Η Τουρκία περίμενε να ξεσπάσει η κρίση που η ίδια δημιούργησε με το βέτο της στο ΝΑΤΟ, για να αρχίσει η συζήτηση για μια νέα εισβολή στη Συρία. Δεν είναι η πρώτη φορά που το κάνει. Αυτή είναι η στρατηγική της.
Η Τουρκία έχει σχεδιάσει μια νέα εισβολή στη Συρία, με πρότυπο την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία. Επικαλούμενη την ανάγκη να «εκκαθαρίσει» ή να «καθαρίσει» μια περιοχή κοντά στα σύνορα από «τρομοκράτες», η Άγκυρα έχει ορκιστεί να εισβάλει. στη Συρία.
Η τελευταία εισβολή στο Αφρίν, το 2018, και αργότερα στο Sere Kaniye, το 2019, οδήγησε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους που αναγκάστηκαν να φύγουν και μειονότητες σε εθνοκάθαρση. Οι Κούρδοι, οι Γιαζίντι και οι χριστιανικές μειονότητες είναι οι κύριοι στόχοι της Τουρκίας.
Η Άγκυρα λέει ότι είναι έτοιμη για την νέα εισβολή της ενώ την ίδια στιγμή εμποδίζει τη δημοκρατική Φινλανδία και τη Σουηδία να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ. Αυτό είναι μέρος της στρατηγικής του εκβιασμού. Χρησιμοποιεί τη συμμετοχή της στο ΝΑΤΟ για να της εξασφαλίσει κάλυψη για τις εισβολές που επιχειρεί σε ξένες χώρες.
Ενώ η Ρωσία επικρίνεται επειδή επιτίθεται στην ειρηνική Ουκρανία, και ενώ χώρες όπως η Σερβία επικρίθηκαν παρόμοια τη δεκαετία του 1990 για συγκρούσεις που οδήγησαν σε εθνοκάθαρση, η Τουρκία μπορεί ανοιχτά να εκδιώξει μειονότητες και να εισβάλει και να καταλάβει εδάφη της Συρίας προφανώς χωρίς κριτική και χωρίς συνέπειες.
Αυτό συμβαίνει επειδή χώρες, όπως η Σουηδία, που μπορεί να ασκούσαν κριτική στην Άγκυρα στο παρελθόν για τέτοιες ενέργειες, χρειάζονται τώρα την υποστήριξή της για να μπουν στο ΝΑΤΟ.
Η Τουρκία περίμενε μέχρι την κρίση με το ΝΑΤΟ για να αρχίσει η συζήτηση για νέα εισβολή. Το έχει κάνει και στο παρελθόν. Το 2018, συνεργάστηκε στις ΗΠΑ και στην κυβέρνηση Τραμπ με φωνές υπέρ της Άγκυρας, για να πείσει τον Λευκό Οίκο να ανοίξει τις πύλες για εισβολές στη Συρία.
Η Τουρκία ξεκίνησε από το Αφρίν, λαμβάνοντας υποστήριξη από τη Ρωσία – η οποία υποστηρίζει το συριακό καθεστώς αλλά πουλά επίσης στην Τουρκία S-400. Έτσι η Μόσχα πίστευε ότι θα μπορούσε να κάνει τη Δαμασκό να θυσιάσει το Αφρίν, το οποίο ελέγχονταν από κουρδικές ομάδες, με αντάλλαγμα η Ρωσία να απομακρύνει την Τουρκία από το ΝΑΤΟ.
Αυτό ξεκίνησε έναν πόλεμο προσφορών για την υποστήριξη της Τουρκίας μεταξύ των ΗΠΑ και της Ρωσίας. Η Αμερική σύντομα ενέκρινε σιωπηρά μια εισβολή το 2019 με την πεποίθηση ότι εάν η Άγκυρα έπαιρνε αυτό που ήθελε στη Συρία, τότε θα μπορούσε να απομακρυνθεί από τη Μόσχα και να βοηθήσει τις ΗΠΑ στα ζητήματα του Ιράν.
Αντίθετα, η Τουρκία άρχισε να απειλεί το Ισραήλ, την Ελλάδα και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα – και ο Λευκός Οίκος συνειδητοποίησε πολύ αργά ότι δεν είχε αποτρέψει αλλά είχε ενθαρρύνει έναν επιτιθέμενο.
Οι προσπάθειες της Τουρκίας στο παρελθόν
Η ΑΓΚΥΡΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ να πιέσει την κυβέρνηση Μπάιντεν για νέες εισβολές το 2021, αλλά οι ΗΠΑ την απέτρεψαν. Τώρα η Τουρκία πιέζει ξανά τις ΗΠΑ. Την ίδια στιγμή, η Τουρκία πήγε στη Μόσχα για να προσπαθήσει να δικαιολογήσει την εισβολή σε μια περιοχή της Συρίας κοντά στο Χαλέπι, όπου το συριακό καθεστώς έχει επιρροή.
Ο πραγματικός έλεγχος στο έδαφος που θέλει να καταλάβει η Άγκυρα, γίνεται γενικά μέσω ομάδων που συνδέονται με τις Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις. Αυτές οι ομάδες, όπως το YPG ή το PYD τείνουν να διοικούνται από Κούρδους και έχουν στις τάξεις τους επίσης αραβικά, χριστιανικά και άλλα στοιχεία. Ενώ το συριακό καθεστώς ελέγχει φαινομενικά αυτές τις περιοχές, αναθέτει τον έλεγχο στις ομάδες υπό την ηγεσία των Κούρδων.
Αυτό δημιουργεί ένα συνονθύλευμα ζητημάτων, τα οποία εκμεταλλεύεται η Τουρκία. Για παράδειγμα, εκδίωξε περίπου 160.000 Κούρδους από το Αφρίν το 2018, πολλοί από τους οποίους πήγαν στο Τιλ Ριφάτ. Στη συνέχεια, βομβάρδισε τους καταυλισμούς εκτοπισμένων, ισχυριζόμενη ότι στόχευε «τρομοκράτες».
Οι άμαχοι σ’ αυτές τις περιοχές δεν έχουν τη δυνατότητα να διαμαρτυρηθούν για τις ατελείωτες εισβολές και τους πολέμους που έχει εξαπολύσει η Άγκυρα. Αυτό συμβαίνει επειδή οι Σύροι μόλις αναρρώνουν μετά από 10 χρόνια εμφυλίου πολέμου. Το ISIS είχε καταλάβει μεγάλες περιοχές της Συρίας. Τότε οι ΗΠΑ βοήθησαν τους Κούρδους, που ηγούνται των Δημοκρατικών Δυνάμεων της Συρίας (SDF), να νικήσουν την παγκόσμια τζιχαντιστική οργάνωση το 2017.
Αλλά η Τουρκία κινητοποίησε επίσης ομάδες ανταρτών της Συρίας, τις οποίες επέλεξε για τους δικούς της σκοπούς, χρησιμοποιώντας τις για να πολεμήσει τους Κούρδους. Αυτή η περίεργη κατάσταση σήμαινε ότι οι ΗΠΑ βοήθησαν τους SDF να καταλάβουν την ανατολική Συρία και να νικήσουν το ISIS, ενώ η Τουρκία παγίωσε τον έλεγχο με κυρίως Άραβες και Τουρκμένους μαχητές στη βορειοδυτική Συρία.
Το συριακό καθεστώς και το Ιράν, καθώς και η Ρωσία, επωφελήθηκαν από όλα αυτά, και μέχρι το 2018, το καθεστώς είχε πάρει πίσω ένα τμήμα της χώρας. Οι κατεχόμενες από τους Τούρκους περιοχές της Συρίας έγιναν το σπίτι των εξτρεμιστών, καθώς και πολλών εκτοπισμένων. Οι εξτρεμιστές λεηλατούν τους ντόπιους, τους απαγάγουν και τους βιάζουν και τους αναγκάζουν να πληρώσουν δωροδοκίες. Οι ΗΠΑ έχουν βάλει στόχο το ISIS και την Αλ Κάιντα σε περιοχές που ελέγχονται από την Τουρκία.
Οι τρέχουσες εξωτερικές σχέσεις της Τουρκίας
ΑΥΤΟ μας φέρνει στο 2022. Η Τουρκία λέει στη Ρωσία ότι θέλει να εισβάλει σε μια νέα περιοχή και ότι η Μόσχα πρέπει να το αποδεχθεί για να λάβει την υποστήριξη της Άγκυρας για τον πόλεμό της στην Ουκρανία. Την ίδια στιγμή, η ίδια Τουρκία, λέει στο ΝΑΤΟ ότι πρέπει να παραμείνει ήσυχο και να μην αντιδράσει στην επιχειρούμενη εισβολή, διαφορετικά η Άγκυρα θα κρατήσει έξω τη Φινλανδία και τη Σουηδία.
Στη συνέχεια κινητοποιεί τους λομπίστες της στην Ουάσιγκτον για να διαδώσουν ιστορίες στα αμερικανικά μέσα ενημέρωσης – και η Άγκυρα αποκτά πρόσβαση σε δημοσιεύσεις όπως ο Economist για να πουλήσει την αυταρχική της ατζέντα μέσω ενός «δοκιμίου φιλοξενούμενου» του προέδρου της Ερντογάν αυτήν την εβδομάδα. Προσπαθεί ακόμη και να προσεγγίσει το Ισραήλ και τις φιλο-ισραηλινές φωνές, ώστε να μετριάσει τις αρνητικές γι’ αυτήν φωνές.
Η Τουρκία γνωρίζει ότι η Ελλάδα είναι πλέον πιο ισχυρή στο Κογκρέσο και πιστεύει ότι οι φιλο-ισραηλινές φωνές θα μπορούσαν να την αποδυναμώσουν. Αυτό συμβαίνει παρά το γεγονός ότι η σημερινή ηγεσία του ΑΚΡ της Τουρκίας έχει κατηγορήσει το Ισραήλ ως «ναζιστική» χώρα στο παρελθόν και έχει φιλοξενήσει τρομοκράτες της Χαμάς.
Η Τουρκία έστειλε πρόσφατα τον υπουργό Εξωτερικών της στο Ισραήλ και πριν λίγες εβδομάδες φιλοξένησε τον πρόεδρο του Ισραήλ. Η Άγκυρα προσεγγίζει επίσης τη Σαουδική Αραβία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και άλλους. Είχε επίσης συνομιλίες υψηλού επιπέδου με το Πακιστάν πρόσφατα σχεδιασμένες να τονώσουν το εμπόριο.
Τώρα τα τουρκικά μέσα ενημέρωσης λένε ότι το καθεστώς «ετοιμάζεται να απαλλάξει τις περιοχές της βόρειας Συρίας από τρομοκρατικά στοιχεία», σύμφωνα με το Anadolu. «Η Άγκυρα προετοιμάζεται να εκκαθαρίσει το Ταλ Ριφάτ της βόρειας Συρίας, το Μανμπίτζ σε μια επιχείρηση για τη δημιουργία ζώνης ασφαλείας 30 χιλιομέτρων νότια των τουρκικών συνόρων, λέει ο Ερντογάν», σύμφωνα με την έκθεση.
Όλα αυτά δείχνουν πώς η Τουρκία είναι σε θέση να προωθήσει τα δικά της συμφέροντα συνεχίζοντας να εκμεταλλεύεται την ανάγκη άλλων χωρών για την υποστήριξή της.