Η σελίδα μας και το περιοδικό έχουν γράψει πολλές φορές για το πρόβλημα, και αυτή τη φορά μπορούμε να γράψουμε πως πλέον έχει αρχίσει και παίρνει σημαντικές διαστάσεις εντός του Πολεμικού μας Ναυτικού. Mιλάμε για το γεγονός ότι το πρόγραμμα απόκτησης νέων πολεμικών πλοίων μεγέθους φρεγάτας και κορβέτας, δεν θα επιτρέψει την πλήρη απόσυρση των γερασμένων φρεγατών κλάσης S (Kortenaer) που θα υπηρετούν 50 έτη το 2030 ή και περισσότερο!
Η αγορά των 3 φρεγατών με αυξημένες δυνατότητες αεράμυνας κλάσης FDI HN ή “Κίμων”, απευθείας από τη Γαλλία, είναι μια κίνηση που θα αποδώσει το 2025 νέα πλοία, αλλά αυτά δεν φθάνουν. Αντίθετα, στο ΠΝ ήδη ανησυχούν πως οι νέες φρεγάτες, ακόμη κι αν έχουν περιορισμένες δυνατότητες μέχρι το 2028 (που θα λάβουν τους εκτοξευτές RAM και τους επιπλέον 16 ASTER 30, αλλά και τα αεροφυλλα-chaffs), θα αναγκαστούν να πλέουν συνεχώς, καθώς ως νέα σκάφη θα έχουν υψηλή διαθεσιμότητα.
Αυτό είχε συμβεί και στις αρχές της δεκαετίας του ’80 με τις δυο νέες τότε φρεγάτες, την “Έλλη” και την “Λήμνος”, αλλά και τη δεκαετία του ’90, με τις 4 νέες τότε ΜΕΚΟ200ΗΝ. Τα πλοία αυτά έβαλαν “ατελείωτα” μίλια, καλύπτοντας εθνικές και συμμαχικές υποχρεώσεις με το… καλημέρα. Τώρα όμως, οι FDI HN είναι κρίσιμες εθνικές υποδομές, καθώς πάνω στους Aster 30 βασίζεται η αντιαεροπορική κάλυψη του Στόλου. Συνεπώς, το ΠΝ θέλει πλοία που θα επιτρέπουν την λογική χρήση των “Κίμων”, πριν εμφανιστούν ζητήματα πρόωρων φθορών λόγω εξαντλητικής υπηρεσίας.
Πάντως το πρώτο πράγμα που διασφάλισε η νέα ηγεσία του ΠΝ είναι πως αν μη τι άλλο θα εκσυγχρονιστούν οι 4 ΜΕΚΟ200ΗΝ. Αυτός είναι και ο λόγος που είμαστε σε διαπραγματεύσεις με την TKMS και την THALES Netherlands, προκειμένου να συμφωνηθούν σημαντικά σημεία του εκσυγχρονισμού.
Αν όλα πάνε καλά, το ΠΝ θα έχει ολοκληρώσει τις διαπραγματεύσεις με τους Γερμανούς/Ολλανδούς προς το τέλος του 2023, και θα στείλει τον φάκελο στη ΓΔΑΕΕ για τη σύνταξη της σύμβασης. Η τελευταία αφού συμφωνηθεί και από τα δυο μέρη, θα πρέπει να πάει στη Βουλή για ψήφιση (και φυσικά από τα υπόλοιπα κλιμάκια, ΚΥΣΕΑ, Ελεγκτικό κ.ο.κ.). Με λίγα λόγια, αν όλα πάνε καλά, θα έχουμε υπογραφές σύμβασης το… 2024. Επιμένουμε στο “όλα να πάνε καλά” γιατί είμαστε ήδη πολύ καθυστερημένοι στο θέμα των ΜΕΚΟ200ΗΝ, κατά μια δεκαετία τουλάχιστον (ας μην πούμε 15ετία). Στο ΠΝ δεν θέλουν να σκέφτονται τι θα γίνει αν οι διαπραγματεύσεις με TKMS/THALES δεν έχουν καλή κατάληξη, καθώς έχουν ήδη “απομακρύνει” (εδώ και 1,5 έτος) τις Naval Group, Lockheed Martin και Babcock από το πρόγραμμα.
Την ίδια στιγμή, το πρόγραμμα των κορβετών πάει πολύ καλύτερα, με τους δυο υποψήφιους να έχουν φέρει πλοία ακριβώς έτσι όπως τα θέλει το ΠΝ, αν ίσως εξαιρέσουμε το ότι η Gowind προσφέρεται μόνο με MICA, ενώ οι Ιταλοί δεν έχουν δώσει σαφή απάντηση για τη δυνατότητα ESSM Block 2. Ο αμερικανικός πύραυλος έχει επανέλθει “δυναμικά” στη συζήτηση καθώς το ΠΝ έχει στα χέρια του μελέτες που κρίνουν πολύ δύσκολη την εισαγωγή σε υπηρεσία και 4ου τύπου αντιαεροπορικού πυραύλου (μετά τους ESSM, RAM & Aster 30, ενώ o RIM-7P θεωρείται πως θα αποσυρθεί λίαν συντόμως). Έτσι σκέφτονται πως οι νέες κορβέτες πρέπει να φέρουν ESSM Blk 2 που μπορεί να μπει και στις ΜΕΚΟ. Άλλωστε το ΠΝ έχει κάνει μεγάλη επένδυση στον ESSM, έχει ακριβά και προηγμένα εργαλεία, αλλά και ειδικευμένα στελέχη. Η νέα αυτή “στροφή” του ΠΝ ίσως έχει να κάνει και με πίεση προς την MBDA προκειμένου αυτή να μειώσει κι άλλο τις τιμές για MICA/CAMM-ER, ή να προσφέρει περισσότερα ειδικά εργαλεία για τη συντήρηση.
Θυμίζουμε πως αν το ΠΝ πρέπει να εκτελέσει αποστολές στην Ανατολική Μεσόγειο, αλλά και στην Κεντρική Μεσόγειο, βορείως της Λιβύης και δυτικά της Κρήτης, τότε τα 18 πλοία (και 18 ελικόπτερα) είναι αυτό που απαιτείται από πλευράς δυνάμεων. Έχουμε διαπιστώσει πως αρχίζει από μερικούς να κυκλοφορεί η άποψη “μια χώρα σαν την Ελλάδα δεν μπορεί να έχει τόσα πλοία, ας έχει λιγότερα”, κάτι που δεν αιτιολογείται ούτε επιχειρησιακά ούτε γεωπολιτικά, και μπορεί να υπονομεύσει την δική μας εθνική διεκδίκηση σε ΑΟΖ. Συνεπώς, για να έχουμε ΑΟΖ πρέπει να έχουμε και ισχυρό ΠΝ.
Επίσης έχουμε διαπιστώσει να εξαπολύονται “μύδροι” εναντίον της μη αγοράς μιας 4ης FDI. Όπως πολλές φορές έχουμε γράψει, μια 4η FDI είναι αυτή τη στιγμή ένα μη εφικτό σενάριο, καθώς ούτε το πρόβλημα των αριθμών λύνει (μια πλώρη επιπλέον δεν είναι η λύση), ούτε το πρόβλημα της εγχώριας ναυπηγικής βιομηχανίας (αφού οι FDI κατασκευάζονται αποκλειστικά στη Γαλλία). Επίσης, η αύξηση του ποσού των 5,5 δις που είναι προυπολογισμένο για το Ναυτικό (έχουν ήδη από αυτό παραγγελθεί οι “Κίμων”), δεν είναι λύση, Καθώς ούτως ή άλλως θα πρέπει να αυξηθεί, μιας και οι 3 κορβέτες θα φτάσουν τα 1,7 δις, ενώ ο εκσυγχρονισμός των 4 ΜΕΚΟ200ΗΝ έχει ακουμπήσει -αν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές- τα 800 εκατ. ευρώ. Το νούμερο των 600 εκατ. ευρώ για τις ΜΕΚΟ που έχει ακουστεί, “επετεύχθη” αφαιρώντας τον απαιτούμενο εκσυγχρονισμό των πυροβόλων Mk45 αλλά και των Phalanx (ή την αγορά εκτοξευτών RAM). Αν προστεθούν αυτά, καθώς και σύστημα ECM, τότε το κόστος είναι ανώτερο των 800 εκατ. ευρώ (όσο είχαν πει και Babcock και Lockheed Martin δηλαδή).
Έτσι, αν στα 3 δις των “Κίμων”, προσθέσουμε 1,7 δις για κορβέτες και 0,8 δις για ΜΕΚΟ, τότε το ποσό είναι στα 5,5 δις ήδη, και αυτό χωρίς να υπολογίσουμε κρατήσεις, τους πυραύλους RAM (για τις “Κίμων”), το σύστημα ECM, τη σοβαρή υποστήριξη FOS, αλλά κι άλλες υποδομές που εξαιρέθηκαν “λογιστικά”, όπως για παράδειγμα η εγχώρια υποστήριξη των ASTER 30 (που απαιτούν έλεγχο κάθε 3 έτη), δηλαδή μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια ακόμη.
Το πρόβλημα, που στα αμυντικά “πηγαδάκια” αντιμετωπίζεται χαλαρά με ατάκες του στυλ “θα πάρουμε πολλές FDI ή θα πάμε στις EPC”, είναι υπαρκτό και μη διαχειρίσιμο. Οι Kortenaer θα αρχίσουν να παραδίδουν πνεύμα, ενώ η διατήρησή τους σε υπηρεσία προκαλεί προβλήματα προσωπικού στο ΠΝ, καθώς απαιτούν μεγάλο αριθμό στελεχών (σε σχέση με τις υπερσύγχρονες “Κίμων”). Ενώ φυσικά δεν στέκουν προτάσεις για “μη αγορά νέων μαχητικών” προκειμένου να αγοραστεί μια 4η FDI. Κάθε Κλάδος χρειάζεται επειγόντως ενίσχυση και δεν μπορεί να γίνεται κοπτοραπτική μεταξύ τους για να προωθηθεί ένα συγκεκριμένο οπλικό σύστημα, ή μια συγκεκριμένη αντίληψη που διαφημίζεται και εντέχνως.
Οι σκέψεις που είχαν γραφτεί παλιότερα για μεταχειρισμένα πλοία επίσης δεν είναι βιώσιμη λύση, καθώς αυτά λείπουν πλέον διεθνώς (με ραγδαίες τις αλλαγές στους προγραμματισμούς πολλών Ναυτικών). Με λίγα λόγια, η ηγεσία του ΠΝ, θα κληθεί λίαν συντόμως να επαναλάβει το θαύμα του “πολλαπλασιασμού των 5 άρτων και 2 ψαριών”. Το πως, μας είναι δυστυχώς άγνωστο.
NAVALDEFENCE