«Κοίτα—αυτή είναι η κόρη μου. Ήταν στη φυλακή των Ταλιμπάν. Την βασάνισαν. Την βασάνισαν. Όλοι εσείς οι άνθρωποι, όλος ο κόσμος, είναι υπεύθυνοι, είναι υπεύθυνοι απέναντί μου, ως Αφγανή… Έχασα τα πάντα από τη ζωή μου.»—
Οι Αφγανές αισθάνονται εγκαταλελειμμένες από τον κόσμο.
Το 2001, οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους ανέφεραν παραβιάσεις των δικαιωμάτων των γυναικών και των κοριτσιών από τους Ταλιμπάν για να ενισχύσουν τη στρατιωτική επέμβαση στο Αφγανιστάν μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου. Κατά τη διάρκεια των 20 χρόνων τους στο Αφγανιστάν, οι ίδιες χώρες συχνά υποσχέθηκαν να στέκονται στο πλευρό των Αφγανών γυναικών και κοριτσιών για πάντα, υπερασπίζοντας τα δικαιώματά τους.
Η υποχώρηση των Ταλιμπάν στα δικαιώματα των γυναικών και των κοριτσιών ξεκίνησε αμέσως μετά την ανάληψη της εξουσίας στις 15 Αυγούστου 2021. Έτσι, γυναίκες και κορίτσια από το Αφγανιστάν περιμένουν 327 ημέρες να αναλάβει δράση ο κόσμος για να τερματίσει αυτή τη χονδρική επίθεση στα δικαιώματά τους.
Έχουν περάσει 327 ημέρες τώρα από τότε που οι Ταλιμπάν επέβαλαν de facto απαγόρευση στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση των κοριτσιών στο Αφγανιστάν. Είναι 327 ημέρες από τις οποίες τα κορίτσια ενός έθνους στερούνται την εκπαίδευση — 327 ημέρες που δεν θα επιστρέψουν ποτέ. Τα κορίτσια στο δημοτικό σχολείο αποθαρρύνονται, μετρώντας τους βαθμούς πριν και αυτά αναγκαστούν να φύγουν από το σχολείο. Οι γυναίκες στο πανεπιστήμιο γνωρίζουν ότι οι τάξεις των γυναικών που πρέπει να ακολουθήσουν έχουν κοπεί. Το μέλλον τους περιορίστηκε δραματικά από τις απαγορεύσεις των Ταλιμπάν στις γυναίκες που εργάζονται στα περισσότερα επαγγέλματα και την επιτήρηση των γυναικών, τους περιορισμούς στη γυναικεία μετακίνηση και τους κανόνες στο χώρο εργασίας που έχουν οδηγήσει πολλές γυναίκες ακόμα και από εκείνες τις δουλειές που, στα χαρτιά, τους επιτρέπεται να κάνουν.
Οι Ταλιμπάν διέλυσαν το σύστημα για να ανταποκριθούν στη βία με βάση το φύλο, δημιούργησαν νέα εμπόδια στην πρόσβαση των γυναικών στην υγειονομική περίθαλψη, εμπόδισαν τις γυναίκες εργαζόμενες σε ανθρωπιστικές οργανώσεις να κάνουν τη δουλειά τους και επιτέθηκαν σε διαδηλωτές για τα δικαιώματα των γυναικών.
Οι παραβιάσεις των δικαιωμάτων των γυναικών και των κοριτσιών από τους Ταλιμπάν ήταν βαθύτατα συγκλονιστικές όταν ήταν για τελευταία φορά στην εξουσία, από το 1996 έως το 2001. Αλλά είναι πολύ περισσότερο τώρα. Στα χρόνια από το 2001, υπήρξε άνιση, αλλά συνολικά σημαντική πρόοδος ως προς τον σεβασμό των δικαιωμάτων των γυναικών και των κοριτσιών στις περισσότερες χώρες. Το 2014, η Σουηδία έγινε η πρώτη χώρα που δήλωσε ότι έχει μια «φεμινιστική εξωτερική πολιτική». πολλές άλλες χώρες έχουν αναλάβει τώρα αυτή τη δέσμευση.
Αναμένουμε από τις χώρες -ιδιαίτερα εκείνες που έχουν δεσμευτεί να έχουν μια φεμινιστική εξωτερική πολιτική- να είναι πολύ πιο ενεργές για να αντιταχθούν στις παραβιάσεις των δικαιωμάτων των γυναικών και των κοριτσιών από τους Ταλιμπάν αυτή τη φορά, να συντονιστούν στενά μεταξύ τους, να χρησιμοποιήσουν όλους τους διαθέσιμους μηχανισμούς και μέτρα, συμπεριλαμβανομένων των ταξιδιών απαγορεύσεις και άλλες κυρώσεις κατά των ηγετών των Ταλιμπάν και καθιστούν τα δικαιώματα των Αφγανών γυναικών και κοριτσιών βασική προτεραιότητα στην εξωτερική τους πολιτική
Η διεθνής ανταπόκριση ήταν βαθιά ανεπαρκής. Πολλές χώρες —και ο OIC και η ΕΕ— έχουν εκδώσει δηλώσεις, έχουν εκφράσει βαθιά ανησυχία και κάλεσαν τους Ταλιμπάν να τερματίσουν τις παραβιάσεις των δικαιωμάτων τους. Ωστόσο, οι συγκεκριμένες, συντονισμένες, πρακτικές δράσεις ήταν λίγες.
Τον Αύγουστο του 2021, μια ειδική σύνοδος του Συμβουλίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ για το Αφγανιστάν προκάλεσε μόνο δηλώσεις ανησυχίας. Η σύνοδος του Συμβουλίου του Σεπτεμβρίου δημιούργησε τη θέση ενός νέου ειδικού εισηγητή για τα ανθρώπινα δικαιώματα στο Αφγανιστάν, ένα θετικό βήμα, αλλά οργανώσεις συμπεριλαμβανομένης της Human Rights Watch είχαν ζητήσει έναν πολύ πιο ισχυρό μηχανισμό—μια ανεξάρτητη διερευνητική αποστολή ή εξεταστική επιτροπή.
Τον Μάρτιο, το Συμβούλιο Ασφαλείας ανανέωσε την εντολή της αποστολής του ΟΗΕ στο Αφγανιστάν, καθιστώντας την υπεύθυνη για την «προώθηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων όλων των Αφγανών» και έδωσε εντολή να «υποστηρίξει και να προωθήσει την ισότητα των φύλων, την ενδυνάμωση των γυναικών και των κοριτσιών και την πλήρη προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων τους» σε τομείς όπως η εκπαίδευση, η ηγεσία και η συμμετοχή στη λήψη αποφάσεων. Η εντολή δίνει επίσης στην αποστολή την ευθύνη για την παρακολούθηση των παραβιάσεων των δικαιωμάτων των γυναικών, με συγκεκριμένη αναφορά σε κατηγορίες γυναικών, συμπεριλαμβανομένων των ακτιβιστών.
Αυτή η εντολή είναι ισχυρή. Ωστόσο, τέσσερις μήνες μετά, υπάρχουν ελάχιστα στοιχεία ότι η αποστολή -η οποία είναι επίσης υπεύθυνη για την εμπλοκή των Ταλιμπάν σε πολιτικό επίπεδο και την υποστήριξη της διεθνούς απάντησης στην τρομερή ανθρωπιστική κρίση του Αφγανιστάν- είναι σε θέση να επιτύχει αυτούς τους στόχους.
Τον Ιούνιο, το Συμβούλιο Ασφαλείας επέβαλε ταξιδιωτικές απαγορεύσεις σε δύο αξιωματούχους των Ταλιμπάν που συνένοχοι έβαλαν τα όρια της εκπαίδευσης σε κορίτσια και γυναίκες – αλλά ανανέωσε τις εξαιρέσεις από την ταξιδιωτική απαγόρευση για άλλους 13 ηγέτες των Ταλιμπάν. Τον Ιούλιο, το Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων πραγματοποίησε μια επείγουσα συζήτηση σχετικά με την κατάσταση των γυναικών και των κοριτσιών στο Αφγανιστάν. Αυτό επέτρεψε στο Συμβούλιο να ακούσει ισχυρές δηλώσεις από Αφγανές γυναίκες. Αλλά το ψήφισμα που εγκρίθηκε μετά τη συζήτηση περιείχε μόνο ένα συγκεκριμένο βήμα – έναν «ενισχυμένο διαδραστικό διάλογο» στην επόμενη σύνοδο του Συμβουλίου τον Σεπτέμβριο.