Οι κάτοικοι του Gilgit Baltistan διαμαρτυρήθηκαν για τον υποστηριζόμενο από το κράτος αποκλεισμό και τη διαφθορά στο κατεχόμενο από το Πακιστάν Κασμίρ και ζήτησαν από την πολιτική κυβέρνηση να επιλύσει τα προβλήματά τους.
«Θέλω να πω στην κυβέρνηση ότι είμαστε νέοι του Gilgit Baltistan, ξέρουμε ότι αγωνιζόμαστε για τα δικαιώματά μας. Απαιτώ από την πολιτική κυβέρνηση να λύσει τα προβλήματά μας. Απαιτώ να βασιλέψουν οι άνθρωποι που θέλουν να καταπατήσουν τις περιουσίες μας. Οι αρχές θα είναι υπεύθυνες για τις συνέπειες», είπε ένας από τους διαδηλωτές.
Ενώ ένας άλλος διαδηλωτής έδωσε στην πολιτική κυβέρνηση δέκα ημέρες για να επιλύσει τα ζητήματά τους.
«Θέλω να πω στην κυβέρνηση ότι εάν μπορείτε να καταρρίψετε την κυβέρνηση υπό την ηγεσία του Ναουάζ Σαρίφ στην περιοχή, τότε ο λαός του Γκιλγκίτ Μπαλτιστάν μπορεί επίσης να καταρρεύσει την κυβέρνηση του Πακιστάν Tehreek-e-Insaf (PTI). Διεκδικούμε τα δικαιώματά μας. Δίνουμε σε αυτήν την πολιτική κυβέρνηση δέκα ημέρες για να επιλύσει τα προβλήματά μας», είπε.
Υπάρχουν αρκετές περιπτώσεις αρπαγής γης στο PoK και στο Gilgit Baltistan από τον Πακιστανικό Στρατό. Σε μια δήλωσή του, το Ενωμένο Εθνικό Κόμμα του Λαού του Κασμίρ (UKPNP) καταδίκασε σθεναρά την αυξανόμενη αρπαγή γης στην περιοχή, όπου στρατιωτικοί, μη κρατικοί παράγοντες και άλλα άτομα με επιρροή αρπάζουν παράνομα και βίαια ιδιωτική και δημόσια περιουσία, κορυφές λόφων και τουριστικά θέρετρα όπως το Peer Chanasi. Hill Top στην περιοχή Muzaffarabad.
«Αυτά τα παραθεριστικά θέρετρα ανήκαν στους ανθρώπους αυτής της περιοχής, όπου οι άνθρωποι πήγαιναν ελεύθερα με τις οικογένειές τους. Μετά την κατάληψη αυτών των παραθεριστικών θέρετρων, στρατιωτικοί και μη κρατικοί παράγοντες περιόρισαν την πρόσβαση σε ολόκληρη την περιοχή στήνοντας συρματοπλέγματα και δεν επιτρέπεται σε κανέναν να εισέλθει. Εάν κάποιος αγνοήσει τις οδηγίες τους, διατάσσεται να τον πυροβολήσουν αμέσως», ανέφερε η δήλωση.
Υπάρχει συνεχής διαφωνία ενάντια στους υφιστάμενους νόμους περί γης στο Gilgit-Baltistan. Ο πληθυσμός θέλει να καταργήσει τους παλιούς κανόνες Khalsa Sarkar (κρατική γη) του 1978 και τους επόμενους νόμους που σχετίζονται με αυτόν.
Βάσει αυτού του νόμου, όλη η άγονη γη στο κράτος είναι υπό κρατική ιδιοκτησία, με αποτέλεσμα τα ιδρύματα να σφετερίζονται τα δικαιώματά τους στους ιθαγενείς.
Ο στρατός και η κυβέρνηση του Πακιστάν αποκτούν αυτά τα εδάφη από τους ντόπιους και διώχνουν βίαια τον τοπικό πληθυσμό για να κάνουν σκόπιμες δημογραφικές αλλαγές.
Στα νέα γραφεία, τα οποία στη συνέχεια εγκαθίστανται σε αυτά τα εδάφη, τοποθετούνται οι κρατικοί υπάλληλοι και ο πληθυσμός εκτός GB, επομένως, οι ντόπιοι δεν έχουν άλλη επιλογή παρά να μετακομίσουν σε άλλα μέρη της χώρας για απασχόληση.