Όσο για την Τουρκία, επιδιώκει να διατηρήσει την εύνοια της κυβέρνησης της Τρίπολης, εν πολλοίς για να εξασφαλίσει την υποστήριξή της στις έρευνες για φυσικό αέριο στη Μεσόγειο, μετά το τουρκολιβυικό μνημόνιο του 2019.
Επιπλέον, οι φιλικοί δεσμοί με την Τρίπολη επιτρέπουν στην Άγκυρα να αυτοπροβάλλεται ως σημαντική δύναμη στη Βόρεια Αφρική. Η επανεκλογή του Τούρκου προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν πιθανότατα σημαίνει ότι η Τουρκία δεν θα απομακρυνθεί από αυτή την πολιτική, ούτε από τη Λιβύη σύντομα.
Όσον αφορά την Αίγυπτο και τα ΗΑΕ, ενώ δηλώνουν ότι εργάζονται για εθνική συμφιλίωση στη χώρα και κατά καιρούς φιλοξενούν συναντήσεις εκπροσώπων των δύο πλευρών, εξακολουθούν να ευνοούν τον Χαφτάρ, λόγω της αντιπαλότητάς τους με τους ισλαμιστές που ηγούνται στα δυτικά.
Το στρατιωτικό πρόβλημα
Επιπλέον, ένα από τα κύρια προβλήματα τα οποία δεν έχει καταφέρει να αντιμετωπίσει η Λιβύη μετά την απομάκρυνση του Καντάφι το 2011, είναι ο πολλαπλασιασμός των πολιτοφυλακών.
Οι δυνάμεις αυτές, συνήθως συμμαχικές με τη μία ή την άλλη πολιτική παράταξη, αποτελούν βασική αιτία βίας και αστάθειας στη χώρα.
Οι προσπάθειες των Ηνωμένων Εθνών να καθοδηγήσουν τη μεταρρύθμιση του τομέα της ασφάλειας μέσω μιας διαδικασίας αφοπλισμού, αποστράτευσης, επανένταξης και ενσωμάτωσης δεν έχουν καταλήξει πουθενά.
Και όσο δεν υπάρχει ενιαία εθνική κυβέρνηση, κάθε πλευρά θα βλέπει τις πολιτοφυλακές ως χρήσιμους συμμάχους στον αγώνα για την εξουσία.
Αν και οι εκλογές δεν αποτελούν πανάκεια για τα δεινά της Λιβύης, τουλάχιστον θα μπορούσαν να προλειάνουν το έδαφος στην πορεία προς μία σίγουρα δύσκολη διαδικασία εθνικής συμφιλίωσης, την οποία η χώρα χρειάζεται απεγνωσμένα για να προχωρήσει.
Πηγή: Reuters, CNN, Arab Center Washington, Καθημερινή