Εν συνεχεία, παίρνει ένα κορδόνι από εσώρουχο και πηγαίνει στα κρεβάτια όπου κοιμούνται τα τρία ανήλικα παιδιά της μαζί με τα παιχνίδια τους. Πρώτα περνά το κορδόνι στον λαιμό της ηλικίας δυόμισι ετών Σουζάνας μέχρι που την πνίγει και εν συνεχεία κάνει το ίδιο στο δεύτερο κοριτσάκι της.
Oταν επιχειρεί να πνίξει με τον ίδιο τρόπο το οκτάχρονο αγοράκι της, Τζόελ, αυτό ξυπνά, αντιστέκεται για λίγη ώρα μέχρι που δέχεται πολλαπλά χτυπήματα στο κεφάλι από αμβλύ αντικείμενο και αφήνει την τελευταία του πνοή. Η φρικιαστική… παράσταση της σύγχρονης «Μήδειας» ολοκληρώνεται στις εννέα το βράδυ, όταν καρφώνει, στην κουζίνα, το μαχαίρι στον λαιμό της κοντά στην καρωτίδα.
Οταν ο σύζυγός της φτάνει αργά το βράδυ και τη βρίσκει μέσα στα αίματα, τρέχει στο παιδικό δωμάτιο, όπου αντικρίζει την κόλαση… Σε κατάσταση υστερίας και με άναρθρα ψελλίσματα, τρέχει στον επάνω όροφο του διώροφου κτιρίου, όπου μένει ο συνάδελφός του, Αμερικανός λοχαγός Χάβρον. Στο σπίτι φτάνουν άμεσα ασθενοφόρα της Βάσης, που μεταφέρουν σε αφασία τη μητέρα και σε νευρικό κλονισμό τον πατέρα στο νοσοκομείο της Βάσης του Ελληνικού.
Απάντηση στο «γιατί», που απασχολεί τους πάντες, έρχεται από το τελευταίο γράμμα της φόνισσας προς τον σύζυγο, αφού η ίδια δεν μπορεί να μιλήσει δίνοντας μάχη με συνεχείς μεταγγίσεις αίματος για τη ζωή της. Σε αυτό, σε παραληρηματικό τόνο, η Μπέικερ κατηγορεί τον σύζυγό της για απιστία.
Λίγες ημέρες μετά, εν μέσω λυγμών, με συνεχείς διακοπές και με τη δεξιά της παλάμη να έχει ακόμα αμυχές από τα νύχια του γιου της, δίνει την πρώτη της κατάθεση: «Πριν από έξι μήνες ήμουν η πιο ευτυχισμένη μητέρα στον κόσμο. Μετά έμαθα ότι ο άντρας μου με απατούσε με μια άλλη. Δεν έπρεπε να ζήσουμε ούτε εγώ ούτε τα παιδιά μου». Μιλά για ευτυχισμένη, μέχρι τότε, ζωή, μέχρι τη στιγμή που την υποψιάζει η ψυχρότητα του συζύγου της και επιβεβαιώνει την υποψία της για απιστία το κραγιόν στο πουκάμισό του. Η φωτογραφία που βρίσκει τυχαία, που απεικονίζει τον σύζυγό της αγκαλιά με μια «νέα και ωραία γυναίκα», την οδηγεί να πάρει, το ίδιο βράδυ, την αποτρόπαια απόφαση. Σε όλη τη διάρκεια της ανάκρισης δεν δείχνει μετανοημένη, δεν ρωτά ποτέ τι απέγιναν τα παιδιά της και δεν θυμάται την απόπειρα αυτοκτονίας της.
Δεν ζήτησε ποτέ συγγνώμη…