Με την τουρκική σημαία, στην ημισέληνο της οποίας διακρίνει κανείς το προφίλ του προσώπου του Ταγίπ Ερντογάν και με τίτλο “η επωαζόμενη δικτατορία της Τουρκίας”, το περιοδικό Economist, επιχειρεί και δίνει ένα ηχηρό ράπισμα στο καθεστώς της γείτονος χώρας. Τονίζει δε πως η Δύση θα πρέπει να δώσει προσοχή στις εκλογές της Τουρκίας, καθώς “ο Ερντογάν είναι ένας νταής που επιβάλει τη σκληρότητά του για να ικανοποιήσει τα συμφέροντά του στο εσωτερικό και στο εξωτερικό της Τουρκίας.
Πιο συγκεκριμένα, στο άρθρο του, ο Economist υπογραμμίζει πως “η συμπεριφορά του κ. Ερντογάν, πλησιάζοντας οι εκλογές, θα μπορούσε να ωθήσει αυτό που σήμερα είναι μία βαθιά ελαττωματική δημοκρατία εκτός ορίων, σε μία πλήρη δικτατορία” ενώ αναφέρει πως σταδιακά αφομοιώνει τους ρόλους του πρωθυπουργού, του προέδρου κόμματος και του κεντρικού τραπεζίτη στις εξουσίες του.
“Η Τουρκία έχει τις δεύτερες μεγαλύτερες ένοπλες δυνάμεις του ΝΑΤΟ και διαδραματίζει κρίσιμο ρόλο σε μια ταραχώδη γειτονιά, ειδικά στην καμένη από τον πόλεμο Συρία. Ασκεί αυξανόμενη επιρροή στα δυτικά Βαλκάνια, στην ανατολική Μεσόγειο και πρόσφατα στην Αφρική. Πάνω από όλα, είναι σημαντικός ο ρόλος της στη Μαύρη Θάλασσα και στον πόλεμο της Ρωσίας στην Ουκρανία. Πέρυσι βοήθησε στη σύναψη συμφωνίας για να επιτραπεί η αποστολή περισσότερων ουκρανικών σιτηρών σε έναν πεινασμένο κόσμο”, τονίζεται σχετικά στο άρθρο του περιοδικού.
“Στο χείλος της καταστροφής υπό ασταθή πρόεδρο”
“Επομένως, οι ξένοι θα πρέπει να δώσουν προσοχή στις προεδρικές και κοινοβουλευτικές εκλογές της Τουρκίας, οι οποίες ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν πρότεινε να διεξαχθούν στις 14 Μαΐου. Πολύ περισσότερο που, υπό τον ολοένα πιο ασταθή πρόεδρό της, η χώρα βρίσκεται στο χείλος της καταστροφής”, συνεχίζει ο Economist και συμπληρώνει: “Η συμπεριφορά του κ. Ερντογάν πλησιάζοντας οι εκλογές θα μπορούσε να ωθήσει αυτό που σήμερα είναι μία βαθιά ελαττωματική δημοκρατία εκτός ορίων, σε μία πλήρη δικτατορία”.
Επισημαίνεται δε πως “όσο περισσότερο ο Ερντογάν είναι στην εξουσία, τόσο πιο αυταρχικός γίνεται”. Τα τελευταία χρόνια, ειδικότερα μετά την απόπειρα πραξικοπήματος το 2016, ο Ταγίπ Ερντογάν έχει ξεκινήσει έναν “πόλεμο εναντίον των δημοκρατικών θεσμών της χώρας του”. Εξηγεί στη συνέχεια πως μερικές από τις αυταρχικές πρακτικές του, είναι οι φυλακίσεις δημοσιογράφων και πολιτικών αντιπάλων, ο έλεγχος των Μέσων ενημέρωσης, η εκμετάλλευση του δικαστικού συστήματος και ο περιορισμός του διαδικτύου.
Με τους πολίτες στην Τουρκία να αντιμετωπίζουν συνθήκες φτώχειας και υψηλού πληθωρισμού, ο Ερντογάν φαίνεται να χάνει πολλούς ψηφοφόρους και κινδυνεύει ακόμη και να χάσει τις εκλογές. Τονίζεται λοιπόν (και) γι αυτό, η μεγάλη ανησυχία πως οι εκλογές δεν θα είναι εντελώς αξιοκρατικές και ο Τούρκος πρόεδρος ενδεχομένως να προσπαθήσει να επηρεάσει το αποτέλεσμα.
“Μην μετατρέψει τον σύμμαχο του ΝΑΤΟ σε δικτατορία”
Ο Economist ζητά από τους δυτικούς ηγέτες και ειδικότερα τον Αμερικανό πρόεδρο Τζο Μπάιντεν, να αναλάβουν δράση και να μην αφήσουν τον Ερντογάν να μετατρέψει μια χώρα – από σημαντικό σύμμαχο του NATO – σε μία δικτατορία.
“Ένας αγανακτισμένος, απομονωμένος Τούρκος πρόεδρος θα μπορούσε να προβεί σε πιο σκληρές εδαφικές διαμάχες με την Ελλάδα, την Κύπρο και τη Συρία. Θα μπορούσε να επιτρέψει στους 5 εκατομμύρια μετανάστες και πρόσφυγες στην Τουρκία να σαλπάρουν για τη νότια Ευρώπη. Θα μπορούσε να μπλοκάρει την ένταξη της Σουηδίας και Φινλανδίας στο NATO”, αναφέρει το δημοσίευμα, καλώντας τη Δύση να μην “αποξενώσει” την Τουρκία, αλλά να την φέρει “στον ίσιο –δημοκρατικό– δρόμο”.
Κλείνοντας τονίζεται: “Ο Ερντογάν είναι ένας νταής που επιβάλει τη σκληρότητά του για να ικανοποιήσει τα συμφέροντά του στο εσωτερικό και στο εξωτερικό της Τουρκίας”.