ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΙΔΕΡΗ//HELLAS JOURNAL-Αθήνα
87 μονάδες του τουρκικού στόλου πρόκειται, σύμφωνα με την Άγκυρα, να λάβουν μέρος στην άσκηση «Γαλάζια Πατρίδα 2025».
Η άσκηση πρόκειται να γίνει από τα ανατολικά της Ρόδου και προς τη νοτιοανατολική Μεσόγειο.
Ως τώρα το Αιγαίο θεωρείται «καθαρό» από τουρκικές navtex που σχετίζονται με την άσκηση.
Αυτό από μόνο του μαρτυρά πολλά, τόσο ως προς την ποσότητα των πλοίων του τουρκικού στόλου, όσο και προς τα μηνύματα που επιχειρεί να εκπέμψει το τουρκικό επιτελείο, παρά την περίοδο των «ήρεμων νερών».
Απο την άλλη πλευρά, για το ελληνικό επιτελείο είναι μια ακόμα σημαντική ευκαιρία να «διαβάσει» τον αντίπαλο του, ο οποίος μάλιστα τεχνολογικά- κακά τα ψέματα- έχει ξεφύγει!
Και αυτό αποδεικνύεται μόνο και μόνο από το γεγονός της χρήσης στην άσκηση, των περίπου 30 Μη Επανδρωμένων Αεροσκαφών, όπου άλλα έχουν αποστολές επιτήρησης- καταγραφής- στοχοποίησης κι άλλα είναι βαριά οπλισμένα UAV’s (UCAV).
Τα τουρκικά UCAV’s αλλά και τα επτά αμφίβια (USV), όπου κι αυτά δυνητικά γίνονται πλωτές οπλισμένες πλατφόρμες, δεν θεωρούνται αλλά είναι το τεχνολογικό κομμάτι που απασχολεί έντονα την χώρα μας.
Τα συμπεράσματα που έχουν εξαχθεί από τα σύγχρονα πολεμικά πεδία δείχνουν τον δρόμο της τεχνολογικής απειλής που υπάρχει, ιδίως όταν μια γειτονική χώρα διαθέτει αυτά τα μέσα, διατηρώντας παράλληλα και ανοιχτό το Casus Belli.
Τα δυο παραπάνω στοιχεία είναι αυτά που δημιούργησαν όλες εκείνες τις συνθήκες ώστε να σχεδιαστεί εξ αρχής ο λεγόμενος και αντιαεροπορικός- αντιβαλλιστικός «θόλος», μια και η απειλή μέρα με την μέρα μεγαλώνει, ειδικά αν συνυπολογίσει κανείς και τους βαλλιστικούς πυραύλους που διαφημίζει και δοκιμάζει η Άγκυρα.
Μάλιστα, δεν πέρασε καιρός από τις χαρακτηριστικές δηλώσεις του Τούρκου υπουργού άμυνας για τα «επιτεύγματα», όπως τα χαρακτηρίζει ο ίδιος, της αμυντικής βιομηχανίας η οποία συμβάλλει καθοριστικά και στην οικονομία του κράτους.
«Τα κράτη που δεν είναι ισχυρά και ανεξάρτητα στον τομέα της αμυντικής βιομηχανίας δεν μπορούν να ατενίσουν το μέλλον με εμπιστοσύνη», είχε πει εμφατικά ο Γιασάρ Γκιουλέρ.
Και σε ότι αφορά τις 87 μονάδες, σε αυτές συνήθως οι Τούρκοι προσθέτουν και πλωτά της ακτοφυλακής.
Στο παρελθόν οι γείτονές μας είχαν ανεβάσει τις μονάδες συμμετοχής σε περισσότερες των 100, σε μια διαρκή προσπάθεια να προβάλλουν την ισχύ τους σε τρεις θάλασσες. Στη Μεσόγειο, στο Αιγαίο και τη Μαύρη θάλασσα.
Για δυο χρονιές η άσκηση «Γαλάζια Πατρίδα» είχε μείνει στα χαρτιά.
Από τη μια ο φονικός σεισμός στη Νοτιοανατολική Τουρκία κι από την άλλη τα «ήρεμα νερά», όπου στο όνομα αυτών Αθήνα και Άγκυρα, αποφάσισαν ν´απέχουν από εκπαιδευτικές δραστηριότητες.
Μετά από αυτά τα δύο χρόνια, στην αρχή του 2025, η γείτονα επαναφέρει τις ετήσιες εκπαιδευτικές δραστηριότητες της στη Μεσόγειο και το Αιγαίο. Και μάλιστα το πράττει με την νέο- δογματική «Γαλάζια Πατρίδα».
Το πολεμικό ναυτικό, παρά τα προβλήματα που αντιμετωπίζει, παραμένει ο θεματοφύλακας, μόνιμος φρουρός της Κυριαρχίας και των Κυριαρχικών δικαιωμάτων στο Αρχιπέλαγος και την Μεσόγειο.
Με διακριτικότητα καταγράφει κάθε κίνηση που γίνεται από την πλευρά του τουρκικού στόλου και στο ναυτικό επιτελείο αναλύονται διεξοδικά τα σενάρια της «Γαλάζιας Πατρίδας», τα οποία είναι σαφές ότι δείχνουν τρόπους με τους οποίους έχει σκοπό να αναπτυχθεί το ναυτικό της γείτονος σε περίπτωση μιας ακόμη μελλοντικής κρίσης με την χώρα μας.
Άλλωστε οι αιτιάσεις της Τουρκίας, τα δικά της «θέλω», έχουν αναλυθεί σε διεθνείς οργανισμούς κι όχι μόνο, ενώ στο πεδίο η Άγκυρα πάντα, ακόμη και με ήπιας ισχύος μέσα, επιχειρεί να διεκδικεί έδαφος, κυριαρχία, κυριαρχικά δικαιώματα, αλλά πάντοτε «χτυπά» είτε σε διπλωματικο, είτε σε επιχειρησιακό Ελληνικό τείχος.–