Τι αναφέρει ισραηλινός αναλυτής:
Το περιστατικό στη Συρία το περασμένο Σάββατο, κατά το οποίο δύο Αμερικανοί στρατιώτες και ένας Αμερικανός πολίτης που ενεργούσε ως διερμηνέας σκοτώθηκαν από πυροβολισμούς και τρεις ακόμη στρατιώτες τραυματίστηκαν αφού ένας τρομοκράτης άνοιξε πυρ εναντίον μιας αμερικανικής στρατιωτικής δύναμης στην περιοχή της Παλμύρας, χαρακτηρίστηκε ως εξαίρεση. Ο δράστης είναι μέλος του ISIS και το Υπουργείο Εσωτερικών της Συρίας δήλωσε ότι ο δράστης ήταν μέλος των συριακών δυνάμεων ασφαλείας «με εξτρεμιστική ιδεολογία», αλλά το περιστατικό δεν αποτελεί στην πραγματικότητα εξαίρεση όπως προσπάθησαν να το ορίσουν, αλλά μάλλον σύμπτωμα του χάους που χαρακτηρίζει σήμερα τη μετά Άσαντ Συρία.
Μετά το περιστατικό, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ δήλωσε ότι «θα υπάρξει μια πολύ σοβαρή απάντηση κατά του ISIS». Αυτή η δήλωση δείχνει ότι οι Αμερικανοί δεν γνωρίζουν πραγματικά το βάθος του συμπλέγματος που λαμβάνει χώρα κάτω από τη μύτη τους στη Συρία. Ο ανασυσταθείς συριακός στρατός αποτελείται από τα απομεινάρια του προηγούμενου στρατού, αλλά κυρίως από εθελοντές του ISIS, και ως επί το πλείστον μόνο οι πολιτοφυλακές του ISIS υποτίθεται ότι αποτελούν μέρος των νέων συριακών δυνάμεων, οι οποίες εν τω μεταξύ δεν έχουν καταφέρει να ελέγξουν περισσότερο από το ήμισυ της επικράτειας.
Η νέα Συρία είναι πολύ αδύναμη και υποφέρει από πολλά προβλήματα, τα οποία εγείρουν μεγάλες αμφιβολίες για την ικανότητά της να ανακάμψει στο εγγύς μέλλον. Το κύριο πρόβλημα από το οποίο υποφέρει είναι ο εθνικός διχασμός και η έλλειψη εμπιστοσύνης στο νέο καθεστώς. Καμία από τις έξι μειονότητες που την αποτελούν δεν πιστεύει στη Σαρία και στην ειλικρίνεια των προθέσεών της να διατηρήσει μια ενωμένη και ασφαλή Συρία για τις μειονότητές της. Ο Άχμεντ αλ-Σάρα ήταν, μέχρι το πραξικόπημα, ο ηγέτης του ISIS, το οποίο πολεμούσε τις μη σουνιτικές μειονότητες. Ακόμα και από την άνοδό του στην εξουσία, δεν έχει αποτρέψει τη σφαγή των Αλαουιτών και τη δολοφονία περίπου δύο χιλιάδων ανθρώπων, ούτε έχει αποτρέψει τη σφαγή των Δρούζων στην αλ-Σουαϊντά, όπου περίπου επτά χιλιάδες άνθρωποι σφαγιάστηκαν επίσης από την πολιτοφυλακή που έστειλε, η οποία συνέχισε τη σφαγή που ξεκίνησαν οι Βεδουίνοι από το νότο.
Μέλη του ISIS σκότωσαν και ταπείνωσαν τους Δρούζους μέχρι σημείου βρωμιάς, συμπεριλαμβανομένου του ξυρίσματος των γενειάδων τους, του βιασμού γυναικών και της εκτέλεσής τους στην πλατεία της πόλης. Μέχρι σήμερα, οι κάτοικοι της αλ-Σουαϊντά είναι πολιορκημένοι και δεν είναι ασφαλείς από άλλη επίθεση. Έτσι, η κατάσταση στη Συρία είναι ότι κανένα κόμμα δεν έχει εμπιστευτεί την αλ-Σαρία, παρά την αγκαλιά του Τραμπ και την αναγνώριση από την Ευρώπη. Πρέπει να θυμόμαστε ότι η καταπίεση της μειονότητας υπάρχει στη Συρία εδώ και εξήντα χρόνια υπό το καθεστώς Άσαντ, και η μνήμη μιας καταπιεσμένης μειονότητας είναι ακόμα πολύ φρέσκια στο μυαλό των Σύριων για να εμπιστευτούν τα λόγια της αλ-Σαρία.
Οι Κούρδοι είναι η μεγαλύτερη μειονότητα στη Συρία, και παρόλο που είναι διχασμένοι, αριθμούν δύο εκατομμύρια ανθρώπους στη βορειοανατολική Συρία στις περιοχές Τζαζίρα, Κομπάνι και Αφρίν της επαρχίας Χαλεπίου, οι οποίοι κήρυξαν αυτονομία ήδη από το 2013, και είναι χωρισμένοι από τα δύο εκατομμύρια Κούρδους στην μακροχρόνια αυτονομία στην περιοχή Ερμπίλ στο βορειοανατολικό Ιράκ. Οι Κούρδοι στη Συρία έχουν μια ένοπλη πολιτοφυλακή (YPG), που αριθμεί περίπου 70.000 άτομα και την ικανότητα να τριπλασιάσουν τον αριθμό τους με εφεδρείες.
Γνωρίζουν καλά τις προθέσεις των Τούρκων να τους εξαλείψουν και μάχονται την παρουσία τους στη Συρία, και δεν έχουν καμία πρόθεση να αφοπλιστούν ή να αφοπλιστούν. Η μειονότητα των Δρούζων, περίπου ένα εκατομμύριο άνθρωποι, έμαθαν το μάθημά τους από τη σφαγή του Ιουλίου και διατηρούν μια στρατολογημένη και ένοπλη δύναμη περίπου 20.000 ένοπλων ανδρών που μετέτρεψαν τη Σουέιντα σε μια ντε φάκτο αυτονομία. Οι Αλαουίτες στη δύση έχουν αναδιοργανωθεί από την επανάσταση και έχουν δημιουργήσει τις δικές τους ένοπλες δυνάμεις με βάση τα όπλα που έχουν απομείνει σε αποθήκες από το καθεστώς Άσαντ. Οι Βεδουίνοι στο νότο, οι οποίοι συνδέονται με οικογενειακούς δεσμούς με φυλές στην Ιορδανία, κατέχουν επίσης χιλιάδες όπλα, τα περισσότερα από τα οποία στοχεύουν τους Δρούζους, με τους οποίους έχουν μια μακροχρόνια εδαφική διαμάχη, αλλά κανείς δεν ασχολείται ούτε με αυτά, και λειτουργούν ως ντε φάκτο αυτονομία.
Η Συρία σήμερα, η οποία βρίσκεται σε σύγκρουση από την κορυφή ως τα νύχια από μέσα, παρά την άρση των περισσότερων κυρώσεων και την διευθέτηση ενός σημαντικού μέρους των χρεών της από τη Σαουδική Αραβία, προς το παρόν δεν έχει καμία ελπίδα οικονομικής αποκατάστασης στην τρέχουσα κατάσταση. 16 εκατομμύρια άνθρωποι, που αποτελούν περίπου το 90% του πληθυσμού των 19,5 εκατομμυρίων που ζουν στη Συρία, βρίσκονται κάτω από το όριο της φτώχειας και χρειάζονται βασική βοήθεια. Ο τακτικός στρατός του Άσαντ, ο οποίος προηγουμένως αποτελούνταν από 142.000 άνδρες και 450.000 εφέδρους, έχει διαλυθεί. Περίπου 40.000 στρατιώτες παραμένουν στον νέο στρατό, γεγονός που δεν του επιτρέπει να εκτελέσει καμία ουσιαστική αποστολή εσωτερικής ασφάλειας.
Οι Αμερικανοί έχουν δώσει στην αλ-Σαρία άδεια να στρατολογεί μαχητές από τις τάξεις των ξένων εθελοντών που στρατολογούνται για το ISIS. Στην πράξη, η αλ-Σαρία είναι πιο πιθανό να λειτουργήσει τις υπάρχουσες πολιτοφυλακές του ISIS παρά να αναδιοργανώσει τον στρατό. Υπάρχουν σχεδόν εκατό χιλιάδες μαχητές στις υπάρχουσες πολιτοφυλακές, τους οποίους η αλ-Σαρία χρησιμοποιεί ως δυνάμεις αποστολής για εσωτερικές αποστολές. Τέτοια ήταν η δύναμη που στάλθηκε για να προστατεύσει υποτίθεται τους Δρούζους και στην πραγματικότητα διέπραξε μια τρομερή σφαγή εναντίον τους, όπως έκανε και εναντίον των Αλαουιτών.
Η Άγκυρα έχει μια σαφή ατζέντα για τη Συρία ως «πλήρη» πληρεξούσιο και απέχει πολύ από μια ισχυρή και ανεξάρτητη Συρία. Ο Ερντογάν θέλει απόδοση της επένδυσης για την υποστήριξη της επανάστασης, βλέπει τη Συρία ως μέρος μιας μεγαλύτερης Τουρκίας και έχει λάβει ακόμη και την ευλογία του Τραμπ για αυτό. Ο Ερντογάν παίρνει τον έλεγχο της Συρίας βήμα προς βήμα. Φέρνει στρατιωτικές δυνάμεις και σκοπεύει να κατασκευάσει μια μεγάλη βάση κοντά στη Δαμασκό, προωθεί την ενίσχυση και την εγκατάσταση πρόσθετων πολιτοφυλακών του ISIS και είναι αντίθετος στην τάση ενός ενιαίου στρατού. Δημιουργεί οικονομική εμπλοκή παντού στη Συρία, πρώτα και κύρια στα οικονομικά περιουσιακά στοιχεία του πετρελαίου, των ορυκτών και των λιμένων στη Συρία.
Ο Ερντογάν έχει μια σαφή ατζέντα για μια μεγαλύτερη Τουρκία και τη Συρία εντός αυτής, και με αυτόν τον τρόπο, για να φτάσει σε μια άμεση απειλή από τα συριακά σύνορα προς το Ισραήλ. Ο Ερντογάν έχει ένα περιφερειακό στρατηγικό όραμα τουρκικής επιρροής, θέλει να είναι ο κορυφαίος παράγοντας στην αραβοϊσραηλινή σύγκρουση και θέλει ένα μπροστινό μοχλό εναντίον του Ισραήλ τόσο στο Γκολάν όσο και στη Γάζα.
Ο Ερντογάν επενδύει πολλά στην ενίσχυση των στρατιωτικών αμυντικών και επιθετικών του δυνατοτήτων σε σύγκριση με το Ισραήλ και δεν κρύβει την επιθυμία του να το αντιμετωπίσει. Νιώθει δυνατός και υποστηριζόμενος όταν έχει το ΝΑΤΟ στο πλευρό του και την αγκαλιά του Τραμπ στα δεξιά του. Η στρατηγική του Ερντογάν θα δοκιμαστεί πολύ σύντομα στο ζήτημα της παρουσίας της δύναμης σταθεροποίησης των Ισραηλινών Δυνάμεων (ISF) στη Γάζα.
Εάν ο Τραμπ αποφασίσει υπέρ της εισόδου Τούρκων στρατιωτών στη Γάζα, αυτό δεν θα είναι μόνο μια μεγάλη νίκη για αυτόν έναντι του Ισραήλ, αλλά και ένα σαφές σημάδι της αυξανόμενης δύναμής του έναντι των Αμερικανών εις βάρος του Ισραήλ και θα συμβάλει σημαντικά στην ενίσχυση της περιφερειακής του ηγεσίας. Για το Ισραήλ, αυτή θα είναι μια τεράστια πολιτική και ασφαλιστική αποτυχία. Εδώ, όχι μόνο υπάρχει φόβος ότι το Ισραήλ θα χάσει την ελευθερία στρατιωτικής δράσης στη Γάζα και τη Συρία, αλλά η Τουρκία θα γίνει κορυφαίος περιφερειακός ηγέτης και, ως αντιισραηλινή γραμμή, θα είναι πολύ πιο επικίνδυνη για το Ισραήλ από το Ιράν, λόγω της πολιτικής ισχύος της Άγκυρας, η οποία είναι ικανή να προκαλέσει διχόνοια και να απομακρύνει τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ευρώπη από το Ισραήλ.
Ο Νετανιάχου θα αντιμετωπίσει ένα άλλο δύσκολο πρόβλημα στη συνάντησή του με τον Τραμπ. Το Ισραήλ δεν τηρεί τους όρους των εκεχειριών στις οποίες έχει δεσμευτεί και ουσιαστικά τις έχει καταστήσει μονομερείς. Αυτή είναι η περίπτωση στον Λίβανο, όπου το Ισραήλ επιτίθεται καθημερινά σε μικρούς και μεγάλους στόχους, αλλά και στη Γάζα, όπου η δόση είναι χαμηλότερη, αλλά η επίθεση στον Raed Saad αποτελεί σαφή παραβίαση της εκεχειρίας και ο λόγος που παρουσίασε το Ισραήλ δεν έπεισε κανέναν. Πρέπει να ειπωθεί ότι στην περίπτωση της εξάλειψης του Raed Saad και του Tabbatei, το Ισραήλ είχε έναν πολύ καλό λόγο να τους εξουδετερώσει λόγω της σημασίας τους, ακόμη και με κίνδυνο να αντιμετωπίσει μια επίπληξη από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Ωστόσο, ακόμη και αν ορισμένες από τις επιθέσεις είναι δικαιολογημένες, δεν δικαιολογείται από την άλλη πλευρά ότι το Ισραήλ δεν κάνει τίποτα για να προωθήσει την πολιτική πτυχή της συμφωνίας – μια ουσιαστική πτυχή για να σταθεροποιηθεί η συμφωνία.
Ο πρωθυπουργός στην πραγματικότητα εργάζεται ενάντια στη σταθερότητα των συμφωνιών προκειμένου να επωφεληθεί πολιτικά από την ανανεωμένη αφήγηση ενός νέου, επιθετικού και ασυμβίβαστου “Κύριου Security”, ο οποίος έμαθε από την 7η Οκτωβρίου και επιτίθεται σε οτιδήποτε κινείται, και ειδικά δεν θέλει να δείξει αποσύρσεις των Ισραηλινών Αμυντικών Δυνάμεων στα διεθνή σύνορα επειδή μια αποχώρηση φαίνεται άσχημη και ο Ben Gvir θα βρει δικαιολογίες γι’ αυτήν. Είναι σαφές ότι αυτή η προσέγγιση είναι αντίθετη με μια σωστή πολιτική ασφαλείας, καθώς παραπλανά το κοινό ότι από τώρα και στο εξής το Ισραήλ μπορεί να επιτίθεται κάθε μέρα μέχρι το τέλος του χρόνου, ένα είδος ατελείωτου συνεχούς πολέμου. Αυτή είναι μια μη ρεαλιστική ψευδαίσθηση που θα βλάψει την επιστροφή στην κανονικότητα, θα βλάψει τον τουρισμό, την οικονομία, τα αποθέματα, είναι αδύνατο από έναν προϋπολογισμό, θα βλάψει την πολιτική κατάσταση του Ισραήλ και πολλά άλλα.
Ο Νετανιάχου είναι έτοιμος να πουλήσει τα πάντα στην τρέχουσα κατάστασή του, αλλά αυτό πιθανότατα δεν θα ξεπεράσει τον Τραμπ αυτή τη φορά. Ο Τραμπ δέχεται σκληρή κριτική για τη συμπεριφορά του Νετανιάχου, η οποία είναι ιδιαίτερα μισητή από τους ηγέτες της περιοχής που τον βλέπουν ως περιφερειακό κίνδυνο, δεν είναι έτοιμοι για την εγγύτητά του και δεν πιστεύουν λέξη που βγαίνει από το στόμα του. Ο Τραμπ πιθανότατα θα επιλέξει να περιορίσει τον Νετανιάχου, τον οποίο φοβόντουσαν ότι ήταν τρομακτικά υπάκουος σε όλα όσα λέει ο Τραμπ. Η επερχόμενη επίσκεψη πιθανότατα θα οδηγήσει σε περιορισμό και ίσως ακόμη και σε παράλυση της απεριόριστης ελευθερίας δράσης του Ισραήλ.