Δημοκρατία, κυριαρχία των πολιτών, πολιτικές ελευθερίες, ανθρώπινα δικαιώματα – Ακόμη και στις καλύτερες στιγμές, η προσπάθεια του Πακιστάν με αυτές τις έννοιες ήταν μάλλον αποσπασματική. Η κατάχρηση εξουσίας, οι εξωσυνταγματικές παρεμβάσεις και οι εξωδικαστικές και εξωνομικές ενέργειες από το πακιστανικό κράτος ήταν πάντα το φυσιολογικό ανώμαλο. Κατά τη διάρκεια των σύντομων μεσοβασιλείων, όταν η επιστροφή του αμάχου στο αξίωμα -ποτέ στην εξουσία, γιατί αυτό είναι πάντα άπιαστο στην οιονεί απονομή, γνωστή και ως Deep State και το στρατιωτικό κατεστημένο που καλεί τους πυροβολισμούς – ανάβει η ελπίδα ότι οι πολίτες θα διασφαλίσουν ότι οι κανόνες του grundnorm . Αλλά μέσα σε λίγους μήνες αυτές οι ελπίδες διαψεύδονται και το φυσιολογικό ανώμαλο επιστρέφει για να καταπνίξει τον λαό του Πακιστάν και τις δημοκρατικές του φιλοδοξίες.
Τις τελευταίες εβδομάδες, το Πακιστάν έχει υποχωρήσει για άλλη μια φορά στο σκοτάδι που είναι ο θάνατος της δημοκρατίας. Το πολιτικό καθεστώς του πρωθυπουργού Σαχμπάζ Σαρίφ είναι αδύναμο, αναποτελεσματικό, εφέ και επιβιώνει στα δεκανίκια του παντοδύναμου Πακιστανικού Στρατού υπό την ηγεσία του νέου έφιππου, στρατηγού Ασίμ Μουνίρ. Το τελευταίο φαίνεται να είναι μια κάπως πιο ήσυχη και λιγότερο επιδεικτική εκδοχή του πιο διαβόητου δικτάτορα στην άθλια ιστορία του Πακιστάν – τον GenZiaul Haq – αλλά εξίσου αδίστακτος. Το νέο υβριδικό καθεστώς που έχει αντικαταστήσει το παλιό υβριδικό καθεστώς του Imran Khan και του στρατηγού Qamar Bajwa έχει, μέσα σε λίγες εβδομάδες, κάνει το Πακιστάν έρημο της δημοκρατίας, των πολιτικών δικαιωμάτων και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ακόμη χειρότερα, έχει κάνει τον Imran Khan, ο οποίος θεωρούνταν αρπακτικό των ελευθεριών των μέσων ενημέρωσης, να φαίνεται ωραίος σε σύγκριση με τον τρόπο με τον οποίο τα μέσα ενημέρωσης φιμώνονται και η διαφωνία συνθλίβεται από το συγκρότημα ShahbazAsim Munir.
Η καταστολή του Τύπου στο Πακιστάν έχει περάσει στο επόμενο επίπεδο. Δημοσιογράφοι και χρήστες του Youtube κρατούνται για εξέγερση μόνο επειδή επικρίνουν την υπεροχή του στρατού και των πολιτών του. Η κατοχή μιας ανεξάρτητης πολιτικής άποψης είναι πλέον ποινικό αδίκημα και η υποστήριξη του Imran Khan μοιάζει με προδοσία. Τα τηλεοπτικά κανάλια απαγορεύεται να αναφέρουν ακόμη και το όνομα του Imran Khan, πόσο μάλλον να αναφέρουν οτιδήποτε σχετίζεται με αυτόν.
Ο Khan έχει πλέον περιοριστεί στα ψηφιακά μέσα για να διαδώσει το μήνυμά του. Κάποιοι θα το αποκαλέσουν απλώς επιδόρπιο για τον Imran Khan που στόχευσε τους πολιτικούς του αντιπάλους με τον ίδιο τρόπο. Αλλά τα πράγματα έχουν πάει πολύ πιο πέρα από αυτό που συνέβη όταν ο Imran Khan ήταν πρωθυπουργός. Οι δημοσιογράφοι υποβάλλονται σε εξαναγκαστικές εξαφανίσεις – ένας παρουσιαστής ειδήσεων Imran Riaz Khan αγνοείται εδώ και σχεδόν 7 εβδομάδες. έχουν απαχθεί, ξυλοκοπηθεί, καυτηριαστεί. έχουν κρατηθεί για εξέγερση. έχουν αναγκαστεί να εγκαταλείψουν τις δουλειές τους. Οι οικογένειές τους έχουν γίνει στόχος, εκφοβισμός και εκβιασμός· Οι εφημερίδες αναγκάζονται να λογοκρίνουν τις άβολες ειδήσεις – πολύ περισσότερο από αυτό που συνέβη νωρίτερα. Τα τηλεοπτικά κανάλια λαμβάνουν αυστηρές οδηγίες για το τι μπορούν και τι όχι να αναφέρουν.
Οι περισσότεροι δημοσιογράφοι αναγκάζονται να τραγουδούν παιανά για τον Πακιστανικό Στρατό και τον αρχηγό του. Ακριβώς όπως η αποκήρυξη του Ναουάζ Σαρίφ και του Ασίφ Ζαρντάρι ήταν τέλεια κατά τη διάρκεια του καθεστώτος του Ιμράν Χαν, έτσι και η απαξίωση του Ιμράν Χαν και των οπαδών του είναι τώρα το εισιτήριο της επιτυχίας στα «ανεξάρτητα» και «ελεύθερα» μέσα ενημέρωσης του Πακιστάν. Ακόμη και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης καταπνίγονται και στραγγαλίζονται από τους στρατιωτικούς παρατηρητές.
Αν νομίζατε ότι τα μέσα ενημέρωσης του Πακιστάν μοιάζουν τώρα με τα κινεζικά ή ακόμα και τα βορειοκορεάτικα μέσα ενημέρωσης, αφήστε μια σκέψη για τις δοκιμασίες και τις δοκιμασίες των πολιτικών που υποστηρίζουν τον Imran Khan. Ο στρατός και η κυβέρνηση βρισκόταν στη θάλασσα για το πώς να χειριστούν τον Imran Khan μετά την εκδίωξή του από την εξουσία τον Απρίλιο του 2022. Ο Imran και οι υποστηρικτές του είχαν αμφισβητήσει επιτυχώς τον πανίσχυρο Πακιστανικό Στρατό και τις τρομακτικές υπηρεσίες πληροφοριών του με την υποστήριξη του λαού του Πακιστάν. Αλλά μετά τις διαμαρτυρίες που ξέσπασαν μετά τη σύλληψη του Imran Khan στις 9 Μαΐου, ο στρατός και η κυβέρνηση πήραν τη δικαιολογία που χρειάζονταν για να πάρουν όλα τα εμπόδια για να διαλύσουν το κόμμα του Imran Khan, να υποστηρίξουν τη βάση και να τον εξαλείψουν πολιτικά.
Παρακάμπτοντας τις συνήθεις δικαστικές διαδικασίες, ο στρατός αποφάσισε να δικάσει τους διαδηλωτές και τους πολιτικούς εργάτες που τους οδηγούσαν σε στρατοδικεία. Εν ολίγοις, ο στρατός του Πακιστάν είναι πλέον έτοιμος να δικάσει στρατιωτικούς πολίτες σε δικαστήρια καγκουρό που διευθύνει ο στρατός. Αυτό σημαίνει ότι ο στρατός είναι δικαστής, ένορκος και εκτελεστής. Αυτό είναι το νέο πρότυπο «δικαιοσύνης» στην Ισλαμική Δημοκρατία, και αυτό έχει επικυρωθεί με ενθουσιασμό από τους πολιτικούς εχθρούς του Imran Khan. Είναι σαφές ότι πρόκειται για σοβαρή δικαστική αδικία και παραβίαση όλων των δικαστικών αρμοδιοτήτων. Είναι όμως τέτοιος ο φόβος των στρατιωτικών που όλοι φαίνεται να συναινούν σε αυτόν τον εμπαιγμό του νομικού συστήματος, ακόμη και να τον υπερασπίζονται στα διεθνή φόρουμ.
Σε πολιτικό επίπεδο, ο στρατός κάνει μπουλντόζες για να εξαναγκάσει τις λιποταξίες από το κόμμα του Imran Khan. Πολιτικοί ηγέτες και ακτιβιστές συλλαμβάνονται και στη συνέχεια κρατούνται στη φυλακή μέχρι να δηλώσουν ότι είτε αποσυνδέονται εντελώς από την πολιτική είτε εγκαταλείπουν τον Imran Khan και εντάσσονται σε ένα νέο κόμμα. Η θρασύτητα με την οποία τα μέλη του PTI κακοποιούνται, εκφοβίζονται, ξυλοκοπούνται, εξαπατούν, δωροδοκούνται για να απορρίψουν το PTI είναι εμφανής σε όλους – οι ακτιβιστές συλλαμβάνονται, παίρνουν εγγύηση από τα δικαστήρια, αλλά μόλις αφεθούν ελεύθεροι, συλλαμβάνονται εκ νέου και αυτό συνεχίζεται έως ότου παραδοθούν στην επιταγή των αξιωματούχων της ISI και της MI. Σε εκείνο το στάδιο, απελευθερώνονται από τη φυλακή και αντί να πάνε σπίτι τους, πηγαίνουν στο πλησιέστερο κλαμπ τύπου και ανακοινώνουν ότι δεν βρίσκονται πλέον στο PTI. Υπουργοί του υπουργικού συμβουλίου, στελέχη του κόμματος, μέλη εθνικών και επαρχιακών συνελεύσεων, γερουσιαστές, όλοι έλαβαν τη «μεταχείριση» και αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν το PTI. Όσοι αρνήθηκαν κυνηγούνται, επιτίθενται στα σπίτια τους, συλλαμβάνονται οι συγγενείς τους, φυλακίζονται και βασανίζονται. Γυναίκες από τις οικογένειες των πιστών του Ιμράν κακοποιούνται. Γυναίκες εργαζόμενες στο PTI φέρεται να έχουν βιαστεί, κακοποιηθεί, σωματικές επιθέσεις, κακοποιήσεις και υποβλήθηκαν σε κάθε είδους ταπεινώσεις.
Παρά το γεγονός ότι το Πακιστάν αναδεικνύεται ως το πιο φρικτό παράδειγμα δημοκρατικής οπισθοδρόμησης, δυτικές οργανώσεις όπως οι RSF, CPJ, V-Dem, Freedom House και άλλοι έχουν βελτιώσει πραγματικά την κατάταξή του στις πολιτικές ελευθερίες, τις ελευθερίες των μέσων ενημέρωσης και τη δημοκρατία. Διεθνείς οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ακτιβιστές έχουν διατηρήσει αυτό που μπορεί να ονομαστεί εκκωφαντική σιωπή για τις ανισότητες που επισκέπτονται οι απλοί Πακιστανοί που αναζητούν μόνο τις πολιτικές τους ελευθερίες και το δικαίωμα να επιλέγουν τους ηγέτες τους. Δεν υπάρχει ούτε μια ματιά στις δυτικές χώρες όπως οι ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο και τα κράτη μέλη της ΕΕ, τα οποία έχουν γυρίσει την πλάτη τους στα βάσανα του λαού του Πακιστάν που αντιμετωπίζει μια τεράστια απώλεια στις πολιτικές του ελευθερίες και αρνούνται τα βασικά τους ανθρώπινα δικαιώματα δικαιώματα. Στην πραγματικότητα, χώρες όπως το Ηνωμένο Βασίλειο έχουν πατάξει τους Πακιστανούς αντιφρονούντες όπως ο Maj Adil Raja και τους έχουν κατηγορήσει για τρομοκρατία μόνο επειδή επέκριναν τον βάναυσο πακιστανικό στρατό. Σύμφωνα με ορισμένες αναφορές, ο στρατός του Πακιστάν εκβίασε επιτυχώς το Ηνωμένο Βασίλειο αξιοποιώντας την αντιτρομοκρατική συνεργασία και απαιτώντας από τα κεφάλια των Πακιστανών αντιφρονούντων ως quid pro quo.
Έως ότου η διεθνής κοινότητα είναι έτοιμη να παρέμβει και να σταματήσει τη δολοφονία της δημοκρατίας και τις κατάφωρες παραβιάσεις των πολιτικών ελευθεριών και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των Πακιστανών πολιτών, οι συνθήκες στο Πακιστάν θα συνεχίσουν να επιδεινώνονται εις βάρος του λαού. Αυτή είναι μια κατάσταση κρίσης στην οποία κανένα άτομο ή χώρα με συνείδηση δεν μπορεί να σιωπήσει.