Από τα fake news μέχρι τις απειλές… μία παράβαση του FIR Αθηνών δρόμος.
Οι εκλογές πλησιάζουν στην Τουρκία, με τα υψηλόβαθμα στελέχη της κυβέρνησης Ερντογάν να παραλαμβάνουν τη… σκυτάλη των προκλήσεων, μιας και ο Σουλτάνος παρέμεινε για δεύτερη μέρα σιωπηλός.
Την αρχή έκανε ο συνήθης ύποπτος, Μεβλούτ Τσαβούσογλου, με το προκλητικό «Εμείς αποφασίζουμε πότε και αν θα πάμε». Στη συνέχεια, γίναμε μάρτυρες των κροκοδείλιων δακρύων του Σουλεϊμάν Σοϊλού, ο οποίος έριξε… ανάθεμα στη χώρα μας, βασιζόμενος για ακόμα μία φορά στα fake news της Άγκυρας.
Την ίδια ώρα οι παραβιάσεις στο Αιγαίο «έγραψαν κατοστάρα», όμως τα «Γεράκια» τελείωσαν πρόωρα τις βόλτες των γειτόνων.
Τέλος, ο πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης, έδωσε πληρωμένη απάντηση στα μυθεύματα, κατά τον χαιρετισμό του από τα εγκαίνια της Έκθεσης για τη Μικρασιατική Καταστροφή, στο Μουσείο Μπενάκη.
«Δεν χρειάζεται καν να απαντήσουμε στα λόγια του Μητσοτάκη»
Όπως μεταδίδει ο ανταποκριτής του ΣΚΑΪ Μανώλης Κωστίδης, ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών, Μεβλούτ Τσαβούσογλου σε ερώτηση δημοσιογράφου για τη φράση «όσους απειλούν ότι τάχα θα έρθουν ξαφνικά κάποιο βράδυ, τους περιμένουμε στο φως της ημέρας» του Κυριάκου Μητσοτάκη, ανέφερε ότι η Τουρκία θα κάνει… ό,τι θέλει.
«Εμείς αποφασίζουμε πότε και πού θα πάμε», ανέφερε χαρακτηριστικά ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών. «Δεν χρειάζεται καν να απαντήσουμε σε αυτά τα λόγια», πρόσθεσε
Ενώ ερωτηθείς για την πιθανότητα συνάντησης Ελλάδας-Τουρκίας στο πλαίσιο του ΟΗΕ, απάντησε πως δεν έχει προγραμματιστεί κάτι τέτοιο ενώ ισχυρίστηκε ότι η Ελλάδα ενοχλείται από τον «σημαντικό ρόλο της Τουρκίας»: «Δεν υπάρχει μια προγραμματισμένη συνάντηση. Δεν υπήρξε μια τέτοια πρωτοβουλία. Η Ελλάδα ενοχλήθηκε που η Τουρκία έχει λάβει ένα σημαντικό ρόλο. Πρώτα υπογράψαμε με την Λιβύη στην συμφωνία για την οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών δικαιοδοσίας. Μετά καθορίσαμε τα δυτικά όρια της υφαλοκρηπίδας μας».
Συνέχισε παράλληλα το τουρκικό αφήγημα ότι η Ελλάδα προκαλεί και απειλεί την Τουρκία: «Εννέα φορές προσπάθησαν να μπουν τα πλοία της Ελλάδας των ελληνοκυπρίων και τρίτων χωρών. Όλα αυτά τα εμποδίσαμε με διπλωματικές προσπάθειες και με τα μέτρα που λάβαμε στο πεδίο. Η προβολή και η επιτυχία της Τουρκίας στον διεθνή χώρο τρελαίνει την Ελλάδα. Για αυτό η Ελλάδα θέλει να προκαλέσει την Τουρκία. Οι παρενοχλήσεις, το κλείδωμα (με τα ρανταρ) είναι καποια από αυτά τα παραδείγματα. Επιπλέον η Ελλάδα αναφέρει συνεχώς ότι η Τουρκία δεν συμμετέχει στις κυρώσεις και το θέμα τουριστών που έρχονται στην Τουρκία. Είναι ξεκάθαρο ότι είναι πολύ ενοχλημένοι και για αυτό».
«Ανάθεμα τις σφαγές σας»
Νέα επίθεση σχετικά με το μεταναστευτικό, πάντα με βάση fake news εξαπέλυσε η Άγκυρα, αυτή τη φορά δια στόματος Σουλεϊμάν Σοϊλού.
Ο Υπουργός Εσωτερικών της Τουρκίας, μέσα από ανάρτησή του στο Twitter, αναφέρει για την τραγωδία ανοιχτά της Ιταλίας:
«Ανάθεμα την ανθρωπιά σας! Λυπούμαστε για τις παρακάτω εικόνες… Άλλη μία σφαγή από Έλληνες μεταναστών και αθώων παιδιών που ήθελαν να περάσουν από τον Λίβανο στην Ιταλία. Από τα δύο αδέρφια, ο Asim ήταν 9 μηνών και ο Abdulvahap 4 ετών. Ευρώπη και Ελλάδα! Είστε υπεύθυνοι για αυτές τις σφαγές».
Μετά τη διάψευση από το Λιμενικό Σώμα φερόμενης εμπλοκής του σε περιστατικό επαναπροώθησης μεταναστών, ο υπουργός Μετανάστευσης, Νότης Μηταράκης, σημειώνει σε ανάρτησή του στα κοινωνικά δίκτυα: «Τα τουρκικά ΜΜΕ αναφέρουν ένα μοιραίο περιστατικό στα τουρκικά χωρικά ύδατα, στο οποίο η Ελλάδα δεν είχε ανάμειξη. Η Τουρκία χρειάζεται να κάνει περισσότερα για να αποτρέψει παράνομες αναχωρήσεις που θέτουν ανθρώπινες ζωές σε κίνδυνο».
Τα «Γεράκια» πιστά στο καθήκον
Σε αύξηση της προκλητικότητας στο Αιγαίο προχώρησε την Τετάρτη η Άγκυρα, με 20 τουρκικά αεροσκάφη, εκ των οποίων τα τέσσερα οπλισμένα, να παραβιάζουν σε 110 περιπτώσεις τον ελληνικό εναέριο χώρο, τέσσερις εκ των οποίων ήταν υπερπτήσεις πάνω από ελληνικά νησιά.
Πιο συγκεκριμένα, έξι σχηματισμοί σε ζεύγη και σε τετράδες τουρκικών μαχητικών, δύο μη επανδρωμένα αεροσκάφη και δύο αεροσκάφη ηλεκτρονικού πολέμου ATR-72, πραγματοποίησαν 110 παραβιάσεις του εναέριου χώρου και 12 παραβάσεις του FIR Αθηνών, ενώ σημειώθηκε και μία εμπλοκή.
Τα τουρκικά αεροσκάφη πέταξαν σε περιοχές του βορειοανατολικού, κεντρικού και νοτιοανατολικού Αιγαίου και αναχαιτίστηκαν σύμφωνα με του διεθνείς κανόνες και τους κανονισμούς.
«Η Τουρκία παραβιάζει συνεχώς τη Συνθήκη της Λωζάνης»
Ηχηρό μήνυμα προς την Άγκυρα έστειλε ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης κατά τον χαιρετισμό του από τα εγκαίνια της Έκθεσης για τη Μικρασιατική Καταστροφή, στο Μουσείο Μπενάκη. Ο κ. Μητσοτάκης αναφέρθηκε στην παραβίαση της Συνθήκης της Λωζάννης από τη γειτονική χώρα, με τον ξεριζωμό του ελληνικού στοιχείου από την Κωνσταντινούπολη και τόνισε ότι η Ελλάδα εγγυάται την τήρηση της Συνθήκης και θα το κάνει και στο μέλλον.
Πιο αναλυτικά ο χαιρετισμός του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στα εγκαίνια της εκδήλωσης «ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ: Λάμψη – Καταστροφή – Ξεριζωμός – Δημιουργία» στο Μουσείο Μπενάκη:
Κυρία Πρόεδρε της Δημοκρατίας,
Κυρία Πρόεδρε του Μουσείου Μπενάκη,
Κύριε Πρόεδρε του Κέντρου Μικρασιατικών Σπουδών,
Κυρίες και κύριοι,
Τέτοιες ώρες, πριν από εκατό χρόνια, στα παράλια της Μικράς Ασίας γραφόταν η αιματηρή τελική πράξη του «Οράματος της Ιωνίας». Η Σμύρνη είχε παραδοθεί, πια, στις φλόγες και οι Χριστιανοί κάτοικοί της σφαγιάζονταν. Ενώ, όσοι κατόρθωναν να γλυτώσουν από την μανία των Τούρκων, ακολουθούσαν τον ελληνικό στρατό προς τη χερσόνησο της Ερυθραίας, προσπαθώντας να περάσουν στα νησιά μας και από εκεί στη σωτηρία. Των ζωών τους μόνο. Γιατί οι περιουσίες τους είχαν ήδη χαθεί…
Λίγο αργότερα, στη Λωζάννη, μετά το αίμα θα γραφόταν και με μελάνι το τέλος 25 αιώνων παρουσίας του Ελληνισμού στην Ιωνία, την Καππαδοκία, τον Πόντο και την Ανατολική Θράκη. Με την ανταλλαγή πληθυσμών, ενάμιση εκατομμύριο ψυχές πήραν, τότε, τον δρόμο της μεγάλης Εξόδου. Αλλά και την απόφαση να ριζώσουν ξανά, σε καινούργιες εστίες στην μητέρα-πατρίδα.
Ταξίδεψαν, κουβαλώντας ελάχιστα υπάρχοντα και λιγοστά πολύτιμα κειμήλια. Αυτά που βρίσκουν, σήμερα, τη θέση τους στη μοναδική έκθεση που συνδιοργανώνουν δύο μεγάλες κιβωτοί της μνήμης του ιωνικού ελληνισμού: το Μουσείο Μπενάκη και το Κέντρο Μικρασιατικών Σπουδών, με τη γενναία συμβολή άλλων 88 φορέων. Δύο ιδρύματα, που με κόπο και μεράκι κρατούν ζωντανή επί δεκαετίες την κληρονομιά των Ελλήνων των χαμένων πατρίδων. Και γι΄αυτό αξίζουν την ευγνωμοσύνη μας.
Ο ξεριζωμός ήταν το βαρύ τίμημα που έπρεπε να πληρωθεί ώστε να εξασφαλιστεί η ειρήνη και να ανοίξει ένα νέο κεφάλαιο της εθνικής ζωής: «Διά της υπογραφής της Συμβάσεως παρέχονται εις τους ατυχείς πρόσφυγας τα μέσα να αρχίσουν νέον βίον. Υπό όρους καλύτερους των οποίων ουδείς ηδύνατο να ελπίζη μετά την εν Μικρασία καταστροφήν», έγραφε ο Ελευθέριος Βενιζέλος, μετά την υπογραφή της Συνθήκης. Έδινε, έτσι, το σύνθημα της εθνικής ανάτασης που θα ακολουθούσε.
Και οι πρόσφυγες τον δικαίωσαν πολύ πιο γρήγορα και πολύ περισσότερο από όσο κι ο ίδιος φανταζόταν. Γιατί αν η Μικρασιατική Καταστροφή συνιστά το μεγαλύτερο, ίσως, τραύμα του πρόσφατου παρελθόντος μας, η ενσωμάτωση των προσφύγων στον εθνικό κορμό αποτελεί μάλλον το κορυφαίο ειρηνικό επίτευγμα του ελληνικού κράτους.
Με μία χώρα κατάκοπη και καταχρεωμένη ύστερα από 10 χρόνια μαχών, εσωτερικά ασταθή και με ελάχιστους πόρους, να πετυχαίνει ένα αληθινό θαύμα: να μετατρέψει τον θρήνο της τραγωδίας σε πνοή δημιουργίας. Να ανιχνεύσει τα λάθη της και τις άστοχες επιλογές της. Για να σηκωθεί και πάλι στα πόδια της και να ακολουθήσει την ιστορική της τροχιά που μεταμορφώνει πάντα τις καταστροφές σε θριάμβους. Με μοχλό τη δύναμη και το πείσμα των προσφύγων, που συνέβαλαν καταλυτικά στον εκσυγχρονισμό του τόπου.
Έγραψε ο μεγάλος Μικρασιάτης Ηλίας Βενέζης, έχοντας ζήσει από πρώτο χέρι τη θηριωδία, αλλά και την αναδημιουργία: «Ο ελληνισμός της Ανατολής ορθοπόδησε δουλεύοντας τη πικρή γη. Ξεχερσώνοντας αγριόβουνα, αποξεραίνοντας βαλτότοπους, εισχωρώντας μες στον κορμό της ζωής της χώρας. Στη βιομηχανία, στη ναυτιλία, στο εμπόριο, στις Τέχνες, στα Γράμματα. Παντού, προχωρώντας στις πρώτες θέσεις. Αλλοιώνοντας τον ρυθμό της εργασίας και της παραγωγής και κινώντας την άμιλλα. Βάζοντας νέο πνεύμα, ξυπνό, στις συναλλαγές και στις σχέσεις των ανθρώπων».
Κυρίες και κύριοι,
Όλα τα παραπάνω, η καταστροφή και η αναγέννηση, εικονοποιούνται στις διπλανές αίθουσες και στα εκθέματά τους. Θα πρότεινα να τις επισκεφτούμε όχι μόνον ως άσκηση μνήμης, όσο ως κίνητρο εθνικής αυτογνωσίας. Γιατί ασφαλώς η Ιστορία δεν επαναλαμβάνεται, ούτε διδάσκει από μόνη της. Βοηθά, όμως, στην αναζήτηση του συλλογικού μας εαυτού. Ορίζει, σε μεγάλο βαθμό, το περιβάλλον όπου κινούμαστε οι σύγχρονοι. Και ενίοτε καθοδηγεί συνετά σε έναν διαρκώς μεταβαλλόμενο κόσμο.
Η Μικρασιατική Καταστροφή και η ενσωμάτωση των Δωδεκανήσων το 1947, όρισαν το τελικό γεωγραφικό περίγραμμα της χώρας. Ενώ η Συνθήκη της Λωζάννης διέπει, έκτοτε, τη συνύπαρξή μας με τους γείτονες. Κι αυτό, παρά το γεγονός ότι η Τουρκία την έχει παραβιάσει ξεριζώνοντας το ελληνικό στοιχείο της Κωνσταντινούπολης, της Ίμβρου και της Τενέδου. Αλλά και εξακολουθεί να υπονομεύει τις σαφείς ρυθμίσεις της, αμφισβητώντας τα κυριαρχικά μας δικαιώματα.
Θα πρέπει να αντιληφθεί, ωστόσο, η άλλη πλευρά του Αιγαίου ότι τον σχεδόν έναν αιώνα ισχύος αυτής της Συνθήκης, θα τον διαδεχθούν πολλοί ακόμη. Έτσι απαιτούν η Ιστορία και Γεωγραφία, η νομιμότητα και η διεθνής σταθερότητα. Γι’ αυτό και την τήρησή της εγγυάται και θα εγγυάται η Ελλάδα, με την ασπίδα της διπλωματίας και των συμμαχιών της, αλλά και με το αποτρεπτικό δόρυ των Ενόπλων της Δυνάμεων. Κυρίως, όμως, με την αδιάκοπη πορεία της προς την πρόοδο.
Γιατί η πραγματική αναμέτρηση μιας χώρας είναι με το παρελθόν και το μέλλον της. Μπορεί τον Σεπτέμβριο του ‘22 ο Ελληνισμός να έχασε μία απ’ τις πιο δημιουργικές του εστίες. Αμέσως μετά όμως η χώρα έμαθε να κερδίζει τη μάχη της ευημερίας της: ενδυνάμωσε την εθνική της ομοιογένεια, αποφεύγοντας τα «φαντάσματα» άλλων βαλκανικών χωρών. Ξαναπολέμησε. Αλλά με τη νικηφόρα πλευρά της Ιστορίας. Άκμασε με την μεταπολεμική ανάπτυξη. Και έκανε καλύτερη τη ζωή των Ελλήνων.
Για να αποτελεί, σήμερα, ένα από τα παλαιότερα μέλη της Ευρωπαϊκής οικογένειας, πρωταγωνιστώντας μεταξύ τους. Σε μία διαδρομή όχι χωρίς λάθη, καθώς ο Εθνικός Διχασμός, που προϋπήρχε της μικρασιατικής περιπέτειας, υποτροπίασε με άλλες μορφές. Ζήσαμε, έτσι, έναν Εμφύλιο Πόλεμο και μία επτάχρονη Δικτατορία. Ενώ τον είδαμε να αναβιώνει και πριν από λίγα μόλις χρόνια με τη μορφή της δημαγωγίας, και πάλι απέναντι σε μία οικονομική κρίση που απαιτούσε εθνική συσπείρωση.
Όλα αυτά, όμως, ανήκουν στο παρελθόν. Οι επιλογές των Ελλήνων δείχνουν ότι τα ίχνη της εμπειρίας γίνονται γι’ αυτούς οδηγοί μιας καλύτερης πορείας. Πως την κάθε μεγάλη υποχώρηση μπορεί να τη διαδέχεται μια μεγαλύτερη εθνική επιτυχία. Και ότι, σήμερα, η «Μεγάλη Ιδέα» δεν συνδέεται με γεωγραφικές κτήσεις. Αλλά με την Μεγάλη Ελλάδα. Την ισχυρή και αυτοδύναμη πατρίδα του μέλλοντός μας. Αυτή που δεν λησμονεί επειδή, ακριβώς, θέλει να προχωρεί!
Κλείνω όπως λιτά κλείνει και ο Ηλίας Βενέζης το κείμενό του για το Μικρασιατικό δράμα: «Ύστερα από τόσο πάθος που ζήσαμε, κρατούμε σκεπή και παραστάτη μας ένα όραμα για τον άνθρωπο, καθαρά ελληνικό: μιαν αίσθηση της αξιοπρέπειας και της ελευθερίας, που είναι ταυτόσημα με την αρετή». Επιτρέψτε μου, μάλιστα, να δανειστώ και τον τίτλο του βιβλίου όπου δημοσιεύτηκε, καθώς ταιριάζει απόλυτα με την αποψινή έκθεση: «Μικρασία, χαίρε».
Σας ευχαριστώ.