Με τον Γκαμπριέλ Ατάλ να ανέρχεται στον πρωθυπουργικό θώκο διαδεχόμενος την Ελιζαμπέτ Μπορν. Πρόκειται για μια πορεία εντυπωσιακή, καθώς μέσα σε μόλις μια δεκαετία, από πρακτικάριος στο υπουργείο Υγείας, έφτασε στο δεύτερο υψηλότερο κρατικό αξίωμα της χώρας.
Μάλιστα, η ανάδειξή του στο εν λόγω αξίωμα συνοδεύεται και από δύο πρωτιές: είναι ο νεότερος πρωθυπουργός της Γαλλίας (ετών 34) και ο πρώτος ανοιχτά ομοφυλόφιλος επικεφαλής της κυβέρνησης στο Παρίσι.
Ο Μακρόν «υποδέχτηκε» τον Ατάλ στον πρωθυπουργικό θώκο της Γαλλίας μέσω ανάρτησης στο Twitter, στην οποία μεταξύ άλλων ανέφερε: «Ξέρω ότι μπορώ να βασιστώ στην ενέργειά σου για να υλοποιήσεις το σχέδιο αναγέννησης της χώρας». Όπως ήταν βέβαια φυσικό, η αντιπολίτευση υποδέχθηκε την εξέλιξη αυτή αρνητικά: Ο αριστερός πολιτικός Ζαν-Λυκ Μελανσόν δήλωσε ότι ο Ατάλ ξαναβρήκε τη θέση του κυβερνητικού εκπροσώπου και ότι η θέση του πρωθυπουργού καταργήθηκε, ενώ ο ακροδεξιός πολιτικός Eρίκ Ζεμούρ δήλωσε ότι ένας μακρονιστής αντικαθιστά μία μακρονίστρια.
Πρόκειται για μια θεαματική πορεία, ακόμη και για κάποιον με το προνομιούχο υπόβαθρο του Αττάλ, για τον οποίο κάθε επαγγελματική ανέλιξη φαίνεται να έρχεται εξαιρετικά εύκολα, όπως χαρακτηριστικά γράφει ο Guardian.
Στα πρώτα χρόνια της προεδρίας του Εμανουέλ Μακρόν, ο Αττάλ ήταν μέλος μιας ομάδας καλά μορφωμένων νέων ανδρών από “ευγενή” περιβάλλοντα που επιλέχθηκαν για να συμβουλεύσουν και να υποστηρίξουν τον εξίσου νεαρό Γάλλο ηγέτη. Ο Αττάλ ξεχώρισε από τους υπόλοιπους, όμως, με την προθυμία του να μιλήσει δημόσια για οποιοδήποτε θέμα και το ταλέντο του να βρίσκει τις κατάλληλες λέξεις, που θα έκαναν “γκελ”, όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά. Οι τρομερές επικοινωνιακές του ικανότητες και η ικανότητά του να στέκεται αποτελεσματικά στο κοινοβούλιο στα πλαίσια του κοινοβουλευτικού ελέγχου, του έχουν χαρίσει το παρατσούκλι “Word Sniper” (ελεύθερος σκοπευτής λέξεων).
Οι εβραϊκές ρίζες, η καταγωγή από Τυνησία, Οδησσό και Ελλάδα και το bullying στο ιδιωτικό σχολείο όπου φοίτησε
Ο Attal είναι γιος του Yves Attal, δικηγόρου και κινηματογραφικού παραγωγού εβραϊκής καταγωγής από την Τυνησία, ο οποίος πέθανε το 2015, και της Marie de Couriss, η οποία κατάγεται από ορθόδοξους χριστιανούς από την Οδησσό, έχοντας ελληνικές και ρωσικές ρίζες. Μεγάλωσε στο Παρίσι με τις τρεις μικρότερες αδελφές του και χρησιμοποιεί το πλήρες όνομα Gabriel Attal de Couriss.
Το 2019, ο Attal δήλωσε στο ειδησεογραφικό πρακτορείο Libération: “Ο πατέρας μου μού είπε: “Μπορεί να είσαι ορθόδοξος, αλλά θα αισθάνεσαι Εβραίος σε όλη σου τη ζωή, κυρίως επειδή θα υποστείς αντισημιτισμό λόγω του ονόματός σου””.
Σπούδασε στην École Alsacienne, το ιδιωτικό σχολείο που επιλέγεται για τους γόνους “τζακιών” στον τομέα της πολιτικής στο Παρίσι, στο 6ο διαμέρισμα, όπου τα μαθήματα αγγλικών είναι υποχρεωτικά από το δημοτικό. Αργότερα αφηγήθηκε πώς είχε πέσει θύμα εκφοβισμού στο σχολείο, “δείχνοντας” ως υπαίτιο τον Χουάν Μπράνκο, πρώην δικηγόρο του Τζούλιαν Ασάνζ, ένα αμφιλεγόμενο δημόσιο πρόσωπο που έχει καταφερθεί συχνά εναντίον του νέου πρωθυπουργού σε ένα βιβλίο και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Σε τηλεοπτική του συνέντευξη, ο Attal περιέγραψε ότι έγινε στόχος επανειλημμένων ομοφοβικών εκφοβισμών και σχεδόν κατονόμασε τον Branco ως τον ένοχο, περιγράφοντας τον δικηγόρο ως “παθιασμένο” μαζί του, με τον Branco να απορρίπτει τα παραπάνω.
Μετά το baccalauréat, σπούδασε στο φημισμένο Πανεπιστήμιο Sciences Po και απέκτησε μεταπτυχιακό στις δημόσιες υποθέσεις. Ενδεικτικό, ίσως, του ταλέντου του στην πολιτική να είναι πως συμφοιτητές του τον… ψήφισαν για πρόεδρο ήδη από το 2012, όπως χαρακτηριστικά γράφει το Politico.
https://www.youtube.com/embed/H8COY9oGaxg?si=2cRVWkOKQvzGJRvb
Σύμφωνα με τους φίλους του, η πολιτική του φιλοδοξία πυροδοτήθηκε όταν μετείχε σε μια διαδήλωση κατά του Ζαν-Μαρί Λεπέν, όταν ο ακροδεξιός ηγέτης ψηφίστηκε στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών εναντίον του Ζακ Σιράκ το 2002. Εντάχθηκε στο Σοσιαλιστικό Κόμμα το 2006 (προερχόμενος από ομάδα υποστηρικτών του Ντομινίκ Στρος Καν) και υποστήριξε την υποψήφια πρόεδρό του, Σεγκολέν Ρουαγιάλ, στις εκλογές του 2007.
Το 2012, μια περίοδος εργασιακής εμπειρίας στο γραφείο της τότε υπουργού Υγείας Marisol Touraine, μητέρας ενός συμμαθητή του, οδήγησε σε μια θέση πλήρους απασχόλησης στο υπουργείο σε ηλικία 23 ετών.
Το 2016, εγκατέλειψε το Σοσιαλιστικό Κόμμα για να ενταχθεί στο εκκολαπτόμενο κεντρώο πολιτικό κόμμα En Marche του Μακρόν, το οποίο αργότερα μετατράπηκε σε La République En Marche (LREM).
Έκτοτε, η άνοδός του στις πολιτικές τάξεις είναι ασταμάτητη και τόσο γρήγορη όσο και ο άνθρωπος που υπηρετεί, ο Μακρόν.
Ο νεότερος που συμμετείχε ποτέ σε κυβέρνηση της 5ης Γαλλικής Δημοκρατίας
Στα 29 του χρόνια, διορίστηκε υφυπουργός στο υπουργείο Παιδείας, αποτελώντας το νεότερο μέλος της κυβέρνησης της Πέμπτης Δημοκρατίας, η οποία δημιουργήθηκε τον Οκτώβριο του 1958.
Έχει ασκήσει διάφορες πολιτικές θέσεις υψηλού προφίλ, όπως επικεφαλής του κόμματος LREM, κυβερνητικός εκπρόσωπος, καθώς και υπουργός Παιδείας. Εξελέγη στην Assemblée National τον περασμένο Ιούνιο.
Το σύμφωνο συμβίωσης με τον Γενικό Γραμματέα του κόμματος Μακρόν
Ο Attal έχει συνάψει σύμφωνο συμβίωσης με τον Stéphane Séjourné, 38 ετών, ευρωβουλευτή και επικεφαλής της ευρωομάδας Renew Europe και γενικό γραμματέα του κυβερνώντος κόμματος -που τώρα ονομάζεται Αναγέννηση- ο οποίος ήταν ένας από τους πολιτικούς συμβούλους του Macron μέχρι το 2021.
Την τελευταία δεκαετία, η πολιτική του Αττάλ φαίνεται να έχει μετατοπιστεί από την κεντροαριστερά στην κεντροδεξιά. Το 2018, απάντησε στις απεργίες του προσωπικού της SNCF, της εθνικής εταιρείας σιδηροδρόμων, λέγοντας ότι η Γαλλία πρέπει να “βγει από την κουλτούρα των απεργιών” και κατηγόρησε τους φοιτητές που διαμαρτύρονται για τις αλλαγές στο εκπαιδευτικό σύστημα ως “αστούς μποέμ”.
Ο Μακρόν – κάποτε γνωστός ως “το golden boy” της γαλλικής πολιτικής για τη νεότητα, το δυναμισμό και τη φιλοδοξία του – θα βασιστεί στον νεανικό, δυναμικό και φιλόδοξο Ατάλ για να αναζωογονήσει μια κυβέρνηση αποδυναμωμένη από την έλλειψη κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας και να ενθουσιάσει μια νεότερη γενιά απογοητευμένων ψηφοφόρων ενόψει των ευρωεκλογών.
Μια πρόσφατη δημοσκόπηση που διεξήγαγε η Elabe για λογαριασμό της Les Échos έδειξε ότι θα ήταν ένας δημοφιλής διορισμός, με το 36% όσων απάντησαν να πιστεύουν ότι ο Attal θα ήταν ένας καλός πρωθυπουργός.