Το Πακιστάν ανέκαθεν εμπλέκεται στην κρατική χορηγία της διασυνοριακής τρομοκρατίας από την έναρξή του και επαίνεσε ακόμη και τους Αφγανούς Ταλιμπάν στο παρελθόν, αλλά τώρα αντιμετωπίζει τις επιπτώσεις του, ανέφερε το Δημοκρατικό Φόρουμ της Νότιας Ασίας (SADF).
Ωστόσο, τώρα αντιμετωπίζει αμφίπλευρες επιθέσεις από τους Αφγανούς Ταλιμπάν και τους Πακιστανούς Ταλιμπάν, οι οποίοι υποστηρίζονται από τον ιδεολογικό της αδελφό από το Αφγανιστάν, σύμφωνα με την πρόσφατη έκθεση του SADF.
Όταν οι Ταλιμπάν κατέλαβαν το Αφγανιστάν τον Αύγουστο του 2021, ο τότε πρωθυπουργός του Πακιστάν Imran Khan επαίνεσε τους Αφγανούς Ταλιμπάν λέγοντας ότι έσπασαν τους «δεσμούς της σκλαβιάς», ανέφερε.
Πρέπει να σημειωθεί εδώ ότι ο Δεκέμβριος του 2022 αποδείχθηκε ο χειρότερος μήνας για τη χώρα, δήλωσε η SADF, μια δεξαμενή σκέψης με έδρα τις Βρυξέλλες, αφιερωμένη στη Νότια Ασία και τη σχέση της με την Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ).
Από την κατάληψη των Ταλιμπάν στην Καμπούλ, το Πακιστάν σημείωσε αύξηση 50 τοις εκατό στις τρομοκρατικές επιθέσεις και οι περισσότερες από τις οποίες έγιναν από Πακιστανούς Ταλιμπάν (TTP) με την υποστήριξη των Αφγανικών Ταλιμπάν. Ακόμη και οι ειρηνευτικές συνομιλίες μεταξύ του TTP και του καθεστώτος του Πακιστάν ανακλήθηκαν, ανέφερε.
Η έκθεση ανέφερε περαιτέρω ότι, τις τελευταίες δύο δεκαετίες, το Πακιστάν είχε την ευκαιρία να σταματήσει να χρησιμοποιεί τον τζιχαντισμό ως εργαλείο εξωτερικής πολιτικής και να τερματίσει τη χρήση ακραίων ισλαμιστικών φατριών ως επιρροής. Αυτό θα μπορούσε να είχε βελτιώσει τις σχέσεις της με την Ινδία.
Το Πακιστάν θα μπορούσε να είχε βελτιώσει τις ανθυγιεινές πολιτικοστρατιωτικές σχέσεις, την προστασία των εθνοτικών μειονοτήτων και τη βιώσιμη οικονομική ανάπτυξη. Αντίθετα, οι ηγέτες αποφάσισαν να διατηρήσουν την υποστήριξή τους προς τους Ταλιμπάν εναντίον τόσο των ΗΠΑ όσο και των συμμάχων τους στο ΝΑΤΟ, ανέφερε το SADF.
Σύμφωνα με τον Διευθυντή Έρευνας του SADF, Siegfried O Wolf, η τρομοκρατία που αντιμετωπίζει σήμερα το Πακιστάν δεν είναι αποτέλεσμα της κυβέρνησης του Imran Khan, αλλά είναι αποτέλεσμα «πολλαπλών χαμένων ευκαιριών και σφαλμάτων πολιτικής τόσο από τη στρατιωτική όσο και από την πολιτική ηγεσία από το 1947».
«Η προσέγγιση του Πακιστάν απέναντι στους Αφγανούς Ταλιμπάν απέτυχε αφού οι στόχοι του Ισλαμαμπάντ στο Αφγανιστάν δεν επιτεύχθηκαν – το αντίθετο μάλιστα, τώρα βλέπουμε την αποσταθεροποίηση του ίδιου του Πακιστάν», ανέφερε.
Επιπλέον, το Πακιστάν δεν είχε συνολική πολιτική για το Αφγανιστάν, εξαιτίας της οποίας υποθέτουν ότι οι Ταλιμπάν που βοηθούν θα τους παραμείνουν ευγνώμονες για πάντα.
Η ίδια έκθεση του Wolf υποστήριξε περαιτέρω ότι υπήρχε η αντίληψη μεταξύ των πακιστανικών κύκλων ασφαλείας ότι οι δεσμοί, ειδικά η στρατιωτική συμμαχία μεταξύ των Ταλιμπάν του Αφγανιστάν και των Ταλιμπάν του Πακιστάν «θα εξασθενούσαν σταδιακά» και ότι οι νέοι ηγέτες στην Καμπούλ θα αναλάμβαναν συγκεκριμένη δράση κατά του TTP. και άλλα αντιπακιστανικά στοιχεία στο αφγανικό έδαφος.
«Αυτό είναι εκπληκτικό δεδομένου ότι το Ισλαμαμπάντ είχε προηγούμενη εμπειρία ότι το πρώην καθεστώς των Ταλιμπάν (1996-2001) επίσης δεν ανταποκρίθηκε θετικά στις απαιτήσεις του Πακιστάν, κυρίως την αναγνώριση της γραμμής του Ντουράντ ως διεθνούς συνόρων και τα αναμενόμενα αποφασιστικά μέτρα κατά της Πακιστανικές ομάδες που κατοικούν στο αφγανικό έδαφος», κατέληξε το SADF.