Κατά τη διάρκεια της πιο πρόσφατης επίσκεψής του στο Ηνωμένο Βασίλειο και την Ευρώπη, ο «Πρόεδρος» του κατεχόμενου από το Πακιστάν Τζαμού και Κασμίρ (PoJK) Σουλτάνος Μεχμούντ ήταν απασχολημένος προσπαθώντας να δημιουργήσει δύο ομάδες προπαγάνδας. Μια τέτοια ομάδα εκστρατείας είναι οι λεγόμενοι «Φίλοι του Κασμίρ» και η άλλη είναι η «Επιτροπή Άμυνας του Γιασίν Μαλίκ». Ο Mehmood έχει δώσει προθεσμία για τις 31 Αυγούστου, μέχρι την οποία αναμένει ότι αυτές οι δύο ομάδες εκστρατειών θα έχουν δημιουργήσει δίκτυα σε όλες τις μεγάλες πόλεις και κωμοπόλεις του Ηνωμένου Βασιλείου και σε ολόκληρη την Ευρώπη. Σκοπεύει να επιτύχει την παραπάνω προθεσμία χρησιμοποιώντας τα τζαμιά, τις Ύπατες Αρμοστείες του Πακιστάν καθώς και έναν θρησκευτικό ζηλωτή Πακιστάν και τη διασπορά του PoJK. Οι οικονομικοί μετανάστες από το Πακιστάν ζητούν κυρίως πολιτικό άσυλο στο Ηνωμένο Βασίλειο και την Ευρώπη κατά την άφιξή τους.
Για αυτό απαιτούν μια επιστολή από ένα πολιτικό κόμμα που λειτουργεί στη διασπορά. Η επιστολή θα επιβεβαίωνε ότι αντιμετωπίζουν δίωξη και κίνδυνο για τη ζωή τους στην πατρίδα τους για τη διεξαγωγή «κομματικών δραστηριοτήτων». Οι οικονομικοί μετανάστες του PoJK δεν έχουν πολιτικά κίνητρα και ο κύριος λόγος τους για να φτάσουν στο εξωτερικό είναι να βρουν δουλειά ώστε να μπορέσουν να αρχίσουν να στέλνουν χρήματα στις οικογένειές τους που στις περισσότερες περιπτώσεις είναι χρεωμένες σε έναν πράκτορα που μπορεί να διευκόλυνε το ταξίδι του/της στο εξωτερικό. Εδώ παίζει ρόλο ο ρόλος του τζαμιού, της ανώτατης επιτροπής και των πολιτικών κομμάτων που ισχυρίζονται ότι εκπροσωπούν τη διασπορά του PoJK.
Τα τζαμιά, τα οποία στις περισσότερες περιπτώσεις επιβλέπονται λαθραία από την ανώτατη επιτροπή του Πακιστάν, είναι εκεί όπου ο ιμάμης που είναι ο αρχηγός της μαφίας των τζαμιών βοηθάει αυτόν τον νέο μετανάστη να βρει δουλειά και να στρατολογεί απαλά τον μετανάστη στο θρησκευτικό/πολιτικό του δίκτυο. Κάθε φορά που το Πακιστάν χρειάζεται να πραγματοποιήσει μια λεγόμενη διαμαρτυρία υπέρ του Κασμίρ/Ινδίας στο Λονδίνο έξω από την Ύπατη Αρμοστεία της Ινδίας, ενεργοποιούνται και οι τρεις προαναφερθείσες οντότητες – η ανώτατη επιτροπή, το τζαμί και τα πολιτικά κόμματα και λεωφορεία και τα πούλμαν γεμίζουν με οικονομικούς μετανάστες που ζητούν άσυλο στο Ηνωμένο Βασίλειο. Για το πλήθος που συγκεντρώθηκε, τέτοιες διαμαρτυρίες δεν έχουν καμία πιθανή αξία εκτός από μια δωρεάν διαδρομή με λεωφορείο προς το Λονδίνο από το Μάντσεστερ, το Μπράντφορντ, το Όλνταμ, το Νότιγχαμ, το Μπέρμιγχαμ ή το Λιντς. Επιστρέφοντας στην πρόσφατη επίσκεψη του σουλτάνου Mehmood στο Ηνωμένο Βασίλειο και την Ευρώπη, πρέπει να σημειωθεί πόσο εύκολα οι δυτικοί πολιτικοί μας που υποτίθεται ότι εκπροσωπούν τα συμφέροντα των ψηφοφόρων τους πέφτουν στην παγίδα που τους έχει στήσει.
Η ψήφος των μουσουλμάνων μπορεί να κάνει τη διαφορά μεταξύ της νίκης ή της απώλειας ενός συμβουλίου ή μιας κοινοβουλευτικής θέσης. Μπορεί να είναι ένας από τους λόγους που οι δυτικοί βουλευτές συμβιβάζονται με τα ψέματα και την παραπληροφόρηση σχετικά με το ζήτημα του Κασμίρ που διαδίδουν το Πακιστάν και οι υποστηρικτές του αποκαλούμενες πολιτικές οργανώσεις του Κασμίρ στη Δύση. Οι μουσουλμάνοι αντιπροσωπεύουν το 5,43 τοις εκατό του συνολικού πληθυσμού του Λιντς και το 8,8 τοις εκατό του πληθυσμού του Νότιγχαμ. Ομοίως, το 14,3 τοις εκατό του πληθυσμού του Μπέρμιγχαμ και το 15 τοις εκατό του πληθυσμού του Μάντσεστερ είναι μουσουλμάνοι. Ο πληθυσμός των μουσουλμάνων στο Μπράντφορντ και στο Όλνταμ είναι 24,7 τοις εκατό και 17,73 τοις εκατό αντίστοιχα. Η πλειοψηφία των προαναφερθέντων κατάγονται από το Πακιστάν, τα περισσότερα από τα οποία ανήκουν στην PoJK.
Η ινδική διασπορά που ζει στο Λιντς αντιπροσωπεύει το 2,28 τοις εκατό του συνολικού πληθυσμού της, όπου όπως και αυτή της πόλης του Νότιγχαμ έχει ένα απίστευτο 0,3 τοις εκατό Ινδουιστικού πληθυσμού. Το ποσοστό για την ινδική διασπορά που ζει στο Μπέρμιγχαμ, Μάντσεστερ, Μπράντφορντ, Όλνταμ και Λιντς αντιστοιχεί στο 4,6 τοις εκατό, 1,3 τοις εκατό, 0,9 τοις εκατό, 0,7 τοις εκατό και 0,8 τοις εκατό του συνολικού πληθυσμού αυτών των πόλεων αντίστοιχα. Αυτά τα δεδομένα καταδεικνύουν γιατί η ινδική αφήγηση σχετικά με το Τζαμού και το Κασμίρ σπάνια κατόρθωσε να γίνει μέρος της πολιτικής συνείδησης των Βρετανών βουλευτών και του ευρύτερου κοινού. Το γεγονός είναι ότι το Πακιστάν, και όχι η Ινδία, επιτέθηκε στο ανεξάρτητο κράτος του Τζαμού και Κασμίρ στις 22 Οκτωβρίου 1947.
Στις 26 Οκτωβρίου 1947 ο βασιλιάς του Τζαμού Κασμίρ υπέγραψε έγγραφο προσχώρησης με τον πρώτο γενικό κυβερνήτη της Ινδίας Λόρδο Μάουντμπάτεν και ολόκληρο το κράτος έγινε μέρος της ένωσης της Δημοκρατίας της Ινδίας. Καθώς διατάχθηκε η κατάπαυση του πυρός από το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, τα δυτικά τμήματα της επαρχίας Τζαμού και του Μουζαφαραμπάντ συν η Υπηρεσία Γκιλγκίτ (τώρα μετονομάστηκε σε Γκιλγκίτ-Μπαλτιστάν) τέθηκαν υπό πακιστανική κατοχή και παραμένουν μέχρι σήμερα. Οι φρικαλεότητες που διαπράχθηκαν από το πακιστανικό στρατιωτικό κατεστημένο στο PoJK και πέρα από τη Γραμμή Ελέγχου που χωρίζει το κράτος στο λεγόμενο Azad (Ελεύθερο) Κασμίρ και στην Ινδική Ένωση Έδαφος του Τζαμού Κασμίρ δεν επισημαίνονται ποτέ από τα βρετανικά μέσα ενημέρωσης. Το γεγονός είναι ότι οι λεγόμενες ομάδες εκστρατείας που δημιουργήθηκαν στο Ηνωμένο Βασίλειο και σε ολόκληρη την Ευρώπη από τον «Πρόεδρο του PoJK», Barrister Sultan Mehmood, δεν θα είναι παρά εργοστάσια που εκτοξεύουν παραπληροφόρηση σε όλο το Ηνωμένο Βασίλειο και την Ευρώπη. Ανόητα οι Βρετανοί και οι Ευρωπαίοι βουλευτές μας απλώς θα διευκολύνουν τη βρώμικη δουλειά της πακιστανικής πολιτοφυλακής