Ο τουρκικός αναθεωρητισμός απασχολεί τη δημόσια συζήτηση ακόμα και στη μακρινή Νέα Ζηλανδία με τον εκτελεστικό διευθυντή του πολιτικο-οικονομικού think tank, «The New Zealand Initiative», Ολιβερ Χάρτβιχ να υπογράφει μία ενδιαφέρουσα ανάλυση με τον τίτλο, «Γιατί ο επόμενος πόλεμος της Ευρώπης θα μπορούσε να είναι μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας».
Ο Γερμανός οικονομολόγος, αναφέρει ότι «μπορεί να είναι δελεαστικό για τον Τούρκο πρόεδρο Ερντογάν να ξεκινήσει έναν πόλεμο εναντίον της Ελλάδας για να αποσπάσει την προσοχή από την εσωτερική πολιτική και τον πληθωρισμό, αλλά ακόμα κι αν η Τουρκία κέρδιζε στρατιωτικά, θα αποσταθεροποιούνταν περαιτέρω η οικονομία της και θα απομονωνόταν περισσότερο από τα άλλα μέλη του ΝΑΤΟ».
Ο Ερντογάν εκνεύρισε το ΝΑΤΟ
Ο Χάρτβιχ σημειώνει ότι «το τελευταίο πράγμα, που χρειάζεται η Ευρώπη αυτή τη στιγμή είναι ένας πόλεμος. Ή, ακριβέστερα, ένας άλλος πόλεμος», υπογραμμίζοντας ότι η κλιμάκωση της ρητορικής τις τελευταίες εβδομάδες είναι ακραία κάνοντας εκτενή αναφορά στην ομιλία του Ελληνα πρωθυπουργού ενώπιον των μελών του Κογκρέσου. Η συγκεκριμένη ανάλυση απαντά και στο ερώτημα πώς θα τοποθετηθούν τα μέλη του ΝΑΤΟ στο ενδεχόμενο μιας ελληνοτουρκικής σύγκρουσης. «Αυτή τη στιγμή, η πλειοψηφία των μελών του ΝΑΤΟ υποστηρίζει την Ελλάδα. Ή ίσως ακριβέστερα, είναι εναντίον της Τουρκίας. Ο Ερντογάν έχει εκνευρίσει τη Δυτική Ευρώπη εδώ και πολλά χρόνια. Ο ρόλος, που έπαιξε στις διάφορες προσφυγικές κρίσεις είναι αμφίβολος.
Η εσωτερική του οικονομική πολιτική είναι καταστροφική. Η σχέση του με τη Ρωσία ήταν εδώ και καιρό ασαφής. Δεν είναι περίεργο, που περισσότερα μέλη του ΝΑΤΟ τάσσονται στο πλευρό της Ελλάδας σε αυτή τη σύγκρουση.
Οι ΗΠΑ ήταν παραδοσιακά στο πλευρό της Ελλάδας ούτως ή άλλως. Ανεξάρτητα από το πώς θα τοποθετηθούν τα άλλα μέλη του ΝΑΤΟ, το πιο σημαντικό ερώτημα είναι πώς θα χειριστεί αυτή την κρίση ο Τούρκος πρόεδρος.
Είναι μια δύσκολη κατάσταση για τον Ερντογάν. Το επόμενο έτος, θα αντιμετωπίσει προεδρικές εκλογές. Η οικονομία της χώρας του βρίσκεται σε αναταραχή, με ποσοστό πληθωρισμού άνω του 70%. Λόγω της ιδιότυπης προσέγγισης των οικονομικών από τον Ερντογάν και της συνεχούς παρέμβασής του στην τουρκική κεντρική τράπεζα, οι τουρκικές αυξήσεις τιμών συνδέονται άμεσα με αυτόν».