Για τον εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας των θυμάτων της εξαναγκαστικής εξαφάνισης, η Ομάδα Δικαιωμάτων επισημαίνει τις περιπτώσεις φρικτών εξαφανίσεων του Πακιστάν που συνεχίζονται ατιμώρητες, θέτοντας έτσι τους ανθρώπους σε κίνδυνο βασανιστηρίων ή θανάτου.
Οι διαδοχικές κυβερνήσεις του Πακιστάν έχουν δεσμευτεί να τερματίσουν την πρακτική των εξαναγκαστικών εξαφανίσεων, ωστόσο, η πρακτική συνεχίστηκε κατά τη διάρκεια της θητείας τους.
Ο πρώην πρωθυπουργός Imran Khan, ο οποίος έχασε μια ψήφο δυσπιστίας που διεξήχθη εναντίον του στις 9 Απριλίου 2022, είχε μάλιστα εκστρατεύσει με τις οικογένειες των εξαφανισμένων πριν γίνει πρωθυπουργός.
Ομοίως, η Maryam Nawaz, αντιπρόεδρος του πολιτικού κόμματος Pakistan Muslim League (Nawaz) που βρίσκεται σήμερα στην εξουσία, είχε προηγουμένως εκστρατεύσει με τις οικογένειες των εξαφανισμένων και ζήτησε να τερματιστεί η πρακτική. Ωστόσο, οι εξαναγκαστικές εξαφανίσεις συνεχίζονται.
«Οι οικογένειες θυμάτων που έχουν εξαντλήσει όλες τις νόμιμες οδούς αναγκάζονται να κάνουν δημόσια εκστρατεία για να αναζητήσουν τη μοίρα και το πού βρίσκονται τα αγαπημένα τους πρόσωπα», δήλωσε την Τρίτη η οργάνωση για τα δικαιώματα της Διεθνούς Αμνηστίας στη Νότια Ασία.
Νωρίτερα αυτό το μήνα, η Διεθνής Αμνηστία κατέγραψε τον τρόπο με τον οποίο καταστέλλονται οι διαμαρτυρίες των οικογενειών των εξαφανισμένων.
Κάτω από τον τίτλο, «Braveing the Storm-Enforced εξαφανίσεις και το δικαίωμα διαμαρτυρίας στο Πακιστάν», διερεύνησε πώς το δικαίωμα στη διαμαρτυρία των οικογενειών των εξαφανισθέντων και των ακτιβιστών που αγωνίζονται κατά των εξαναγκαστικών εξαφανίσεων καταπιέζονται από το κράτος, μια πρακτική που είναι μακροχρόνια και που συνεχίζει μέχρι σήμερα.
Οικογένειες και ακτιβιστές έχουν περιγράψει ότι παρενοχλούνται, αυθαίρετα συλλαμβάνονται και κρατούνται και υπόκεινται σε βία επειδή απλώς άσκησαν το δικαίωμά τους στην ειρηνική διαμαρτυρία – δικαίωμα που προστατεύεται από
διεθνές δίκαιο για τα ανθρώπινα δικαιώματα και το εσωτερικό δίκαιο.
Βασίζεται περαιτέρω σε προηγούμενες έρευνες για το θέμα των αναγκαστικών εξαφανίσεων που πραγματοποιήθηκαν από τη Διεθνή Αμνηστία και σε πρόσθετη έρευνα γραφείου. Η επιτραπέζια έρευνα περιλαμβάνει ανασκόπηση εγγράφων που δημοσιεύθηκαν από υπηρεσίες του ΟΗΕ, άρθρα στα μέσα ενημέρωσης, δεδομένα από κυβερνητικούς ιστότοπους, αποφάσεις πακιστανικών δικαστηρίων και Twitter.
Η εξαναγκαστική εξαφάνιση αποτελεί παραβίαση του διεθνούς δικαίου των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και έγκλημα βάσει του διεθνούς δικαίου. Παραβιάζει επίσης τα θεμελιώδη δικαιώματα που κατοχυρώνονται στο Σύνταγμα του Πακιστάν.
Είναι η «σύλληψη, κράτηση, απαγωγή ή οποιαδήποτε άλλη μορφή στέρησης της ελευθερίας από κρατικούς υπαλλήλους ή από πρόσωπα ή ομάδες προσώπων που ενεργούν με την εξουσιοδότηση, την υποστήριξη ή τη συναίνεση του κράτους, ακολουθούμενη από άρνηση αναγνώρισης της στέρησης ελευθερίας ή με απόκρυψη της μοίρας ή του πού βρίσκεται ο εξαφανισμένος, γεγονός που το θέτει εκτός της προστασίας του νόμου».
Παρά τις διαβεβαιώσεις από πολλές κυβερνήσεις ότι το Πακιστάν θα προσχωρήσει στη Διεθνή Σύμβαση για την Προστασία όλων των Προσώπων από την Αναγκαστική Εξαφάνιση (CED) από το 20085 και μόλις το 2019, αυτό δεν έχει συμβεί ακόμα.