Τον Ιούλιο του 2004, όταν έγιναν τα εγκαίνια για το σιντριβάνι προς τιμήν της Νταϊάνα, η Ελισάβετ ΙΙ έδειχνε ότι κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει την πριγκίπισσα παρά τα χρόνια που είχαν περάσει από τον θάνατό της.
«Τη θαύμαζα και τη σεβάστηκα – για την ενέργειά της και τη δέσμευσή της στους άλλους, και ειδικά για την αφοσίωσή της στα δύο αγόρια της», αυτό είχε δηλώσει η βασίλισσα Ελισάβετ σε ομιλία της στον Guardian to 1997 στον απόηχο του θανάτου της πριγκίπισσας Νταϊάνα.
«Όλοι έχουμε προσπαθήσει με διαφορετικούς τρόπους να αντεπεξέλθουμε. Δεν είναι εύκολο να εκφράσεις την αίσθηση της απώλειας, αφού το αρχικό σοκ συχνά διαδέχεται ένα μείγμα άλλων συναισθημάτων: δυσπιστία, ακατανοησία, θυμό – και ανησυχία για όσους παραμένουν.
Όλοι έχουμε νιώσει αυτά τα συναισθήματα αυτές τις τελευταίες μέρες. Αυτό που σου λέω τώρα, ως βασίλισσα σου και ως γιαγιά, το λέω μέσα από την καρδιά μου.
Πρώτα, θέλω να αποτίσω φόρο τιμής στην Νταϊάνα. Ήταν ένας εξαιρετικός και προικισμένος άνθρωπος. Σε καλές και κακές στιγμές, δεν έχασε ποτέ την ικανότητά της να χαμογελά και να γελάει, ούτε να εμπνέει τους άλλους με τη ζεστασιά και την καλοσύνη της.
Τη θαύμαζα και τη σεβάστηκα – για την ενέργειά της και τη δέσμευσή της στους άλλους, και ειδικά για την αφοσίωσή της στα δύο αγόρια της…
Κανείς που γνώριζε την Νταϊάνα δεν θα την ξεχάσει ποτέ. Εκατομμύρια άλλοι που δεν τη γνώρισαν ποτέ, αλλά ένιωσαν ότι τη γνώριζαν, θα τη θυμούνται.»
Η Βασίλισσα Ελισάβετ για τον θάνατο της πριγκίπισσας Νταϊάνα το 2004
Τον Ιούλιο του 2004, όταν έγιναν τα εγκαίνια για το σιντριβάνι προς τιμήν της Νταϊάνα, η Ελισάβετ ΙΙ έδειχνε ότι κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει την πριγκίπισσα παρά τα χρόνια που είχαν περάσει από τον θάνατό της.
«Μερικές φορές είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι έχουν περάσει σχεδόν επτά χρόνια από τότε που μάθαμε την είδηση ότι η Νταϊάνα, η πριγκίπισσα της Ουαλίας σκοτώθηκε σε τροχαίο δυστύχημα στο Παρίσι.
Σε κάθε πρότυπο, ο τραγικός θάνατος της Νταϊάνα τράβηξε την προσοχή του κόσμου. Κεντρική θέση σε αυτό παραμένει η εξαιρετική επίδραση που είχε η Νταϊάνα στους γύρω της. Η ώθησή της να συμπάσχει με αυτούς που αντιμετωπίζουν δυσκολίες, δυσκολίες ή αγωνία, η προθυμία της να αγκαλιάσει μια νέα υπόθεση, η οξυδερκής ικανότητά της να υπολογίζει όλα όσα συνάντησε, της επέτρεψαν όχι μόνο να αγγίξει τις ζωές των ανθρώπων αλλά και να τους αλλάξει.
Αυτή είναι η ευρύτερη κληρονομιά της. Αλλά δεν μπορώ να ξεχάσω –και ούτε όσοι από εμάς εδώ σήμερα που τη γνωρίζαμε πολύ πιο προσωπικά, ως αδερφή, σύζυγος, μητέρα ή νύφη– τη Νταϊάνα που είχε τόσο μεγάλη επίδραση στη ζωή μας. Φυσικά, υπήρξαν και δύσκολες στιγμές, αλλά οι αναμνήσεις μειώνονται με το πέρασμα των χρόνων. Θυμάμαι ιδιαίτερα την ευτυχία που έδωσε στα δύο εγγόνια μου», είχε πει την ημέρα των εγκαινίων.