεράμυνας και αντιβαλλιστικής άμυνας, η οποία θα μπορεί να λειτουργεί σε συνεργασία με τις υπάρχουσες 6 Πυροβολαρχίες Patriot PAC3 της Πολεμικής Αεροπορίας, χάρη στην δικτυοκεντρική φιλοσοφία λειτουργίας του ισραηλινού συστήματος, καλύπτοντας πιθανά κενά από την Θράκη μέχρι και την Κρήτη. Παράλληλα, η ύπαρξη περισσότερων ραντάρ έρευνας μεγάλη εμβέλειας τύπου EL/M-2084 MMR στο υπάρχων δίκτυο Έγκαιρης Προειδοποίησης, επαυξάνει την επιβιωσιμότητα του δικτύου, αφού το ισραηλινό ραντάρ είναι αυτοκινούμενο και μπορεί να μετακινηθεί και να ταχθεί σε διαφορετική τοποθεσία μέσα σε λίγα λεπτά.
Ουσιαστικά η πιθανή υιοθέτηση της ισραηλινής πρότασης θα μπορούσε:
- Να καλύψει τα όποια κενά του δικτύου Έγκαιρης Προειδοποίησης,
- Να αυξήσει την επιβιωσιμότητα του,
- Να εξασφαλίσει καλύτερη και πιο πλήρη εικόνα για την επιχειρησιακή κατάσταση από τον Έβρο μέχρι και ανατολικά της Κρήτης,
- Να παράσχει μια σε βάθος (έως και 60 χλμ στο εσωτερικό της Τουρκίας) αεράμυνα στα νησιά με συστήματα αυτοκινούμενα που μπορούν να λειτουργήσουν ακόμη και παθητικά χάρις στον ηλεκτροπτικό αισθητήρα TopLite και τον πύραυλο Python-5-LR εξοπλισμένο με τον παθητικό αισθητήρα IIR
- Να αναχαιτίσει οποιοδήποτε τακτικό στόχο χάρις στο συνδυασμό των πυραύλων Ι-Derby ER εξοπλισμένο με αισθητήρα ενεργού ραντάρ και Python-5-LR εξοπλισμένο με παθητικό αισθητήρα IIR
- Να επαυξήσει την αντιαεροπορική και αντιβαλλιστική άμυνα της ηπειρωτικής χώρας πυκνώνοντας το πλέγμα που έχει αναπτυχθεί από την Θράκη έως την Κρήτη, παρέχοντας αληθινές, ολοκληρωμένες αντιβαλλιστικές ικανότητες στις μεγάλες πόλεις και στις κρίσιμες υποδομές της χώρας με σημαντική αναχορηγία έτοιμων προς βολή πυραύλων, συμπληρώνοντας του 36 εκτοξευτές των 6 Πυροβολαρχιών (με 296 πυραύλους) των Patriot PAC3.
Εάν στα παραπάνω προστεθεί και η δυνατότητα συμμετοχής της Ελληνικής Αμυντικής Βιομηχανίας στην παραγωγή των συστημάτων αυτών, κάτι που αφορά τη διαπραγμάτευση, τότε η πρόταση αυτή θα μπορούσε να είναι μια από τις πιο αποτελεσματικές επιχειρησιακά, οικονομικά και βιομηχανικά. Όπως εξηγήθηκε ήδη, η αντικατάσταση όλων των σοβιετικής και ρωσικής κατασκευής αντιαεροπορικών συστημάτων είναι αναπόφευκτη όχι μόνο λόγω παλαιότητας, αλλά και λόγω των τεκτονικών γεωπολιτικών αλλαγών που βρίσκονται εν εξελίξει μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία.
Defencpoint
