Οι εντάσεις είναι υψηλές στη Μέση Ανατολή, ξεκινώντας με την αιφνιδιαστική επίθεση της Χαμάς στο Ισραήλ στις 7 Οκτωβρίου 2023, η οποία τροφοδοτήθηκε από την ισραηλινή κατοχή και διώξεις δεκαετιών. Έκτοτε, το Ισραήλ ισοπέδωσε τη Γάζα, σκότωσε Παλαιστίνιους στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη όπου δεν υπάρχει Χαμάς, σκότωσε όλους τους ηγέτες της Χεζμπολάχ, ειρήνευσε την ομάδα στον Λίβανο, βομβάρδισε τακτικά τη Συρία και διεξήγαγε δολοφονίες εντός του Ιράν.
Κάποιοι μπορεί να πιστεύουν ακόμα ότι το Ισραήλ βρίσκεται σε αμυντική θέση, αλλά δεν είναι. Μπορεί επίσης να ισχυριστούν ότι το Ισραήλ μπορεί τώρα να απαλλαγεί από τις ενέργειές του, αλλά δεν θα το κάνει. Όπως είναι πιο ξεκάθαρο από ποτέ, το Ισραήλ δεν είναι το θύμα, αλλά η πηγή του προβλήματος, και οι ενέργειές του δείχνουν ότι θα συνεχίσει να είναι ο ταραχοποιός καθώς απολαμβάνει την ατελείωτη υποστήριξη των ΗΠΑ και τη σιωπή της Ευρώπης καθώς και της αραβικής οδού.
Η Χαμάς και η Χεζμπολάχ δεν είναι σε θέση να πολεμήσουν το Ισραήλ, ενώ η Συρία διέρχεται επανάσταση. Το Ιράν φαίνεται επίσης να αποφεύγει μια σύγκρουση με το Ισραήλ μετά την αποτυχία της αντι-ισραηλινής του στάσης, η οποία έχει μετατραπεί σε τίποτα περισσότερο από θορυβώδη ρητορική. Ωστόσο, το Ισραήλ συνεχίζει να σφαγιάζει Παλαιστίνιους, να βομβαρδίζει τον Λίβανο, τώρα να καταλαμβάνει τη νότια Συρία και να καταστρέφει τα υπολείμματα των όπλων του καθεστώτος Άσαντ, παρά το γεγονός ότι η νέα συριακή κυβέρνηση δηλώνει ότι δεν θέλει να πολεμήσει το Ισραήλ.
Είτε οι Σύροι διστάζουν να πολεμήσουν το Ισραήλ είτε όχι, το τελευταίο δεν αισθάνεται την ανάγκη να συγκρατηθεί από τους βομβαρδισμούς των γύρω χωρών τη νύχτα. Το Ισραήλ φαίνεται ότι σκοπεύει να καταστρέψει τους γείτονές του, που κατέχουν τα εδάφη της επαγγελίας τους, και να μετακινηθεί στα εδάφη τους σταδιακά, όπως κάνει αυτή τη στιγμή στη Συρία. Μετά τη σκληρότητά της στη Γάζα, η οποία έχει σκοτώσει περισσότερους από 45.000 ανθρώπους μέχρι στιγμής, ένας άλλος λόγος μπορεί να είναι ότι μια σημαντική πλειοψηφία των Ισραηλινών δεν έχει έλεος για τους Εθνικούς (μη Εβραίους).
Σε τέτοιες συνθήκες, τι μπορεί να αναμένεται στη συνέχεια; Καταρχάς, όπως προαναφέρθηκε, το Ισραήλ δεν είναι πιο ασφαλές από πριν. Παρά το γεγονός ότι ένοπλες ομάδες όπως η Χεζμπολάχ και η Χαμάς έχουν παραλύσει, το Ισραήλ έχει τώρα έναν νέο εχθρό: τη Συρία, λόγω της κατοχής της στη νότια Συρία. Η νέα Συρία θα αποφύγει τον πόλεμο με το Ισραήλ προς το παρόν, αλλά μόλις επουλώσει τις πληγές της, θα απαιτήσει τα κατεχόμενα εδάφη της. Ένας πόλεμος μπορεί να μην είναι πιθανός, αλλά αν αναγκαστεί να πολεμήσει, η Συρία θα το κάνει και θα έχει καλύτερες επιδόσεις από τις ένοπλες ομάδες. Ακόμα κι αν το Ισραήλ καταφέρει να καταλάβει τη Συρία, δεν θα παραμείνει εκεί, καθώς η χώρα είναι πολύ μεγάλη για να ελεγχθεί και ο συριακός στρατός θα προκαλέσει μεγάλες απώλειες στον ισραηλινό στρατό.
Από την άλλη πλευρά, η Türkiye δεν έχει προφανή λόγο να συγκρουστεί με το Ισραήλ, αλλά οι θηριωδίες του Ισραήλ είναι αφόρητες τόσο για τον τουρκικό λαό όσο και για την κυβέρνηση. Επιπλέον, οι επεκτατικές πολιτικές του Ισραήλ και η πιθανή υποστήριξή του στο YPG, ένα παρακλάδι του PKK στη Συρία, ανησυχούν την Άγκυρα. Η τουρκική κυβέρνηση βλέπει το PKK και τις θυγατρικές του ως υπαρξιακή απειλή για τον εαυτό της και δεν ακούει κανέναν όταν πρόκειται για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας του PKK. Έτσι, η άμεση ή έμμεση υποστήριξη του Ισραήλ στο YPG, είτε μέσω Αμερικής είτε με άλλο τρόπο, θα το καταστήσει εχθρό της Τουρκίας. Εάν το Ισραήλ περάσει την κόκκινη γραμμή της Τουρκίας, είτε στη Συρία είτε αλλού, η Τουρκία πιθανότατα θα λάβει πολεμική στάση.
Είναι σχεδόν βέβαιο ότι η Τουρκία δεν θα πάει σε πόλεμο με το Ισραήλ για λογαριασμό κάποιου άλλου. Ωστόσο, μια άμεση επίθεση στα τουρκικά στρατεύματα (ιδιαίτερα η δολοφονία στρατιωτών) ή η εμπλοκή στον αγώνα της Τουρκίας κατά της τρομοκρατίας με την υποστήριξη τρομοκρατικών οργανώσεων θα καταστήσει τον πόλεμο αναπόφευκτο. Εάν τέτοιες πιθανότητες φαίνονται επικείμενες, το τουρκικό κράτος δεν θα διστάσει να προχωρήσει σε πόλεμο.
Εν ολίγοις, εάν η αλαζονεία του Ισραήλ οδηγήσει τους πολιτικούς του να υποτιμήσουν τη δύναμη και την επιρροή της Τουρκίας στην περιοχή, ένας πόλεμος μεταξύ των δύο χωρών είναι πιθανός. Υπάρχει μια φαινομενική ισραηλινή παρρησία στην περιοχή, η οποία κάνει το κράτος να πιστεύει ότι μπορεί να στοχεύσει οποιαδήποτε χώρα. Αυτό το άρθρο υποστηρίζει ότι αυτό δεν ισχύει, καθώς το Ισραήλ δεν έχει ακόμη αντιμετωπίσει (και δεν χρειάζεται να αντιμετωπίσει) τη μεγαλύτερη δύναμη στην περιοχή. Μπορεί κανείς να υποδείξει τα οπλοστάσια του Ισραήλ, συμπεριλαμβανομένων των πυρηνικών όπλων, αλλά κανείς δεν ξέρει τι έχει η Τουρκία στις στρατιωτικές της αποθήκες. Ωστόσο, αυτό που είναι καθοριστικό στους πολέμους δεν είναι τα όπλα αλλά το στρατηγικό μυαλό των στρατών και η ετοιμότητά τους να πεθάνουν για την τιμή και την πατρίδα τους.
Ας ελπίσουμε ότι δεν θα υπάρξουν άλλοι πόλεμοι αλλά ειρήνη στην περιοχή και ότι κάθε κράτος θα γνωρίζει τα όριά του.